De maand van… Linda

Langzaamaan gaan we richting de zomer, de eerste tropische dagen zijn al voorspeld. In mei was daar helaas weinig van te merken. Het was regelmatig fris en guur weer. Waardoor de enkele zonnige momenten buiten zoveel mogelijk werden meegenomen, maar er ook veel binnen is gespeeld. Voor moeders is mei altijd een bijzondere maand, halverwege wordt er tenslotte moederdag gevierd en hopen we dat onze partners dit niet zijn vergeten en ons verrassen met een ontbijtje op bed en een zelfgemaakte knutsel. Dit was tevens ook mijn laatste maand als twintiger.
Wie ik ben? Mijn naam is Linda, moeder van een dochter van bijna 3 die denkt dat ze prinses is en een zoon van 1,5 die druk bezig is de wereld te ontdekken. Ik werk vier dagen per week als gastouder zodat het in huis een gezellige kinderboel is en schrijf daarnaast dagelijks artikelen voor www.mamaliefde.nl. Een beetje een uit de hand gelopen hobby. Kijk je mee wat we allemaal hebben gedaan?

dreamgirls

De maand mei begon voor mij erg leuk. Via de blog had ik namelijk een uitnodiging ontvangen om bij de Social Media Première van Dreamgirls te zijn. Als klein meisje heb ik zelf in een aantal musicals gespeeld dus een goede reden om er een avondje op uit te gaan en even gewoon Linda te zijn. Aan deze avond was er ook nog een wedstrijd verbonden, die was voor mij minder belangrijk. Als je echter een mailtje krijgt dat je het beste social media report hebt geschreven ben je toch wel even heel erg trots.

vakantie2_Fotor_Collage

De dag erna vertrok ik samen met mijn nichtje naar het hoge noorden. Manlief, oma en mijn eigen kinderen, een zoon van anderhalf en dochter van twee jaar, waren de vorige ochtend al vertrokken. Mijn stiefvader was namelijk een weekje weg naar het buitenland voor zijn werk en mijn moeder wil vanwege haar Parkinson dan liever niet alleen zijn. En al helemaal niet thuis. Tegen een weekje weg en mantelzorger spelen zeg je natuurlijk als oudste dochter geen nee.
We hebben heerlijke wandelingen gemaakt door het bos en langs een hunebed. Het blote voetenpad was ook een erg bijzondere ervaring. Nooit geweten dat Staatsbosbeheer zulke leuke activiteiten aanbiedt.
Ook zijn naar de Prinsessia voorstelling geweest bij Plopsa Indoor Coevorden, gelukkig is onze dochter nu wat groter dan vorig jaar zodat ze nu in wat meer attracties mag. Weken later is ze nog steeds bezig met de reverences die ze daar tijdens de prinsessenlessen heeft geleerd.
Het dagje naar de Orchideeënhoeve was ook een groot succes. Zeker toen buiten het onweer losbarstte en wij zelf in een tropische kas vertoefden.

moederdag

We waren op tijd terug voor moederdag. Manlief was het niet vergeten en had samen met de kinderen iets moois gemaakt. Dochterlief had op de peuterspeelzaal ook iets moois gemaakt. Die middag gingen we met oma en de kinderen naar de voorstelling Nijntje viert Feest. Natuurlijk hadden we ook voor oma iets geknutseld. Dit was een van de mooie dagen dus hebben we heerlijk ge-bbq’t. Na moederdag was er bij het mama café ook nog eens een afterparty met lekkere hapjes en natuurlijk knutselwerkjes.

fietstochtjes

Helaas gaat de kinderboerderij bij ons in de stad sluiten vanwege bezuinigingen. Sterker nog, op de maandag en dinsdag bleek hij al niet meer open te zijn zodat ik voor een dichte deur stond. Gelukkig hielp de telefoon mij aan een andere kinderboerderij in een ander dorp, die geografisch gezien ook nog eens dichterbij is. Daar gaan we nu dus iedere week wel een keertje heen. Prima weer ook om mooie fietstochtjes te maken en de trampoline die we hebben gekregen in te wijden. We hebben ook flink wat uurtjes doorgebracht in de speeltuin, met als gevolg dat onze dreumes nu zelf naar boven kan klimmen en van de glijbaan glijdt.

