Er is niets dat je een beter gevoel geeft, dan wanneer je kindje jou voor het eerst ‘mama’ noemt. En er is niets dat je een slechter gevoel geeft, wanneer datzelfde kindje ‘ik haat je’ tegen jou roept.
Lees meer
‘Als een dametje’… Nope, niet mijn dochter!
Ik ben opgegroeid met de uitspraken ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’ en ‘als je niks leuks kunt zeggen, zeg dan niks’. Op zich is er niks mis met deze uitspraken, behalve wanneer het wordt gebruikt om meisjes de mond te snoeren. Meestal vertaalt zich dat in een jonge vrouw die bang is om haar mening te uiten, omdat het iemand zou kunnen beledigen of erger nog, dat haar mening er niet toe doet.
Als kind was ik verre van ingetogen. Ik was luidruchtig en eigenwijs. Ik was extravert en ik vocht terug als ik gepest werd. Ik maakte grapjes en daagde iedereen die op mijn pad kwam uit. Maar toen werd ik een puber en wilde ik niet meer die ‘wilde’ meid zijn. Ik wilde voor jongens aantrekkelijk zijn, een soort ‘mooiste meisje van de klas’. What was I thinking!? Dit was ik natuurlijk helemaal niet, maar ik bleef volhouden om een beleefd dametje te zijn.
Uiteindelijk werd ik een volwassene die continu ‘het spijt me’ zegt voor dingen waar ik me helemaal niet voor hoefde te verontschuldigen. Ik verontschuldigde me voor mijn uiterlijk, voor mijn gewicht, voor wie ik ben. Ik voelde zelf plaatsvervangende schaamte wanneer iemand anders een ander corrigeert. Het was volslagen onzin, maar het ongedaan maken van al een ingesleten gewoonten is een stuk moeilijker dan het klinkt.
En toen werd mijn dochter geboren!
Een dochter die iedereen de stuipen op het lijf jaagt. Die haar ruimte inneemt. Die haar stem laat horen. Die zonder enige terughoudendheid, volledig zichzelf is. En ik wil dat ze zo blijft. Ik wil niet dat ze haar haar, haar lichaam of haar karakter verandert, omdat ze denkt dat mensen haar dan leuker vinden.
Sterker nog, ik ergerde me kapot aan mensen die vinden dat ze zich niet ‘als een dametje’ gedraagt.
Mijn dochter mag rouwdouwen, voor zichzelf opkomen, zichzelf verdedigen en vooral, haar menig geven. Ja natuurlijk verwacht ik dat ze beleefd is, net zo beleefd als dat een zoon zou zijn. Beleefd, maar niet tegen de prijs van het opofferen van zichzelf. Ze durft een confrontatie aan te gaan en ik wil dat het zo blijft.
Dus opgesodemieterd met ‘gedragen als een dametje’, mijn dochter gedraagt zich als zichzelf!
Hoe krijg je luidruchtige kinderen stil?
Na het lezen van de 5 feitjes over luidruchtige kinderen, wil ik toch even wat zeggen over hoe je ze daadwerkelijk stil krijgt zonder continu sssssshhhhhhht! te hoeven sissen. Doe er je voordeel mee. Of niet. Sssshhhus dan maar lekker door.
Ik heb drie kinderen en ze zijn luidruchtig. Niet een beetje luidruchtig, nee ze zijn de luidruchtigste wezen op deze wereldbol, brulapen meegerekend.
Het eerste wat ze doen als ze wakker worden, is luidruchtig zijn. Ze beginnen niet als een oude diesel eerst te pruttelen, ze hebben geen koffie nodig om even bij te komen, ze hoeven niet eerst even onder de douche hun slaap weg te gapen. Nee hoor, het ene moment zijn ze diep in slaap en het volgende moment ZIJN ZE WAKKER!
