Alsof de vrijheid, de tropische sferen ons in een soort van overmoedige stemming brachten, namen we tijdens iedere vakantie grote besluiten. Na onze eerste vakantie werd het samenwonen. Na de tweede kochten we een huis en hopsa, na een heerlijk weekje Turkije gingen we voor een kind.
Na de tweede cyclus was het gelijk raak. En na negen maanden plus negen dagen kregen we ons eerste goed gelukt exemplaar. Een kind doet de was! Dachten we… Lees meer
Straffen is niet echt nodig. Net als met de meeste kinderen, hoef ik mijn meiden nooit te waarschuwen, te corrigeren of disciplinair op te treden. Voorbeeldige kinderen, die luisteren op commando. Precies aan voelen wat wel en niet mag.
Die ene keer als ze dan ietsiepietsie over de schreef gaan, treed ik natuurlijk duidelijk en consequent op.
Maar nou echt. Ik heb er geen handleiding bij gekregen. Mijn pedagogische kennis is gebaseerd op wat mijn ouders dachten wat goed was, mijn eigen Hollandse nuchterheid en wat losse ‘The Nanny’ afleveringen. Ik doe maar wat…
Terwijl we onze koffers aan het pakken zijn, loopt het grut, als gebruikelijk door aandacht te kort, chronisch te klieren. Tot nummer één schop verkoopt, omdat nummer twee heeft geknepen. ‘Als jullie nu niet ophouden, pak ik alles weer uit en gaan we gewoon niet op vakantie!’
Lees meer
Net als velen ben ik ook zo’n moeder die viel voor alle pro-praatjes rondom borstvoeding. Wie zegt er nou ‘nee’ tegen al die voordelen voor je kind? Minder kans op dit en dat. Om nog maar te zwijgen over de slanke lijn die je er van zou krijgen. Het zou voor het eerst in jaren zijn, maar toch…
Minder kans op borstkanker, yes, ik ga er voor!
Met een gevolgde cursus (die kwam toch voorbij, dus waarom niet) en melkapparaten in de aanslag was ik er helemaal klaar voor.
Dacht ik.
Uiteraard had ik natuurlijk niet kunnen voorspellen dat ik een ziekenhuis melkmoeder zou worden. Met geen kind in de buurt de eerste drupjes er uit kolven was geen feest. Jemig wat duurt dat allemachtig lang. Daar heb je als net bevallen vrouw in het ziekenhuis toch helemaal geen tijd voor? Lees meer
Met een schooltas bijna nog groter dan het meisje zelf, stapt ze dapper de winkel uit. Het duurt nog even, maar dan gaat de jongedame naar de peuterspeelzaal. Het stelt natuurlijk nog niet zoveel voor. Ze gaat gewoon ergens anders spelen. En, o ja, ze leert ook samen spelen, knippen en plakken enzo.
De keuze voor de peuterspeelzaal heeft natuurlijk niets te maken met de ogenschijnlijk zeeën van tijd die dan werkelijkheid lijken te worden en waar ik zo innig naar verlang. Voor mevrouw is het in ieder geval een serieuze zaak. Ze gaat naar school en dat mag iedereen weten. Trots mag dan ook iedereen haar nieuwe tasje zien, zelfs de caissière bij onze volgende stop.
Op de grote dag zoekt ze de mooiste appel uit en wordt de vreselijk irritante lekbeker gevuld met niet zo verantwoorde limonade. Dat gerommel met die appel heb ik in ieder geval straks niet. Ik heb de me-time voor deze morgen al helemaal voor ogen.
Buiten dat ik daar vreselijk aan toe ben, hoor ik iedereen er over dat hun kind er zooo aan toe is om naar de speelzaal te gaan. Daar zullen ze wel mee bedoelen dat zij er ook zin in heeft. Volgens mij gaat ze het helemaal leuk vinden. Lees meer
Al lange tijd staat het op de agenda: Naar het Theater! Zo vaak gaan we niet uit met zijn tweeën, dus alle uitjes zijn welkom. Met veel moeite heb ik gelukkig de middag vrij kunnen krijgen. Dus we kunnen op ons gemak er echt van gaan genieten.
Op de dag zelf is het even een boel geregel. De kinderen, met name de jongste, extra druk natuurlijk.
Hoewel je het van te voren aan ziet komen, komt er niets terecht van al mijn voorgenomen beloftes om vooral rustig en geduldig te blijven.
Ze voelen mijn stemming uiteraard aan. Ik probeer het te onderdrukken, maar toch voel ik me een beetje onrustig. Gespannen zelfs. Als het allemaal maar goed gaat…
Wat een gezellig uitje moet worden dreigt steeds minder gezellig te worden. Lees meer