Columns

Baby, Columns

Boodschappen doen

Wat ik altijd zo bijzonder vind, is dat sommige gezinnen met elkaar boodschappen gaan doen op zaterdagmiddag. Alsof met elkaar boodschappen doen een uitje is? Als ik dat thuis zou voorstellen: “Jongens gaan jullie gezellig mee boodschappen doen in de supermarkt?” Kijken ze me aan (inclusief mijn man), of ik gestoord ben geworden. “Wat is daar nu leuk aan?”, zeggen ze dan. “Dat weet ik ook niet? “Misschien kunnen we gezellig samen in de supermarkt overleggen wat we gaan eten?” Dat zie ik namelijk die andere ouders ook doen. “En vinden jullie het leuk om te helpen?” Nou, nee dus! En als ik eerlijk ben, vind ik het ook helemaal niet leuk als ze meegaan. Met de jongste boodschappen doen, vind ik soms al een ramp. 

Lees meer
Columns, Kind, Vakantie

Kamperen is voor gekken

Ik zal meteen maar met de deur in huis vallen: ik ben gek.

Ook mijn ouders waren gek, want ik heb het van huis uit meegekregen. Oké, mijn ouders waren nog ietsje gekker, want die dachten dat het wel leuk zou zijn om dit tafereel met de fiets te doen. Sorry pa en ma, jullie weten hoe ik erover denk.

Het gekke is, dat heel veel mensen het doen. Normale, redelijk moderne, zelfs leuke mensen. En het gebeurt allemaal vrijwillig. Is iedereen dan gek geworden?

Want even serieus, je moet er echt een beetje gek voor zijn. Kamperen. En dit is waarom:  Lees meer
Baby, Columns, Kind

Gewoon elk uur op de pot

“Is die van jou nog niet zindelijk?” “In mijn tijd waren de kinderen met anderhalf al zindelijk!” “Gewoon elk uur op de pot”. “Lekker in het blote kontje laten lopen”. Hebben we nog meer tips en adviezen? Ik werd er maar onzeker van!

Bij de eerste maakte ik me er helemaal druk om. Vanaf 2 begon ik al met stickers plakken, waar hij geen snars van begreep. Mijn vriendin deed voor elk poepie een snoepje. Bij mij deden ze alleen het laatste. Weer een andere vriendin las boekjes voor naast de wc. Maar ook dat leverde geen drol op.
En ik maar denken: “Ojee, straks moet hij met een luier naar de basisschool”.  Lees meer
Columns, Voor mama

De controlefreak

Laten we voorop stellen, ik ben een controlefreak. Die controlefreak in mij heeft zo zijn goede kanten, maar ook de minder goede kanten. Zo kan hij mij zo nu en dan behoorlijk pesten.

Maar het hebben van kinderen en dan ook nog ‘een speciaal kind’ met ADHD, is de ultieme manier om die controlefreak in mij een beetje los te laten. Soms! Niet te vaak, want dan word ik gek. Er zijn een aantal successen geweest. Zo heb ik een keer een dag alle kleding naast de wasmand laten liggen, omdat ik vond dat mijn zoon zijn kleding erin moest doen. Ik heb een keer de vaat op het aanrecht laten staan omdat we haast hadden. En één keer per week mag mijn dochter zelf haar kleding uitzoeken, verkleedkleding uitgezonderd. Ja ja, ik hoor je denken, dat mens is niet goed snik. Maar dit is vooruitgang mensen!  Lees meer
Columns, Overige

Snuffie

Toen ik 12 weken zwanger was van de derde, gingen we de twee jongens verrassen dat ze een broertje of zusje zouden krijgen. We waren zo benieuwd wat ze ervan zouden vinden. Dus een beetje beduusd was ik toen de jongste plomp verloren zei: “Oh! Ik heb liever een hond”. Toen z’n broertje eenmaal geboren was, vond hij het gelukkig toch wel leuk. Maar in mijn achterhoofd bleef toch die opmerking hangen en dacht: “Hij vindt het volgens mij heel erg leuk om een huisdier te krijgen”.  Lees meer
Baby, Columns, Ja papa

Waar ben je aan begonnen?

