blog | Voormijnkleintje.nl

Ik heb de afgelopen dagen veel gelezen. Veel gezien. Veel nagedacht. Ik had besloten om er niet over te schrijven.

Nu doe ik het toch.

Ik ben een gelukzoeker. Elke ochtend als ik wakker word, ga ik weer op zoek naar mijn geluk.

Mijn kinderen. De ene dag is mijn geluk dichtbij. Mijn kinderen waar ik van geniet. Het besef dat ik ze in veiligheid kan grootbrengen. Dat ik ze kan omarmen en alles kan bieden wat ze nodig hebben. De andere dag is mijn geluk wat verder weg. Dan geniet ik er minder van, plak ik mijn verwende wezens achter het behang. Ik zoek verder voor mijn geluk.

Uiteindelijk blijkt, mijn geluk is altijd dichtbij.

Mijn leven. Ik zoek naar geluk in mijn leven. Er zijn dagen dan lacht het geluk mij toe. Heb ik alles wat mijn hartje begeert. Er zijn ook dagen dan ben ik minder gelukkig. Dan weet ik niet wat ik wil of hoe ik iets bereiken moet. Ik moet wat verder zoeken naar het geluk.

Uiteindelijk blijkt, mijn geluk is altijd dichtbij.

De plek waar ik woon. De plek waar ik woon is mijn geluk. Ik leef niet in angst, in geweld, in gevangenschap. Ik leef in vrijheid. Ik hoef hierin niet mijn geluk te zoeken, ik heb het geluk.

Geluk. We willen het allemaal. Voor onszelf. Voor onze kinderen.

Stel je eens voor…

Pats, kaboem! Weg is het geluk om mijn kinderen in veiligheid groot te brengen. Weg is het geluk om een leven te hebben met alles wat mijn hartje begeert. Weg is het geluk van de plek waar ik woon.

Maar ik ben een gelukzoeker. Dus ik pak mijn spullen en ik ga op zoek naar het geluk. Voor mezelf. Voor mijn kinderen.

Het geluk is niet meer zo dichtbij. Ik moet over land, over zee. Ik moet alles geven om mijn kinderen bij mij te houden, om mijn kinderen het geluk te geven. Het geluk wat we allemaal zoeken.

Ieder mens is een gelukzoeker.

De vraag is alleen, heb jij het geluk dat de ander het je ook gunt?

Kinderen, Wat je niet wist

Wat ik zie en wat zij ziet… Twee totaal verschillende dingen

Pauline

Ken je deze nog? Wat ik zeg en wat zij hoort…

Ik heb haar nog steeds. Het meisje dat volledig haar eigen gangetje gaat, haar eigen plan trekt. En het is nog steeds zo dat als ik iets zeg, zij iets totaal anders hoort. Echt waar. Het is nog steeds onverklaarbaar.

Naast dat ze iets compleet anders hoort dan dat ik zeg, ziet ze ook hele andere dingen dan dat ik zie.

Ik zie namelijk een rommelige slaapkamer vol met papier, en ander speelgoedzooi, een verpeste muur met tekeningen van stift en een vloer waar niet over gelopen kan worden zonder een blokje lego in je voet te nagelen.

Zij ziet een gezellig kamertje waar ze uren in kan spelen, want er ligt genoeg en waar ze haar creativiteit kwijt kan op de muur. Ze ziet een paadje tussen al haar geliefde speelgoed, waar ze overheen kan om in haar bed te kunnen komen.

Ik zie een moeder die wanhopig ‘nee’ aan het schudden is.

Zij ziet een moeder die het een uitstekend idee vindt.

Ik zie een huishouden dat ontploft is. Een berg was waar een week voor nodig is. En een toilet wat geen 5 minuten schoon kan blijven.

Zij ziet een huis waar ze woont en waar ze zich thuis voelt. Een berg was waar ze haar lievelingsjurkje tussenuit kan plukken en een toiletpot die met je knuffelen kan… Waarom??

Ik zie een bord macaroni met kaas en komkommer. Niet echt iets om trots op te zijn.

Zij ziet haar lievelingseten.

Ik zie een gat in haar legging en een verwassen jurkje.

Zij ziet haar lievelingsjurk met comfortabele legging.

Ik zie een bank die ooit bakken met geld heeft gekost en waar nu de penstrepen op staan en gaten in vallen.

Zij ziet een bank waar ze op kan zitten. En soms op kan springen. En soms op geknoeid kan worden.

Ik zie een hond die elke dag een portie terreur moet incasseren.

