Columns

Baby, Columns, Ja papa

Het gezinsleven is leuk!

Het gezinsleven is leuk! Kinderen die de auto niet in willen terwijl we al weg hadden moeten zijn? Leuk! Kinderen die toch wel moeten plassen zodra je net de snelweg oprijdt? Leuk! Kinderen die ruzie maken op de achterbank? Leuk! Een vrouw die een mening heeft over hoe je dat allemaal aanpakt? Leuk! Kinderliedjes 45 minuten lang aanhoren? Leuk!

Genieten van je kinderen terwijl ze door het pretpark rennen? Leuk!

Kinderen die doodop zijn en overal een probleem van kunnen maken, vanaf het einde van de middag totdat ze in bed liggen? Leuk!

Uitgeput op de bank ploffen met een heerlijke wijn? Leuk! Terugkijken op een heerlijke dag als gezin? Leuk!

Het gezinsleven is leuk!

Afbeelding: Shutterstock
Voor mama, Columns, Kind

O hoi! Hier die moeder op haar telefoon…

Wat zit je nou te kijken daar aan de overkant van de zandbak? Met je emmer en je schep in je handen alsof je het reuze naar je zin hebt. Maar ondertussen steekt die neus de lucht in alsof je zojuist een rotte eierscheet voorbij rook komen. Houd dat emmertje en dat schepje maar goed vast hoor, stel je voor dat een ander kindje het pakt om er even mee te spelen.

Jij denkt natuurlijk dat ik dit allemaal niet in de gaten heb omdat ik diep verzonken ben in mijn telefoon. Maar weet je, ik ben een vrouw én een moeder, ik kan acht dingen tegelijk.

Nee, ik snap het en ik waardeer ook hoe jij je kindje aandacht geeft in de zandbak. Hoe jij samen met je kind fanatiek een zandkasteel aan het bouwen bent en ondertussen alle andere kleintjes op afstand houdt, want stel je voor.

En ja, ik kijk even in mijn telefoon, ik scroll even door mijn social media! Nutteloos, compleet nutteloos! En terwijl ik naar mijn telefoon kijk, mis ik al de magische momenten van mijn kleintje in de zandbak waar we de hele freaking zomer, zeven dagen per week, elke middag zitten. 

Maar natuurlijk kijk ik naar mijn kleintje, ik ben een vrouw én een moeder, weet je nog? Ik ben alleen niet zo een moeder die boven op de rug van haar kind de halve encyclopedie aan het inprenten is. Ik kijk gewoon af en toe naar mijn kind, die alleen maar een beetje zand in zijn bilspleet wil scheppen.

Of op het hoofd van jouw kind.

We zitten in de speeltuin, de speeltuin is gemaakt voor kinderen. Om zich te kunnen vermaken, om te ontdekken, om zelfredzaamheid te leren. Ze hebben geen in hun nek hijgende moeder nodig, ze hebben de ruimte nodig.

En nee natuurlijk niet, ik laat haar niet los als een losgeslagen tijger. Ik corrigeer en geef richting waar nodig, bijvoorbeeld wanneer ze het zand op het hoofd van jouw kind gooit. Maar geloof me, corrigeren hoeft niet bij elke freaking beweging of misstap. En terwijl mijn kleintje speelt, ontdekt en doorademt, kom ik ook even op adem. Starend naar mijn telefoon. Even checken of ik nog iets nutteloos gemist heb.

En ja, ik zal gerust zo nu en dan een momentje missen. Maar lieve schat, de hele dag is gevuld met momentjes. En geloof me, sommige momenten wil ik missen!

En voor nu wil ik een momentje voor mijzelf. Op mijn telefoon.

Afbeelding: Shutterstock
Columns, Kind, Voor mama

Vaarwel peuterschap! Ik mis je, maar nee, écht!

Mijn minikleuter zit nu ruim een maand op school. Ze vindt het geweldig en is helemaal in haar element als ze op school is. Ikzelf heb mijn draai nog niet helemaal kunnen vinden. Ik had verwacht dat ik zeeën van tijd zou hebben. Dat ik het huis kon schilderen, dat ik kon bingewatchen op Netflix, dat het huishouden op orde zou komen en dat ik gigantisch veel artikelen zou gaan schrijven. En dat allemaal tegelijk.

