Ik ben niet zo een beller. Nooit geweest. Ik ging nog liever mijn huiswerk maken, dan dat ik iemand op moest bellen. Nu nog steeds. Ik ga liever het huishouden doen, dan dat ik iemand bellen moet. Het zijn niet alleen de vreemden, ook bekenden, vrienden, bel ik liever niet. Ik stuur gewoon liever een berichtje. Lees meer
Ja, vakantie met kinderen is leuk! Twaalf uur lang in een muffe auto zitten om vervolgens 1200 kilometer verder op je zooi neer te zetten? Leuk! Elk kwartier de vraag ‘zijn we er al’ moeten beantwoorden want negeren heeft geen zin? Leuk! Een kwartier gekrijs aanhoren omdat je voor even geen kinderen voor kinderen liedjes meer luisteren wil? Leuk!
Lees meer
Iedereen kent ‘dat kind’. Dat kind dat rond rent, terwijl de rest netjes stil blijft staan. Dat kind dat zo opstandig doet, eigenwijs en ongehoorzaam. Dat kind dat gaat krijsen als het hem niet zint. Dat kind dat nooit zijn vinger opsteekt, maar direct roept wat hij denkt. Dat luidruchtige kind, dat bazige kind, dat kind dat niet kan afwijken van zijn maniertjes. Dat kind waar niemand mee spelen wil. Dat kind dat nooit wordt uitgenodigd voor kinderfeestjes. Lees meer
20 jaar geleden begon ik aan het grootste avontuur van mijn leven, om precies te zijn op maandag 2 juli 2001 om 12:36, in de vorm van een klein mensje van 3630 gram: het moederschap. 15 dagen te vroeg, na een perfecte zwangerschap en een wat lastige bevalling. Jake, vernoemd naar zijn beide opa’s: Ja van Jacques (meestal geschreven als Sjaak) en Ke van Kees. Lees meer
Ik ben dol op alle modetrends voor kinderen de komende zomer. De perfect bij elkaar passende natuur- en pasteltinten, of de gelikte beach-look. Ik hou van de trends en moderegels die elk seizoen weer in je schoot geworpen worden. Echter, laten we niet voorbijgaan aan de tijdloze moderegels die je thuis leert. Van jawel, je eigen kleuter. Want het aanschouwen van een kleuter die zichzelf aankleedt, is een ultiem lesje in zelfexpressie. De stijl van een kleuter is zo roekeloos, dat het lijkt alsof ze de verkleedwinkel beroofd heeft.
Lees meer
Ochtenden zijn niet echt ons ding. Althans, schoolochtenden. Over de weekendochtenden en vakantieochtenden zal ik niet klagen, maar dan is er ook geen enkele tijdsdruk. Een schoolochtend daarentegen, verloopt gewoon nooit eens vredig en harmonieus. Er moeten teveel dingen gebeuren binnen een korte tijd na het ontwaken. Wassen, aankleden, broodjes smeren, ontbijten, schoenen zoeken, tanden poetsen, haren kammen en dat allemaal in een tijdsbestek van een uur. Lees meer
Weet je nog? Die tijd voordat je kinderen kreeg, dat je een heel mooi beeld van je eigen toekomstige moederschap voor je had. Dat je je kinderen waarden en normen met heel veel liefde en respect zou bijbrengen? Er waren zelfs bepaalde uitspraken waarvan je gezworen had ze nooit te doen.
Nou, ik heb al deze uitspraken, zonder enige schaamte, uit mijn mond laten rollen. Lees meer
De trend om je placenta na de geboorte van je kindje op te eten, komt steeds sterker overwaaien uit Amerika. Persoonlijk heb ik hier een gevoel bij. En dat gevoel is, laat die trend lekker daar! Maar goed, mijn gevoel doet er niet toe en dus neem ik dit fenomeen maar eens onder de loep. Want je placenta opeten, zou je dat nou moeten doen of niet? Lees meer
Toen ik voor het eerst moeder werd, was ik best onzeker over mezelf en het moederschap. Ik vroeg mezelf af of ik het allemaal wel goed deed. Het ene moment twijfelde ik of ik mijn kleintje wel voldoende aandacht gaf. Het andere moment had ik het gevoel dat ik mijn kleintje juist veel te veel aan het verwennen was. Maar ook mijn lichaam was veranderd. Na een zwangerschap en het geven van borstvoeding, was mijn lichaam echt niet meer zoals het ooit was. Ook hier was ik in het begin best een beetje onzeker over. Maar het laatste wat ik wilde zijn, was een onzekere moeder. Ik wilde juist zelfverzekerd zijn en dit kunnen doorgeven aan mijn dochter. En met die instelling ben ik beetje bij beetje zelfverzekerder geworden. Lees meer
Er ging een warm gevoel door mij heen toen ik die moeder met haar peuter en newborn zag lopen. Ze stopte even bij het speelpleintje, want haar peuter wilde een keer glijden. Ondertussen stond ze haar dubbele wandelwagen automatisch heen en weer te wiegen.
“Eén keertje!”, zei de moeder duidelijk tegen haar peuter in de wetenschap dat dit niet bij één keertje glijden zou blijven. Ze zei het voor de vorm en had er vrede mee, want waar zou ze zich druk om maken? Haar baby sliep. Haar peuter kon even fijn spelen. En ze hoefde nergens naartoe. De hele dag was voor haar en haar kleintjes. Lees meer