Thuiswerken mét kinderen – dé tips!

Sommige moeders kiezen ervoor om thuis te blijven bij de kinderen. Thuisblijfmoeders worden ze ook wel genoemd. Een aantal van die thuisblijfmoeders heeft naast het verzorgen van hun nageslacht, de behoefte aan iets ‘ernaast’. Iets creatiefs, iets waar ze hun ei in kwijt kunnen, of iets om geld mee te verdienen.

De afgelopen jaren heb ik naast het thuisblijven bij de kinderen heel veel geschreven. Ik deed dat met één of twee en soms zelfs drie kinderen om mij heen. Dat lukte!

Inmiddels vraag ik mij af hoe? Want nu alle kleintjes op school zitten, heb ik de tijd om te werken. Tijd die ik eerst eigenlijk nooit had en toch kreeg ik het voor elkaar. Ik heb erover nagedacht en ik kwam met een aantal punten, die je als prioriteit moet stellen als je thuiswerkt mét kinderen.

1. Heb zo min mogelijk prioriteiten. Accepteer het feit dat het je niet allemaal gaat lukken; én het huishouden én je werk én je kleintjes in leven houden op een zo leuk mogelijke manier. Oké, prioriteit nummer 1: houd je kleintjes in leven! De rest is geen prioriteit.  Lees meer

5 feitjes over luidruchtige kinderen

Luidruchtige kinderen, ze zijn overal. Je zou kunnen denken, alle kinderen zijn toch luidruchtig? Maar nee, er bestaan kinderen die nog luidruchtiger zijn dan wat jouw idee van luidruchtig is. Het zijn die kinderen die opgegroeid zijn op een houtzagerij of hebben leren fluisteren op een bouwplaats waar ze dagelijks twintig heipalen de grond in ramden.

Kinderen die geen controle hebben over dat volume dat er uit hun strot komt, soms schrikken ze er zelf zelfs van. Ben je in het bezit van een luidruchtig kind? Dan is de meest voorkomende klank die uit jouw mond komt: sssshhhhht!

Vandaag vijf feitjes over luidruchtige kinderen.

Feitje 1. Omdat het kind op een luidruchtige toon communiceert, betekent het niet dat het kind onbeleefd en ongehoorzaam is. Sterker nog, ze zijn zeer beleefd en respectvol. Hij kan gerust “DANK U” schreeuwen, recht in je gezicht.

Feitje 2. Een luidruchtig kind maakt niet alleen herrie als hij boos is, hij maakt ook herrie als hij vrolijk is. Er zit geen volumeknop, waar je aan draaien kunt, op een luidruchtig kind. Ze staan gewoon altijd aan, ongeacht de emoties. Als hij vrolijk speelt, maakt hij herrie. Als hij zijn eten niet lust, maakt hij herrie. Als hij pijn heeft, maakt hij herrie. Als hij in zijn broek piest van het lachen, maakt hij herrie.  Lees meer

O hoi! Hier die moeder op haar telefoon…

Wat zit je nou te kijken daar aan de overkant van de zandbak? Met je emmer en je schep in je handen alsof je het reuze naar je zin hebt. Maar ondertussen steekt die neus de lucht in alsof je zojuist een rotte eierscheet voorbij rook komen. Houd dat emmertje en dat schepje maar goed vast hoor, stel je voor dat een ander kindje het pakt om er even mee te spelen.

Jij denkt natuurlijk dat ik dit allemaal niet in de gaten heb omdat ik diep verzonken ben in mijn telefoon. Maar weet je, ik ben een vrouw én een moeder, ik kan acht dingen tegelijk.

Nee, ik snap het en ik waardeer ook hoe jij je kindje aandacht geeft in de zandbak. Hoe jij samen met je kind fanatiek een zandkasteel aan het bouwen bent en ondertussen alle andere kleintjes op afstand houdt, want stel je voor.

