Een piemel, het blijft nog altijd een beetje een mysterieus ding. Volgens mijn zoons is het maar gek dat mama geen piemel heeft en is papa’s piemel heel groot. Ik weet niet of ik er zelf een zou willen hebben, want echt mooi vind ik ze nog steeds niet. Voor een dagje proberen lijkt het me wel leuk, maar dat is een andere discussie.
Als moeder van twee zoons heb ik piemels genoeg in dit huis. Dus langzamerhand vind ik dat ik best wel wat over piemels kan vertellen.
Nadat Van Hoorne Entertainment op de planken kwam met een reeks prinssen-musicals, Assepoester, Sneeuwwitje en Rapunzel was het hoog tijd om Roodkapje nieuw leven in te blazen. Ik moet je eerlijk zeggen dat het eeuwenoude sprookje over het lieve kleine meisje met het rode kapje, me nooit echt kon boeien. Maar omdat ik de kwaliteiten van Van Hoorne Entertainment al eerder tot grote hoogtes heb zien stijgen, waren mijn verwachtingen voor deze familievoorstelling net zo hoog.
Pinterest, voor de één is het een walhalla aan inspiratie en voor de ander is het één en al confrontatie van wat had kúnnen zijn.
Voor mij is Pinterest net als die ene leuke jongen op de middelbare school. Hij was mooi en interessant maar ondertussen loog hij alles bij elkaar en liet me achter met een eenzaam en belabberd gevoel. Wat een verspilling van tijd en energie.
Om jou te behoeden voor dezelfde valkuil, zal ik je een aantal leugens van Pinterest verklappen. Gewoon zomaar, want zo ben ik. Ik vertel je graag de rauwe waarheid.
Op een natte woensdagmiddag krijg je samen met je kleintjes het wilde idee om koekjes te gaan bakken. Je speurt het internet af naar eenvoudige recepten en uiteraard eindig je je zoektocht op Pinterest. Nutella spiraalkoekjes, bloempotkoekjes, havermout-banaan koekjes! Ware kunstwerkjes om te zien en als ik de maker moet geloven ook goddelijk om te eten. Lees meer
Ze ziet haar broer en haar zus wegfietsen. ‘Hé, gaat het buurjongetje er nou achteraan? Dat ventje is een half jaar jonger dan ik en fietst zonder zijwieltjes! En ik niet!’ Dat moet er door het koppie van mijn peuter gegaan zijn. Want nog geen minuut later komt de kleuter naar ons toe.
“Papa, wanneer haal je mijn zijwieltjes eraf? Ik wil ook gewoon fietsen.”, is haar conclusie.
Is dat nou wel zo een goed idee? Vragen wij ons af. Zo vlak voordat we vertrekken voor vakantie. Het is natuurlijk een stuk makkelijker fietsen mét zijwieltjes.
Maar nee, de minikleuter is ervan overtuigd. Ze wil fietsen zónder zijwieltjes. En zo kwam het dat de kleuter vlak voor de vakantie nog even leerde fietsen, zonder zijwieltjes. Lees meer
Inmiddels is onze labrador Lily al anderhalf jaar deel van ons gezin. Ze hoort er helemaal bij en tuft zelfs weer mee naar Frankrijk deze zomer. De angst voor honden bij mijn oudste dochter is ook helemaal verdwenen. Als ik haar nu op het plaatselijke ‘hondenstrandje’ zie zitten tussen alle rondrennende bullebakken, kan ik mijn ogen niet geloven. Het is fijn om zo een trouw beestje in huis te hebben. Altijd een vriend die in is voor een knuffel of een spelletje.
Toen ze nog veel kleiner was dan de kleuter…
Het emotionele leven van een papa kent een hele andere dynamiek dan dat van een jonge man zonder kinderen. Voordat ik kinderen kreeg kende ik wel geluk, blijdschap, verdriet, pijn en moeite. Maar meer zoals ik Carice van Houten ken, op een afstandje.
Bij de geboorte van de eerste merkte ik meteen al een verandering. Ik stond te huilen als een klein kind. Niet echt natuurlijk, maar van binnen. Ik blijf natuurlijk wel een man. Naarmate de tijd vorderde ontdekte ik emoties die ik nog niet eerder had ervaren. Een beetje vergelijkbaar met het leggen van kliklaminaat, de volgende dag blijk je spierpijn te hebben in spieren waarvan je eerder niet wist dat je ze had.