Ik slenter door de Staatsliedenbuurt op weg naar mijn auto. Voor mij lopen twee meisjes. Jonge vrouwen eigenlijk. De een duwt moeizaam een kinderwagen voort, terwijl ze druk in gesprek is met de ander. Uit de kinderwagen steken twee lange benen. Dat is óf een heel grote baby, óf de jonge moeder vindt, net als ik, die buggy’s zo beroerd rijden, dat ze liever haar kind in een te kleine kinderwagen propt. Terwijl ik me verbaas over het feit dat ik een mening heb over kinderwagens, loop ik langzaam op de jonge dames in.  Lees meer
Baby, Columns, Kinderen

Mensen zonder kinderen

Ik vraag me weleens af wat mensen zonder kinderen nou precies over ons ‘ouders’ denken. Vragen ze zich af of er werkelijk geen leven meer na een baby is? Waarom de kinderen toch altijd op de eerste plaats komen? Waarom er alleen nog maar gesprekken gevoerd kunnen worden over de kinderen? En waarom er geen spontane avondjes meer zijn?

Ik weet nog wel wat ik dacht toen ik geen kinderen had. Ik dacht vooral, ik ga alles anders doen… *Proest*. Ik zou mezelf niet verliezen in het ouderschap. Mijn kind neemt mijn leven niet over, mijn kind voegt leven toe.  Lees meer
Baby, Columns

Schijt moment

Moeders praten veel over dat ze soms even “me-time” willen. Het momentje voor jezelf. Iedereen wil soms even een moment hebben voor zichzelf. Ik wil dat natuurlijk ook af en toe. Maar weet je, ik vraag echt niet om een libelle dag of een hele dag naar de beauty farm. Er zijn gewoon 2 momenten op een dag dat ik heel even een moment voor mezelf wil!!  Lees meer
Baby, Columns, Voor mama

Bedankt voor je helse bevallingsverhaal

Mijn zusje verwacht binnenkort haar eerste baby en terugdenkend aan mijn eigen laatste weken van de zwangerschappen (ja dat waren er zes), heb ik nogal met haar te doen. Die laatste weken gaan namelijk zo langzaam voorbij, de Noordpool smelt voor je gevoel nog sneller. En terwijl zij als een schildpad op haar ruggetje ligt te wachten en denkt dat ze de eerste vrouw in de geschiedenis zal worden bij wie de baby wél blijft zitten, kijk ik iedere minuut op mijn telefoon. Is het al zover?  Lees meer
Columns, Voor mama

Super Mama

Thuis voel ik me Super Woman. Oftewel, de Mega Mindy van het huis. Het enige verschil is dat ik geen glimmende roze legging aan heb. Ik heb het geprobeerd, maar voelde me net Miss Piggy. Verder zijn er alleen maar overeenkomsten. Ik ben de reddende engel van het huis!

Aangezien ik eigen baas ben “klinkt wel lekker”, moet ik mezelf ook af en toe een compliment geven. Als moeder zijnde ben je toch geweldig! Je moet over organisatie talent beschikken, flexibel zijn en geduld hebben. Dat wist ik nog niet toen ik ging solliciteren als moeder. Elke week is het weer passen en meten. De oudste moet naar voetbal en tennis. De ander weer naar reddingszwemmen en op weer andere tijden tennisles. Die kleine wil ook af en toe wat. En niet te vergeten: ophalen bij vriendjes, oppas regelen, op onmogelijke tijden eten, fysiotherapie, “consternatie” bureau, enzovoort. En als je alle ballen hoog aan het houden bent, moet je ook nog geduldig blijven. Niet roepen “Nu even niet!” of “Zoek het zelf even uit”. Je moet het alleen maar denken en glimlachen.  Lees meer