Zij ziet het perfecte speelmaatje waarmee ze knuffelen kan en eindelijk iemand om de baas over te spelen.

Ik zie een moeder in de spiegel met wallen tot op haar knieën en met haar haar in een staart. Of knot. Elke dag.

Zij ziet haar moeder.

Ik zie een moeder die het soms behoorlijk verprutst.

Zij ziet haar moeder die van haar houdt.

Hoop ik.

Afbeelding: Shutterstock

Kinderen, Wat je niet wist

Dit gaan we niet meer zeggen

Pauline

Het opvoeden van kleintjes heeft zo zijn pieken en dalen. Er zijn van die dagen dat het allemaal lekker loopt, dan zitten we in een positieve flow. Maar zo nu en dan kan het opvoeden ook een hels karwei zijn. Dat zijn de dagen dat ik volledig de plank missla. Dan heb ik van die gefrustreerde momenten en dan komen er allerlei gekke uitspraken uit mijn mond geslingerd. Zomaar in het wilde weg, bijvoorbeeld KUT, waar de kleintjes mij dan weer heel correct corrigeren ‘dat mag je niet zeggen mama’. Maar soms vliegt er ook een totaal onredelijke uitspraak naar de koppies van mijn kleintjes. ‘Ben je nou helemaal gek geworden?’, als voorbeeld. Nee natuurlijk zijn ze niet helemaal gek geworden, ook al zou je dat soms wel echt denken…

En dan zijn er nog de gedachteloze uitspraken, waar ik eigenlijk nooit zo bewust van was. Maar eenmaal onder de loep gelegd, lijken ze compleet kansloos te zijn.

Je hoeft niet bang te zijn

Dat is er zo één. En dat vind ik ook werkelijk, mijn kleintjes hoeven niet bang te zijn. Maar ja, een kleintje ligt in zijn bedje met al z’n fantasierijke gedachtes en plots wordt hij bang, want er komt een draak uit zijn kast. Begint te roepen ‘ik ben baaaaang!’ Ik denk jeetje jongen, ik zit net lekker op de bank met mijn wijntje en Netflix en ik blêr naar boven, ‘je hoeft nergens bang voor te zijn!’
Nee, wat mij betreft hoeft hij inderdaad niet bang te zijn. Maar het feit dat ‘ie dat wel is, daar veranderen deze woorden niets aan. Bespreken waar hij bang voor is, zou natuurlijk véél beter zijn.

Omdat ik het zeg

Het is ongetwijfeld een ongelofelijke dooddoener. Geen enkele volwassene zou hier genoegen mee nemen en toch zeggen we het vrijwel allemaal tegen onze kleintjes. Zou jij iets uitvoeren omdat ‘iemand dat zegt’? Nee, je verwacht op z’n minst een uitleg.

Geef even het goede voorbeeld (tegen de oudste)

Whaha, misschien moet ik eerst maar eens bij mezelf beginnen met het goede voorbeeld te geven… Nee, ik had me voorgenomen om dit nooit te zeggen tegen mijn oudste.
Helaas is dat niet gelukt…

Daar hoef je niet om te huilen

En hoe ernstig ik ook vind dat ze daar inderdaad niet om hoeft te huilen. Blijkbaar denkt zij daar anders over. Ach en wat is er eigenlijk ook mis met een potje ongegeneerd janken?

Laat mij dat maar doen

Dit heeft in mijn geval alles te maken met ongeduld. Als ik het doe dan gaat het simpelweg gewoon sneller. Maar ja, dan leren ze het ook nooit he?

Het zijn allemaal kleine zinnetjes die zo makkelijk gezegd worden, maar eigenlijk nietszeggend zijn.

Prikbord

Als moeders eten zoals hun kinderen eten…

Pauline

Soms kom je iets tegen wat gewoon te leuk is om niet te volgen. Via Moeders.nu kwam ik The Break Womb tegen. Ik kende ze nog niet, maar wat een verademing zijn de filmpjes van deze komische moeders!

Moeders die aan comedy doen, of komieken die aan het moederschap doen…

Ouderschap zonder humor is als een wiskundeleraar die slecht is met getallen. Bij dit hilarische filmpje gaan de moeders eten zoals hun kinderen eten. Iedere moeder kan zich wel inbeelden hoe dat eruit zal zien, maar hoe ziet het eruit als volwassenen het nadoen?

Heerlijk vermaak!