ardennen

Het tweede volle weekend in mei waren we uitgenodigd voor een perstrip in de Franse Ardennen. Dit is het eerste reisje naar het buitenland via de blog, dus dat vond ik wel erg bijzonder. We sliepen in een hotel in een klein dorpje en hebben onder andere een bezoek gebracht aan het Middeleeuws Festival in Sedan. Ook hebben we een stuk van de Fortenroute gereden en genoten van de schitterende omgeving door veel wandelingen te maken. Onze dochter heeft heuvels klimmen nu zelfs toegevoegd aan haar lijstje met hobby’s.

peuterspeelzaal

De maand werd afgesloten met een soort kijkochtend op de peuterspeelzaal. Zo leuk om eens te zien wat ze allemaal precies deden. Dit was tegelijk ook de afsluiting van het thema Kunst & Cultuur waarvoor ze met allemaal verschillende technieken kunstwerken hadden gemaakt. Denk aan verf, zand, klei etc. Dat kleien vind ze nu wel erg leuk. Nadat ik voor oma taart heb gebakken voor 150 personen hebben we dan ook een klein taartje zelf versierd met marsepein. Koken en bakken vind ze echt super, nog leuker zelfs dan tv kijken.

Ik heb geen uitzonderlijk bijzondere wereldburgers op de wereld gezet. Het zijn gewoon kinderen.

Laat ik voorop stellen dat ik mijn kleintjes, net als iedere moeder, de knapste, slimste en leukste kinderen van de hele wereld vind. Maar zijn ze bijzonder en uitzonderlijk? Neh.

Mijn kleintjes zijn gemiddeld. In alles. En ik vind dat prima.

Zoals ik al ongeveer zei, voor mij zijn ze heel bijzonder. Maar ze zijn niet uitzonderlijk in iets bijzonders.

Nee, ze zijn niet bijzonder getalenteerd. Ze zijn gemiddeld op school. Ze halen het niveau, maar moeten er wel wat voor doen. Ze kunnen lekker sporten, maar voor een koprol op een rekstok moet een aantal keer geoefend worden. Ze kunnen in mijn oren leuk zingen, maar ik kan mij voorstellen dat een buitenstaander liever heeft dat ze daarmee stoppen.

Ze halen niet uitzonderlijk snel hun zwemdiploma. Ze kunnen niet uitzonderlijk vroeg hun naam schrijven. Ze kunnen wel bijzonder veel herrie maken, maar ik weet dat meerdere kinderen dat kunnen. Zo uitzonderlijk is dat dus ook weer niet.

En hoe uitzonderlijk ik ze ook vind, ze doen gewoon mee met de middenmoot.

En ja, ik vind ze bijzonder grappig. Ik kan lachen om de simpelste grapjes die ze maken. Ik kan uren naar hun schoonheid kijken en me er vooral over verwonderen dat die wezentjes uit mij voortgekomen zijn. Hoe bijzonder!

En ik heb het gedacht hoor… Ik weet nog goed dat mijn eerste met twee maanden drie keer omrolde, van buik naar rug. Ik had een uitzonderlijk, bijzonder kind gebaard! Een motorisch genie. Uiteraard bleef het bij die ene keer en heeft ze vervolgens maanden op haar buik of rug gelegen, zonder enkele drang om om te rollen. Of toen mijn tweede met acht maanden achter een poppenwagentje aanliep. Hoe snel! Uiteindelijk bleek dat geen enkele versnelling te geven in het loslopen.

De eerste jaren van het ouderschap is een mijnenveld. Wie zegt er zijn eerste woordje? Wie loopt er als eerst? Wie is er als eerste zindelijk? Wie slaapt er als eerste door? Wie kunnen we alvast inschrijven voor de universiteit?

En ik zal niet liegen. Ik zou graag willen dat mijn kleintjes later gemakkelijk een HBO’tje halen. Maar ik ga ook steeds meer inzien dat ‘gelukkig zijn en plezier hebben in wat je doet’ veel, maar dan ook veel belangrijker is dan uitzonderlijk zijn.

Ik heb geen uitzonderlijk bijzondere wereldburgers op de wereld gezet. Het zijn gewoon kinderen. Maar deze kinderen maken mijn wereld wel uitzonderlijk bijzonder.

