Columns

moeder
Baby, Columns, Voor mama

De trampoline nachtmerrie

De meeste moeders hebben ermee te dealen… Een verslapte blaasspier. Bij de één ontstaat er al een waterval op het moment dat ze haar neus snuit en de ander heeft wat meer geluk en verliest enkel een paar druppeltjes bij een niesbui vanuit haar tenen.

Het is vervelend, dat klopt. Maar hé, moet je eens zien wat je er voor terug krijgt!

Toch is niezen niet het enige wat een moeder het liefste ontwijkt. Onlangs werd mij weer eens pijnlijk duidelijk gemaakt dat ik bepaalde dingen gewoon beter over laten kan aan iemand zonder verslapte blaasspier.

Trampoline springen. Ik vond het als kind fantastisch! Uren stuiteren op zo een strakgespannen doek, koprol hier, mislukte salto daar, heerlijk. Ik kon het daarom ook helemaal begrijpen dat mijn dochter haar kinderfeestje in zo een springhal vol met trampolines wilde vieren. 

Lees meer
Baby, Columns, Ja papa, Voor papa, Wat je niet wist

Beste Koning Papa

Beste Willem,

Je bent nu al een tijdje Koning en ik vroeg me af hoe het nu gaat.

Zo’n nieuwe functie is toch altijd even wennen en vraagt veel van je en dan kan het zijn dat je gezin er even bij inschiet. Als Papa van drie dochters heb je thuis ook het nodige te doen en je doet dit vast met veel plezier, al vraag ik me wel eens af of je niet heel, heel stiekem, diep van binnen eigenlijk niet liever een klein Troonopvolgertje had gewild. Als papa’s onder elkaar kan ik dat best begrijpen hoor.

Ik zie je op TV altijd de hele wereld rond reizen en vraag me wel eens af hoe je dat nou combineert met de opvoeding. Of bemoei je je daar niet mee en laat je Maxima de vervelende kanten van het opvoeden opknappen?

koning papa
pixabay.com

Ik bedoel; toen ze nog klein waren, heb je toen ook wel eens gehad dat er één in d’r luier gepoept had maar dat het zoveel was dat d’r hele romper ook onder zat en jij probeerde die vieze kleren uit te trekken en je poep aan je vingers kreeg en je ondertussen met je twee overgebleven schone vingers de badkraan probeerde open te draaien terwijl die kleine balancerend in het bad stond en ondertussen overal poep aan smeerde. Of roep jij altijd gelijk de au-pair als je een poepje ruikt? 

Lees meer
papa
Baby, Columns

Adviezen geven, gewoon (niet) doen

Als er iets is wat ik de afgelopen jaren heb geleerd, is het dat je beter geen advies, hoe goed bedoeld ook, aan nieuwe moeders kan geven. Het is alsof er één of ander bitchfight laagje over nieuwe moeders heen komt. En op het moment dat jij je goed bedoelde ‘geniet ervan’ naar een nieuwe moeder toe wilt slingeren, kaatst zij in de meest verontwaardigde houding een opmerking met een zeer hoog adrem-gehalte terug.

Ik vind het lastig. Want je leest overal wat je allemaal niet moet zeggen. Maar wat moet je dan wel zeggen?

‘Sjees wat een verlept hoofd heb je, dat slaaptekort kan je maar slecht hebben.’ Ik heb zo een vermoeden dat je dan ook een klein beetje de plank misslaat.

Nee, het is een feit. Nieuwe moeders zijn niet gemakkelijk.  Lees meer
Columns, Ja papa, Voor papa

Tand eruit

Onze zoon wil graag acrobaat worden. Althans, zo lijkt het als je hem bezig ziet in de speeltuin, op de bank of elk ander object waar hij maar op kan klimmen. Het lijkt wel of hij geen angst kent. En dan gaat het soms mis.

Zoals laatst.