En ja, ik kijk even in mijn telefoon, ik scroll even door mijn social media! Nutteloos, compleet nutteloos! En terwijl ik naar mijn telefoon kijk, mis ik al de magische momenten van mijn kleintje in de zandbak waar we de hele freaking zomer, zeven dagen per week, elke middag zitten. 

Maar natuurlijk kijk ik naar mijn kleintje, ik ben een vrouw én een moeder, weet je nog? Ik ben alleen niet zo een moeder die boven op de rug van haar kind de halve encyclopedie aan het inprenten is. Ik kijk gewoon af en toe naar mijn kind, die alleen maar een beetje zand in zijn bilspleet wil scheppen.

Of op het hoofd van jouw kind.

We zitten in de speeltuin, de speeltuin is gemaakt voor kinderen. Om zich te kunnen vermaken, om te ontdekken, om zelfredzaamheid te leren. Ze hebben geen in hun nek hijgende moeder nodig, ze hebben de ruimte nodig.

En nee natuurlijk niet, ik laat haar niet los als een losgeslagen tijger. Ik corrigeer en geef richting waar nodig, bijvoorbeeld wanneer ze het zand op het hoofd van jouw kind gooit. Maar geloof me, corrigeren hoeft niet bij elke freaking beweging of misstap. En terwijl mijn kleintje speelt, ontdekt en doorademt, kom ik ook even op adem. Starend naar mijn telefoon. Even checken of ik nog iets nutteloos gemist heb.

En ja, ik zal gerust zo nu en dan een momentje missen. Maar lieve schat, de hele dag is gevuld met momentjes. En geloof me, sommige momenten wil ik missen!

En voor nu wil ik een momentje voor mijzelf. Op mijn telefoon.


Afbeelding: Shutterstock

Vaarwel peuterschap! Ik mis je, maar nee, écht!

Mijn minikleuter zit nu ruim een maand op school. Ze vindt het geweldig en is helemaal in haar element als ze op school is. Ikzelf heb mijn draai nog niet helemaal kunnen vinden. Ik had verwacht dat ik zeeën van tijd zou hebben. Dat ik het huis kon schilderen, dat ik kon bingewatchen op Netflix, dat het huishouden op orde zou komen en dat ik gigantisch veel artikelen zou gaan schrijven. En dat allemaal tegelijk.

Maar wat blijkt? Ik doe twee keer zolang over het schrijven van een artikel, Netflix is overdag nog niet opgestart, dat huis schilderen? Wie heeft daar nou tijd voor? En het huishouden? HAHAHAHHA – HAHAHA! Nee, ik heb de flow, zoals de minikleuter het gevonden heeft, zelf nog niet kunnen vinden.

Het afscheid nemen valt ook wel een beetje zwaar. Ik bedoel niet het afscheid nemen bij de deur van de klas, nee het afscheid nemen van het peuterschap. Ik had nog even de hoop dat de minikleuter de peutertrekjes wat langer bij zich zou houden. Inmiddels weet ik, als ik het voorbeeld van de oudste moet volgen, dat de driftbuien nog wel een aantal jaren aanhouden en niks te maken hebben met peuterpubertijd. Dus daar hoef ik nog geen afscheid van te nemen, maar wel van alles wat fantastisch is aan peuters! Want ik kan wel met zekerheid vaststellen dat de minikleuter nu echt een kleuter is en de peutertrekjes achter zich heeft gelaten.  Lees meer

Zonnebrandcrème voor baby en kinderen

De zomer is weer in aantocht en we weten allemaal dat goed insmeren met zonnebrandcrème belangrijk is voor de huid. De winkels staan vol met allerlei soorten en merken zonnebrandcrème voor baby, je kind én voor jezelf, dat je door de bomen het bos niet meer ziet.  SPF 15 of 50? UVA en UVB? Waar moet je op letten? Zo een volle stelling met zonnebrandcrèmes wekt nogal wat vragen op en het enige wat we willen is de juiste zonnebrand voor het huidje van onze baby of kind. Oh ja en voor onszelf ook natuurlijk!