Wat ik zeg en wat zij hoort… Twee totaal verschillende dingen

eigenwijs kind

Ja, ik heb er zo één. Zo een eigenwijs, oost Indisch doof mormeltje. Ééntje die volledig haar eigen gangetje gaat, haar eigen plan trekt. Oftewel, gewoon doet waar ze zin in heeft. Je zal misschien wel denken dat ik totaal geen controle heb… Nah, misschien heb je wel gelijk! Ze is oncontroleerbaar.

Dus. Als ik iets zeg, dan hoort zij totaal iets anders. Echt waar. Het is onverklaarbaar. Maar voor haar blijkbaar heel logisch.

Bijvoorbeeld…

Als ik zeg ‘nee’

Dan hoort zij ‘ja’.

Of ze weet niet zeker wat ze nou gehoord heeft en vraagt het voor de zekerheid nog even aan haar vader.

Of ze hoorde inderdaad ‘nee’, maar heeft voor zichzelf besloten dat het best een ‘ja’ kan zijn.

Als ik zeg ‘niet in de shampoofles knijpen’

Dan hoort zij ‘knijp de fles leeg in het pannetje’.

Of… ‘haal de hele dop eraf en schudt ermee in de rondte’.

Óf ‘knijp deze fles leeg en doe dat ook bij alle andere flessen onder de douche’.

Als ik zeg ‘we gaan even opruimen’

Dan hoort zij ‘gooi die laatste bak ook nog maar even leeg’.

Of ze hoort ‘gooi die laatste bak ook nog maar even leeg over de hond’.

Als ik zeg ‘doe je jas aan’

Dan hoort zij ’trek je sokken uit’. Serieus, waarOM?

Of ze hoort ‘ga alsjeblieft knetterhard krijsen alsof je een prikkeldraad om je heen gewikkeld krijgt’.

Als ik zeg ‘sssst, je broertje en zusje slapen’

Dan hoort zij ‘ga even knetter hard zingen, schreeuwen, doe in ieder geval iets om je broertje en zusje wakker te maken’.

Als ik zeg ‘blijf aan tafel zitten’

Dan hoort zij ‘ren zo snel mogelijk naar buiten en negeer alles om je heen’.

Of misschien hoort ze  ‘ik wil graag dat je naast je stoel gaat staan en mij met een brede grijns aankijkt’.

Als ik zeg ‘zeg maar even dankjewel…’

Dan hoort zij ‘zeg maar even helemaal niks en negeer degene die je eigenlijk bedanken moet volledig’.

Of ze hoort ‘zeg maar even piemel’.

Als ik zeg ‘niet met water spelen, dan word je nat’

Dan hoort zij ‘draai de kraan zo ver mogelijk open, vul een bak en gooi het over jezelf heen. Oh ja en ook nog even over de keukenvloer graag’.

Of , na de turnles van haar zus, ‘ga maar even onder de douche staan terwijl iemand anders op het knopje drukt’.

Als ik zeg ‘je mag je broer niet pijn doen’

Dan hoort zij ‘ram hem zo hard als je kan’.

Als ik zeg ‘zachtjes doen met Lily (de hond)’

Dan hoort zij ‘doe maar net alsof Lily een paard is en ga maar een rondje rijden’.

Of ’trek maar zo hard als je kan aan haar staart’.

En als ik zeg ‘dat mag niet!!!’

Dan zegt zij: ‘Kusje erop?’

Afbeelding: Shutterstock

Een mamablog uit de jaren ’80 – weekoverzicht-

ouderwets kind

Lief dagboek, het was afgelopen week weer een week net als vele andere weken. Ik had graag wat foto’s erbij geplakt, maar ik had niet genoeg huishoudgeld over voor de 24 uur ontwikkeling, dus ik kan ze pas volgende week ophalen. Ik hoop dat ze een beetje gelukt zijn, want die van vorige week waren niet waardig genoeg om erbij te plakken. Wazige gezichten, vingers voor de lens, dat soort dingen.

