verzakking operatie

De nasleep van een verzakking operatie

Na de eerdere verhalen over mijn kut-operatie nu het vervolg. The day after was geen feest maar de nasleep ook niet. Wat kan een mens verkeerde inschattingen maken.

Narcose is troep, wordt wel eens gezegd. Toch moest ik flink verdoofd worden. Dit deed ik liever niet met een ruggenprik, om vervolgens een uur met mijn volle verstand en mijn benen wijd te liggen (zonder bevallings- of zwangerschapshormonen).  

Verzakking operatie

Dat de nasleep van een operatie lang kan duren, wordt ook wel eens geroepen. Net als ‘neem jezelf in acht’. Maar ja, wat is dat? Ik ben het type ‘niet zeuren dit hoort bij het leven’. Na de zes weken rust en kerstvakantie was ik weer de oude, althans dat dacht ik. Helaas waren de afgelopen twee maanden echt lastig. Ik ben moe, mis overzicht, heb het gevoel achter de feiten aan te hollen en vergeet dingen. Zitten we in een leuke Netflix serie, dan vergeet ik waar de vorige aflevering over ging. Mijn hersenen doen het niet als er veel tegelijk op mij afkomt. Complexe vraagstukken als ‘wat zijn de handigste werkdagen voor de nieuwe collega’ of ‘hoeveel tomaten heb ik deze week nodig voor de wraps en de pizza’ veroorzaken paniek in mijn hoofd. Normaal ben ik een energiek persoon die snel kan schakelen en overzicht heeft. Nu voel ik mij tien jaar ouder met een hoofd vol watjes.

Nasleep

En vraag niet aan mama als ze kookt “Mama waar is mijn vrienden boekje”. Grrr ik ontplof en roep “laat me met rust”.

Ik heb bloed laten prikken op ijzer, vitamine d, etc. Hopelijk is dat het en ben ik met een paar pilletjes weer de oude. Zo niet, dan zal ik rustiger aan moeten gaan doen. De huisarts bevestigde dat narcose een half jaar negatieve gevolgen kan hebben. Fijn dat het bevestigd wordt, maar ‘o nee’ nog drie maanden paniek als er twee dingen tegelijk moeten gebeuren. 

Ik zit op de bank met aan de ene kant mijn zoon en aan de andere kant mijn dochter. We kijken ‘Sara en eend’ het is verder sereen stil in huis. Ik geniet van dit moment en denk aan deze blog.  Ik moet het nu opschrijven, anders vergeet ik het. Maar dit moment wil ik niet verstoren. 

En het is toch gelukt, net als rustiger aan doen. Het werkt!

Afbeelding: Shutterstock

Van borstvoeding val je af? Ik moest gewoon lijnen…

afvallen borstvoeding

Ik heb drie flinke baby’s gebaard: 3820, 4100 en 3800, een beetje trots was ik wel. Want zie je wel, die dertig kilo die ik aankwam, ging grotendeels naar mijn baby! Tja, rekenen was nooit mijn sterkste vak.

De eerste keer na de bevalling op de weegschaal was ook wel een beetje confronterend, want ik had toch echt nog 15 kilo te gaan. Maar al te druk maakte ik me er niet om, ik gaf namelijk borstvoeding! Hoppa, in the pocket, een natuurlijke manier van afvallen. Ja toch? Die skinny heb ik zo weer aan!

En opeens waren we acht maanden verder en ik liep nog steeds in die positiebroeken met extra stevige band om mijn blubberbuik een beetje bij elkaar te houden. What went wrong?  Lees meer

Ja sorry hoor

sorry zeggen

Oké, ik zeg het gewoon, ik heb een aantal guilty pleasures en ik schaam me er geeneens voor. Zo zwijmelde ik me een ongeluk bij de tienerserie Reign en heb ik zwaar zitten grinniken bij Santa Clarita Diet, die we overigens in één weekend uitkeken.

Sorry, nou ja eigenlijk niet dus.