Het gevolg is dat er in mijn huis tijdens het eindeloze geschreeuw ook eindeloos gessssshust wordt. We ssshhhussen wanneer er lawaai naast de babykamer gemaakt wordt. We ssshhhussen wanneer er stampvoetend op de trap gelopen wordt. We SSSHHUSSEN wanneer er één keihard, zomaar uit het niets ‘BOE’ recht in mijn gezicht roept. En geloof me, vroeg in de ochtend kan al dat gessssshus resulteren tot een lichte hyperventilatie. Lees meer
Mag jouw kind een slokje wijn of bier?
Als je je kinderen blootstelt aan alcohol, maken zij dan meer of minder misbruik van alcohol wanneer ze groter zijn?
In het artikel dat ik laatst hier las, beargumenteert Mike Steinberger (schrijver en vader) dat het gezond is om je kind op een verantwoordelijke manier te leren om te gaan met alcohol, door ze te betrekken bij de gewoontes van de familie en ze dus zo nu en dan te laten proeven. Het is ongezond om een volledig verbod op alcohol te leggen. Het hele artikel lees je hier.
Nee, echt niet!
Mijn eerste reactie is ‘NEEEE!’. Als ik mijn kleintjes zou betrekken bij mijn wijn-drinken, zouden ze regelmatig een slok wijn naar binnen werken. Er wordt niet voor niets gezegd dat je onder de 18 jaar geen alcohol mag drinken. De hersentjes zijn nog in de groei en kunnen al die slokken alcohol niet aan.
Maar het gaat hier natuurlijk niet over hoe je je kind leert comazuipen, maar hoe je je kind betrekt bij jouw gewoontes. Je haalt de nieuwgierigheid weg door ze te laten proeven, je biedt ze niet meteen een vol glas aan. En bovendien, een slokje wijn, hoe erg kan het zijn? We nemen onze kleintjes ook massaal mee naar de McDonalds. De kans is overigens ook groot dat ze die rode, witte of gele bende verschrikkelijk goor vinden en het dus voorlopig niet meer vragen. Maar wat als het smaakt naar meer?
Mama mag ik proeven?
Tot nu toe heb ik de vraag ‘Mama mag ik proeven?’ van mijn kleintjes nog niet gekregen. Mijn antwoord zou ook ‘nee’ zijn. Ik vind ze nu simpelweg te jong en ik weet dat ze nu ook niet ergens anders in de verleiding zullen komen om het toch te kunnen proeven. Dit zal een ander verhaal zijn als zij een jaar of 16 zijn. Dan zou misschien de nieuwsgierigheid kunnen opspelen en ik ben er wel van overtuigd dat iets verbieden het nog aantrekkelijker maakt. Als het niet binnenshuis mag, gaan ze het misschien wel buitenshuis zoeken.
Opvoeden
Maar ja, weer aan de andere kant. Je doet nu je stinkende best om je kleintjes op te voeden naar verstandige jong volwassenen en dan moet je er dus eigenlijk op vertrouwen dat je dat klusje tegen die tijd goed geklaard hebt. De vraag is, is dat daadwerkelijk gelukt?
Moeilijk, moeilijk, moeilijk. Wat is opvoeden soms toch een moeilijke en onzekere klus.
Uitgelichte afbeelding: Shutterstock
Origineel gepost: mei 2015
Herschreven: mei 2022
Mama, waarom werk jij niet?
Er zijn van die vragen die niet alleen door wildvreemden gesteld worden. Ook je eigen vlees en bloed vraagt het zich weleens af. Zo vroeg mijn dochter onlangs: “mama, waarom werk jij niet?”.
Ik ben ongeveer vijf jaar geleden begonnen als thuisblijfmoeder. Een moeder die dus niet werkte voor de kost. Met nadruk op voor de kost, want dat een moeder veel werk verricht weten we nu allemaal wel. Maar inmiddels zitten al mijn kleintjes op school en denken ze nog steeds dat ik niet werk. Voor de kost. Ik ben nog steeds geen kostwinnaar, nog lang niet. En ik moet eerlijk zeggen, ik heb die ambitie ook helemaal niet. Ik zie het binnenharken van geld ook niet als een wedstrijdje. Toch ben ik wel degelijk aan het werk, alleen op de momenten dat zij dat niet zien. Ik ga ’s morgens niet de deur uit voordat ze op school zitten en wanneer school uit is, sta ik ze op het schoolplein weer op te wachten.