Maar goed, wat hebben we afgelopen week allemaal beleefd? Basje begon de maandagochtend gezellig (niet dus) met een fikse dramabui. Zondagavond was klaverjas-avond en Basje weigert dan altijd te gaan slapen. Stilletjes zit hij bovenaan de trap te luisteren naar… JA naar wat? Naar hoe wij aan het kaarten zijn en wat borreltjes drinken. Maar goed, dat moet hij dus op maandagochtend bezuren. En ik ga natuurlijk niet mee in zijn drama, daar trap ik niet in. ’s Avonds een man, overdag een man. Dan heeft hij dat maar alvast jong geleerd.

Toen de kleintjes op school zaten kon ik eindelijk mijn nieuwste doktersromannetje uitlezen, wat bleek? Ze leefden weer lang en gelukkig.

Liesje had steeds wat zakgeld gespaard en samen met het geld dat ze voor haar verjaardag en rapport had gekregen, heeft ze na lang twijfelen tussen rolschaatsen en LAGear gympen, toch de rolschaatsen gekocht.

Basje daarentegen had niet zo een mooi rapport. Na thuiskomst van het tien minuten gesprek zat hij peultjes te zweten op de bank. En terecht! De juf was niet zo enthousiast over zijn resultaten die mede mogelijk gemaakt zijn door zijn onoplettendheid en hij is nogal snel afgeleid door alles om zich heen. Je snapt dat zijn commodore 64 voorlopig niet meer aangaat…

Door de vorst van afgelopen week smaakte de boerenkool uit eigen moestuin ook verrukkelijk! De kleintjes waren het daar na drie dagen achtereen niet meer zo mee eens. Gelukkig weten ze nog niet dat er volgende week voornamelijk bietjes op het menu staan. Ik zal ze belonen met een Saroma toetje. 

Verder heb ik afgelopen week 10 cassettebandjes terug moeten draaien omdat de tape er weer eens een halve meter uitgetrokken was. Heb ik totaal 3 uur naar de kleintjes moeten zoeken omdat ze buiten verdwenen waren. Is er één pak pleisters doorheen gegaan (schaafwonden op knieën, ellebogen en een voorhoofd), één fles azijn (brandnetels) en een half flesje jodium (ja ik ben zuinig). Maar ik heb zaterdagochtend ook lekker kunnen uitslapen terwijl de kleintjes naar Villa Achterwerk keken. 

Tot volgende week -x-

Afbeelding: Shutterstock

Deze 7 apps moet elke ouder hebben

Soms vraag ik het me weleens af. Hoe deden onze ouders dat toch allemaal toen wij kind waren? Ze konden niet even snel googlen hoe je ook alweer een teek verwijderen moet. Had je de bus gemist? Dan was je zomaar een uur van de aardbodem verdwenen, want niemand die dat wist. Hoe vermoeiend en irritant ik het soms ook vind, al die ouders die op hun telefoontjes zitten te kijken (inclusief ikzelf), het is toch ook wel verrekte handig!

En daarom vandaag 7 apps die elke ouder moet downloaden. Nou ja, mag, kan, niets moet natuurlijk.

gifwijzer1. De Gifwijzer € 2,99
Ja, deze moet je gewoon hebben. Voor je het weet giet jouw kleintje een scheut allesreiniger naar binnen en weet jij op dat moment wat je moet doen? De app bevat 183 stoffen en planten met een indicatie van giftigheid en een advies wat te doen als het toch misgaat.

thuisbezorgd2. Thuibezorgd Gratis
Deze lijkt me nogal logisch. Elke avond koken voor mensen die het toch niet opeten… Laat het een ander maar een keer doen!

tekenkunsten3. Canvsly € 2,99
Ik weet niet hoe de tekeningenproductie bij jullie thuis eraan toegaat. Maar hier is het niet bij te houden. Als ik alle tekeningen van de kleintjes tot nu toe bewaard zou hebben, kan ik de eiffeltoren ermee behangen. Niet te doen dus. Met deze app, canvsly, sla je alle kunstwerken van je kleintje(s) digitaal op.

luiers4. Luier aanbiedingen Gratis
Luiers kocht ik altijd het liefst in de aanbieding. Heel soms, maar dan baalde ik echt als een stekker, waren de luiers op en nergens in de aanbieding op dat moment.

