Soms is de dag voorbij gevlogen, soms heb je de minuten op de klok weg zitten kijken. Hoe dan ook, de dag is voorbij. Het avondeten zit er in, de tandjes zijn gepoetst en de pyjamaatjes zijn aan. Zo nu en dan zie je stiekem al een gaapje voorbij komen… Kinderen, het is tijd om naar bed te gaan! Je maakt je op om ze naar boven te bonjouren, één voor één richting hun kamertje te dirigeren. Elke avond hetzelfde riedeltje, kusje, knuffel en oogjes toe. De eindstreep is in zicht. Nog even en je zit weer beneden op de bank met je welverdiende drankje, kijkend naar je welverdiende serie.  [Read more...]

Onlangs was er een gezin op tv waar nogal wat commotie over was. In dit gezin, met maar liefst zeven kinderen, worden er geen kinderfeestjes gegeven. Nou, dat was natuurlijk zielig, schandalig en egoïstisch volgens de meeste kijkers. Toch kon ik me wel in die moeder vinden. Niet dat ik zeven kinderen op de bank heb zitten (het zijn er vier, dat wel), maar haar redenen zijn precies de redenen waarom mijn kinderen geen kinderfeestje krijgen.  [Read more...]

Tijden veranderen, maar sommige uitspraken niet. Zei ik dat nou echt? Vraag je jezelf af. Want op sommige momenten, dan hoor je je eigen moeder uit je mond rollen. Of je het nou wil of niet, dit zijn de dingen die je moeder vroeger zei. En nu jij…  [Read more...]

Het is woensdag. We hebben een middag geshopt, want mijn jongste had drastisch nieuwe schoenen nodig, ook als zweer ik erbij dat ik drie maanden geleden ook al nieuwe schoenen voor hem had gekocht. Maar goed, ze kan de komende drie maanden (hoop ik), zonder dat zijn tenen krom groeien, weer rondlopen.  [Read more...]

Mijn zoon wordt volgende week drie jaar en hij heeft nog steeds een speentje. Niet alleen tijdens het slapen (dat was overigens ooit wel de bedoeling), maar hij vindt dat ding in zijn mond zo lekker, dat hij er ook wel eens mee op de bank zit, starend naar de tv. En nu kan ik natuurlijk net alsof gaan doen en zeggen dat het me totaal niet boeit wat iedereen daarvan vindt. Dat is mezelf voor de gek houden. Ik zou namelijk willen dat hij dat speentje eens en voor altijd de prullenbak in zou mieteren. Ik voel me er soms schuldig over dat hij op driejarige leeftijd nog steeds zo gehecht is aan dat speentje. Wanneer ik in gezelschap ben met andere moeders en mijn zoon vraagt om zijn speen, dan kan ik wel door de grond zakken. Ik schaam me ervoor, niet zozeer dat ik het afkeur, maar omdat ik mezelf dan afvraag wat die andere moeders en wel niet van denken! Pffff!  [Read more...]

Het is nog nooit zo makkelijk geweest om ergens je mening over te geven. Het wordt op social media zo op een presenteerblaadje aangeboden, kom maar door met dat commentaar! Geef je mening maar over andermans hersenspinsels of beslissingen die gemaakt worden. Met één klik, slechts in een paar seconde, kan de rest van de wereld jouw oordeel lezen.   [Read more...]

Als het leven je meer kinderen geeft dan handen, dan weet je dat de kans op chaos aanzienlijk toeneemt. Zelfs wanneer alle bloedjes slapen en de keuken weer enigszins aantoonbaar, dreunt de chaos door in het hoofd van een moeder van drie. Toch leer je in de loop van de tijd omgaan met de chaos. Of het de juiste keuzes zijn, dat is discutabel. Maar ter zijner tijd maakt de chaos plaats voor rust. De rust om te realiseren dat moeder zijn van drie kinderen een ontzettende voorrecht is.  [Read more...]