Daar ging ze dan. Met haar rugzakje op haar rug, gevuld met eten en drinken voor het 10-uurtje en de overblijf, liep ze rustig naar school. Nou ja, rustig… We hadden een beetje haast, want kennelijk kost het toch weer wat extra tijd om een derde klaar te stomen voor school in de ochtend.
In ieder geval, ze ging naar school. De hele dag. Lees meer
We spenderen veel tijd aan het opvoeden van de kleintjes en aan het beantwoorden van de (soms ingewikkelde) vragen die ze hebben. Ze hebben nog zoveel te leren. Wij willen ze nog zoveel leren, we willen ze vormen tot zelfverzekerde volwassene. We zijn er zo druk mee dat we weleens vergeten om te kijken naar die kleine indrukwekkende koppies, waar als volwassene eigenlijk zoveel van te leren valt.
Soms moet je het leven even op pauze zetten en genieten, maar vooral leren van wat er om je heen gebeurt. Leren van je kleintje.
Trek bijvoorbeeld gewoon aan wat je mooi vindt en niet wat de maatschappij van je verwacht. Een tutu met kaplaarzen? Dat knaloranje shirtje gecombineerd met een roze bloemenbroek, waarom niet? Kinderen doen dat gewoon en hebben lak aan wat een ander ervan vindt. Hoe mooi! Hoe puur… Lees meer
Moeder worden betekent afscheid nemen. Oké, oké, het betekent niet alleen maar afscheid nemen, maar het is wel onderdeel van het moederschap. Op het moment dat je kleintje ter wereld komt, moet je afscheid gaan nemen van je zwangere buik. Deze zwangerschap komt nooit meer terug. Een tweede zwangerschap is namelijk niet te vergelijken met een eerste zwangerschap en een derde al helemaal niet.
Na het afscheid nemen van de zwangerschap, volgt al snel de afscheid van de kraamtijd. Want hoe snel gaat dat voorbij!? Het ene moment lig je nog volledig in de kreukels en het volgende moment zit je met je baby op de terugkom dag van je pufclub. Daar staan alle kersverse moeders hun kleintjes aan te moedigen om de grootste te zijn of om als eerste om te rollen.
Maar ja, als de kleine dat eenmaal een keertje gedaan heeft, dan behoort het even wegleggen op de bank, ook tot de verleden tijd. Hetzelfde geldt voor tijgeren, kontschuiven, kruipen en uiteindelijk de eerste stapjes. Zeg maar dag tegen de vredige babytijd, achter je dreumes aanhollen is je nieuwe dagelijkse taak. Lees meer
Een hond, wie neemt er nou een hond? Ik hoor je denken ‘3 kinderen en een hond??’. Alsof ik nog niet genoeg te doen heb. Eerlijk is eerlijk, als ik vandaag de dag zou moeten kiezen voor een hond of niet, zou ik het niet doen. Weet je wel hoeveel tijd dat kost?
Maar het is net als met kinderen, je maakt er tijd voor. Je bouwt het in. En eigenlijk zie ik alleen nog maar de voordelen.
We staan vroeger op.
Een van ons gaat vroeg naar het werk en de ander doet ‘de rest’. ‘De rest’ houdt feitelijk in: de hond uitlaten en zorgen dat iedereen op school aankomt. Stiekem vind ik de dagen dat ik vroeg naar mijn werk ga het lekkerst, omdat ik dan niet ‘de rest’ hoef te doen. Maar goed aangezien ik zo nu en dan niet onder ‘de rest’ uitkom en het nog wel een tijdje in mijn leven terug zal komen, ben ik ‘de rest’ maar gaan omarmen. Lees meer
Ondanks de driftbuien, het verzet en het alles zelluf willen doen zijn peuters de leukste wezentjes die er bestaan. Ja, ze kunnen doodvermoeiend zijn, je kunt ze regelmatig achter je denkbeeldige behang plakken, maar wat ga ik die geweldige peutertijd missen als mijn laatste peutertje straks een kleutertje wordt.
Ik ga dit stuk vaak, heel vaak teruglezen de komende tijd. Zodat de peutertijd in mijn geheugen gegrift staat, want wat zijn peuters leuk, nee superleuk!
Nog meer redenen waarom peuters leuk zijn? Peuters zijn makkelijk te vormen en te buigen. Ook al kunnen ze er af en toe een driftbui uitgooien alsof Conchita begint te zingen, zo makkelijk als het aan gaat, zo makkelijk gaat het ook weer uit.
