Ik weet het, ik zit midden in een verbouwing en mijn woonkamer is amper begaanbaar. Ik ben inmiddels een bijna professioneel hordeloper, bijna want ik ga zo nu en dan nog behoorlijk op mijn kanis. Het komt goed, we krijgen meer ruimte. Voor nog meer zooi…
We leven deze tijd dus vooral boven. En boven is de zooi zeker niet minder. Wanneer ik boven aan de trap kom en mijn ogen in de rondte laat gaan, schiet het vocht spontaan mijn traanbuizen in. Waar, o waar komt al die zooi vandaan? De papieren. Het speelgoed. De willekeurige lege tassen. Sokken. Shirts. Wasgoed o-ve-ral ligt wel iets waar het niet hoort.
Het is niet dat er nooit opgeruimd wordt, oké ik geef toe, het zou vaker kunnen. Maar wanneer alle spullen weer op z’n plek lijken te liggen, worden ze op wonderbaarlijke wijze weer naar een andere plek toe gezogen. Een plek waar ze niet horen te zijn.
Ik vraag me af. Wat moet ik met die zooi?
Dat setje vieze sokken hoort niet op mijn hoofdkussen. Die ene tekening hoort niet midden op de trap. Die barbiepop hoort niet in de deuropening van mijn slaapkamer. Dat wasgoed hoort niet naast de wasmand.
Het is ook niet zo dat ik nooit iets weggooi. Ik mieter (stiekem) regelmatig het één en ander in de vuilnisbak. En toch gaat de zooi er niet mee weg.
Ik probeer het te negeren, maar ook dat is geen oplossing. Want hoe harder ik het negeer, des te sneller ga ik onderuit.
Ik zou natuurlijk de Marie Kondo tactiek kunnen uitvoeren, maar op het moment word ik nergens blij van, wat dus zou betekenen dat ik alles moet weggooien.
Alles wat ik bedenk, het helpt me niet van de zooi af te komen. Ik word hier zo moe van, dat ik het liefst onder mijn dekens kruip om de zooi maar niet te hoeven zien.
Het is een mindset. Huizen worden nu eenmaal rommelig, er wordt voedsel gemorst, en dingen gaan stuk, zo gaat dat in een huishouden waar geleefd wordt.
Soms geeft het mij het gevoel alsof ik in een tornado leef, maar hé ik leef! Ik bouw aan een toekomst, een groter huis, met nog meer ruimte, waar nog meer zooi gemaakt kan worden.
Mooier kan ik het niet voor mezelf maken. Wel makkelijker, dus ik laat het los.
Afbeelding: Shutterstock
Ik begrijp het helemaal! Soms heb ik het gevoel als het beneden ok ligt, dat er boven een wervelwind langs kwam. Soms zou ik willen dat ons huis er super netjes bij ligt, maar aan de andere kant heb ik liever een huis waarin volop geleefd wordt. Ik neem dat opruimen en poetsen er dan maar bij .