Wat je moet weten over zonnebrandcrème

Zonnebrandcrème voor baby

Wat is het verschil tussen een natuurlijke uv-filter en een chemische uv-filter?

Om te beginnen is het handig om te weten wat het verschil is tussen een natuurlijke uv-filter en een chemische uv-filter? In het kort komt het erop neer dat chemische filters worden geabsorbeerd door de huid en pas na een half uur hun werk doen en een natuurlijke uv-filter blijft liggen op de huid en reflecteert de UV-stralen, zoals een spiegel.

Grootste voordeel van chemische uv-filters: je smeert je kleintje in, je kleintje is na een half uur beschermd en je smeert 2 uur later weer.
Grootste nadeel van chemische uv-filters: het product bevat ingrediënten die huidirritatie kunnen geven.

Grootste voordeel van natuurlijke uv-filters: het bevat geen chemische ingrediënten.
Grootste nadeel van natuurlijke uv-filters: doordat je een laagje op de huid smeert, moet je oppassen dat je het er niet afveegt, oftewel je moet beter opletten en veel vaker opnieuw smeren. 

Lees meer

Jongensmoeders… Wat zijn jullie tof!

Toen mijn zoontje nog in de wandelwagen lag, lang geleden dus, wierp een ervaren jongensmoeder een blik in mijn bugaboo en bekeek mijn onschuldige ventje met liefdevolle ogen. Maar toen kwam er iets geks uit haar mond gerold: “Weet je wat het is met jongens… Het draait allemaal maar om één ding: de piemel.”

Ik kon mijn oren niet geloven en ik dacht bij mezelf ‘die is volslagen koekoek’.

Maar we weten allemaal dat de geijkte wacht maar’s en de misplaatste adviezen een kern van waarheid hebben. Ze komen namelijk van ervaren moeders die het allemaal al een keer hebben meegemaakt en doorstaan. Oftewel, het is grotendeels waar wat deze moeder zei.

“Liefje, moet je plassen?”
“Nee”
“Laat je fluit dan eens los”

“Schat, twee handen aan de schommel! Dus haal die hand uit je broek!”

“In Godsnaam, laat die piemel los en ga je huiswerk maken!”

Dit waren niet alleen mijn uitspraken, dit zijn veelvoorkomende uitspraken van jongensmoeders.  Lees meer

Waarom moeder en dochter samen Friesland moeten ontdekken

Dochters… Ik heb er twee. Het zijn twee totaal verschillende meiden. De één heeft een open blik en een oude ziel en de ander is gesloten en komt net om de hoek kijken. Toch is degene die net om de hoek komt kijken mijn oudste dochter. Dat alles in het leven nieuw en spannend voor haar is, vergeet ik door de hectiek van het leven weleens. Dat wil ik niet, dat gebeurt gewoon. Laatst was ik een nachtje samen met mijn oudste op pad, we gingen Friesland ontdekken.

En het was niet alleen heel tof om Friesland te ontdekken, het was ook heel fijn om te ontdekken dat een kort weekendje samen met één kind een verrijking is. Maar waarom dan? Ik zette eens op een rijtje waarom het zo fijn is om samen met je dochter Friesland te ontdekken.

– Het is geweldig om te zien hoe ze opbloeit als zij voor even individuele aandacht krijgt. Haar moeder voor haar alleen! Geen broertjes en zusje die mijn aandacht opeist.

– Zo kon mijn dochter tijdens het varen eens heerlijk genieten van het besturen van de boot, zonder dat daar een broertje en zusje naast staat te popelen om haar van haar plek af te ketsen.

– Zo kon mijn dochter eens ongestoord een verhaal afmaken tijdens een heerlijke lunch bij Royaal belegd.

– En zo kon mijn dochter eens de hele avond samen knuffelen op de bank tijdens het tv kijken in ons heerlijke appartement bij de Broeresloot.

– En het is een verrijking als ik even alleen met haar ben en ze zich dan realiseert dat ze haar broertje en zusje toch wel mist.  Lees meer

Een gezin met twee kinderen… Dat wil toch iedereen?