En ja, ze willen op de meest onhandige momenten, bijvoorbeeld wanneer je met twee volle boodschappentassen staat te wachten en ondertussen eigenlijk poepen moet, persé zelluf als een slak uit de auto stappen. Ondanks die ijverigheid zijn peuters ook heel makkelijk om te praten. Maak het positief, wimpel het snel weg met “ooohhh, moet je daar eens kijken wat een mooie voordeur, wie er als eerste is…” en je peuter zet het op een sprinten en is vergeten waar hij zich druk om maakte.
En dan toch ook weer het drama, wat is een peuter zonder drama? Janken krijsen, stampvoeten, rollen over de winkelvloer, tranen met tuiten, het maakt een peuter een peuter. En hoe vermoeiend en frustrerend het ook is als je er middenin zit, erop terugkijkend houd ik ervan. Ik had geen dramatische driftbui willen missen!
Ze eten niet al de kipnuggets op. “Ja hoor schat, jij mag een Happy Meal” dan eet ik je kipnuggets wel weer op… Of dat nou echt zo fantastisch is, dat weet ik niet. Maar ik doe het toch elke keer weer.
Peuters doen zo nu en dan nog een dutje. Wat een heerlijke tijd was dat! Nu is de tijd van spontaan op de bank in slaap vallen echt voorbij, maar wat een fijne tijd was dat! Had ik al gezegd dat dat écht een fijne tijd was?
Peuters hebben geen filter. Ze hebben een levendige fantasie, maar liegen doen ze niet en ze nemen ook geen blad voor de mond. Ze zeggen geen onbeleefde dingen, ze zeggen gewoon wat ze denken. Hardop en trots zullen ze aan de kassamevrouw vertellen dat mama onwijze stinkscheten kan laten. En dat papa een hele grote piemel heeft.
Vraag je je nu nog steeds af ‘Waarom zijn peuters leuk?’ Een peuter is nog zo ontzettend afhankelijk. Hoe groot ze zichzelf soms ook vinden, ze hebben je echt nog nodig. Vanaf het moment dat ze naar school gaan, is dat schattige en afhankelijke snel verdwenen.
Binnen no-time veranderen ze van afhankelijke, verlegen ‘mama ga niet weg’ peutermurmeltjes in manse “Yo doei mam” kleuters. Natuurlijk hebben ze je nog tot in den treuren nodig. Maar de manier waarop een peuter je nodig heeft, die manier komt nooit meer terug.
En God, wat ga ik dat allemaal missen! Mooie tijden komen er aan. Meer mogelijkheden, meer vrijheid. Maar ik kan er nog niet aan wennen, ik wil er nog even niet aan wennen. Want peuters, wat zijn jullie leuk! Nee… superleuk!
Afbeelding: Shutterstock
Het uitgangspunt van mijn moederschapstijl is: wees aardig. Deze regel geldt voor mij, maar ook voor mijn kinderen. En zou het niet fijn zijn als alle moeders wat aardiger voor elkaar zouden zijn? En accepteren dat de dingen die een ander doet niet persé het beste zijn, maar gewoon een keuze, misschien een momentopname, maar altijd een manier om zo fijn mogelijk te (over)leven.
Of het nou gaat om het geven van borstvoeding of flesvoeding, om wel vaccineren of niet vaccineren of waar een moeder bevallen wil. Al was het in de rimboe, dan nog is dat een keuze, misschien niet jouw keuze, maar de keuze van de moeder. Waar ik voor kies, daar hoef jij niet voor te kiezen. Wat ik prettig vind, hoef jij niet prettig te vinden. Je hoeft mij ook niet te overtuigen, ik hoef jou niet te overtuigen en we hoeven ons al helemaal niet te verantwoorden.
Zo nu dat gezegd te hebben, kan ik het volgende onderwerp wel even aansnijden. De iPad. Lees meer
Jep. ‘Als ik werk ben ik een betere moeder’. Dat is wat heel veel werkende moeders zeggen. En eerlijk, als je een K***dag hebt thuis, is het een fijn vooruitzicht om de volgende dag weer aan het werk te mogen. Dat snap ik.
‘Ik ben een betere moeder als ik werk.’ Wat zeg je dan eigenlijk? Leuk voor jou, maar ik zou dat thuisblijven met de kinderen niet kunnen. Op dat soort momenten denk ik dan; ‘Ik kan het ook niet. Ik doe maar wat. Ik word helemaal gek.’