Lees meer
Ik heb een slim kind. En dat doet wat met een ander.
Mijn kind is super intelligent!
Er is geen zin die meer woede, meer irritatie en meer nare praatjes achter je rug om, bij andere ouders kan uitlokken. Ik heb een slim kind en ik heb gemerkt dat dat wat doet met andere ouders.
Ik heb getwijfeld of ik hier wel over moest gaan schrijven, want het doet duidelijk ook iets met mij. Ik overcompenseer bijvoorbeeld door helemaal niets te zeggen. Of erger nog, door de prestaties van mijn kind te bagatelliseren. “Ja maar ze heeft lang niet zulk mooi haar als jouw meisje!”
Ik ben trots op mijn kind, maar het voelt alsof ik niet trots mag zijn op de intelligentie van mijn kind. Want dan is het opeens opschepperig en arrogant.
Het lijkt wel alsof we alleen maar mogen praten over avondeten gezeik van onze kinderen. Over hun slaapproblemen en over wat ze allemaal niet goed kunnen. Maar als ik vertel dat mijn kind in de plusklas zit omdat zij zich anders verveelt in de klas, rollen de ogen bijna over het schoolplein.
Het is blijkbaar makkelijker om een band met andere moeders op te bouwen door onze onzekerheden en tekortkomingen op te biechten dan onze successen. Helemaal als het over de successen van onze kinderen gaat. De grens tussen trots zijn en opscheppen is zo dun, dat het beter is om het er maar gewoon niet over te hebben of dus te bagatelliseren.
Mijn kind houdt meer van boeken dan van speelgoed. “Heb je haar weer! Mijn kind veegde vanmorgen bijna zelfstandig zijn kont af!”, is dan de reactie. Is slim zijn echt zo erg?
Als een kind iets kan of doet wat heel knap is, zegt dat niks over het kind dat dat nog niet kan of doet. Ik ben trots op mijn kind en ik wil dat mijn kind ook trots is op zichzelf. Wat voor successen ze ook behaalt, ze hoeft dat niet te bagatelliseren. En zo mag ook jouw kind trots zijn op wat zij voor successen behaalt. En zo mag ook jij trots zijn op je kind en de successen die hij behaalt.
Ik heb een slim kind en daarmee zeg ik niet dat jouw kind dom is. En nee, het is ook niet opschepperig of arrogant.
Liefs, een trotse mama!
Afbeelding: Shutterstock
7x een generatiekloof wordt zichtbaar
Het opvoeden gaat tegenwoordig allemaal ietsje anders dan vroeger. Mijn moeder zegt weleens blij te zijn dat ze geen kinderen hoeft op te voeden in deze tijd. Zal mijn oma dat ook gedacht hebben toen mijn ouders een poging deden om mij op te voeden? Vast wel. Tijden veranderen namelijk en uiteindelijk val je toch in de generatie kloof. Dat geeft niet, maar het is wel leuk om even een blik te werpen op de verschillen.
- Om maar te beginnen met het ontbijt. Waar je vroeger je moeder hoorde zeggen: ‘Eet je boterham met hagelslag en drink je glas melk leeg’. Hoor je nu: ‘Drink nog wat van je spinazie, avocado, amandelmelk met toegevoegde chiazaad en gojibessen smootie. Hoef je niet meer? Oh, luister naar je buikje, dan heb je genoeg gehad.’