Het was op een vrijdagavond rond 6 uur. Hij stond op een klein krukje te balanceren, terwijl hij een filmpje aan het kijken én zijn zusje aan het commanderen was. Ik zag hem bezig en denk: “dit gaat fout”. Nog voor ik hem kon waarschuwen, gleed het krukje onder hem vandaan en knalde hij keihard met zijn mond op de rand. Dat was brullen natuurlijk!

Toen hij een beetje bij gekomen was bleek dat zijn voortand scheef stond. En niet een beetje scheef maar echt serieus scheef. Daar moest een tandarts naar kijken. Onze eigen tandarts was niet meer bereikbaar, het weekend was net begonnen. Gelukkig is er een noodnummer voor dit soort gevallen. Dit nummer was echter om een duistere reden niet bereikbaar. Wat te doen?  Lees meer
Baby, Columns, Ja papa

Het gezinsleven is leuk!

Het gezinsleven is leuk! Kinderen die de auto niet in willen terwijl we al weg hadden moeten zijn? Leuk! Kinderen die toch wel moeten plassen zodra je net de snelweg oprijdt? Leuk! Kinderen die ruzie maken op de achterbank? Leuk! Een vrouw die een mening heeft over hoe je dat allemaal aanpakt? Leuk! Kinderliedjes 45 minuten lang aanhoren? Leuk!

Genieten van je kinderen terwijl ze door het pretpark rennen? Leuk!

Kinderen die doodop zijn en overal een probleem van kunnen maken, vanaf het einde van de middag totdat ze in bed liggen? Leuk!

Uitgeput op de bank ploffen met een heerlijke wijn? Leuk! Terugkijken op een heerlijke dag als gezin? Leuk!

Het gezinsleven is leuk!

Afbeelding: Shutterstock
Columns, Kind, Voor mama

Vaarwel peuterschap! Ik mis je, maar nee, écht!

Mijn minikleuter zit nu ruim een maand op school. Ze vindt het geweldig en is helemaal in haar element als ze op school is. Ikzelf heb mijn draai nog niet helemaal kunnen vinden. Ik had verwacht dat ik zeeën van tijd zou hebben. Dat ik het huis kon schilderen, dat ik kon bingewatchen op Netflix, dat het huishouden op orde zou komen en dat ik gigantisch veel artikelen zou gaan schrijven. En dat allemaal tegelijk.

Maar wat blijkt? Ik doe twee keer zolang over het schrijven van een artikel, Netflix is overdag nog niet opgestart, dat huis schilderen? Wie heeft daar nou tijd voor? En het huishouden? HAHAHAHHA – HAHAHA! Nee, ik heb de flow, zoals de minikleuter het gevonden heeft, zelf nog niet kunnen vinden.

Het afscheid nemen valt ook wel een beetje zwaar. Ik bedoel niet het afscheid nemen bij de deur van de klas, nee het afscheid nemen van het peuterschap. Ik had nog even de hoop dat de minikleuter de peutertrekjes wat langer bij zich zou houden. Inmiddels weet ik, als ik het voorbeeld van de oudste moet volgen, dat de driftbuien nog wel een aantal jaren aanhouden en niks te maken hebben met peuterpubertijd. Dus daar hoef ik nog geen afscheid van te nemen, maar wel van alles wat fantastisch is aan peuters! Want ik kan wel met zekerheid vaststellen dat de minikleuter nu echt een kleuter is en de peutertrekjes achter zich heeft gelaten.  Lees meer

moeder worden
Columns, Voor mama

Mama-Coupe

Iets korter mag

Ze vroeg nog: “Ben je er klaar voor?” En, hoewel mijn hersenen deze vraag aan het verwerken was omdat wanneer iemand zoiets vraagt, er toch meer aan de hand is dan je wellicht op voorhand dacht, zei mijn mond: “Ja hoor!”

En knip… Daar ging een hele lange lok!