netflix5. Netflix Gratis (wel abonnement nodig) 
Dé musthave app! Hoe ga je je kleintje anders vermaken op momenten dat jij er even niet toe in staat bent…

strip6. Strip Password Manager € 9,99
Heb jij inmiddels ook al ontelbaar veel wachtwoorden uitstaan en zie je door de bomen het bos niet meer? In deze app bewaar je al je wachtwoorden op een veilige manier. Maar niet alleen je wachtwoorden, ook gegevens als je DigiD, verzekeringen, pasjes, bsn-nummers van je hele gezin, alles veilig op één plek.

kleine-bouwers7. Kleine bouwers € 2,99
Vraag mij niet waarom, maar alle drie mijn kleintjes vinden dit een geweldige app. Alsof je op de bouwplaats bent, rijden op een graafmachine, cement mixen, een dak op een gebouw maken, een kraan of een straatveger besturen of een huis schilderen. Nogmaals, geen idee waarom ze deze app fantastisch vinden, we hebben eigenlijk niets met bouwen. Toch kunnen ze hier úren mee spelen (mag natuurlijk niet, ahum), dus het vermelden waard.

Het leven wordt steeds makkelijker naar mate de kleintjes groter worden…

Het leven wordt steeds makkelijker naarmate de kleintjes groter worden… Wie heeft deze uitspraak in hemelsnaam bedacht?

De babyspekbeentjes en het pamperkontje op je heupen. De spekarmpjes om je nek. Hoe heerlijk, hoe fijn! Het gebrabbel waar je niks van maken kunt. De verrassende blikken en de nieuwsgierigheid als er een maaltijd voorgeschoteld wordt en vervolgens door je haren wordt gesmeerd. De afhankelijkheid van jou. Van jouw kunnen, jouw handelen.

Het komt nooit meer terug.

Natuurlijk zijn mijn kleintjes nog afhankelijk. Natuurlijk wordt het avondeten nog steeds af en toe in mijn haren gegooid. Natuurlijk zeggen ze dingen waar ik niets van maken kan en natuurlijk krijg ik nog onverwachte knuffels die uit hun tenen komen.

Maar wordt het leven steeds makkelijker naarmate de kleintjes groter worden? Nah. 

Een middagslaapje, oftewel een uurtje stilte in de middag, dat zit er niet meer in. De was met babykleertjes was schattig om te wassen. Maar inmiddels puilt de wasmand zo uit, dat het verre van schattig is. Kreeg je vroeger de vraag ‘Mama, waarom ga je naar de wc?’. Nu komen ze met vragen als ‘Waarom geven mannen geen kusjes aan mannen en wel aan vrouwen?‘ of ‘Waar staat hectometerpaaltje 1?‘ En jawel hoor, ook aan de vraag ‘Hoe komt er een baby in je buik?’ is geen ontkomen meer.

En oké, ik geef het toe. Het is een verheerlijking om van de luiers af te zijn. Maar hoe schattig was de babypoep in vergelijking met de bolussen die ze nu af en toe draaien met een geur waar je U tegen zegt. En hun eigen kont afvegen? Ho maar! Je zou het eigenlijk ook niet moeten willen in sommige gevallen…

Ik weet nog zo goed dat ik, toen ik net moeder werd, voor even naar de supermarkt gaan een hele ochtend uittrok. Kind in de maxicosi, maxicosi in de auto, alleen dat al was een dagtaak. En dan was ik nog geeneens vertrokken. Je zou denken dat het nu allemaal lekker vlot gaat… Op het moment dat ik de kleintjes zover heb gekregen hun schoenen aan te doen, moet de eerste alweer plassen en om de één of andere reden kan dat niet met schoenen aan. Alles weer uit dus. Als ik de driejarige in haar stoel wil hijsen, is zij het daar totaal niet mee eens en om de één of andere reden, moet haar weg naar de auto weer helemaal opnieuw. Vanaf de voordeur ja! Heb ik ze allemaal in de auto? Dan is de middelste zijn tas (die hij eigenlijk helemaal niet nodig heeft) vergeten. Oh man, waar is die tijd toen ik snel een maxicosi de auto in mikte om vervolgens geluidloos naar de supermarkt te rijden?

