Als moeder van een groot gezin, ben ik altijd bezig met het verantwoorden van het aantal kinderen. Ik heb zes kinderen. Het is niet van deze tijd, ik weet het. Maar ondanks dat ik regelmatig koppen tel, houd ik heel veel van mijn kinderen. Stuk voor stuk. Kop voor kop.
Ik geef je graag een kijkje in mijn leven en ik begin met een blog over alle gekke vragen die ik krijg als moeder van een groot gezin. Lees meer
Ik word wakker, pak zoals gewoonlijk mijn telefoon. De eerste keer om mijn snoozeknop in te drukken. De tweede keer om mijn Facebook te openen. Ik zie een peutertje met het meest lieve lachje, de schattigste tandjes en ondeugende oogjes. ‘5 jaar geleden’, staat erboven. Ik draai me om en zie daar een lang lijf naast me liggen. Een mond vol met tanden die te groot zijn voor haar kaken. En ogen die niet open willen, want ze wil uitslapen! Maar ze is jarig, moet ze niet naast mijn bed staan springen, vragend om haar cadeautje?
Vijf jaar geleden alweer! Een vleug van onbestemde gevoelens golft door me heen. Bedankt Facebook, voor deze herinnering. Bedankt dat je me weer eens laat voelen hoe snel de jaren gaan. Hoe graag ik dit wilde, hoe vaak ik de tijd vooruit keek, maar vergat te kijken naar het moment. Lees meer
Een groot deel van mijn volwassen bestaan ben ik moeder. En na drie kinderen is het me langzaam maar zeker duidelijk geworden. Deze kinderen kosten me kapitalen! En niet zozeer omdat hun wensenlijstje zo groot is, maar omdat ze werkelijk alles slopen wat ze aanraken met die kleverige, vettige en vooral onhandige vingers. Het doet er niet toe hoeveel waarschuwingen, hoeveel uitleg, of hoe vaak ze een geflipte moeder meemaken. Er gaat gaandeweg altijd wel iets kapot.
Voor zover ik al materialistisch was, is er van dat materialisme weinig over. Ik heb inmiddels geleerd me niet te hechten aan spullen. En ook niet aan mijn bankrekening.
Lees meer
Maanden heeft mijn oudste dochter erop gewacht, maar vanaf 3 mei is de DVD, Blu-ray, 3D Blu-ray en 4K Ultra HD van Sing eindelijk verkrijgbaar! Door de vrolijke muziek en inspirerende karakters is deze film echt een ‘mustsee’ voor iedereen die ook maar een beetje van muziek houdt.
Sing wordt uitgebracht als ‘special edition’ met onder andere drie nieuwe mini-movies, veel muzikale extra’s en meer dan 60 minuten bonusmateriaal. Nog meer redenen om deze film dit voorjaar in huis te halen.
Je kunt naar de winkel rennen, of je doet mee aan onze winactie en wie weet ligt Sing binnenkort bij jou op de mat in de vorm van een DVD of Blu-ray. Hoe doe je mee? Heel simpel, laat in een reactie weten met wie jij deze swingende hitkomedie kijken wil en je maakt al kans! Lees meer
Slapen is één van mijn favoriete bezigheden. Wij mannen doen dat heel anders dan vrouwen, dat ligt niet aan ons, dat is de natuur. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, dit zijn ook geen wetenschappelijk bewezen verschillen, maar verschillen in het algemeen.
– Mannen kunnen overal en vrijwel altijd slapen.
– Vrouwen moeten eerst hun kussen opkloppen, hun deken rechttrekken en hun plekje opwarmen, anders is het onmogelijk om te gaan slapen. Het is vergelijkbaar als een toilet. Als het niet fris is, gaan ze er niet op.
– Mannen snurken nooit. Lees meer
Elk seizoen heeft zo z’n voor- en z’n nadelen. En wanneer een seizoen begint, dan zie ik vooral de leuke dingen. Zo kan ik heel veel leuke dingen aan het begin van de herfst bedenken, maar na de zoveelste windhoos tijdens een ritje op de fiets, vervloek ik het seizoen. De zomer daarentegen, de zomer kan een hele hoop bij me flikken, ik blijf haar lief hebben. Mensen zijn gewoon gelukkiger in de zomer. Het seizoen wordt vooral geassocieerd met vrije tijd, gezelligheid met vrienden, ontspannen en even aan de ellende die de winter bracht ontsnappen.
