Wat er nu van ouders met schoolgaande kinderen gevraagd wordt, is praktisch onmogelijk. Thuis werken, je kinderen opvoeden, je kinderen onderwijs geven en begeleiden met het huiswerk én je huis nog een soort van bewoonbaar houden. Het zijn vier verschillende taken die tegelijkertijd uitgevoerd moeten worden. En het is onmogelijk, niet omdat je het niet kan, maar het is onmogelijk omdat het teveel is om het allemaal goed te doen. Lees meer
6.00 (als we geluk hebben): Wakker worden en schreeuwen om DRINKEN! Net zolang totdat iemand voor je opstaat en drinken voor je pakt.
6.05: Bij je oververmoeide papa en mama in bed kruipen om ze hun laatste restje rust te ontnemen, ondanks je de iPad in je handen hebt geschoven. Vergeet niet om dat irritante stemmetje van Masha, uit Masha en de Beer, steeds even iets harder te zetten. Lees meer
HELP! Drie weken de kinderen thuis. Thuis lesgeven? Ik kan het niet helpen, maar het zweet schiet spontaan m’n bilnaad in. En dan kom ik ook nog in een ‘lockdown parenting’ Facebookgroep terecht waar de ene na de andere enthousiaste moeder tips voordraagt. Tips voor werkbladen, tips hoe je de kinderen kunt helpen met schoolwerk. En, de horror, zelfs complete schema’s met een strakke dagindeling. Begrijp me niet verkeerd, ik bewonder het enthousiasme en de inzet. Maar ik weet al van mezelf, dat ik dit niet ga trekken. Misschien dat we het een dagje volhouden, maar na dag drie ben ik he-le-maal leeggezogen. Lees meer
Eén van de grootste misvattingen over introverte mensen, is dat ze verlegen zijn. Maar het feit is, is dat ik gerust mijn zegje durf te doen. Ik blijf heus wel staande in grote mensenmassa’s en ik ben daarin ook behoorlijk zelfverzekerd. Het kost me alleen super veel energie. En nu ik een extrovert kind op de wereld heb gezet, brengt het me ook regelmatig in (voor mij) ongemakkelijke situaties.
Lees meer
Of je nou een nuchter persoon bent of bijvoorbaat al een stresskip, een positieve zwangerschapstest doet iets met je. Van iets waar je zo zeker van was te willen, is opeens één groot vraagteken. Alle twijfels slaan toe en de zenuwen gieren door je lijf. Je bent zwanger! Whaaah. Dit is wat er door je hoofd gaat wanneer je voor de eerste keer zo’n positieve zwangerschapstest in handen hebt.
Lees meer
Wanneer je moeder bent van kleine kinderen, dan ben je altijd aan het zorgen. Jij bent verantwoordelijk voor het welbevinden van je kind. Denk aan luiers verschonen, hapjes geven, kleding wassen, naar clubjes brengen en helpen met huiswerk. Soms heb je het gevoel dat je er een dagtaak aan hebt, aan dat welbevinden van je kleintje. Maar je neemt het voor lief, want het hoort er nu eenmaal bij. Lees meer
Lieve kinderen, ik hou van jullie.
Ik heb jullie luiers verschoond, ik heb jullie verzorgd en gevoed. Ik heb jullie voetjes op willen vreten en ik ruik nog steeds nog wel eens uit liefde aan jullie sokken, maar merk dat het beter is voor mijn gezondheid om dat niet te doen. Toch houd ik van jullie pootjes met die gekke, soms passende sokjes, soms verschillende sokjes. Het maakt me allemaal niet uit. Wees jezelf, zeg ik dan altijd maar. Máár, lieve kindertjes van me, wees iets minder jezelf in het rondstrooien van die sokjes. Want ik ben er helemaal klaar mee om die dingen overal en nergens te vinden en op te moeten rapen omdat jullie het simpelweg niet doen. Lees meer
Terwijl ik de vaatwasser aan het leegruimen ben en in mijn hoofd druk ben met alles wat er nog meer gebeuren moet, vraagt mijn dochter of ik even bij haar kom zitten. Ze wil me iets laten zien wat ze op tv aan het kijken is. En terwijl ik eigenlijk nee wil zeggen, ga ik toch even naast haar zitten en kijk ik met haar mee. Ik kijk met haar mee omdat ik weet dat ze deze aandacht even nodig heeft, maar van binnen begin ik meteen al onrustig te worden. Er moet namelijk nog van alles gebeuren. Er moet nog een was in de wasmachine, ik moet nog boodschappen doen, eten koken, volgens mij moeten er nog tafels geoefend worden en ik heb nog een paar mailtjes die onbeantwoord zijn. En wat doe ik? Ik zit hier op de bank met mijn dochter naar de tv te staren. Lees meer
Er zijn momenten dat ik voor even niet exact weet hoe oud ik ben. Ben ik nou nog 37, of was ik al 38 geworden? Feit is, ik loop tegen de 40 en dat voel ik maar al te goed. Het incasseren van een kater gaat iets minder soepel als vroeger en om de zomer- en de kerstkilo’s eraf te krijgen moet ik drie keer zo hard werken. En dan heb ik ook nog een lieve tienerdochter die mij continu confronteert met het feit dat ik het allemaal niet meer bijhouden kan. Lees meer
‘Ruim je kamer op!’, roep ik regelmatig naar mijn kinderen. Maar veel respons ontvang ik niet op dit eenzijdige gesprek. Mijn kinderen zijn niet zo goed in het opruimen van hun kamer en het lijkt ze ook helemaal niet te schelen dat het een bende is. Maar wanneer ik hun kamer binnentreed, zie ik chaos. Chaos, maar ook een kamer waar heel veel beleefd wordt. Lees meer