Een lange bob wilde ik, lekker hip en eens wat korter. Nu is het aan de achterkant kort en dan schuin lopend naar voren lang! Aardig wat complimenten gekregen, dus heel verkeerd geknipt is het zeker niet.

Hoewel ik gelukkig wel handiger ben geworden met stylen (ja met een föhn en stijltang), is het fijne van dit kapsel dat (wanneer ik geen tijd heb) het eigenlijk best aardig opdroogt!

En toch, toch weet ik niet of ik dit korte kapsel nou zo geslaagd vind. Kan het zijn dat ik het irritant vind dat ik het toch niet zo makkelijk in een staart of knot kan doen? Zekers!  Lees meer
Columns, Kind

Doe niet zo kattig! Bazige meisjes…

We vinden het allemaal irritant als er iemand in onze comfort zone continu kattig en bazig aan het doen is. Niemand zit daar op te wachten en soms haalt het zoveel bloed onder je nagels vandaan, dat je diegene een high five wil geven. In haar gezicht.

Ja in háár gezicht, want we weten allemaal dat het over een meisje gaat als we het over kattig en bazig gaat. Hoe bedoel je generaliserend?

Meisjes die op jonge leeftijd bazig en bitchy zijn, halen we graag door het slijk. We drukken de eigenschappen maar al te graag de kop in, want op zo een irritant betweterig kind zit niemand op te wachten. Maar als een jongen bazig doet en zegt waar het op staat, dan zien we opeens leiderschapskwaliteiten.

Mijn oudste heeft binnenshuis wel wat van deze eigenschappen. Bazig en kattig zijn bij haar niet zozeer aangeboren eigenschappen, maar noodgedwongen door een oudste te zijn. Buitenshuis zal ze deze eigenschappen dus niet zo laten zien en eigenlijk vind ik dat weleens jammer.

Een kattig en bazig meisje hoeft namelijk helemaal niet negatief te zijn. Wij moeten gewoon ons beeld bijstellen en net als bij bazige jongens ook bij bazige meisjes het positieve ervan inzien.  Lees meer
Kind, Columns, Voor mama

Hoe het lukt met drie kinderen

Regelmatig krijg ik de vraag hoe ik ‘het toch allemaal doe met drie kinderen’. Het is niet zozeer een vraag om advies, althans daar ga ik vanuit. Het is meer verwondering, hoewel ik dat ook weer bijzonder vind, want er zijn genoeg moeders met meer kinderen. Hoe dan ook, hoe doe ik het toch allemaal met drie kinderen? Gewoon doen. Én stel je verwachtingen bij, vooral naar beneden.

Dat bijstellen van je verwachtingen lijkt helemaal vanzelf te gaan, sterker nog, je hebt er niets over te zeggen. Want met drie kinderen wórdt je weleens geleefd. Toen ik mijn eerste kleintje kreeg, was het uitzoeken van een outfit een activiteit. Een leuke activiteit zelfs! Want als mijn kleintje er hip bij liep, dan werd ik er vrolijk van. Niet dat mijn vrolijkheid afhing van het outfit, maar het bracht mij een extra lach op mijn gezicht. Gezonde maaltijden waar mijn kleintjes van zouden genieten, dat was het beeld wat ik voor mij had. Met een glimlach de dag beginnen in ons heerlijke huisje.

Maar de realiteit van ‘hoe ik het toch allemaal doe met drie kinderen’ blijkt iets anders. Verwachtingen bijstellen, of nee, laat die verwachtingen maar gewoon zitten.  Lees meer
Columns, Voor mama

Een leeg nest. Wat nu?

Daar ging ze dan. Met haar rugzakje op haar rug, gevuld met eten en drinken voor het 10-uurtje en de overblijf, liep ze rustig naar school. Nou ja, rustig… We hadden een beetje haast, want kennelijk kost het toch weer wat extra tijd om een derde klaar te stomen voor school in de ochtend.

In ieder geval, ze ging naar school. De hele dag.  Lees meer