Dé tips: uiteten met je kleintje

restaurant kind

Dat je niet met je kleine aanhangsels naar dat ene kekke restaurant moet gaan, weten we inmiddels. Maar goed, het is zomer en dan stijgen de temperaturen weleens naar je hoofd en blijk je toch gek genoeg te zijn om je peuter of kleuter mee te nemen naar een bistro, het eetcafe of die elite snackbar. Mocht dit geval zich voorkomen, dan heb ik een paar tips voor je.

– Zodra je het restaurant binnen stapt, doe je een vlotte risicobeoordeling. Waar zijn alle uitgangen en is er een trap?Kies dan ook vervolgens een plek waar je zicht heb op alle uitgangen en de eventuele trap. Volgende stap: alle messen en glazen van tafel. En dan zijn er nog vele risicovolle situaties die je gemist heb, maar daar komt je kleintje wel achter…

– Bied je verontschuldigingen bij voorbaat aan, aan het personeel. Altijd handig om ze alvast aan jouw kant te hebben en wellicht wekt het een beetje sympathie voor wanneer je peuter een glas omkiepert. Of het hele dienblad omstoot.  Lees meer

Don’t pitch the Bitch

Wel of geen kinderen?

Wel of geen carrière?

Ben ik wel genoeg thuis?

Ben ik teveel thuis?

Kom ik blij thuis van mijn werk of ben ik vrolijker als ik niet werk?

Is dit alles?

Komen we rond als ik parttime ga werken?

Moeten we niet verhuizen voor ruimte en rust?

Trekken we ze niet uit hun vertrouwde omgeving als we gaan verhuizen?

Ben ik blij als we verhuizen?

Doe ik ze tekort?

Slepen we ze niet te veel met ze?

Geef ik ze wel genoeg uitdaging?

Ben ik nog wel tevreden?

Het zijn allemaal vragen en dilemma’s die dagelijks door mijn hoofd vliegen! Ik heb soms het gevoel dat ik alle mogelijke scenario’s heb bewandeld voor ik een keuze maak waar ik dan nog weken zelf maanden over twijfel. Het doel; iedereen zo happy mogelijk houden.  Lees meer

Hallo zomervakantie, daar zijn we weer

Vandaag is het alweer de laatste dag van het schooljaar, God wat is het jaar weer voorbij gevlogen. Maar de kinderen zijn er aan toe. Even rust en vrijheid. Heerlijk! Ik kijk er naar uit.

Geen wekker die mij dwingt om op te staan. Ik hoef alleen maar een paar iPad’s naar wat kinderhoofdjes te slingeren en ik kan nog een uurtje doorknorren. Ik hoef geen outfits met een half slapend hoofd uit te zoeken. Aankleden? Dan doen we rond een uur of 11.00 of niet. Het klaarmaken van bento-lunchboxjes? Je pakt maar gewoon een boterham! Gymtasjes kunnen eindelijk op één plek gehangen worden en daar ook blijven. Geen schoolbel die ons confronteert met één keer te lang snoezen en geen tonnen met knutselcrap en werkboeken rondslingerend door de woonkamer.  Lees meer

Stop hou op, ik wil het niet

Het is alweer even geleden dat ik tegen mijn dochter zei: “Geef haar maar een keer een mep terug!”. Of dit iets opgelost heeft? Nee, het zit niet in de aard van het beestje en dus zal ze ook nooit een mep terug geven. Nou ja, zeg nooit nooit. Maar het is geen natuurlijke reactie van mijn dochter.

Maar wat helpt dan wel? Stop hou op, ik wil het niet? Nee, de uitnodiging om daar een mooie variant op te verzinnen is té voor de hand liggend: “Stop hou op, je bent een Barbiepop”.

stop-hou-op

Hoe maak ik mijn kind weerbaar?

Ja, hoe maak ik mijn kind weerbaarder zonder dat er geweld aan te pas komt, zonder dat mijn kind met een mond vol tanden staat, omdat het andere kind mondiger is?