Kinderen, Kinderkleding, Kindermerkkleding, Mode voor je kleintje

Got to love it: Soft & Jolly

Pauline

Oh, kindermodewereld! Wat doe je me aan?? Deze komende winter zijn er weer veel te veel leuke items voor mijn kleintjes. Om verliefd op te worden. En dan verzinnen sommige fijne merkjes ook nog een broertje of zusje. Zoals Ninni Vi en Mortenz. Zij hebben vanaf nu Soft & Jolly in de familie.

Soft & Jolly onderscheidt zich van haar grote zus Ninni Vi door haar minder sportieve uiterlijk. Soft & Jolly is ingetogen en puur. En oh my goodness, het is helemaal mijn smaak!

De collectie is één en al mixen en matchen. Dit rokje met dat shirtje, dat vestje met dit jurkje en als finishing touch de gave fluffy bontbodywarmer.

Soft & Jolly collectie:

– jurkjes, € 64,95 / € 69,95
– vestjes, € 54,95 / € 59,95
– bottoms, € 29,95 / € 49,95

Soft & Jolly is verkrijgbaar in maat 98 t/m 152. Kijk voor meer informatie en de verkoopadressen op www.softandjolly.nl

Kinderen, Wat je niet wist

Second opinion, deel 2

Pauline

Ze zeggen weleens dat het zwaarste van het ouderschap is, om je kind te zien lijden. Dat is absoluut waar, je wilt het lijden wegnemen, desnoods overnemen, maar ondertussen weet je dat het harde feit is dat je er helemaal niets aan kunt doen, behalve toekijken en troosten.

Maar wat als je je kind heen en weer ziet slingeren in emoties en je weet dat je er wel wat aan kunt doen? Je kunt iets wegnemen, maar daar staat wel iets tegenover.

Het verhaal begon hier, toen we besloten te gaan voor een second opinion.

Trots was ik. Trots omdat ik mijn dochter zag zoals ze zou moeten zijn. Medicijnloos. Overal kwamen reacties vandaan. ‘Wat is ze opener en spontaner’. En ook de schoolprestaties schoten weer omhoog. Tijdens een uitgebreid onderzoek met een 24 uurs EEG scan kon ik ook niet trotser zijn. Ze onderging het met een lach, ze leek er zelfs een beetje lol in te hebben. Ze wilde samen spelletjes spelen. Ze gaf antwoord op de vragen van de dokter. Ze wilde samen gezellig kletsen. Ze had een open blik en positieve kijk op het leven. Het klinkt misschien gek, maar zo kende ik mijn dochter niet.

Ondanks dat ik ontzettend blij was om mijn kleintje medicijnvrij te zien, bleven de absences aanhouden en er kwamen zelfs weer een aantal ‘grote’ epileptische aanvallen voorbij. Ik nam ze voor lief en besloot om te gaan genieten van een fijne zomervakantie. De uitslag van het onderzoek zou immers na de vakantie plaatsvinden, meer konden we toch niet doen.

Maar toen werd ik een week voor de vakantie gebeld door de arts die zijn zorgen uitsprak en vond dat het noodzakelijk was om te gaan starten met een medicijn. Mijn eerste reactie was, ‘Hoezo is het zo ontzettend noodzakelijk? Het is immers niet levensbedreigend, toch?’ Een reactie die wel te maken zal hebben met eerdere ervaringen… En daarbij, ik genoot nu zo van mijn meisje zoals ze was. De arts merkte mijn terughoudendheid, maar wilde toch graag voor de vakantie nog afspreken en starten met medicijnen.

Tja en als de echte specialist zoiets aanbeveelt, ga je er uiteindelijk toch maar weer in mee. Weer starten met medicijnen dus. En ja, de medicijnen lijken aan te slaan. Vrijwel geen absences meer en ‘grote’ aanvallen blijven misschien ook wel weg. Wat fijn! Wat een vooruitgang.

Maar ondertussen doet het pijn in mijn hart. Ik zie mijn kleintje namelijk regelmatig vechten met zichzelf. Ik zie haar veranderen onder mijn neus. Is het gewoon de leeftijd? Gaat ieder kind door zo een fase? Of zijn het toch de medicijnen?

Ook ik voer een innerlijke strijd. Ik kan het misschien wegnemen, maar daar staat dan wel iets tegenover…

Handig voor je kleintje, Kinderen, Wat je niet wist

Soepele ochtenden

Pauline

Wij in het noorden hebben er alweer een paar ochtenden op zitten. En zoals jullie misschien wel weten, ik ben geen ochtendmens. Nog even en dan moeten ook Midden- en Zuid-Nederland er weer aan geloven. De scholen gaan weer beginnen en in vele gevallen gaan ook de ochtenden weer beginnen.

