5 -zeg dit niet tegen een moeder met een baby- feitjes

Zoals jullie misschien wel weten, heb ik een klein beetje een hekel aan de geijkte lijstjes over wat je allemaal niet zeggen mag. Want ja, eigenwijs als ik ben, dat bepaal ik toch zeker zelf allemaal wel.

Maar soms is het niet geheel onverstandig om bepaalde uitspraken voor je te houden. Zeker tegen een moeder met een baby, want ja… Slaapgebrek!

Dus vandaag deel ik toch maar een aantal uitspraken die je in het bijzijn van deze moeder gewoon lekker voor je moet houden. Want ze willen het niet horen, dat is een feit.

Uitspraak 1. “Zo, jouw buik trekt ook niet snel weg.” Holy Fuck! Bedoel je nou serieus dat ik nog een dikke pens heb? Ik bedoel… Ja, het klopt ook wel, ik ben 30 kilo aangekomen. Maar hallo heb je enig idee wat er in mijn buik heeft gezeten? Dit! Een 4 kilo zwaarlijvige baby die blijkbaar tijdens de zwangerschap heel veel cheeseburgers met me mee at.  Lees meer

Wanneer dit opvoed-gebeuren wel een keertje lukt

opvoeding succes

Ik ben niet veeleisend. Denk ik. Alles wat ik vraag is om hun schoenen een keertje na één keer vragen aan te trekken, of dat ze gewoon zonder zeuren een keer de helft van hun bord leegeten. Of dat ze een keertje de hele nacht in hun eigen bed doorslapen.

Dat is alles. Valt mee toch?

Ik weet niet waar het aan ligt. Ja, waarschijnlijk aan mijn humeur. Aan het humeur van mijn kleintjes. En de samenloop van omstandigheden in deze chaos. Maar ondanks dat ik niet zo veeleisend ben, gaat dat opvoed-gebeuren maar al te vaak de mist in. Het eindigt met vooral veel gekrijs en nadat ik een half uur heb zitten koken van binnen, ploft er in mij ook dikwijls een bommetje.

Maar soms, heel soms dan lukt dit opvoed-gebeuren wel. Bijvoorbeeld wanneer ik mijn kleintje naar bed breng en hij genoegen neemt met een verhaaltje, een liedje en een kusje. Geen gezeur om nog een verhaaltje. Geen gezeur dat ik bij hem moet liggen. Gewoon niks. Hij draait zich om en gaat slapen.  Lees meer

Hogere moeder-wiskunde test

Als ik op dit moment een toelatingstest zou moeten doen voor een opleiding waarvoor wiskunde een vereist vak zou zijn, zou ik tijdens het invullen al geweigerd worden. Zelfs de rekensommen van mijn dochter in groep 4 laten mijn hersenen al kraken dat het pijn doet.

Nee, hogere wiskunde was voor mij niet weggelegd. Dat geeft niet, er was namelijk geen beroep wat mij aantrok waarvoor ik wiskunde nodig had. Bovendien, wie gebruikt al die formele wetenschap met getallen, patronen en structuren nu nog? En daarbij, we bezitten vrijwel allemaal een rekenmachine die voor ons het zware werk doet.

Maar toen werd ik moeder en bleek dat ik verborgen talenten had. Talenten in het hogere moeder-wiskunde. Dé wiskunde die alleen moeders kunnen begrijpen.

Althans dat denk ik.

Wil je weten of jij ook het (verborgen) hogere moeder-wiskunde talent hebt?

Test het hier.

1. Moeder zegt in 10 minuten tijd 22 keer tegen haar kleintjes dat ze hun schoenen aan moeten doen. Hoe groot is de kans dat ze hun schoenen aan hebben?  Lees meer

Gaan jullie ook scheiden?

En toen kwam daar opeens de vraag: “Mama, gaan jullie ook een keer scheiden?”

ouders-scheiden

Lief klein kind van me,

Ten eerste, ik weet geen malle moer van relaties, ik heb er geen brood van gegeten. Maar op de één of andere manier ben ik toch in een gelukkige relatie terecht gekomen. De relatie met je vader.

Zoals je misschien wel ziet en voelt, leven met elkaar gaat niet elke dag over een leie dakje. Er zijn misschien gezinnen waarbij het lijkt alsof er elke dag liefde in overvloed is, maar dat bestaat niet. Het is geen realiteit.

Ik zie ze zelf ook. Ik zie ze op Instagram of Facebook, de elke dag weer happy family’s en o zo blij met elkaar. Begrijp me niet verkeerd, ik houd van positiviteit, van liefde voor elkaar, van gelukkige gezinnen, maar het bestaat niet.

Over het algemeen gelukkig zijn met elkaar. Dát bestaat wel.  Lees meer

Er zijn van die dagen…

moeder is moe

Er zijn van die dagen dat ik niet wakker wil worden met de wetenschap dat ik weer drie mondjes moet voeden.

Er zijn van die dagen dat ik spontaan even naar de wasmachine ga om gewoon even niet in de buurt van kinderen te zijn.

Er zijn van die dagen dat ik hardop scheld.

Er zijn van die dagen dat ik het tandenpoetsen oversla omdat ik de kinderen zo snel mogelijk op bed wil hebben.

Er zijn van die dagen dat ik zeg dat ik wel een spelletje mee wil spelen, maar vervolgens allerlei smoesjes verzin om maar niet mee te hoeven spelen.