- Ook het avondeten heeft een andere wending gekregen. ‘Blijf zitten aan tafel, houd je mond en eet je bord met aardappel, groente en (op zondag) vlees leeg!’ Tegenwoordig gaat dat als volgt: ‘Kom je nog even gezellig een hapje halen van de biologische rauwkost salade met een stukje hormoonvrije kip die een heel fijn leven heeft gehad?’
- En zo werd er vroeger ook geroepen als je iets geflikt had wat niet door de beugel kon: ‘Ga naar je kamer!’ Daar moest je dan op je bed je zonde gaan overdenken. Tegenwoordig is dat wat lastiger. De enige plek waar niets te doen is, is de trapkast. O nee, dat blijkt ook niet helemaal waar te zijn, aangezien die helemaal volgestouwd is met reserve speelgoed.
- Of wat dacht je van ‘ga je mond wassen met zeep!’ Dat zal tegenwoordig het volgende zijn: ‘Ga je mond wassen met desinfecterende zeep op natuurlijke basis!’
- Vroeger werd je weleens met ‘Husse met je neus ertussen’ afgescheept. Dat gaat je nu niet meer lukken. Tegenwoordig moet je minstens met een wikipedia pagina tevoorschijn komen om een uitleg te kunnen geven aan je kleintjes.
- En discussie voeren is ook zoiets. Waar je vroeger een ‘Omdat ik het zeg!’ te horen kreeg, is er nu ruimte voor je kleintjes om uren lang discussies te voeren en hun mening te geven. Vergeet de zelfontplooiing niet! Want ja, ook kleintjes hebben een mening die gehoord mogen worden.
- Muziek luisteren? Dat deden we via de radio. Uren zat je te wachten op je favoriete liedje en als die dan eindelijk uitgezonden werd drukte je zo snel mogelijk op rec zodat je je favo liedje op elk moment van de dag kon luisteren (met de intro van de dj) op je cassetterecorder. Nu? Nu hebben de kleintjes tot in den treuren, op ieder moment van de dag, toegang tot el-lek liedje.
Zoals ik al zei, tijden zijn veranderd en blijven veranderen. Ik ben benieuwd wanneer ik de woorden ‘De jeugd van tegenwoordig…’ in mijn mond zal nemen. Want sommige dingen veranderen nooit.
Afbeelding: Shutterstock
Origineel maart 2015
Update maart 2022
De moeder revolutie
Er is een revolutie gaande, een moeder revolutie. En ik weet niet of ik daar zo blij mee ben. De perfecte moeder begint gebreken te vertonen. Ze gleed uit over dat rondslingerende speelgoedautootje, zo midden in haar zelfgebakken regenboogtaart en schreeuwde heel hard FUCK!
En alle niet zo perfecte moeders smullen ervan, want dit is wat ze willen zien. De niet zo perfecte moeders willen niet geconfronteerd worden met schoon gepoetste fornuizen en spinazie smoothie drinkende kinderen, ze willen dat die perfecte moeder op haar plaat gaat.
En ik snap het, ik neig ook meer naar de niet zo perfecte moeder die wijn drinkt, op haar telefoon staart in plaats van de was opvouwt en af en toe een fout woord eruit laat floepen. Maar dat betekent niet dat ik die perfecte moeder graag op haar plaat zie gaan, sterker nog, ik vind het eigenlijk best jammer.
Lees meer
De struggles van bijna 40 en zwanger
Elke dag word ik wakker en probeer ik mezelf ervan te overtuigen dat bijna 40 én zwanger zijn, zo slecht nog niet is… Maar als je bijna 40 of al over de 40 heen bent, eist een zwangerschap zijn tol van je toch al ‘ouder wordende’ lichaam. Dit is mijn derde zwangerschap. En hoewel alles in mijn hoofd steeds makkelijker wordt, zegt mijn lichaam toch echt iets anders.
40 en zwanger
Ik ben dus bijna 40 en zwanger van de derde. Het kwam als een spontane verrassing, waar we heel blij mee zijn. IN het begin dacht ik ook echt, appeltje eitje! Maar na een paar maanden heb ik toch wat andere ervaringen. Al zegt mijn hoofd wel eens wat anders, mijn lichaam is toch echt geen 25 meer.