Hoog tijd om eens wat eenvoudige tips te geven om die ochtenden wat soepeler te laten verlopen…

– Gebruik ochtendroutine kaarten, zoals deze die je gratis kunt uitprinten. Je kunt ze natuurlijk ook heel simpel zelf maken. De kaarten zullen je kleintje er aan helpen herinneren wat hij of zij allemaal moet uitvoeren en het scheelt jou weer alles 10 keer te herhalen. “Trek je kleren aan, poets je tanden, trek je schoenen aan, trek je schoenen aan, trek je schoenen aan, trek je schoenen aan”, behoort tot de verleden tijd…

– Discussies over kleding in de ochtend? Ben je vergeten om de avond van te voren de kleding klaar te leggen? Ga op zondagavond samen met je kleintje voor de kast staan en laat je voor één keer los in een vurige discussie, maar kies dan wel 5 setjes voor de komende week uit. Gebruik organizers zoals deze of deze en de rest van de week hoef je niet meer over de kleding na te denken.

– Dit is een lastige, althans voor mij. Zet de ontbijtspullen de avond van te voren klaar. Lastig omdat ik er regelmatig al niet eens in slaag om de zooi van het avondeten van het aanrecht af te krijgen. Maar mijn hemel, wat een tijd scheelt het als je beneden komt en alles staat er netjes bij en klaar om aan te schuiven…

– En dat brengt me bij het volgende: Geef je kleintjes een gezond maar wel snel ontbijt. Een paar tips vind je hier. En nu nog zorgen dat die kleintjes een beetje dooreten… Sorry daar heb ik geen tips voor.

– Als laatste, iets waar bij ons thuis heel veel tijd aan verspild wordt: wéér omkleden omdat er altijd wel iemand binnen een half uur weer vies is. Oplossing: draag allemaal een ochtendjas, schort of wat dan ook over je kleding. Vergeet dit alleen niet uit te trekken op het moment dat je het huis verlaat.

Kind, Lijstjes, Voor mama

De eerste schooldag en de andere moeders

Pauline

Het ‘echte leven’ gaat weer beginnen, de kleintjes gaan weer naar school. Niet alleen de kleintjes, ook wij mama’s (en papa’s) moeten weer wennen aan het schoolleven. Simpelweg omdat, ook al neem ik mezelf al een week voor om alvast weer in het schoolritme te komen, ik tot de laatste vakantiedag in de vakantiemodus sta. Ik heb wel zo een ideaal beeld voor me om mijn kleintjes in alle rust op hun eerste schooldag naar school te brengen, maar helaas…

En ook al breng ik nu mijn kleintjes al een paar jaartjes naar school, ik blijf mezelf telkens weer een nieuweling voelen. Het moment waarop ik weer voor die eerste keer van het schooljaar op het schoolplein stap, is gewoon een beetje ongemakkelijk. Toch weet ik inmiddels wel een beetje wat ik verwachten kan en dat zijn een aantal verschillende ‘soorten moeders’.

1. De fotografen

‘Kijk eens naar mij! Zeg KAAAAAAS!’ De moeder met haar telefoon of camera in haar hand omdat ze van plan is om van elke stap een foto te maken. Ze duwt de andere mensen een beetje opzij omdat haar kroost wel volledig op ’the picture’ moet. Een foto bij het hek, een foto bij de deur, een foto bij de luizenzak, een foto van het wegzetten van de beker, een foto van het gedag zeggen met de juf, een foto bij het tafeltje, een foto van het zwaaien. 10 Minuten later zijn de foto’s te bekijken op Facebook.
Zeer confronterend overigens, omdat ik me, bij het bekijken van de foto’s op Facebook, realiseer dat ik ook wel even een fotootje had kunnen maken…

2. De huilies

Op deze moeders ben ik eigenlijk wel een beetje jaloers. Ze zijn namelijk zó verdrietig dat de leuke zomervakantie voorbij is, dat ze het niet droog kunnen houden.

3. De klassemoeder

Deze moeders zijn schaars, maar als er eentje is, dan staat ze daar met een brede glimlach en met een lijst in haar hand om vrijwilligers te werven voor de luizenpluis, de schoonmaak-ochtenden en andere vervelende klusjes.
Door mijn gebrek aan assertiviteit en ‘nee’ kunnen zeggen, probeer ik deze moeder zoveel mogelijk te ontwijken.

