Daar gaat tie…

Het is het zover…. De jongste gaat wennen op school. Daar fietst hij naast me met een rugzak op zijn rug. Een hele vent zo.
Bij sommigen moeders gaat de vlag uit als ze naar school gaan. Lopen ze polonaise door het dorp. En natuurlijk zie ik dat het tijd wordt voor de basisschool. Hij gaat zich soms thuis vervelen. Hij wil alleen maar met vriendjes spelen. De meeste vriendjes zijn al naar school of slapen nog s’middags. En als ik zeg: “Je kunt toch met mij spelen”. Kijkt hij me met een blik aan dat hij dat alleen doet, omdat er echt geen betere keus is.  Lees meer

Wat een moeder niet horen wil

Een moeder moet heel wat woorden en geluiden aanhoren in haar carrière als moeder. De meeste woorden en geluiden zijn leuk, zoals de schaterlach van je kleintje, de eerste keer dat hij ‘mama’ zegt, of wanneer je kinderen lieve woorden tegen elkaar zeggen. Deze woorden en geluiden zijn euforisch en maken het moederschap het mooiste wat er is. Maar jammer genoeg zijn er ook dingen die een moeder niet horen wil. Woorden en geluiden die je een paniekerig gevoel, een vlaag van angst of je zelfs een beetje krankzinnig maken.  Lees meer

Ik hou niet van de babytijd

Oh ja kom maar hoor, met je verontwaardigde blik. Het is alsof ik je vertel dat ik Moeder Theresa geen fijn persoon vind. Hoe durf ik zoiets te zeggen? En dat terwijl ik er één op mijn arm heb bungelen.

“Ik hou niet van baby’s.”

Ja natuurlijk hou ik wel van mijn baby, laat ik het anders zeggen: ik hou niet van de babytijd. 

Lees meer

Hij komt….!!!!

Ons huis is al weken lang in rep en roer. Eigenlijk durf ik al vanaf augustus niet meer met mijn kinderen de supermarkt in, omdat daar al kruidnoten, speculaas, pepernoten en chocolade letters verkocht worden. “Jaaaa!!! Hij komt!!!!”, roepen ze als de mussen van het dak vallen, “Hoeveel nachtjes nog?”. En dat elke dag tot 5 december!!! 

Lees meer

1 jaar voorbij

Onze kleine man is gisteren 1 jaar geworden!!

Tegelijkertijd realiseer ik me dat ik ook al 1 jaar borstvoeding geef. En dat maakt me toch best nog trotser dan het feit dat ik moeder mag zijn van zo’n prachtig mooi mannetje. Met alle daarbij behorende fases die we het afgelopen jaar hebben doorstaan, van leuke tot minder leuke momenten. Want hoe leuk het lijkt, zo’n eerste jaar is niet altijd rozengeur en maneschijn.  Lees meer

Take it easy…

“Schiet op, anders komen we te laat”. Met een slakkengang komen ze aangesloft. “So what?!” Maakt ze niets uit als ze te laat komen. Gestresst en bezweet van het haasten kom ik aangefietst bij het schoolplein en zwaai ik ze gedag. “Gelukkig net op tijd!” Als ik me omdraai zie ik familie “Take it easy” aankomen sloffen. Kinderen zien eruit alsof ze net uit bed komen rollen. Pasta nog rond de monden. En moeders vrolijk lachend en hier en daar een kletsplaatje. Die maakt zich niet druk. Daar zou ik soms echt wel wat van kunnen leren.  Lees meer

Nu is het zijn beurt

Op een gegeven moment kom je in je gezinsleven op het punt waarvan je zegt: ‘nu is het genoeg’. Meestal bespreek je dit met je partner, want het is wel een beslissing waar je allebei achter moet staan. En wanneer je dan beiden zegt, ‘het is klaar’ en je zelf het heft in eigen hand mag nemen (en dus je lot niet aan de Lieve Heer overlaat), verdiep je je in de mogelijkheden.

Twee miskramen, drie kinderen en twee katten (die er overigens niks mee te maken hebben) verder, kunnen mijn partner en ik samen zeggen: ‘het is genoeg, het slot mag erop’. Maar dit keer niet bij mij.  Lees meer

Alternatief voor ‘stel je niet zo aan!’

Tijdens het opvoeden roepen we in het heetst van de strijd snel ‘stel je niet zo aan!’ tegen ons kind. Gemekker en gejammer vinden we al snel vervelend. Ik merkte het laatst, toen mijn oudste dochter niet naar school toe wilde. ‘Ik voel me niet lekker, wil je me ziek melden?’ was haar vraag. Maar om thuis te mogen blijven, moet je bij mij behoorlijk ziek zijn en dus opperde ik dat ze zich niet zo aan moest stellen en gewoon naar school moest. Toen ze een dag later weer op d’r achterpoten ging, omdat ze niet naar school wilde, bedacht ik me dat er weleens iets anders aan de hand kon zijn.  Lees meer

En bedankt…

Kinderen: “Ze zijn zo lekker eerlijk en complimenteus”. Vooral die van mij.

Wil ik even naast ze in bed liggen om nog even te kletsen voor het slapen gaan: “Past dat wel? Je bent veel te dik”. Wanneer ik in mijn sportkleding naar beneden kom, om na het naar school brengen, te gaan te sporten: “Mama, waarom ga je in je pyjama naar school?” Of ze vinden dat ik een te dikke kont heb, een rare broek of gekke schoenen aan heb. Zo kan ik wel even doorgaan. Ik heb inmiddels een olifantenhuid en ik denk dan maar: “Misschien hebben ze ook wel gelijk”.  Lees meer