5 feitjes voor een ouder van een kind met een sterke wil

Waarom doet ze niet gewoon even wat ik vraag? Gewoon meteen. Zonder te zeuren, zonder weerwoord. En dat niet alleen bij de vraag of ze even haar rommel opruimen wil. Nee bij elke-freaking-vraag die ik stel.

Praat ik Chinees? Praat ik tegen de muur? Of negeert ze me gewoon volledig?

Ze is zelfverzekerd, ze weet wat ze wil en dat is meestal niet wat ik wil. Ze zou Obama van zijn ’troon’ stoten als het gaat om leiderschapskwaliteiten.

kind sterke wil

Herkenbaar? Gefeliciteerd (of zoiets), je bent een ouder van een kind met een sterke wil. En hier heb ik vijf feitjes voor je.

Feitje 1. Het kan hem of haar vrij weinig schelen wat jij denkt. Dus jij vindt dat hij met het kerstdiner die strik om moet? Leuk gedacht, gaat niet gebeuren. Dus jij vindt voetbal wel een leuke sport voor hem, omdat alle vriendjes er ook op gaan? Dan ga je lekker zelf een potje voetballen met die vriendjes, hij gaat liever op judo. Wilskrachtige kinderen gaan hun eigen weg en je kunt ze dat het beste ook maar laten doen. Eigenlijk is het een prachtige eigenschap, want ze laten zich niet beïnvloeden.  Lees meer

Een beetje uiterlijke verzorging is geen overbodige luxe

Als ouder van jonge kinderen ben je continue bezig met het aanleren van bepaald gedrag en probeer je die algemene levenslessen over te brengen, die je graag aan je kleintje mee wilt geven.

Zo leer je ze bijvoorbeeld veilig over te steken door consequent links en rechts te kijken. Vertel je ze dat ze nooit kauwgom onder een tafel vandaan moet krabben om er vervolgens verder op te kauwen, leer je ze dat pannen op het gasfornuis heet zijn en dat je je plasje en je hoopje op de wc achterlaat, doorgetrokken en wel. Het kost wat energie en frustratie,  maar na wat doorzettingsvermogen zul je zien dat je opvoedkunsten zijn vruchten zullen afwerpen en kun je triomfantelijk genieten van een mooi behaald resultaat.

Toch zijn er een aantal dingen die de kleintjes maar niet lijken te snappen. Ze kunnen het simpelweg maar niet in hun oortjes knopen.  Lees meer

5 feitjes zo vlak voor 5 december

De Intertoys speelgoedboeken zijn volledig verknipt of vol gekladderd. De kinderen hebben het tijdstip van wakker worden vervroegd van 6.00 naar 5.00 uur. Ze hebben hun standaard volume van 6 naar 9 gebracht. En er gaat geen dag voorbij of er wordt in een broek gepist of gekotst.

Ja mensen, het heerlijk HAHAHAHAHAHAHA *haalt adem* HAHAHAHAHAHA avondje is bijna gekomen… Maar eerst nog even vijf feitjes zo vlak voor 5 december.

 

Feitje 1. Kinderen kunnen de Sinterklaasliedjes heel goed meezingen. Dat komt omdat ze de Sinterklaasliedjes dagelijks blijven oefenen tot ergens halverwege april. Zelfs al is het hoogzomer dan zingen de kleintjes die freaking Sinterklaasliedjes nog wekelijks.  Lees meer

Wat er zich afspeelt in mijn kleintjes hoofd, de eerste vier minuten van de dag

kind ontwaakt

Afbeelding Shutterstock

Een tijdje geleden schreef ik hier wat er zich allemaal in mijn hoofd afspeelt, de eerste vier minuten van de dag. Een moederbrein dat dag en nacht aan het werk is. Nu ben ik niet de enige met een 24-uurs werkend brein. Ik verdenk mijn kleintjes ook van deze gave. Zo werd mijn peuter onlangs wakker met exact de woorden: “wat nou weer?”. Dat is toch best wel een teken van onrust in je hoofd.

Naast wat er zich afspeelt in mijn hoofd, de eerste vier minuten van de dag, leek het me leuk om wat er zich afspeelt in mijn kleintjes hoofd, de eerste vier minuten van de dag op te schrijven.

Maar aangezien ik (nog steeds) geen gedachten kan lezen, vermoed ik dat dit zich in het hoofd van mijn kleintje afspeelt, de eerste vier minuten van de dag.  Lees meer

De stem van het ouderschap

Soms word ik gewoon moe van mijn eigen stem. Het is niet mijn normale stem, het is mijn serieuze, diepe stem op een zo laag mogelijke toon met een randje gemeenheid om wat extra overtuiging toe te brengen.

De stem van het ouderschap, met vrijwel altijd dezelfde woorden.