Het moment dat je kleintje voor het eerst ‘mama’ zegt. Wat een eer, wat een verrukkelijkheid dat een klein mensje dat tegen jou zegt. Nu vraag ik me soms af waarom ik überhaupt die kleintjes heb leren praten. En denk je dat een driftbui van een tweejarige niet te handelen is? Dan heb je een 7-jarige zijn zinnen nog nooit zien verliezen… Oké, ze gaan niet zo snel meer op de supermarktvloer liggen stampvoeten, maar de woorden ‘Mama, ik haat je’ moet je inmiddels wel kunnen incasseren.

Het leven wordt steeds makkelijker naarmate de kleintjes groter worden? Nah.

Afbeelding: Shutterstock

Een Spacetastisch lanceerfeestje van Miles van Morgen

Net als Pauline zou ik graag mijn kinderen willen opvoeden in harmonie, waarbij we elkaar respecteren en tijd maken voor elkaar. En dat ik niet hoef te dreigen met kansloze dreigementen!

Bij mij zijn de kinderen iets ouder, dus op een dreigement ‘Als je nu niet komt, ga ik wel zonder jou’ zeggen ze doodleuk: ‘ok… doei’

Met de tijd ben ik er steeds beter in geworden. Ik heb zelfs een beetje geleerd, hoe de dreigementen kans krijgen. 😉

Wij staan op het punt om naar het lanceerfeestje van Miles van Morgen te gaan, en dat vindt mijn jongste dochter een goed moment om al haar kleren uit te trekken en in haar ondergoed op de Trampo (trampoline) te gaan. Mijn oudste dochter heeft haar spullen nog steeds niet gepakt en mijn lieve jongen gaat als een dinosaurus schreeuwend door het huis. Eigenlijk moet ik de hond nog uitlaten… Pff je snapt het idee denk wel.

Al snel wil ik dingen zeggen als: ‘Als jullie nu niet opschieten, zeg ik het event van Miles van Morgen gewoon af hoor!’ Maar wil ik dat wel? Eigenlijk ben ik stiekem ook wel benieuwd naar de Disney locatie en het lanceerfeestje… hmm, maar goed, zó heb ik er al helemaal geen zin meer in, dus check ik het weer. Prachtig! Als we niet gaan, kunnen ze allemaal buiten spelen. Goed dan, ik kan met een gerust hart mijn dreigement roepen: ‘Jongens, als het zo moet gaan we wel niet!’

En ha, daar zijn ze het niet mee eens! De kinderen pakken hun spullen, de jongste gaat zich aankleden en mijn zoon wordt wat rustiger. Yes! Mijn dreigement heeft gewerkt.

Tot mijn grote schrik komt de jongste in een combinatie kleding naar beneden waarvan je denkt NEE (ik denkbeeldig stampvoetend)… zo gaan we niet naar dat feestje! Waarom heb je niet de kleren aan die je aan had? Dat was namelijk een prima combinatie die vereeuwigd op de site van Disney mag staan. Maar we moeten gaan, anders is mijn dochter te laat bij pianoles en… al snel komt een liedje van Disney in me op. Let it goooo Let it goo… Gelukkig doet mijn dochter nog een spijkerjasje aan en vertrekken we in alle rust naar pianoles om door te gaan naar het Lanceerfeestje van Miles van Morgen.

Het bleek een super leuke middag, ze mochten op de foto, ring gooien en lekker even knutselen, wat zelfs zoonlief met veel plezier heeft gedaan. Na twee afleveringen van Miles van Morgen gezien te hebben, zijn mijn kinderen fan!

In de ruimte maken Miles en zijn grappige struisvogel de grootste avonturen mee! Samen met zijn ouders die wetenschappers zijn en zijn zus onderzoekt hij nieuwe werelden. Miles is erg nieuwsgierig en heldhaftig en wil niets liever dan astronaut worden. Door alle avonturen leert Miles hoe belangrijk familie is en dat nieuwsgierig zijn helemaal niet zo verkeerd is.

miles

En nieuwsgierig zijn we zeker! Miles van Morgen, vanaf vandaag te zien in het Disney Junior-blok op Disney Channel.