De kindertijd is ook niet geheel stressvrij en gaat zeker niet altijd over rozen. Kinderen krijgen genoeg op hun bordje. Kinderen moeten flexibel zijn om te passen in de dagelijkse bezigheden van de ouder, denk aan werk of verhuizing. Maar ook verandering van groepen door te blijven zitten bijvoorbeeld. Het tegenkomen van pestkoppen, het maken van nieuwe vrienden en er achter komen dat die nieuwe vrienden ook niet altijd even aardig zijn.  Lees meer

Catalunya Experience: Vall de Núria

Als ik aan Spanje denk, zie ik alle Nederlanders met z’n allen naar de Costa Brava afreizen en worden er daar muren gebouwd van bierkratten. Vraag me niet hoe ik aan dat idee kom, misschien is het ook volledig onterecht, ik ben er namelijk nog nooit geweest. Dit idee van Spanje heeft er in ieder geval voor gezorgd dat dit gebied niet bovenaan mijn lijstje staat om naar toe te gaan met mijn gezin.

Een jaar of wat geleden vroeg een oud collega mij: Gaan jullie samen of met de kinderen op vakantie? Echt, wie vraagt dat nou, natuurlijk gaan de kinderen mee dacht ik toen. Nu, heel wat jaren later, snap ik deze opmerking maar al te goed. Het lijkt mij heerlijk om reisjes te maken zonder de kinderen. Dus ik was gratamente sorprendido, blij verrast, toen ik namens voormijnkleintje.nl naar de Spaanse pyreneeën af mocht reizen. All by my self, om het gebied, waaronder Vall de Núria, te leren kennen en te proeven. En bovenal te ervaren wat dit gebied te bieden heeft aan gezinnen.

Wat ben ik een ervaring rijker geworden. Met een gezin zou dit tripje te vol geweest zijn, omdat kinderen in mijn beleving ook de tijd moeten krijgen om ergens lekker te spelen en zo al de indrukken kunnen verwerken. Maar als je wat langer die kant op gaat, zijn er zeker een paar mooie plekken waar je gewoon even naartoe moet gaan.  Lees meer

Ik was nooit een huilebalk

Vroeger was ik geen huilebalk, nou ja… Misschien vonden mijn broers dat wel, maar mijn tranen moesten altijd van ver komen. Mezelf vond ik overigens zo nu en dan wel heel erg zielig, maar echt huilen om nare zaken die er in de wereld gebeurden, dat deed ik niet. Laat staan dat ik een traan liet bij een slechte jankfilm.

Misschien was ik te egocentrisch, misschien was ik gewoon jong, of misschien ben ik niet zo gevoelig. Te nuchter.

Ik kom niet uit een oorlog. Ik kom niet uit een rampgebied. Ik leef wat dat betreft een heel veilig leven.

Als er een aanslag gebeurde, of een gigantische ramp, dan dacht ik ‘oh dat is sneu voor die mensen’ en soms dacht ik zelfs ‘wat verschrikkelijk’, maar daar bleef het bij. Een ver weg van mijn bed show, dat mijn leven verder niet raakte.

Misschien was het een gebrek aan inlevingsvermogen, voor ieder mens is het inlevingsvermogen anders. Dat is namelijk geheel afhankelijk van wat je hebt meegemaakt en hoe je ermee omgaat.

Of misschien ben ik gewoon een gevoelloze doos met een zéér gebrekkig inlevingsvermogen. Kan ook.

Ik vond het ook verschrikkelijk om te huilen, dat vind ik eigenlijk nog steeds. Het lucht niet op.

Maar vandaag huilde ik.  Lees meer

Co-sleeping

Doorslapen? Whahaha

Eens in de zoveel tijd dan gebeurt het weer. Dan wordt de man chagrijnig wakker met de mededeling dat hij héél slecht geslapen heeft en ik voel mijn benen niet meer want die hebben de hele nacht in een houding gelegen die niet goed voor me was.