Waarom is het eigenlijk zo moeilijk om guilty pleasures toe te geven? Net als het zeggen van ‘sorry’. Misschien is het gevoel van ‘falen’ groot of heb je het gevoel een mislukkeling te zijn. En wellicht ben je bang om niet begrepen te worden.

Het toegeven betekent dat we kwetsbaar zijn en onze harten open en bloot leggen.  Lees meer

Ik ben je moeder, ik kan je niets leren

beste voor kind

Het zal je vast niet ontgaan zijn, maar RTL4 heeft weer een nieuw spraakmakend programma op de buis. Zo één die nog leuker is om te kijken wanneer je Twitter open hebt staan. ‘Het beste voor je kind’ heet het en wanneer je de eerste aflevering gezien hebt, weet je het. Jij bent inderdaad de beste moeder voor je kind die er wezen kan, want guttegut, wat maken die mensen er een potje van.

Maar ik wil niet oordelen, ik ga niet oordelen! Want eerlijk is eerlijk, ik maak er ook weleens een potje van. Zo ben ik bijvoorbeeld strontjaloers op het slaapritueel van het hocus-pocus gezin. Om half zes liggen die kinderen op bed mensen, zonder te krijsen! En vervolgens slapen ze heerlijk in hun schoongemaakte aura. Ik ben al blij wanneer ik de klus voor zevenen geklaard heb, maar over het algemeen is het naar bed brengen van mijn kinderen een hels karwei.  Lees meer

Langdurige relatie geheimen

Zo’n tien jaar geleden leefde ik van bruiloft naar bruiloft, ik zat in zo’n levensfase waarin iedereen ging trouwen. Het ene sprookjeshuwelijk was nog ongelofelijker dan het andere. Een prachtig toneelspel was het wel. Al snel volgde de babyfase, voor de één wat sneller dan voor de ander. Maar plots bevonden we ons midden in het jonge kinderen ouderschap. Echt zo een fase waar het leven compleet aan je voorbij gaat en je in je eigen bubbel zit.

Nu kom ik in de fase waarin die bubbel doorgeprikt wordt. ‘Oh hallo leven, was jij er ook nog?’. Voor de één knalt de bubbel zo hard, dat ze keihard op de grond dondert en de ander weet langzaam en voorzichtig te landen. Ik kom in een fase waarin mensen om mij heen uit elkaar gaan, gaan scheiden.

De liefde heeft een keerzijde. Wat je met die keerzijde doet, is aan jezelf. En aan je partner natuurlijk. Ik heb het met de man voor elkaar gekregen om langzaam te landen.

Hoe? Nou ik denk zo…  Lees meer

Lief middelste kind, mijn zoon

Lief middelste kind, mijn zoon,

Je bent niet mijn eerste en ook niet mijn laatste. Maar jij bent mijn zoon. Mijn eerste én mijn laatste.

Het krijgen van een zoon, was voor mij één groot mysterieus raadsel. Hoe ga ik dat doen? Hoe ga ik daarmee om? Hoe voed ik dat op? Een jongen. Een zoon.

Mensen vertelden mij: bereid je maar voor. Bereid je maar voor op rommel, op chaos, op dynamiek. Jongens worden vies en houden van gorigheid. Wilde bewegingen en harde geluiden zijn aan de orde van de dag. En ze zijn koppig! Oh, bereid je maar voor, een jongen is koppig!

Maar ik kreeg jou. Ik kreeg jou, mijn zoon. Ik wilde jou, zoals een bloem de zon wil.  Lees meer

Je inzetten voor een ander

Het steunen van een goed doel is meestal een zeer persoonlijke aangelegenheid. Het heeft vaak te maken met je interessegebieden, met waar je hart naar uitgaat en met wat je meemaakt of hebt meegemaakt: wanneer je zelf diabetes hebt, of zo iemand kent, die dichtbij je staat, zul je je sneller inzetten voor het Diabetes Fonds dan voor het Fonds van de Nierstichting. Logisch, lijkt me.