Maar ben ik dan echt een betere moeder als ik werk? Nee, ik ben geen betere moeder als ik werk. De maatschappij heeft het bizarre idee gecreëerd dat je niets voorstelt als je niet werkt. Definieert mijn baan dan wie ik ben? Moet ik dáár mijn eigenwaarde uit halen? Nee. Ik ben wie ik ben en heb daar geen baan bij nodig.
Ik heb me prima vermaakt zonder baan. Sommige dagen was ik geen betere moeder, sommige dagen was ik wel een betere moeder, maar alle dagen was ik moeder.
Wat elke moeder nodig heeft is een beetje tijd voor zichzelf. Tijd om uit te zoeken wat je belangrijk vindt in het leven. Tijd om je dromen na te jagen. Tijd om te ontdekken waar je gepassioneerd over bent. En tijd heb je genoeg als je niet werkt. Zeker als ze allemaal op school zitten.
Als ik dan na al die jaren thuis zijn bij de kinderen weer ga werken, omdat ik mijn dromen najaag, hoef je mij niet te vertellen: ‘Ja, je bent toch een betere moeder als je wel werkt, ja toch?’ Dan knik ik vriendelijk en ondertussen in mijn gedachten verkoop ik je een dreun.
Wat een onzin, are you shitting me? Ik ben geen betere moeder. En geen slechtere moeder. Ik ben gewoon een moeder én ik werk.
Afbeelding: Shutterstock
Het moederschap bestaat uit mijlpalen van grote dingen. We schrijven ze op of we maken een foto met een milestone kaart, van het eerste lachje, van het eerste tandje, van de eerste stapjes. Vraag een moeder naar haar kleintje en ze zal je vertellen over het eerste woordje, de eerste prikjes hoe hartverscheurend dat was of een hilarisch verhaal over hoe grappig haar kleintje de eerste stapjes zette.
Je kleintje gaat door allerlei fases, leuke fases maar ook minder leuke fases. Veel fases zul je weer vergeten, maar er zijn ook veel fases die je bij blijven. Die je zult herinneren, die zij zich zullen herinneren.
Je denkt misschien dat de mijlpalen je bij moeten blijven, dat je die moet blijven herinneren. Maar eigenlijk zijn het de kleine dingen. De kleine dingen die je in je geheugen moet prenten en niet moet laten vervagen.
Het zijn ook de kleine alledaagse dingen die je kleintje maken zoals ze is. Niet de grote mijlpalen, de kleine dingen. Lees meer
Ja, ik ben een jongensmama! Een mama met twee jongens, duh! En, niemand die gek op keek of het vreemd vond dat ik een jongen (en daarna nog eentje) kreeg. Waarom? Omdat ik meer naar de jongenskant van het spectrum neig!
Al van kinds af aan vond ik die meiden dingen wel leuk, maar als het moeilijk en geniepig werd, ging ik gewoon met de jongens slagballen. Die doen namelijk niet zo moeilijk!
Ook was ik veel beter in de bèta vakken, dus al snel zat ik omringt door jongens in de klas. Dat werd nog eens versterkt toen ik graag F-16 vlieger (met doorgroei naar astronaut) wilde worden. Ook in mijn werk was ik vaak de enige vrouw en was ik zo blij als een kind toen ik uiteindelijk in een team kwam waar al een meisje in zat! Joehoe!!
Ik vind vliegtuigen dus leuk, lego is ook fantastisch en een mooie auto kan ik ook waarderen. Al snap ik die obsessie met het geluid in een tunnel niet helemaal. Lees meer
Dat kinderen geen blad voor de mond nemen, heb ik in levende lijve ervaren. Ze kunnen zomaar kwetsende of beschamende dingen zeggen, zonder dat ze dat door hebben. Sta je met je goeie gedrag in de rij bij de kassa, krijg je plots de vraag ‘mama, wat is masturberen?’. Ik bedoel, dat is best gemeen, want zie je daar maar eens op een schappelijke manier uit te lullen.
Het zijn niet alleen de dingen die ze zeggen, ze kunnen ook heel gemeen doen. Wederom, zonder dat ze dat zelf door hebben. En dat begint al op een zeer jonge leeftijd.
Ik weet namelijk nog goed dat toen ik mijn kleintjes borstvoeding gaf, ze met hun grijpgrage handjes gingen graven naar mijn ander tepel en die venijnig konden omdraaien. De titty-twister zou de man het noemen. Ik noem het gemeen.
En wanneer ze die tepel niet te pakken krijgen, trekken ze de haren uit nijd maar uit je hoofd. Hallo, ik ben hier degene die je in leven houdt, een beetje dankbaarheid tonen kan geen kwaad… Lees meer