Er zijn van die dagen dat ik onnodig lang in de supermarkt blijf hangen.

Er zijn van die dagen dat ik zeg ‘nog 5 minuutjes op de Wii’ en het er uiteindelijk 20 zijn geworden.

Er zijn van die dagen dat ik niet weer naar de zoveelste ‘voorstelling’ kijken wil, maar liever naar mijn telefoon staar.

Er zijn van die dagen dat ik schreeuw, terwijl ik het ook gewoon had kunnen zeggen.

Maar…  Lees meer

Foute kersttruien, #blessed en andere bevindingen

Nu de kerstdagen weer achter ons liggen, is de druk van de ketel. Terwijl ik en de helft van de Nederlandse moeders, de geestelijke gesteldheid zoveel mogelijk op ‘normaal’ probeerden te behouden, ging de andere helft van het Nederlandse moederdeel los met Pinterest perfect gedekte tafels, foute kersttruien, bergen cadeaus en noem maar op hoe je de kerstgedachte vorm geeft.

Het geeft niet, iedereen vult de term kerst-stress uuhh –feest op zijn eigen manier in.

Toch vond ik dit een mooi moment om mijn bevindingen eens even te analyseren. De bevindingen zijn gebaseerd op werkelijk geen enkel feit, dat geeft niet want dat is geen enkel artikel op deze site.

Dus.  Lees meer

Beste niet zo perfecte moeder

Ik hoor je kletsen met een medemoeder. Het kinkt gezellig, maar als ik beter luister dan hoor ik dat je jezelf van binnen aan het opvreten bent als die perfecte moeder jou vertelt dat ze zo blij is dat ze borstvoeding geven ‘mag’. Het is toch het beste voor je kleintje en elke moeder wil toch het beste? En dat haar andere kleintjes zo genieten van de gebalanceerde biologische maaltijden die ze elke avond met veel plezier klaarmaakt.

Tijdens het gesprek kom je er achter dat er geen enkele snotveeg op haar mouwen zit en de geur van haar nek is geen zure kotslucht, maar een lekker fris parfummetje. ‘Hoe doet ze dat toch?’, vraag je jezelf af terwijl je wat opgedroogde pindakaas van je mouw afkrabt.

Of wanneer ze begint over haar geweldige kind dat het zó goed doet op school, echt een modelleerling die alles volgens de regeltjes en het boekje doet. ‘Ja, mijn kind zit ook op school en leest ook graag boekjes’, is het enige wat je bedenken kunt… Dat hij constant de regeltjes breekt, laat je maar even achterwege. 

Lees meer

Tot nooit meer ziens!

We waren een middagje met de kinderen weggeweest en de dochter mocht een vriendinnetje meenemen. Aan het eind van de middag brachten we het vriendinnetje weer naar huis. De twee andere kleintjes zaten achterin de auto al lekker te slapen, terwijl de dochter en haar vriendinnetje nog vrolijk zaten te kletsen.

Ineens werd het ijzig stil achterin de auto. Het vriendinnetje was verdrietig, want ons engeltje had gezegd dat ze niet op haar feestje mocht komen. Het vriendinnetje wilde niet meer praten, ze wilde eerst excuses. Maar de dochter wilde haar geen excuses aanbieden, want het was maar een grapje. Dat het grapje niet in goed aarde viel, kon haar niet deren. De kinderen stonden schaakmat, of zoals ik tegen mijn collega’s zou zeggen “in een deadlock”.  Lees meer

Wat een slechte opvoeding!

slechte opvoeding

Afbeelding: Shutterstock

Zo dan, die ouders kunnen echt niet opvoeden! Luister nou toch een keer naar je kind. Kijk dan, ze wil gewoon aandacht of een duidelijke grens. Je laat je kind toch niet zo huilend achter? Die moeder loopt gewoon door! Wees eens consequent voor je kind, zo raakt het toch alleen maar in de war! Geen wonder dat hij straks een therapietje nodig heeft.

Dít en meer. Ik heb het zo vaak gedacht voordat ik kinderen kreeg. Ik zou best wel eens terug in de tijd willen en mezelf een flinke dreun willen geven.

Nu weet ik dat de kinderen die ik zag gewoon kinderen waren. En de ouders gewoon ouders.  Lees meer

Schokkend nieuws: Mijn zoon mag nagellak.

jongen nagellak

Een tijdje terug schreef ik een blog over ‘een jongen met nagellak’. Die jongen was mijn zoon en ík was degene die er een beetje moeite mee had. Niet zo zeer met de gekleurde nageltjes, maar met de reactie van de maatschappij.

Inmiddels zie ik dat mijn kleintje stevig in zijn schoenen staat en de afkeurende blikken van die ‘maatschappij’ volledig langs zich heen laat gaan. Een goed teken, vind ik. Een minder goed teken van die maatschappij.

Want (een deel van) de ‘maatschappij’ zegt dingen als ‘zo maak je een klein homo’tje van je zoon’ of, ‘durf je soms geen nee te zeggen tegen je zoon?’.

Uuuuuhhhhh… Serieus?

Je kunt van iemand geen homo maken. Je bent homo. Zo word je geboren. En al zou je iemand homo kunnen maken, wat dus niet kan, dan vraag ik mij af waarom nageltjes lakken iemand een homo maakt? Homo’s lakken over het algemeen niet hun nagels. Een homo houdt van iemand van hetzelfde geslacht, dát is wat hem homo maakt.  Lees meer