4. De Popiejopies, oftewel de ‘op de vroege ochtend er gelikt uitziende moeders’

Ja, het lijkt de middelbare school wel, maar ze bestaan nog steeds! Van die groepjes die ‘het’ gewoon hebben. Er op maandagochtend uitzien alsof ze zo bij de styliste vandaan komen. En dan zien ze er ook nog altijd zo gelukkig uit. Of schijn bedriegt? Daar kom je nooit achter, je komt er bij zo een groepje namelijk niet tussen.

5. De afzetter

Deze moeder zie je niet, of in ieder geval zie je haar enkel zwaaiend vanuit de auto. Ze zet haar kinderen namelijk alleen maar af en scheurt vervolgens zo snel mogelijk naar haar werk om daar waarschijnlijk een vreugdedansje te doen en de champagne te laten ploppen omdat de schoolvakantie weer voorbij is.

6. De wanhopige moeder die eruit ziet alsof ze wel een weekje vakantie gebruiken kan

Deze moeder heeft een leger aan kinderen (allemaal in een andere klas) en het lukt haar maar niet om de kleintjes op een normale manier, rustig en op tijd op de eerste schooldag in de klas te krijgen. Ze is blij dat de vakantie weer voorbij is, zodat de kinderen weer vermaakt en ‘opgevoed’ worden op school, maar heeft er daarentegen ook zo de pest in dat elke ochtend weer een race tegen de klok is.

Yep, that’s me…

Speelgoed, Spelen met je kleintje, Winactie

Winactie: De Fisher-Price Schoolbus

Pauline

Eén van de musthaves voor de kleintjes! De Lil’ Movers Schoolbus van Fisher-Price. Met deze schoolbus kunnen de kleintjes uren spelen, weet ik uit ervaring. Je kleintje kan lekker toeteren en deuntjes afspelen die nooit meer uit je hoofd gaan. Poppetjes kunnen in- en uitstappen en door de grote opening in het dak kunnen kleine kinderhandjes de poppetjes gemakkelijk op hun plekje zetten.

De bus wordt geleverd met twee Little People figuurtjes: Eddie, die helemaal klaar is voor school met zijn mooie rugzak en de vrolijke buschauffeur die iedereen een goede morgen wenst als hij op zijn stoel wordt gezet.

De schoolbus werkt op 3 AA batterijen (bijgeleverd), is gemaakt van kunststof en heeft een afmeting van 15,5 x 35,5 x 20 cm. Geschikt voor gebruik vanaf 12 maanden.

Winnen

Namens Fisher Price geef ik deze leuke Schoolbus aan één van de lezers weg. Heb jij een kleintje die hier ook uren mee kan spelen? Laat dan een reactie achter op het winformulier en volg Voormijnkleintje.nl op Facebook en/of Twitter.

Handig voor je kleintje, Kinderen, Verzorging voor je kleintje

De Blenker Poncho van KipKep

Pauline

Terwijl we druk bezig zijn met het voorbereiden van onze zomervakantie, testen we nog even de Blenker Poncho van KipKep. Het is natuurlijk wel handig om te weten of de hydrofiele badcape nuttig is om in te pakken. Veel plaats neemt het sowieso niet in, maar degenen die ook kamperen weten dat elk plekje benut moet worden en er dus absoluut géén nutteloze producten meegesleept moeten worden.

De Blenker Poncho van KipKep, hoe nuttig is het?

De Blenker Poncho is dus gemaakt van hydrofiel katoen en neemt vocht op als een malle. Groot voordeel daarvan is dat je geen kleddernatte handdoek om je heen hebt en de Blenker Poncho is ook zo weer droog. Doordat het een poncho is, glijdt deze niet af en omdat het materiaal snel droog is, draagt het nog comfortabel ook. Met als gevolg dat de kleine zomaar de hele dag in de poncho rondloopt. Daarnaast neemt het ook aanzienlijk een stuk minder ruimte in dan een badstof handdoek. Als je het mij vraagt, allemaal heel nuttig en deze Blenker Poncho van KipKep gaat dus mee in de bagage.

De Blenker Poncho is verkrijgbaar in 2 maten, S (voor kleintjes van 1 – 3 jaar) € 33,95 en M (voor kleintjes van 4 – 7 jaar) € 36,95. Persoonlijk vind ik dat klinken als een behoorlijk bedrag, zeker als je drie kleintjes hebt rondhuppelen. Maar als je een beetje rond gaat kijken, zul je zien dat hydrofiele doeken gewoon vrij prijzig zijn. En ik denk dat gebruiksgemak en kwaliteit dat zeker wel waard zijn.

Dus… Ik ga op vakantie en ik neem mee: De Blenker Poncho van KipKep!

Kijk voor meer KipKep producten op de website: kipkep.com