Mensen houden dus van de zomer, maar waarom houdt een moeder nou juist zo specifiek van dit seizoen?
De meest gestelde vraag: “Mam, mag ik op de iPad?”, wordt ingeruild voor: “Mam, mag ik buitenspelen?”! De kleintjes willen weer buitenspelen! Wat als jonge moeder inhoudt dat je de boel de boel moet laten en lekker met je kleintje naar buiten moet. En voor de moeder met de oudere en al zelfstandige kleintjes betekent het dat de kleintjes de hort op zijn en niet meer de hele dag aan je hoofd zitten te zeuren om de iPad.
Lees meer
Het uur van 16:30 tot 17:30 vind ik altijd maar lastig door te komen. Het is een rampuur. De kinderen lopen vaak met hun ziel onder de arm en ik kan mezelf nog niet toestaan om de televisie aan te zetten. Maar het is weer achter de rug, want ik heb de klok 17:30 zien aantikken. De kinderen zitten rustig op de bank een filmpje te kijken en ik kan aan het avondeten beginnen, wetend dat het nog een half uurtje duurt voordat mijn man weer thuiskomt.
Maar dan gaat de telefoon en ik vrees het ergste. Ik wil het belletje negeren, ik wil het niet horen. Nee, niet nu, niet vandaag! Maar ik kan er niet omheen en dus antwoord ik de telefoon maar weer.
“Schat, ik ben een uurtje later.” Lees meer
“Mag ik mijn jas uit?”, vraagt een meisje tijdens de overblijf. “Nou laat je jas nog maar even aan, het windje is nog wel fris hoor”, antwoord ik haar. Ze is het er duidelijk niet mee eens, want in de twintig minuten dat we buiten zijn loopt ze continu dreinend achter mij aan. Jammerend “ik wil mijn jas uuuuuiiiitttt, ik heb het zooooo waaaarm”.
Eigenlijk wil ik het negeren, ik wil die keuze helemaal niet maken. Ik heb al genoeg discussies met mijn eigen kinderen over kleding. Waarom denken kinderen dat ze bij het zien van één zonnestraal gelijk in hun bikini kunnen rondlopen? Doe niet zo moeilijk, hou je jas gewoon aan!
Of ben ik degene die moeilijk doet? Lees meer
‘STOP MET POSITIEF OPVOEDEN!’ Luidt de kop van het artikel in koeienletters. Ja hoor, daar gaan we weer, denk ik bij mezelf. Het opvoeden zonder straffen en belonen had ik allang opgegeven. Maar enige positiviteit had ik toch nog wel gezellig gevonden. Zeker wanneer je weer eens in een negatieve spiraal bent beland, want als ik de kop moet geloven, ben ik echt goed bezig! *huil*
Maar, laten we eerst het artikel even lezen, want er zit vast een addertje onder het gras.
Ik citeer:
“Positief opvoeden, goed gedrag belonen en slecht gedrag zoveel mogelijk negeren. Dat klinkt heel erg… nou ja… positief. Maar is dat het ook helemaal? Of zitten er toch wat addertjes onder het gras?”
Ah, een addertje! Meerdere zelfs! Lees meer
Als jongste van drie kinderen kreeg ik regelmatig het één en ander doorgeschoven. Nu had ik het ‘geluk’ dat ik als derde, na twee jongens, een meisje was. Wat dus inhield dat ik ook weleens iets nieuws kreeg. Maar alles wat enigszins doorgeschoven kon worden, werd doorgeschoven. Ook kwam er regelmatig een zak vol met kleding bij mijn twee grotere nichten vandaan. Ik vond dat geweldig, het kon mij niet schelen dat het ‘afdankertjes’ waren, voor mij was alles nieuw.
En toch, toen ik zelf mijn eerste kindje kreeg, kocht ik alles nieuw. Van de babykamer tot de sokjes. Ik gaf enorm veel geld uit aan nieuwe spullen. Tweedehandse afdankertjes kwamen er niet in, het kwam geeneens bij mij op iets tweedehands aan te schaffen. Mijn kind zou niet lopen in afgesleten jaren ’80 broeken, verschillende sokken en net niet matchende pyjama’s. Nee, mijn kind zou een koninklijke behandeling krijgen, dat verdiende ze! Lees meer