Maar wat blijkt? Ik doe twee keer zolang over het schrijven van een artikel, Netflix is overdag nog niet opgestart, dat huis schilderen? Wie heeft daar nou tijd voor? En het huishouden? HAHAHAHHA – HAHAHA! Nee, ik heb de flow, zoals de minikleuter het gevonden heeft, zelf nog niet kunnen vinden.

Het afscheid nemen valt ook wel een beetje zwaar. Ik bedoel niet het afscheid nemen bij de deur van de klas, nee het afscheid nemen van het peuterschap. Ik had nog even de hoop dat de minikleuter de peutertrekjes wat langer bij zich zou houden. Inmiddels weet ik, als ik het voorbeeld van de oudste moet volgen, dat de driftbuien nog wel een aantal jaren aanhouden en niks te maken hebben met peuterpubertijd. Dus daar hoef ik nog geen afscheid van te nemen, maar wel van alles wat fantastisch is aan peuters! Want ik kan wel met zekerheid vaststellen dat de minikleuter nu echt een kleuter is en de peutertrekjes achter zich heeft gelaten.  Lees meer

moeder worden
Columns, Voor mama

Mama-Coupe

Iets korter mag

Ze vroeg nog: “Ben je er klaar voor?” En, hoewel mijn hersenen deze vraag aan het verwerken was omdat wanneer iemand zoiets vraagt, er toch meer aan de hand is dan je wellicht op voorhand dacht, zei mijn mond: “Ja hoor!”

En knip… Daar ging een hele lange lok!

Een lange bob wilde ik, lekker hip en eens wat korter. Nu is het aan de achterkant kort en dan schuin lopend naar voren lang! Aardig wat complimenten gekregen, dus heel verkeerd geknipt is het zeker niet.

Hoewel ik gelukkig wel handiger ben geworden met stylen (ja met een föhn en stijltang), is het fijne van dit kapsel dat (wanneer ik geen tijd heb) het eigenlijk best aardig opdroogt!

En toch, toch weet ik niet of ik dit korte kapsel nou zo geslaagd vind. Kan het zijn dat ik het irritant vind dat ik het toch niet zo makkelijk in een staart of knot kan doen? Zekers!  Lees meer
Columns, Kind

Doe niet zo kattig! Bazige meisjes…

We vinden het allemaal irritant als er iemand in onze comfort zone continu kattig en bazig aan het doen is. Niemand zit daar op te wachten en soms haalt het zoveel bloed onder je nagels vandaan, dat je diegene een high five wil geven. In haar gezicht.

Ja in háár gezicht, want we weten allemaal dat het over een meisje gaat als we het over kattig en bazig gaat. Hoe bedoel je generaliserend?

Meisjes die op jonge leeftijd bazig en bitchy zijn, halen we graag door het slijk. We drukken de eigenschappen maar al te graag de kop in, want op zo een irritant betweterig kind zit niemand op te wachten. Maar als een jongen bazig doet en zegt waar het op staat, dan zien we opeens leiderschapskwaliteiten.

Mijn oudste heeft binnenshuis wel wat van deze eigenschappen. Bazig en kattig zijn bij haar niet zozeer aangeboren eigenschappen, maar noodgedwongen door een oudste te zijn. Buitenshuis zal ze deze eigenschappen dus niet zo laten zien en eigenlijk vind ik dat weleens jammer.

Een kattig en bazig meisje hoeft namelijk helemaal niet negatief te zijn. Wij moeten gewoon ons beeld bijstellen en net als bij bazige jongens ook bij bazige meisjes het positieve ervan inzien.  Lees meer
Kind, Columns, Voor mama

Hoe het lukt met drie kinderen

Regelmatig krijg ik de vraag hoe ik ‘het toch allemaal doe met drie kinderen’. Het is niet zozeer een vraag om advies, althans daar ga ik vanuit. Het is meer verwondering, hoewel ik dat ook weer bijzonder vind, want er zijn genoeg moeders met meer kinderen. Hoe dan ook, hoe doe ik het toch allemaal met drie kinderen? Gewoon doen. Én stel je verwachtingen bij, vooral naar beneden.

Dat bijstellen van je verwachtingen lijkt helemaal vanzelf te gaan, sterker nog, je hebt er niets over te zeggen. Want met drie kinderen wórdt je weleens geleefd. Toen ik mijn eerste kleintje kreeg, was het uitzoeken van een outfit een activiteit. Een leuke activiteit zelfs! Want als mijn kleintje er hip bij liep, dan werd ik er vrolijk van. Niet dat mijn vrolijkheid afhing van het outfit, maar het bracht mij een extra lach op mijn gezicht. Gezonde maaltijden waar mijn kleintjes van zouden genieten, dat was het beeld wat ik voor mij had. Met een glimlach de dag beginnen in ons heerlijke huisje.

