Eén van de grootste misvattingen over introverte mensen, is dat ze verlegen zijn. Maar het feit is, is dat ik gerust mijn zegje durf te doen. Ik blijf heus wel staande in grote mensenmassa’s en ik ben daarin ook behoorlijk zelfverzekerd. Het kost me alleen super veel energie. En nu ik een extrovert kind op de wereld heb gezet, brengt het me ook regelmatig in (voor mij) ongemakkelijke situaties.  [Read more...]

Wanneer je moeder bent van kleine kinderen, dan ben je altijd aan het zorgen. Jij bent verantwoordelijk voor het welbevinden van je kind. Denk aan luiers verschonen, hapjes geven, kleding wassen, naar clubjes brengen en helpen met huiswerk. Soms heb je het gevoel dat je er een dagtaak aan hebt, aan dat welbevinden van je kleintje. Maar je neemt het voor lief, want het hoort er nu eenmaal bij.  [Read more...]

Lieve kinderen, ik hou van jullie.

Ik heb jullie luiers verschoond, ik heb jullie verzorgd en gevoed. Ik heb jullie voetjes op willen vreten en ik ruik nog steeds nog wel eens uit liefde aan jullie sokken, maar merk dat het beter is voor mijn gezondheid om dat niet te doen. Toch houd ik van jullie pootjes met die gekke, soms passende sokjes, soms verschillende sokjes. Het maakt me allemaal niet uit. Wees jezelf, zeg ik dan altijd maar. Máár, lieve kindertjes van me, wees iets minder jezelf in het rondstrooien van die sokjes. Want ik ben er helemaal klaar mee om die dingen overal en nergens te vinden en op te moeten rapen omdat jullie het simpelweg niet doen.  [Read more...]

Terwijl ik de vaatwasser aan het leegruimen ben en in mijn hoofd druk ben met alles wat er nog meer gebeuren moet, vraagt mijn dochter of ik even bij haar kom zitten. Ze wil me iets laten zien wat ze op tv aan het kijken is. En terwijl ik eigenlijk nee wil zeggen, ga ik toch even naast haar zitten en kijk ik met haar mee. Ik kijk met haar mee omdat ik weet dat ze deze aandacht even nodig heeft, maar van binnen begin ik meteen al onrustig te worden. Er moet namelijk nog van alles gebeuren. Er moet nog een was in de wasmachine, ik moet nog boodschappen doen, eten koken, volgens mij moeten er nog tafels geoefend worden en ik heb nog een paar mailtjes die onbeantwoord zijn. En wat doe ik? Ik zit hier op de bank met mijn dochter naar de tv te staren.  [Read more...]

Er zijn momenten dat ik voor even niet exact weet hoe oud ik ben. Ben ik nou nog 37, of was ik al 38 geworden? Feit is, ik loop tegen de 40 en dat voel ik maar al te goed. Het incasseren van een kater gaat iets minder soepel als vroeger en om de zomer- en de kerstkilo’s eraf te krijgen moet ik drie keer zo hard werken. En dan heb ik ook nog een lieve tienerdochter die mij continu confronteert met het feit dat ik het allemaal niet meer bijhouden kan.  [Read more...]

‘Ruim je kamer op!’, roep ik regelmatig naar mijn kinderen. Maar veel respons ontvang ik niet op dit eenzijdige gesprek. Mijn kinderen zijn niet zo goed in het opruimen van hun kamer en het lijkt ze ook helemaal niet te schelen dat het een bende is. Maar wanneer ik hun kamer binnentreed, zie ik chaos. Chaos, maar ook een kamer waar heel veel beleefd wordt.  [Read more...]

Heel veel peuter en kleuter ouders (meestal van een klein ventje) zullen dit herkennen. Opeens vliegen de harde brul kreten om je oren. De T-Rex klinkt je maar al te bekend. En heb je nu werkelijk de kennis dat stegosaurusssen op 4 poten lopende dinosaurussen waren en hypsilophodonten planteneters op 2 poten? Opeens heeft je kind de neiging om al zijn interesse te vestigen op één bepaald onderwerp. Dit is vaak iets met wielen en wordt op de voet gevolgd door dinosaurussen. Je kind zit in de dinofase. En hemel laat het een fase zijn, want écht alles wat maar met dino’s te maken heeft, moet hij weten of erger nog, hebben! En wanneer je voor de zoveelste keer je benen breekt over een rondslingerende speelgoed dino, ben je er helemaal klaar mee! Eruit met die uitgestorven krengen!  [Read more...]

Ik ben gezegend met goede slapers. Althans, dat was ik. Want tot voor kort sliepen al mijn kinderen netjes in hun eigen bed. Ik hoefde ze alleen maar neer te leggen en ze gingen slapen. Dat is maar goed ook, ik heb zelf namelijk mijn rust hard nodig en ik kan mijn bed echt niet met kinderen delen. Ik heb daar behoorlijk wat jaloerse opmerkingen van andere moeders over gehad. En ik snap het wel, het is natuurlijk heel frustrerend dat mijn kinderen zo goed gingen slapen. Maar sinds kort kruipt onze kleuter steeds midden in de nacht in ons bed.  [Read more...]

‘Mam, ik wil de wereld zien!’ Deze woorden komen regelmatig uit het mondje van mijn oudste dochter. Londen staat hoog op het lijstje van mijn oudste dochter. Als ik haar vraag waarom ze graag naar Londen zou willen, heeft ze daar niet echt antwoord op. Maar toch snap ik haar wens. Soms weet je gewoon niet waarom een bestemming je aantrekt en kun je de reden pas geven wanneer je er geweest bent. Ik snap haar dus helemaal wanneer ze dit zegt en ik wil in deze haar ook graag tegemoetkomen. We zijn ook al aardig op weg moet ik zeggen. Maar toch gaat reizen met kinderen (en een hond) toch niet altijd zo eenvoudig als ik zou willen.  [Read more...]