Twintig minuten na de eerste les werd de peuter gewillig van de trampoline weggesleept in de Rautekgreep: oudste dochter volgt een ehbo cursus via school en er moest geoefend worden. Lees meer
Let’s talk about seks…
Shit, kunnen we dit hoofdstuk niet overslaan? Hoe ga je dit nu weer aan je kinderen vertellen? Seksuele voorlichting, zo’n seksloos woord. Dan zie ik zo’n grijze juffrouw in spencer voor me met daaronder broekrok, die voorlichting gaat geven in de klas. Op een manier dat je daarna nooit meer van je leven seks wilt. Omdat je dan altijd aan de juffrouw met broekrok moet denken.
Dit zijn van die momenten dat je jezelf een beetje opgelaten voelt naar je kinderen toe. Dat de zweetplekken onder je oksels staan en je wangen rood kleuren.
“Als jullie het gaan doen, willen jullie ons dan wakker maken, zodat we kunnen kijken?”, vroeg de dochter van mijn tante. Grappig natuurlijk, maar je moet het wel een keer vertellen? Maar wanneer en hoe? Lees meer
Wees eens lief voor elkaar!
“Wees toch een keer lief voor elkaar!”, tetter ik als mijn bloedjes elkaar het licht in de ogen weer eens niet gunnen. “Jullie zijn familie, van je broer of zus moet je het hebben!”, tetter ik door terwijl de middelste de oudste een stomp op haar schouder geeft. Mijn kinderen zitten in zo’n fase. Zo’n fase waarin ze het even niet met elkaar kunnen vinden. Zacht uitgedrukt.
En het voelt alsof het door mijn vingers glipt. Er was een tijd dat ze dikke maatjes waren. Maar nu? Dit is niet waarom ze een broertje of zusje hebben. Zo heb ik ze niet opgevoed. Lees meer
De bevalling
Gelijk met de deur in huis! Nee hoor, ik ga jullie echt niet lastig vallen met bloederige bevallingsverhalen van mezelf. Als ik ergens niet goed tegen kan, zijn het mensen die in geur en kleur gaan vertellen hoe ze hun kind eruit hebben geperst. Dat interesseert me werkelijk geen ene bal. Ik ben nogal visueel ingesteld en dat plaatje hoef ik echt niet op mijn netvlies te zien. Lees meer
Boeren, scheten en piemels
“Wat wil je doen dit weekend?” Vroeg ik aan mijn jongste. “Boeren!” En hij liet vervolgens een keiharde boer. Dit is de afgelopen tijd zijn favoriete bezigheid. En misschien gaan jullie nu heel anders over me denken. Dat hij dat misschien van mij heeft. Maar nee, ik vind het echt vies en ik kan het niet eens met het volume wat hij inmiddels heeft ontwikkeld. Overal laat hij er een. Kijkt er vervolgens heel trots bij en gaat er daarna keihard om lachen. Ik doe maar alsof ik het niet hoor en zie. Niet te veel aandacht aan geven, denk ik dan. Maar publiek heeft hij. Zijn broers vinden het namelijk wel heel grappig. Lees meer
Vertrouw je mij dan?
Het gebeurde net na terugkomst van vakantie. De aanslag op de Ramblas in Barcelona zat vers in mijn geheugen en het vertrouwen in de medemens was weer even ver te zoeken. Wat is er toch mis met de wereld? Waarom zit iedereen zo in zijn eigen coconnetje? Hou toch een beetje van elkaar! Lees meer
Waarom ren jij harder?
Nee mama…
“Nee mama, ik vraag papa wel even of hij mijn autootje kan repareren”
“Nee mama, papa moet mij over raketten en astronauten vertellen”
“Nee mama, ik wil met papa klussen”
“Nee mama, ik kan veel harder rennen want ik ben een jongetje” Lees meer
Alles doe ik half
Toen ik ontslag had genomen, was ik soms bang dat de muren thuis op me af zouden komen. Dat ik de hele dag alleen maar aan het poetsen zou zijn en op de grond zou liggen tussen de duplo lego. Daarnaast zag ik voor me, hoe ik de luizen bij de kinderen op school uit de haren zou kammen. En groeps- en leesmoeder zou worden. Niet dat dat erg is, maar zo’n beeld had ik gewoon. Maar dat is eigenlijk helemaal niet zo. Natuurlijk lig ik af en toe op de grond tussen de duplo en de autootjes. En dat is heerlijk ontspannend, al zeg ik het zelf. Lees meer
De scholen zijn weer begonnen….
“Joehoe!!” Terwijl ik de gordijnen open doe, hoor ik een luide kreet. Komt het bij de buren vandaan? Of ontsnapt het vanuit mezelf? Vandaag gaan ze weer naar school! Het huis is weer van mij!
Als ik bij school kom aanfietsen, zie ik alleen maar opgewekte moeders op het plein. De jongens sjokken ondertussen richting de rij. “Heb jij er zin in?” hoor ik een vriendje roepen. “Nee, echt niet!”. Lees meer
Super druk en waarom?
En dan ben je aan je nieuwe baan begonnen, na een jaar van wikken en wegen en bedenken wat het nu is dat je echt wilt. Maar, ik denk het gevonden te hebben.
Vol enthousiasme en motivatie, ga ik ervoor! Na wat stress over de opvang, zijn ook de kinderen ondergebracht. En ze vinden het mooi. Ze hebben er minder een probleem mee dan ik dacht.
Ik ben super druk, niet zo zeer met het werken, maar vooral met het rennen en vliegen buiten het werk om! Lees meer