Maar je hebt toch al een jongen en een meisje? – Een titel die mij opviel en ik had meteen door waar het blog over ging. Een opmerking die in eerste instantie ook door mijn hoofd gaat als ik gezinnen zie met meerdere kinderen. Twee gezonde kinderen, wat wil je nog meer?

Uiteraard is het helemaal niet aan mij om te bepalen wat jij nog meer wilt. Ieder mens heeft zo zijn eigen gedachtes die gevormd zijn door hun eigen verleden en ervaringen. En sommige mensen laten hun gedachtes weleens over hun lippen glippen. En voor je het weet is de misplaatste opmerking gemaakt.

Zo heb ik als moeder van één kind ook te dealen met die gedachtes van anderen die over lippen heen glippen.

Ik ben een moeder van een driejarig meisje. En zoals het er nu op lijkt, blijf ik moeder van één meisje. Dit lag niet zozeer in de planning, maar zo ging het leven tot nu toe. En ondanks dat de maatschappij de verwachting heeft dat ik nu toch wel de drang zou hebben om mijn verwende en eenzame dochter een broertje of zusje te geven, blijft die drang bij mij uit.

„Wanneer komt de tweede?”
„Uhh niet.” 

Lees meer

Doe niet zo kattig! Bazige meisjes…

We vinden het allemaal irritant als er iemand in onze comfort zone continu kattig en bazig aan het doen is. Niemand zit daar op te wachten en soms haalt het zoveel bloed onder je nagels vandaan, dat je diegene een high five wil geven. In haar gezicht.

Ja in háár gezicht, want we weten allemaal dat het over een meisje gaat als we het over kattig en bazig gaat. Hoe bedoel je generaliserend?

Meisjes die op jonge leeftijd bazig en bitchy zijn, halen we graag door het slijk. We drukken de eigenschappen maar al te graag de kop in, want op zo een irritant betweterig kind zit niemand op te wachten. Maar als een jongen bazig doet en zegt waar het op staat, dan zien we opeens leiderschapskwaliteiten.

Mijn oudste heeft binnenshuis wel wat van deze eigenschappen. Bazig en kattig zijn bij haar niet zozeer aangeboren eigenschappen, maar noodgedwongen door een oudste te zijn. Buitenshuis zal ze deze eigenschappen dus niet zo laten zien en eigenlijk vind ik dat weleens jammer.

Een kattig en bazig meisje hoeft namelijk helemaal niet negatief te zijn. Wij moeten gewoon ons beeld bijstellen en net als bij bazige jongens ook bij bazige meisjes het positieve ervan inzien.  Lees meer

Hoe het lukt met drie kinderen

Regelmatig krijg ik de vraag hoe ik ‘het toch allemaal doe met drie kinderen’. Het is niet zozeer een vraag om advies, althans daar ga ik vanuit. Het is meer verwondering, hoewel ik dat ook weer bijzonder vind, want er zijn genoeg moeders met meer kinderen. Hoe dan ook, hoe doe ik het toch allemaal met drie kinderen? Gewoon doen. Én stel je verwachtingen bij, vooral naar beneden.

Dat bijstellen van je verwachtingen lijkt helemaal vanzelf te gaan, sterker nog, je hebt er niets over te zeggen. Want met drie kinderen wórdt je weleens geleefd. Toen ik mijn eerste kleintje kreeg, was het uitzoeken van een outfit een activiteit. Een leuke activiteit zelfs! Want als mijn kleintje er hip bij liep, dan werd ik er vrolijk van. Niet dat mijn vrolijkheid afhing van het outfit, maar het bracht mij een extra lach op mijn gezicht. Gezonde maaltijden waar mijn kleintjes van zouden genieten, dat was het beeld wat ik voor mij had. Met een glimlach de dag beginnen in ons heerlijke huisje.

Maar de realiteit van ‘hoe ik het toch allemaal doe met drie kinderen’ blijkt iets anders. Verwachtingen bijstellen, of nee, laat die verwachtingen maar gewoon zitten.  Lees meer