gezin

Kinderen, Voor mama, Wat je niet wist

Jankmomentjes wegslikken

Laatst omschreef Diana zich als een jankmoeder. En terwijl zij bij elke gebeurtenis haar waterlanden open zet, vecht ik altijd tegen mijn tranen en slik ze zo onopvallend mogelijk weg. Ik houd gewoon niet van huilen in het openbaar.

Jij mag van mij best huilen, maar ik gewoon liever niet.

tranen moeder

Maar ja, dat betekent niet dat ik emotieloos ben en naar mijn kleintjes kijk alsof ik naar een koelkast aan het kijken ben. Nee, dat brok zit weleens hoog. En de gevoelens komen dan weleens uit mijn ogen en rollen zo over mijn wangen.

Wel het liefst als niemand het ziet.  Lees meer

Kinderen

Het pestclubje!?

Ik heb heel erg getwijfeld over het wel of niet plaatsen van een blog over pesten. Simpelweg omdat ik niet veel zinnigs over dit onderwerp te vertellen heb. Maar toen bedacht ik mij dat ik in dit hele blog niet veel zinnigs zeg. Dus ach, what the heck, ik doe het gewoon.

Ik heb geen idee wat de reden is waarom een kind gemeen gaat doen, waarom een kind een ander kind continu plaagt en waarom dat andere kind dan het slachtoffer is.

Maar op een dag kwam mijn dochter thuis met de mededeling: “Mama, ik zit in het pestclubje”. Dat is zo een moment dat de woorden in de verkeerde volgorde binnen komen en dat je een paar seconde nodig hebt om ze in de juiste volgorde te zetten. Zit-pestclubje-mama-het-in-ik. En eigenlijk kun je alleen maar een ‘WAT?’ uitkramen.  Lees meer
Voor mama, Columns, Overige, Voor papa

In ziekte en gezondheid tot de dood ons scheidt

Afgelopen week werden wij getroffen door een buikgriep. Het begon bij de peuter. Overgeven, diaree, heel zielig. Vervolgens werd de kleuter ziek en als onze kleuter een griepje oppakt, pakt hij het goed op ook. Niks kon hij binnen houden en alles kwam er (op ons nieuwe bed van een week oud) weer uit. Ik had echt medelijden met het ventje en het liefste wilde ik die ellendigheid van hem overnemen.

Helaas gebeurde dat ook. Helaas, want zoals we allemaal weten, een moeder kan niet ziek zijn.

De man heeft waarschijnlijk ook gedacht ‘kan ik het maar van hem overnemen’, want ook hij werd getroffen. Helaas.

Begrijp me niet verkeerd, ik hou van mijn man. Hij is mijn favoriete volwassen mannelijke persoon. Maar de gezonde versie van hem is gewoon makkelijker om van te houden dan de zieke versie.  Lees meer

Kinderen, Liefs Diana, Voor mama

Ik ben zo’n jankmoeder

Ik ben een moeder van twee knappies, een pubermeisje van 14 en een kleuterjongen van zes. Er gaat geen gebeurtenis van hen voorbij zonder dat ik sta te janken, kortom ik jank al ruim 14 jaar en sinds zes jaar twee keer zoveel. Zelf word ik er soms “schijt” ziek van. Dan wil ik het niet, maar gebeurt het gewoon. 

Laat ik beginnen met de zwangerschap. Ik weet niet hoe het bij jullie was, maar op sommige momenten was ik behoorlijk labiel. En ja, toen de babies waren geboren was het hek van de dam. Toen kwamen die eeuwige kraamtranen en ook bij iedere keer als ik het allemaal even niet meer wist. 

jankmoeder

De eerste balletles, zwemles, uitvoering, peuterspeelzaal, kinderdagverblijf, kleuterschool en hun eerste geblèr bij het schoen zetten of als ze met Sint Maarten braaf met spanning bij een deur stonden te wachten tot die open werd gedaan. Ik kan vol trots kijken naar die twee “soms” monsters met tranen in mijn ogen. Ook als ze flink gevallen zijn huil ik een beetje mee.   Lees meer
Columns, Ja papa, Voor papa

Een bekentenis

Wij papa’s hebben wel eens geheimen voor onze vrouwen. Ik heb ook een geheim en het begint te knagen, liever heb ik het niet. Tot voor kort was het toch beter om het te bewaren, maar nu kan ik het veilig opbiechten.

Daar gaan we dan…

Lieve schat,

kun je je al die slapeloze nachten nog herinneren? Toen onze kinderen baby’s waren bedoel ik. Al die nachten dat ze om beurten huilend wakker werden. Vrouwen hebben daar een soort alarmpje voor. Zouden wij mannen nog dwars door het gehuil – soms harder dan een deathmetalconcert – heenslapen, worden jullie vrouwen bij het minste geringste snikje al wakker. Dat komt door het moederinstinct heb ik wel eens gehoord en vaders hebben dat nu eenmaal niet. Lees meer

Kinderen, Voor mama, Wat je niet wist

Die moeder op Instagram

instagram moeder

Zo een moeder op Instagram, je kent haar wel. Zo eentje die alleen maar plaatjes van haar kinderen post… Yep, that’s me!