Bijna 40 jaar en zwanger? Hier een kleine samenvatting van mijn struggles.
Zwakke blaas…
Of het nou het ouder worden is of het feit dat ik al twee keer bevallen ben, mijn blaas wordt met de dag zwakker. Alsof mijn baby met een spijkerpistool op mijn blaas aan het schieten is. Dat precies op de moment ik net op het schoolplein sta of in de rij bij de kassa. En nee, zo’n spijkerpistool veroorzaakt niet een paar drupjes, maar een flinke plens.
Borsten?
Terwijl ik bij mijn eerste zwangerschap nog vol verwondering naar mijn ronde borsten keek, kijk ik nu naar twee treurig gevulde sokjes die tegen mijn buik hangen. Maar goed, dat ligt echt niet aan de derde zwangerschap want, tenzij je gezegend bent met fenomenale genen, begint alles rond je 38ste naar het zuiden te trekken. Heel confronterend ook, wanneer je een zwangere twintiger tegen het lijf loopt.
Pijntjes en kwaaltjes zijn onvermijdelijk. En natuurlijk, een baby is er nog nooit zo lekker uitgekomen als dat ‘ie erin ging. Maar zwanger zijn met een lichaam van bijna 40 jaar, is toch echt next level. Ik ben toch echt geen 20 meer. Sterker nog, dat is zelfs bijna 20 jaar geleden!
Hormonen!
Buiten het feit dat mijn lichaam bijna 20 jaar ouder is, heb ik nog steeds te dealen met hormonen. Maar nu hebben de overgangshormonen koers gezet. Overgangshormonen gecombineerd met zwangerschapshormonen, voelen alsof je tijdens een dronken bui een huilende Donald Trump ontmoet. Maar gelukkig is mijn geheugen ook niet meer al te best, want je weet wat ze zeggen over zwangerschapsdementie. Voeg daar de leeftijd van bijna 40 aan toe en ik ben rijp voor het bejaardentehuis.
Oke, misschien klinkt dit allemaal een beetje dramatisch en overgevoelig, maar dat komt natuurlijk door de hormonen. Gelukkig zijn er ook positieve kanten aan het zwanger zijn wanneer je bijna 40 bent. Om maar te beginnen met het feit dat je je een stuk minder druk maakt om onbenullige dingen. En daarnaast heeft ook een zwangere van bijna 40 die onverzadigbare seksuele honger… Hoppa!
Dit zijn mijn ervaringen van het zwanger zijn op veertigjarige leeftijd. Maar dat zegt natuurlijk niks over de ervaringen van een ander. Iedereen is anders en zal een zwangerschap op een latere leeftijd heel anders kunnen ervaren.
Maar over het algemeen zijn er een aantal voor- en nadelen bij 40 en zwanger zijn.
Voordelen van 40 en zwanger zijn
Hoewel zwanger zijn op 40-jarige leeftijd nadelen met zich mee kan brengen, zijn er ook voordelen van een zwangerschap op latere leeftijd.
Meer levenservaring
Vrouwen die op latere leeftijd zwanger worden, hebben vaak meer levenservaring en zijn beter voorbereid op het ouderschap dan jongere vrouwen.
Financiële stabiliteit
Oudere vrouwen hebben meestal meer financiële stabiliteit en hebben daardoor meer en betere middelen om voor een kind te zorgen.
Emotionele stabiliteit
Op 40-jarige leeftijd hebben vrouwen vaak een betere emotionele stabiliteit. Ze zijn beter in staat om stress en andere uitdagingen aan te pakken die het ouderschap met zich meebrengt.
