Columns

Columns, Voor mama

Wat moet ik met die zooi?

Ik weet het, ik zit midden in een verbouwing en mijn woonkamer is amper begaanbaar. Ik ben inmiddels een bijna professioneel hordeloper, bijna want ik ga zo nu en dan nog behoorlijk op mijn kanis. Het komt goed, we krijgen meer ruimte. Voor nog meer zooi…

We leven deze tijd dus vooral boven. En boven is de zooi zeker niet minder. Wanneer ik boven aan de trap kom en mijn ogen in de rondte laat gaan, schiet het vocht spontaan mijn traanbuizen in. Waar, o waar komt al die zooi vandaan? De papieren. Het speelgoed. De willekeurige lege tassen. Sokken. Shirts. Wasgoed o-ve-ral ligt wel iets waar het niet hoort.

Het is niet dat er nooit opgeruimd wordt, oké ik geef toe, het zou vaker kunnen. Maar wanneer alle spullen weer op z’n plek lijken te liggen, worden ze op wonderbaarlijke wijze weer naar een andere plek toe gezogen. Een plek waar ze niet horen te zijn.

Ik vraag me af. Wat moet ik met die zooi?

Dat setje vieze sokken hoort niet op mijn hoofdkussen. Die ene tekening hoort niet midden op de trap. Die barbiepop hoort niet in de deuropening van mijn slaapkamer. Dat wasgoed hoort niet naast de wasmand.  Lees meer
Baby, Columns, Voor mama

De tiet of niet?

Net als velen ben ik ook zo’n moeder die viel voor alle pro-praatjes rondom borstvoeding. Wie zegt er nou ‘nee’ tegen al die voordelen voor je kind? Minder kans op dit en dat. Om nog maar te zwijgen over de slanke lijn die je er van zou krijgen. Het zou voor het eerst in jaren zijn, maar toch…

Minder kans op borstkanker, yes, ik ga er voor!

Met een gevolgde cursus (die kwam toch voorbij, dus waarom niet) en melkapparaten in de aanslag was ik er helemaal klaar voor.

Dacht ik.

Uiteraard had ik natuurlijk niet kunnen voorspellen dat ik een ziekenhuis melkmoeder zou worden. Met geen kind in de buurt de eerste drupjes er uit kolven was geen feest. Jemig wat duurt dat allemachtig lang. Daar heb je als net bevallen vrouw in het ziekenhuis toch helemaal geen tijd voor?  Lees meer
Columns, Kind

Druk zijn is een talent

Wat we tegenwoordig al snel kinderen met ADHD noemen, noemden we vroeger ‘drukke kinderen’. Het stempeltje is snel gezet, al voordat een kind zich überhaupt heeft mogen corrigeren roepen wij volwassenen, ‘daar heb je zeker zo’n ADHD-er’.

En hoezo eigenlijk? Misschien is dat kind gewoon een beetje druk. Druk zijn is een talent. Vermoeiend en soms frustrerend voor de ouders, dat wel. Maar het is ook geweldig verrassend en je kunt zoveel leren van drukke kinderen.

Drukke kinderen zijn namelijk echte ontdekkers. Ze spannen niemand voor hun karretje, maar gaan zelf recht op hun doel af. Dit kan leiden tot een vervelende situatie, maar het kan ook leiden tot een hilarische situatie. Of zelfs een leerzame situatie, want welk bot is er nu weer gebroken? Een ouder van een druk kind leert heel veel en wordt gedwongen om met andere ogen te kijken, want die route kun je natuurlijk ook nemen, waarom zou je op het pad blijven?

Lees meer
Columns, Koken en bakken, Overige

Cakejes bakken, maar nu blijf ik aan de vloer vastplakken

De kinderen liggen in bed en ik zou bijna willen zeggen dat dit mijn favoriete moment van de dag is. Ware het niet dat mijn huis een grote bende is en dat nu alleen nog maar meer op lijkt te vallen. Als de kinderen er tussenin zitten lijkt het in ieder geval nog een doel te hebben.

Het liefst zou ik nu op de bank ploffen en lekker een film kijken, desnoods een soap. Alles is goed, zolang het maar geen tekenfilms of superhelden zijn. Dat lekker chillen op de bank zit er helaas nog even niet in voor mij. Mijn woonkamer heeft meer weg van een kids-play-ground en mijn keuken is een ontplofte bende. Het aanrecht staat vol met vieze pannen, op de tafel staan de borden nog en de spullen van het cakejes bakken staan ook nog ergens verstopt. De helft van de maaltijd ligt onder de tafel en ik blijf bijna vastplakken aan de vloer als ik de keuken inloop. Lees meer
Columns, Voor mama

Een simpele, perfecte dag

Het is 8.00 zondagmorgen. “Mama, mag ik bij jou?” hoor ik zachtjes in mijn oor. Ik schep haar in mijn bed om vervolgens samen, half slapend uitgebreid te knuffelen.

“Mama, ik heb honger”, hoor ik net even wat harder als daarnet in mijn oor. En nog eens en nog eens. ‘Dit is echt te vroeg’ galmt er in mijn hoofd. “Pak maar een appel”, antwoord ik haar.

“Nee ik wil geen appel, ik wil dat jij een ontbijtje voor mij maakt.” beveelt ze. Hier kom ik niet onderuit, ze is niet van plan om nog even verder te kroelen en te snoezen. Mijn dag is begonnen.

