Columns

“Nog heel even, vijf minuutjes?” Het is één van de meest gebruikte smeekbedes van mijn kinderen wanneer ze naar bed moeten of zelfs al in bed liggen. Blijf nog even, nog één kusje, nog één knuffel, nog één verhaaltje. Het is één van de weinige momenten dat ze mijn aanwezigheid nog echt op prijs stellen, dat ze me mijn aanwezigheid nog echt even nodig lijken te hebben. Het verzoekje dat één van de laatste sporen lijkt te zijn van het hebben van kleintjes. Mijn kinderen worden groot en heel eerlijk gezegd zit ik helemaal niet meer te wachten op dit verzoek.  Lees meer

Op dit moment is alles nog onzeker. Gaan de kinderen nog terug naar school om het schooljaar af te maken? En zo ja, hoe gaan de scholen invulling geven aan het onderwijs met de regel van 1,5 meter afstand? En zo niet, zijn de kinderen allemaal op hetzelfde niveau wanneer de zomervakantie voorbij is? Doe ik genoeg om mijn kinderen op niveau te houden? Of gaan ze achteruit door het thuisonderwijs? Nemen mijn kinderen het schoolwerk op afstand serieus genoeg? Neem ik het wel serieus genoeg? Echt, het zou zo fijn zijn als alles weer terug naar normaal kan gaan. Maar ieder simpel denkend mens weet ook al dat dat natuurlijk niet gaat gebeuren na de meivakantie.  Lees meer

‘Bekijk het van de positieve kant’, zeggen ze. ‘Geniet er nu maar lekker van, nu je je kinderen iedere dag lekker bij je hebt’, wordt er geadviseerd. We proberen er het beste van te maken, maar genieten van elk moment? Nee, dat doe ik zeker niet. We moeten niet alleen zoveel mogelijk thuis blijven, we moeten ook steeds met dezelfde personen thuisblijven. Ik hou van mijn gezin, ik zie ze graag, maar ik zie ze ook graag af en toe niet.  Lees meer

Wat er nu van ouders met schoolgaande kinderen gevraagd wordt, is praktisch onmogelijk. Thuis werken, je kinderen opvoeden, je kinderen onderwijs geven en begeleiden met het huiswerk én je huis nog een soort van bewoonbaar houden. Het zijn vier verschillende taken die tegelijkertijd uitgevoerd moeten worden. En het is onmogelijk, niet omdat je het niet kan, maar het is onmogelijk omdat het teveel is om het allemaal goed te doen.  Lees meer

6.00 (als we geluk hebben): Wakker worden en schreeuwen om DRINKEN! Net zolang totdat iemand voor je opstaat en drinken voor je pakt.

6.05: Bij je oververmoeide papa en mama in bed kruipen om ze hun laatste restje rust te ontnemen, ondanks je de iPad in je handen hebt geschoven. Vergeet niet om dat irritante stemmetje van Masha, uit Masha en de Beer, steeds even iets harder te zetten.  Lees meer

Eén van de grootste misvattingen over introverte mensen, is dat ze verlegen zijn. Maar het feit is, is dat ik gerust mijn zegje durf te doen. Ik blijf heus wel staande in grote mensenmassa’s en ik ben daarin ook behoorlijk zelfverzekerd. Het kost me alleen super veel energie. En nu ik een extrovert kind op de wereld heb gezet, brengt het me ook regelmatig in (voor mij) ongemakkelijke situaties. 

Lieve kinderen, ik hou van jullie.

Ik heb jullie luiers verschoond, ik heb jullie verzorgd en gevoed. Ik heb jullie voetjes op willen vreten en ik ruik nog steeds nog wel eens uit liefde aan jullie sokken, maar merk dat het beter is voor mijn gezondheid om dat niet te doen. Toch houd ik van jullie pootjes met die gekke, soms passende sokjes, soms verschillende sokjes. Het maakt me allemaal niet uit. Wees jezelf, zeg ik dan altijd maar. Máár, lieve kindertjes van me, wees iets minder jezelf in het rondstrooien van die sokjes. Want ik ben er helemaal klaar mee om die dingen overal en nergens te vinden en op te moeten rapen omdat jullie het simpelweg niet doen.  Lees meer