‘Ruim je kamer op!’
‘Haal die vinger uit je neus’
‘Gooi dat in de prullenbak’
‘Schiet nu even op’
‘Je gaat nu slapen’
‘Nee dat mag niet’
‘Haal die hand uit je broek’

‘Kijk uit wat je doet’
‘Neem nu een hap van je eten’

Enzovoorts, enzovoorts…

moeder boos

En omdat die stem van het ouderschap meestal gepaard gaat met een veel te serieuze, tikkie chagrijnige gezichtsuitdrukking, probeer ik mijzelf er regelmatig op te wijzen dat mijn kleintjes van zo een hoofd niet vrolijk worden. En al helemaal niet gaan doen wat ik ze beveel.  Lees meer

Het opvoeden van een peuter (is niet makkelijk)

peuter in de regen

Het opvoeden van een peuter is geen gemakkelijke taak. Daar zijn we het inmiddels allemaal wel over eens. Degene waarbij het opvoeden van zo een klein eigenwijs mormeltje wel van een leien dakje gaat, is een genie en mag het hier even voor komen doen. Of diegene maakt het mooier dan het is en liegt, wat een stuk waarschijnlijker is.

We willen onze kleintjes graag opvoeden en klaarstomen voor de grote boze wereld. We willen dat het zelfstandige en verstandige volwassenen worden en toch zijn de kwaliteiten die we graag zien als ze groter zijn, nu de eigenschappen die ons gillend gek maken. Onafhankelijkheid, nieuwsgierigheid, passie, doorzettingsvermogen, en ook koppigheid. Het zijn eigenschappen bij de peuter die ervoor zorgen dat je weer eens te laat bij een afspraak komt aanzetten. Het zijn de eigenschappen waardoor het bloed onder je nagels vandaan komt, omdat het voelt alsof je peuter weer eens niet naar je luistert. Maar een onafhankelijke volwassene die vol passie en nieuwsgierigheid zijn opleiding doorzet, ja dat zien we dan wel weer graag.  Lees meer

Lief oudste kind, het spijt me

Lief oudste kind van me,

Het spijt me dat ik niet weet hoe het is om de oudste te zijn. Met twee grotere broers ben ik namelijk de jongste. Er ontbreekt een essentieel inlevingsvermogen in hoe het is om de oudste te zijn. Wel weet ik inmiddels hoe het is om een oudste kind te hebben. En dat is fantastisch. Jij bent fantastisch.

Maar in het verleden heb ik ook regelmatig wat steekjes laten vallen. Ik moest het wiel uitvinden. En jij was mijn wiel.

Het spijt me dat ik mij zo vasthield aan de stomme slaapschema’s. Dat ik je liet huilen omdat ik gelezen had dat dat het beste was. Dat je uiteindelijk wel in slaap zou vallen. Moederziel alleen. Maar ik was als de dood dat ik je ‘verwennen’ zou en dat je dan helemaal nooit meer zou gaan slapen. Sorry lief oudste kind, nu weet ik beter.  Lees meer

Gelukkige kinderen, daar gaan we voor

Als je zwanger bent en iemand je vraagt of je voorkeur hebt voor een jongen of een meisje, dan komt meestal het correcte antwoord: ‘Als het maar gezond is’. 

Ondertussen droom je stiekem van een meisje of een jongen, maar net wat je voorkeur is. En als je kleintje dan na negen maanden broeden geboren wordt, is gezondheid inderdaad een hele fijne bijkomstigheid en kan het je eigenlijk maar vrij weinig schelen of er een aanhangsel aanhangt of niet.

Als je kleintje dan eenmaal het daglicht heeft gezien, krijg je nog steeds allerlei vragen en opmerkingen op je afgevuurd. Het begint met vragen als ‘Slaapt je kleintje al door?’ en ‘Loopt jouw kindje al?’. Naarmate ze wat groter worden ‘Waar gaat je kind straks naar school?’, ‘Hopelijk doet hij het een beetje goed op school’ en ‘Heeft hij veel vriendjes en vriendinnetjes?’.  Lees meer

Ik ben die thuisblijfmoeder, die de hele dag niks zit te doen

Zo. Hatsee. Ik heb het gezegd. Ik ben die thuisblijfmoeder, die de hele dag ‘niks‘ zit te doen en wacht tot de man weer thuiskomt.

thuisblijfmoeder

Want dat is wat je denkt toch? Het is in ieder geval wat ik dacht. Ik wilde spannende series kijken en eindelijk een keer alle seizoenen van Lost uitkijken. En lekkere taartjes bakken, terwijl mijn kleintjes lief (op één plek) met hun speelgoed spelen. Ik dacht er zelfs aan om te beginnen aan de trilogie van de Da Vinci Code als de kleintjes hun middagdutje deden. En uiteraard zou het huis lekker opgeruimd en schoon zijn én ook blijven.

Daar zou ik allemaal tijd voor hebben als ik thuis bij de kleintjes zou zijn. Dacht ik.  Lees meer

Het pestclubje!?

Ik heb heel erg getwijfeld over het wel of niet plaatsen van een blog over pesten. Simpelweg omdat ik niet veel zinnigs over dit onderwerp te vertellen heb. Maar toen bedacht ik mij dat ik in dit hele blog niet veel zinnigs zeg. Dus ach, what the heck, ik doe het gewoon.

Ik heb geen idee wat de reden is waarom een kind gemeen gaat doen, waarom een kind een ander kind continu plaagt en waarom dat andere kind dan het slachtoffer is.

Maar op een dag kwam mijn dochter thuis met de mededeling: “Mama, ik zit in het pestclubje”. Dat is zo een moment dat de woorden in de verkeerde volgorde binnen komen en dat je een paar seconde nodig hebt om ze in de juiste volgorde te zetten. Zit-pestclubje-mama-het-in-ik. En eigenlijk kun je alleen maar een ‘WAT?’ uitkramen.  Lees meer