Ze begeleidt me naar beneden direct de keuken in. Hier moet je een ontbijtje voor me maken, herhaalt ze nog eens. Haar broer en zus zijn inmiddels op de hoogte van het ontwaken en verwachten ook snel een ontbijtje voorgeschoteld te krijgen.

Ik smeer een boterham met pindakaas. Zal ik nog even checken of dit is wat ze verwachtte, misschien wil ze toch liever smeerworst op haar broodje? Je weet het immers nooit met mijn lieve, gezellige, maar bovenal eigenwijze meisje. Ik waag het gokje, met het risico dat ze het op een blèren zet.  Lees meer

moeder is vrij
Columns

Dat is dus loslaten

Met een schooltas bijna nog groter dan het meisje zelf, stapt ze dapper de winkel uit. Het duurt nog even, maar dan gaat de jongedame naar de peuterspeelzaal. Het stelt natuurlijk nog niet zoveel voor. Ze gaat gewoon ergens anders spelen. En, o ja, ze leert ook samen spelen, knippen en plakken enzo.

De keuze voor de peuterspeelzaal heeft natuurlijk niets te maken met de ogenschijnlijk zeeën van tijd die dan werkelijkheid lijken te worden en waar ik zo innig naar verlang. Voor mevrouw is het in ieder geval een serieuze zaak. Ze gaat naar school en dat mag iedereen weten. Trots mag dan ook iedereen haar nieuwe tasje zien, zelfs de caissière bij onze volgende stop.

Op de grote dag zoekt ze de mooiste appel uit en wordt de vreselijk irritante lekbeker gevuld met niet zo verantwoorde limonade. Dat gerommel met die appel heb ik in ieder geval straks niet. Ik heb de me-time voor deze morgen al helemaal voor ogen.

Buiten dat ik daar vreselijk aan toe ben, hoor ik iedereen er over dat hun kind er zooo aan toe is om naar de speelzaal te gaan. Daar zullen ze wel mee bedoelen dat zij er ook zin in heeft. Volgens mij gaat ze het helemaal leuk vinden.  Lees meer

kinderen huilen
Columns, Kind

De 6 fases van een driftbui

Ik heb het al drie keer meegemaakt, doorstaan én overleefd. Soms was het zwaar en had ik geen idee wat ik ermee moest en soms was het simpel, kon ik het negeren, of ik had genoeg wijn in huis. Ik heb het natuurlijk over de peuterpubertijd. En dan die donkere kant ervan, de hysterische driftbuien.

Ik kan je vertellen, ik leer nog steeds, want ook na de peutertijd gaat de peuterpubertijd nog gewoon door. In mildere mate weliswaar, maar een driftbuitje is er zo uitgegooid.

Fases van een driftbui

Nou ja… zo… er zijn een aantal fases waar je peutertje doorheen gaat. En als je geluk hebt, herken je ze en weet je ook direct de oplossing ervoor.

Twijfel

Fase 1. Het twijfelgevalletje. In deze fase kan het nog alle kanten opgaan. Moet ‘ie nu lachen of huilen? Het is moeilijk te zeggen. Hij verroert zich niet, hij lijkt wel een licht schuddend standbeeld. Als je nu een grapje eruit gooit, dan maak je hem of breek je hem. 

Lees meer
mamablog
Columns, Voor mama

De fluit, pielemans, leuter oftewel: Dé piemel

Een piemel, het blijft nog altijd een beetje een mysterieus ding. Volgens mijn zoons is het maar gek dat mama geen piemel heeft en is papa’s piemel heel groot. Ik weet niet of ik er zelf een zou willen hebben, want echt mooi vind ik ze nog steeds niet. Voor een dagje proberen lijkt het me wel leuk, maar dat is een andere discussie.

Als moeder van twee zoons heb ik piemels genoeg in dit huis. Dus langzamerhand vind ik dat ik best wel wat over piemels kan vertellen.

Lees meer
Baby, Columns, Ja papa, Voor papa

Borstvoeding doe je samen

Hoera, het is deze week ‘Samen voor borstvoeding week’.  Het internet staat weer vol met verhalen, tips, discussies en nieuws over borstvoeding.

Als de mama’s er niet bij zijn, praten de papa’s natuurlijk graag over borsten en alles wat daarmee te maken heeft. Daarnaast heeft mijn vrouw de afgelopen vijf jaar heel wat borstvoeding gegeven. Ik beschouw mezelf dan ook als een ervaringsdeskundige op dit gebied.

Daarom wil ik, ter ere van deze borstvoeding week, ook even iets over borstvoeding zeggen.  Lees meer
Columns, Ja papa, Overige, Voor papa

De ruzie checklist

In elke goede relatie heb je weleens ruzie of op z’n minst een stevig verschil van inzicht. Mijn vrouw en ik hebben weinig ruzie en als we ruzie hebben is het meer vergelijkbaar met een wat ongemakkelijke maar stevige discussie dan met het gemiddelde gooi en smijt werk uit een soap serie. Echte escalaties komen bij ons dan ook zelden voor. En hoewel ik dacht dat dat in de meeste relaties zo ging bleek dat toch niet het geval. Tijd om wat tips te delen.

De meeste ruzies gaan nergens over. WC bril niet omlaag, schoenen niet opgeruimd, was niet in de wasmand. Alledaagse dingen die de nodige irritaties kunnen opleveren. Noem dat maar niks hoor ik sommige vrouwen denken..  Lees meer