Op zo’n manier ben ik bij het KWF terechtgekomen, en dan in het bijzonder KIKA.

collecte

De afgelopen jaren heb ik samen met mijn dochter letterlijk mijn beste beentje voorgezet en collecte gelopen voor het KWF. En ik kan je vertellen dat wanneer je langs de deuren gaat met een collectebus, je veel verschillende soorten emoties opwekt. Bij de mensen die opendoen, maar ook bij jezelf. Zo werd ik meerdere malen ‘bedankt’ voor mijn collectebus en niet in positieve zin. Er zijn mensen, die balen van collectebussen aan de deur. Dat kan. Dat mag. Zoals ik al zei, het steunen van een goed doel, is vaak heel persoonlijk. 

Maar het meest bijzondere vind ik toch wel als mensen plots emotioneel worden. Zo werden wij afgelopen jaar op een goede dag bijzonder hartelijk ontvangen door een wat ouder echtpaar. Zij zaten samen gezellig in de tuin met een flesje wijn zichtbaar te genieten van een heerlijke zomeravond en van elkaar.  Lees meer

De Netflix aanraders om te bingewatchen in januari

Voor vele mensen is januari een beetje een mêh-maand, januari heeft ook niet voor niets zijn befaamde Blue Monday. Een depri-gevoel en ook de meest deprimerende dag van het jaar liggen op de loer. Je kunt je eraan toegeven, of je bekijkt het van de zonnige kant en je kruipt lekker op de bank onder je dekentje met een warme kop thee én je zet natuurlijk je favoriete Netflix serie erbij aan.

Ik heb de afgelopen maanden, terwijl de kleintjes op bed lagen of zelf non-stop aan het Netflixen waren, weer behoorlijk wat Netflix series zitten bingewatchen. En daar zitten een aantal series bij waar je gegarandeerd deze mêh-maand wel mee doorkomt!

Hier krijg je het wel warm van: Reign

reign Lees meer

Het jaar 2016…

Gaan de jaren elk jaar sneller ofzo? Niet normaal dat we morgen alweer in 2017 leven. Het lijkt wel een slechte science fiction maar blijkt een waargebeurd RTL4 verhaal op de woensdagavond.

oud en nieuw

2016 sluiten we af, maar niet voordat ik op traditionele wijze nog eens opsom wat er afgelopen jaar allemaal gebeurd is.

2016, het jaar…

… dat ik kinderziel alleen thuiskwam nadat ik alle drie mijn kleintjes naar school had gebracht.

… dat mijn kleinste kleintje dus eindelijk 4 jaar werd, iets waar ik zó lang op had gewacht.

… dat we weer heel veel onwijs leuke samenwerkingen op hebben kunnen zetten. Waaronder ook weer toffe winacties voor de lezers van Voormijnkleintje.nl. You’re welcome!

… dat mijn kleintjes voor het eerst kennis maakten met Harry Potter door de fantastische films, maar ook door de geweldige magische minicruise.

>> Lees hier: Het jaar 2015…

Lees meer

Open je ogen voor mij

Bijna zes jaar na de geboorte van mijn middelste begin ik er eindelijk aan. De fotoalbums. Achthonderd mapjes met willekeurige afbeeldingen blijken nog een behoorlijk uitzoek werk te zijn. Een klusje waar je echt even voor moet gaan zitten en dat doe ik dan ook. Ik pak er een wijntje bij en zet een achtergrond muziekje aan.

Kom maar op.

Uren struin ik door de afbeeldingen van mijn kleintjes. Waren dit mijn baby’s? Wanneer dan? Vraag ik mezelf af.

“Open je ogen voor mij, loop je geluk niet voorbij”, galmt het uit de speakers (BLØF). Tranen rollen over mijn wangen. Ik ga terug in die tijd, ik voel het gevoel en ik ruik de geuren van toen. Wat was het een fijne tijd. Maar het is alsof de baby op het scherm, mijn kind, mijn zoon het zeggen wil. ‘Open je ogen voor mij, loop je geluk niet voorbij.’

Lees meer