Kleding waar ik voor kies vs kleding waar mijn zoon voor kiest

Ik ben gek op het kleden van baby’s. Waarom? Ze zeuren niet. Ze zeuren niet over of het wel of niet lekker zit. Ze zeuren niet over sokken aantrekken midden in de winter en ze zeuren niet over hoe het eruit ziet. Ideaal gewoon. Geen inspraak, geen gezeur.

Maar ja. No more baby’s in da house! 

Er zit niets anders op dan praten als brugman, overtuigingskracht overbrengen. En tja… Loslaten, ook dat kan zo nu en dan geen kwaad.

Maar wat krijg je als je loslaat?

Waar hij voor kiest

mario

Mario! Wat is dat toch met Mario! Mijn kleuter had nog geen Wii, geen DS, dus hoe kwam hij erbij dat Mario super cool zou zijn? Wie, WIE heeft hem dat ingefluisterd?

Waar ik voor kies

duiker_edited-1

Wat is er mis met een coole duiker? Ook een leuk plaatje toch? Geen schreeuwerige kleuren, geen grote en vooral afschuwelijke snor (écht, waarom die snor nog steeds, moet je hem niet eens afscheren Mario?)

Waar hij voor kiest

minion2

Ik vind ze geinig hoor, de Minions. Maar waarom zo overdreven groot en aanwezig?

Waar ik voor kies

minion

Zie je, ik vind ze best cool. Maar mag het alsjeblieft wat subtieler?

Waar hij voor kiest

planes

En oh, my goodness! Planes en Cars zouden eigenlijk alleen moeten worden toegestaan op pyjama’s en onderbroeken. Erg genoeg, maar acceptabel.

Waar ik voor kies

vw-bus

Weet je, ik wil gewoon toffe Volkswagen busjes en stoere surfdude shirts in de kast van mijn kleintje…

Maar ja, je raadt het waarschijnlijk al… Aangezien ik het Het-is-zoals-het-is ouderschap hanteer, is het zoals het is.

Kansloze dreigementen, waarom doe ik dat toch?

Ik ben een moeder en ik maak fouten. Hoe graag ik ook alles perfect zou willen doen, mijn kleintjes laten opgroeien in harmonie zonder te straffen, zonder mijn irritatie op hen te uiten en zonder te schreeuwen. Echt, ik zou het willen. Maar het lukt niet.

Sterker nog, af en toe laat ik mijn kansloze dreigementen op ze los. Dreigementen waarvan ik weet dat ik ze toch niet waar zal maken. Dreigementen die zomaar barstjes kunnen geven in hun vertrouwen in mij. Ik weet dat het kansloos is. En toch doe ik het.

Ik zal eens een voorbeeld geven van zo een kansloos dreigement; ‘Als je nu niet komt, dan blijf je maar hier! Ik ga wel zonder jou.’ 

In de supermarkt, in de woonkamer, midden op straat, in de dierentuin, in het zwembad, op het speelpleintje, in de auto, of waar ook mijn kleintje opeens besluit dwars te gaan doen, zijn kont tegen de krib te gooien.

Soms heb ik tijd, geduld, de energie om het op een redelijke manier op te lossen.

Maar soms ook niet. Soms ontbreken alle elementen om die op een redelijke manier toe te passen. En dan floept het zo uit mijn mond. En heel af en toe zelfs uit mijn tenen.

‘Als je nu niet komt, dan blijf je maar hier! Ik ga wel zonder jou.’ 

Resultaat? Een kleintje die nog harder gaat blèren. Omdat hij nu te dealen heeft met een boze moeder. Omdat hij serieus geen stap verder meer wil zetten. En misschien wel omdat hij bang is. Bang om achtergelaten te worden. Uiteindelijk rent hij achter me aan en zitten we het volgende half uur gezamenlijk met een chagrijnige porem uit het raam te kijken. Ik met een beetje schuldgevoel. Hij met een beetje angst.

Natuurlijk meen ik het niet. Ik zou mijn kleintje nooit ergens achterlaten. Dat weet hij. Maar toch checkt hij het ’s avonds voor het slapen gaan nog even.

“Mama, je gaat toch niet weg?”
“Nee natuurlijk niet schatje, ik zou je toch nooit alleen laten!?”

Ahum. Opeens besef ik het me.

Stomme kansloze dreigementen…


dreigementen pinterest

Afbeelding: Shutterstock