Maar de realiteit van ‘hoe ik het toch allemaal doe met drie kinderen’ blijkt iets anders. Verwachtingen bijstellen, of nee, laat die verwachtingen maar gewoon zitten.  Lees meer
Columns, Voor mama

Een leeg nest. Wat nu?

Daar ging ze dan. Met haar rugzakje op haar rug, gevuld met eten en drinken voor het 10-uurtje en de overblijf, liep ze rustig naar school. Nou ja, rustig… We hadden een beetje haast, want kennelijk kost het toch weer wat extra tijd om een derde klaar te stomen voor school in de ochtend.

In ieder geval, ze ging naar school. De hele dag.  Lees meer
Columns, Kind

Wat je van je kind kunt leren

We spenderen veel tijd aan het opvoeden van de kleintjes en aan het beantwoorden van de (soms ingewikkelde) vragen die ze hebben. Ze hebben nog zoveel te leren. Wij willen ze nog zoveel leren, we willen ze vormen tot zelfverzekerde volwassene. We zijn er zo druk mee dat we weleens vergeten om te kijken naar die kleine indrukwekkende koppies, waar als volwassene eigenlijk zoveel van te leren valt.

Soms moet je het leven even op pauze zetten en genieten, maar vooral leren van wat er om je heen gebeurt. Leren van je kleintje.

Trek bijvoorbeeld gewoon aan wat je mooi vindt en niet wat de maatschappij van je verwacht. Een tutu met kaplaarzen? Dat knaloranje shirtje gecombineerd met een roze bloemenbroek, waarom niet? Kinderen doen dat gewoon en hebben lak aan wat een ander ervan vindt. Hoe mooi! Hoe puur…  Lees meer
Columns, Kind, Voor mama

Afscheid nemen van de tropenjaren

Moeder worden betekent afscheid nemen. Oké, oké, het betekent niet alleen maar afscheid nemen, maar het is wel onderdeel van het moederschap. Op het moment dat je kleintje ter wereld komt, moet je afscheid gaan nemen van je zwangere buik. Deze zwangerschap komt nooit meer terug. Een tweede zwangerschap is namelijk niet te vergelijken met een eerste zwangerschap en een derde al helemaal niet.

Na het afscheid nemen van de zwangerschap, volgt al snel de afscheid van de kraamtijd. Want hoe snel gaat dat voorbij!? Het ene moment lig je nog volledig in de kreukels en het volgende moment zit je met je baby op de terugkom dag van je pufclub. Daar staan alle kersverse moeders hun kleintjes aan te moedigen om de grootste te zijn of om als eerste om te rollen.

Maar ja, als de kleine dat eenmaal een keertje gedaan heeft, dan behoort het even wegleggen op de bank, ook tot de verleden tijd. Hetzelfde geldt voor tijgeren, kontschuiven, kruipen en uiteindelijk de eerste stapjes. Zeg maar dag tegen de vredige babytijd, achter je dreumes aanhollen is je nieuwe dagelijkse taak.  Lees meer
Columns, Een hondenleven, Puur Marlies

Geen ochtendmens? Neem een hond!

Een hond, wie neemt er nou een hond? Ik hoor je denken ‘3 kinderen en een hond??’. Alsof ik nog niet genoeg te doen heb. Eerlijk is eerlijk, als ik vandaag de dag zou moeten kiezen voor een hond of niet, zou ik het niet doen. Weet je wel hoeveel tijd dat kost?

Maar het is net als met kinderen, je maakt er tijd voor. Je bouwt het in. En eigenlijk zie ik alleen nog maar de voordelen.

We staan vroeger op.

Een van ons gaat vroeg naar het werk en de ander doet ‘de rest’. ‘De rest’ houdt feitelijk in: de hond uitlaten en zorgen dat iedereen op school aankomt. Stiekem vind ik de dagen dat ik vroeg naar mijn werk ga het lekkerst, omdat ik dan niet ‘de rest’ hoef te doen. Maar goed aangezien ik zo nu en dan niet onder ‘de rest’ uitkom en het nog wel een tijdje in mijn leven terug zal komen, ben ik ‘de rest’ maar gaan omarmen.  Lees meer