Het was weer zover, alle drie de kleintjes hebben midden in de nacht hun weg naar ons bed gevonden. Voor één draaien we ons niet meer om, twee wordt al iets minder comfortabel en drie is gewoon écht teveel. Ze worden te groot. Ja je leest het goed, te groot! Ze zijn namelijk 4, 5 en 8.

Je mag gerust denken dat ik niet helemaal goed snik ben, dat klopt ook wel aardig. Maar ik weet zeker dat er meerdere ouders zijn die zo nu en dan net zo een vol bed hebben als ik.

Als je mij acht jaar geleden gevraagd zou hebben wanneer mijn kinderen in mijn bed mochten slapen, had ik geantwoord met nooit! Nou ja, misschien als ze ziek waren dan, maar daar bleef het ook bij. En natuurlijk weet elke nieuwe ouder dat de nachten zwaar en vermoeiend zijn, maar er komt een einde aan. Binnen een jaar moet dat kleine grut toch wel doorslapen.  Lees meer

Papadag

Mijn vrouw en ik proberen de taken in ons huishouden zoveel mogelijk eerlijk te verdelen.
Boodschappen doen, schoonmaken, werken, we doen allebei ons deel. Zo hebben wij er heel bewust voor gekozen dat we allebei parttime werken, zodat ik één dag in de week thuis ben om voor de kinderen te zorgen.

Een ‘papadag’ noemen ze dat.

Het is misschien financieel gezien niet de meest optimale situatie, maar dat heb ik er graag voor over om mijn stempel op de opvoeding van mijn kroost te kunnen drukken.

Want dat er een verschil is in opvoeden tussen mama’s en papa’s, dat is wel duidelijk. Zitten de meeste mama’s er bovenop met een echte ‘hands-on’ stijl van opvoeden, zijn de papa’s over het algemeen toch meer van het pragmatische, ‘laid-back’ opvoeden.
En zoals altijd, is een beetje van allebei het lekkerst.  Lees meer

Daarom dus

relaxte moeder

Commentaar

Ik kreeg laatst commentaar van een paar mama’s die hun vraagtekens hadden bij het feit dat ik (niet geheel vrijwillig) thuis zit, maar wel mijn kinderen naar de opvang breng.

Nu trek ik me weinig aan van commentaar, maar dit zette me wel even aan het denken waarom ik dit ook al weer doe.

Ten eerste!

Zolang een kind opgroeit met heel veel liefde in een veilige en liefst stabiele omgeving vind ik dat iedereen zich met z’n eigen zaken moet bemoeien. Iedereen heeft andere ideeën over de opvoeding en dat is meer dan prima.

Mijn redenen

  1. Hebben jullie wel eens geprobeerd thuis te werken MET kinderen? Nou, kan je vertellen dat van dat werken niet zo heel veel komt. Dat geldt ook wanneer je op zoek bent naar de ‘Perfect Job’. Daar komt dus bar weinig van als je van die schattige dropjes door het huis hebt banjeren. “Nee, niet aan de vaatwasmachine zitten!”

Lees meer

Met je kinderen naar een restaurant

kind restaurant

Met je kinderen naar een restaurant en nee, dan heb ik het niet over de twee glimmende gele bogen, maar over een écht restaurant. Een restaurant waar je flink wat geld aftikt voor een stukkie vlees. Een verdomd goed stukkie vlees, dat wel, maar niet iets waar je wekelijks na de zwemles te vinden bent.

Moet je naar zulke plekken toegaan mét je kinderen? Ik vind van niet.

Een bordje verboden voor kinderen is wellicht een tikkie overdreven, maar ik vind dat je als ouder gewoon de wijze beslissing moet nemen om je kinderen thuis te laten wanneer je per se naar zulke restaurants toe wilt.

Ouders vergeten namelijk weleens dat er niemand is die hun kinderen zo leuk vindt als zij zelf. Voor hun zijn het speciale glinsterende pareltjes die welopgevoed zijn, maar voor het stelletje aan het tafeltje ernaast, zijn het kleine kleverige schreeuwerige monstertjes.  Lees meer