Bewust genieten
40+ moeders kunnen vaak meer genieten van het ouderschap omdat ze meer levenservaring hebben en meer tijd en energie kunnen besteden aan hun kinderen. Hoewel een baby van een 40+ moeder ook gewoon ’s nachts wakker wordt…
Nadelen van 40 en zwanger zijn
De nadelen van 40 en zwanger zijn zitten meer in de complicaties rondom de zwangerschap.
Verhoogd risico op complicaties
Zwangerschap op latere leeftijd kan gepaard gaan met een verhoogd risico op complicaties zoals hoge bloeddruk, zwangerschapsdiabetes en zwangerschaps-vergiftiging. Dit kan leiden tot problemen voor zowel de moeder als de baby.
Meer kans op chromosomale afwijkingen
Naarmate vrouwen ouder worden, neemt de kans op chromosomale afwijkingen bij de baby toe. Het risico op Downsyndroom en andere genetische aandoeningen is hoger bij vrouwen ouder dan 40 jaar.
Langere hersteltijd
Zwangerschap en bevalling kunnen zwaar zijn voor het lichaam van de moeder, en 40+ vrouwen kunnen meer tijd nodig hebben om te herstellen van de bevalling dan jongere vrouwen.
Afbeelding: Shutterstock
Uh schat, je stinkt!
Ja je hoort het goed en nee ik draai er niet omheen. Je stinkt gewoon een beetje. Nou ja, een beetje… Je stinkt als een grote kerel en dat terwijl je mijn lieve kleine ventje bent!
Ik zal het onder ogen moeten zien. Lief ben je zeker nog, maar klein misschien niet meer. Het bewijs is de walm die onder je oksels vandaan komt. Er lijkt geen deo tegenop te kunnen. En anders heb ik nog je voetbaltenue, die na tig keer wassen nog steeds een uur in de wind stinkt. Het doet er niet toe hoeveel wasmiddel ik erbij gooi, ik krijg die penetrante zweetgeur er gewoon niet uit. En dan die scheenbeschermers en schoenen! Deze voorwerpen hebben inmiddels een verbod om überhaupt het huis in te komen.
Waar is mijn Zwitsal baby?
Soms vraag ik me af, waar is mijn Zwitsal baby? Ik kon geen genoeg krijgen van dat geurtje, nu durf ik amper te inhaleren in jouw bijzijn. En al helemaal niet als ik langs het toilet loop. Ik weet het, poep is nooit echt schattig geweest, maar de geuren die je nu achterlaat op het toilet… De sporen zijn overigens heel gemakkelijk uit te wissen, daar is die harige stengel in de hoek van het kamertje voor. Just saying.
Ik weet het, je bent een kind. Een puber in wording. Maar serieus? Zou je af en toe, als cadeautje aan je moeder, eventjes een raampje kunnen openzetten in je slaapkamer? Je weet wel, ventileren, belangrijker dan ooit. Want ook al doe je zo je best om je kamer netjes op te ruimen, tegen die geur van je valt gewoon niet op te werken. Ja lezers, ik zal jullie verdere details besparen.
Kind je stinkt!
Als ik je mooie koppie zie, zie ik niets wat ook maar in de verste verte op vies, ranzig of goor lijkt. Mijn beeld en mijn geur beleving kloppen gewoon niet als ik dit mooie wezen zie en deze ranzige geur ruik. Er ontstaat een error in mijn hoofd.
Weet je lieve zoon, je kunt er niks aan doen. Die puberale lucht hoort er nu eenmaal bij. Net als irrationele emoties, acne, onhandige flirts, twijfelachtig uitspraken, grenzen die verlegd worden en regels die strakker worden. Puberteit gaat samen met veel fouten en blunders, maar ook met ontdekking, wijsheid en vrijheid. Soms voel je je zo groot en soms voel je je zo klein. Je bent het allebei en toch ook weer niet.
En ik weet, ook dit gaat voorbij. En tot die tijd, spuiten wel een beetje extra deo. Of ik zet een knijper op mijn neus, kan ook. Hoe dan ook, kind je stinkt!
Afbeelding: Shutterstock / WAYHOME studio