Ik kan gewoon niet stoppen met het spammen van mijn kleintjes. Ik realiseer het me maar al te goed. Ik zou iets interessants moeten posten, over wat ik allemaal doe en meemaak. Maar hé, dit ís wat ik doe en meemaak.

Kijk hoe grappig mijn kleintje is. Kijk nou toch, wat een cutie. En ik vind het fijn als jij het leuk vindt. Want dit is wat ik doe. Dit is wat ik meemaak. Dit is wat ik heb.

En soms voel ik me weleens zielig. Een beetje verloren, wanhopig omdat ik echt niks interessanters te zeggen heb. En dan hoor ik je denken; heb je haar weer met die gekke kleintjes.

Doordeweeks breng ik twee kinderen naar school. Dit is op zich al een heel avontuur en een behoorlijke overlevingstocht. Voordat we überhaupt de deur uit zijn, heb ik al drie keer mijn verstand verloren en ben ik automatisch overgegaan op de automatische piloot. Als ik die twee dan eindelijk op de juiste plek heb gekregen, moet ik wachten. Wachten op een peuter. Een kwart van mijn leven sta ik te wachten op mijn peuter. Ze moet nog op de schommel. Ze moet nog een keer glijden. Nog één keer over de balk. Laatste keer.  Lees meer

Overige, Voor mama

Mijn Fuck-it list

De bucketlist, wie kent het niet? Een lijst met dingen die we gedaan moeten hebben voordat we het loodje leggen. Ik heb het al eens eerder gezegd, mijn emmer is best wel leeg. Niet dat ik geen wensen heb, of spannende dingen meemaken wil, maar omdat ik vrijwel met de dag leef en ik zie over het algemeen wel wat er op mijn pad komt.

Zo beleefde ik bijna een jaar geleden een spontane trip naar New York City. Waar anderen een half jaar van tevoren plannen maken voor zo een trip, ben ik volkomen onbezonnen en onvoorbereid in deze stad terecht gekomen. En ik kan je vertellen, het was gaaf, heel gaaf! En vooral, heel spontaan.

Vorige week begon Claudia de Breij over een Fuck-it list. Klinkt meteen al lekker. De Fuck-it list, een lijst met alle dingen die je juist niet meer persé hoeft te doen. Ik kan me er wel in vinden, want ik denk dat het leven veel lekkerder loopt als je géén grote doelen voor ogen hebt, maar gewoon lekker geniet van wat er op je pad komt.  Lees meer
Kind

Dág middagdutje

Ik ben zo iemand die overal slapen kan. In de auto. Op de bank. In mijn bed (ja graag). Slapen in het vliegtuig, tijdens een potje memory of in de trein. Ik presteer het zelfs in slaap te vallen tijdens een Braziliaans trommelconcert. Het is geen charmant gezicht, maar ach, het gebeurt.

Mijn kleintjes hebben deze eigenschap geërfd. Hoewel het steeds minder gebeurt nu we de middagdutfase voorbij zijn. Maar ook zij konden op de gekste momenten en op de gekste manieren in slaap vallen. Dat heeft in het verleden heel wat grappige en über-schattige fotootjes opgeleverd, die ik laatst weer eens tegenkwam.

En ik werd bijna sentimenteel. Bijna.

Lees meer

Prikbord

Ik ben dankbaar

Aahh, ik kan af en toe behoorlijk klagen en zeiken over mijn kleintjes. Over hoe vermoeiend ze kunnen zijn en hoe irritant die vreemde alarmbellen zijn die zo nu en dan afgaan in hun koppies. Maar als ik deze kleintjes hoor over hun ouders, krijg ik een brok in mijn keel.

Lieve kleintjes, ik ben heel, héél dankbaar dat jullie er zijn!
Kind, Lijstjes

Vreemde alarmbellen in het hoofd van een kleintje

Op de één of andere manier gaan er altijd alarmbellen rinkelen in het koppie van een kleintje op de gekste en meest frustrerende momenten. ‘Echt, hoe kan het?’, vraag ik mij dikwijls af. Maar toch lijkt het een geschreven regel, want naar horen zeggen hebben meerdere ouders hier ‘last’ van.

De meest frustrerende alarmbel momenten.

  • Op het moment dat je eindelijk eens lekker op weg bent met de man, een soort van gezellig privé momentje.
    In het hoofd van je kleintje: ALARM, ALARM, ALARM

Lees meer