De intensiteit is enorm! Ik voelde me zo trots als ik met mijn kleine meid door de kamer liep. Mijn dochter, mijn prachtige kleine dochter. Zo klein, zo lief, zo onschuldig, zo puur. Vandaag de dag is dat niet anders. Als ik mijn kinderen zie dansen door de kamer voel ik mij volmaakt gelukkig. Mijn zoon doet breakdance moves, de jongste ballet en de oudste streetdance. Alle drie niet gehinderd door enige vorm van gene, ze genieten van hun vrijheid en ik geniet met ze mee! Lees meer
Het is weer bijna zover! Dan tuffen we met onze volgeladen bolide én aanhanger richting Frankrijk. Ja, autovakantie met kinderen ziet er nét even anders uit dan vakantie zonder kinderen, maar inmiddels is het al zo lang geleden dat ik eigenlijk niet eens meer weet hoe een vakantie zonder kinderen eruit ziet. Het was in ieder geval niet met een volgeladen 7-zitter.
Inpakken voor de vakantie met kinderen is net zoiets als bevallen, je moet er wat moeite voor doen om het te laten passen. Maar inmiddels weet ik uit ervaring, hoe vaker je het doet, hoe makkelijker het gaat.
Het is gewoon een kwestie van op de juiste manier begeleiden, incasseren en het aannemen van tips van ervaringsdeskundigen. Lees meer
Wanneer je iemand ziet die sociaal onhandig uit de verf komt, wanneer hij het moeilijk heeft met zichzelf en met zijn omgeving, dan is dat een vervelende waarneming. Wanneer diegene je eigen vlees en bloed is, dan is dat hartverscheurend.
Al jaren probeer ik hem te helpen, te begeleiden en advies te geven, maar helaas is hulpeloos toekijken het uiteindelijke resultaat. Goed bedoelde adviezen van vrienden en familie, zelfs professionele hulp van een psycholoog mocht niet baten. Het helpt mijn zoon niet om mee te komen met de rest van de maatschappij.
Het maakt mij als moeder gefrustreerd en boos, soms zelfs een beetje bang. Bang voor de toekomst, bang voor zijn toekomst.
Lees meer
De meeste moeders hebben ermee te dealen… Een verslapte blaasspier. Bij de één ontstaat er al een waterval op het moment dat ze haar neus snuit en de ander heeft wat meer geluk en verliest enkel een paar druppeltjes bij een niesbui vanuit haar tenen.
Het is vervelend, dat klopt. Maar hé, moet je eens zien wat je er voor terug krijgt!
Toch is niezen niet het enige wat een moeder het liefste ontwijkt. Onlangs werd mij weer eens pijnlijk duidelijk gemaakt dat ik bepaalde dingen gewoon beter over laten kan aan iemand zonder verslapte blaasspier.
Trampoline springen. Ik vond het als kind fantastisch! Uren stuiteren op zo een strakgespannen doek, koprol hier, mislukte salto daar, heerlijk. Ik kon het daarom ook helemaal begrijpen dat mijn dochter haar kinderfeestje in zo een springhal vol met trampolines wilde vieren.
Lees meer
Het is alweer een week geleden dat ik in Portugal belandde voor de superleuke reis #vanalgarvetotlissabon. Een reis langs de vier geweldige en luxe Martinhal resorts. Een reis om nooit te vergeten, want wát een leuke groep mensen, geweldig leuke activiteiten en grandioos lekker eten. Activiteiten die ik zelf nooit had bedacht en gerechten die ik zelf nooit had besteld. Vandaag neem ik je mee langs de vier familie hotels van Martinhal en probeer ik je een ietsiepietsie van het luxe dat Martinhal biedt te laten voelen door deze review.
De Martinhal Family Hotels & Resorts bieden de perfecte mix van luxe, design en gastvrijheid voor gezinnen (met een dikke portemonnee). Een magnifieke combinatie die zichzelf al vijf jaar met het Beach Resort en Hotel in Sagres bewijst. Verdere uitbreiding was een logisch vervolg en zo opende Martinhal afgelopen voorjaar twee nieuwe resorts en hotels Quinta en Cascais. En in de zomer zal het pareltje Chiado midden in het centrum van Lissabon openen.
Wij begonnen onze trip met een review in het Martinhal Quinta Family Resort. Het resort geeft je het gevoel alsof je in een mediterrane filmset bent beland. Voor even voel ik me dan ook een beetje ma Flodder die door haar wijk Zonnedael strompelt. Toch went het luxe in de elitewijk snel, want er is geen moment geweest dat ik mij ongemakkelijk voelde in onze heuse mansion. Alle luxe en kindvriendelijke villa’s zijn voorzien van privé zwembad, maar er kan ook gekozen worden voor het algemene zwembad met een fijne MBar, ook wel de ‘Pool Hangout’ genoemd.
