opvoeding

Baby, Ja papa

Omgaan met weerstand

weerstand

Het opvoeden van kinderen heeft veel overeenkomsten met het managen op de werkvloer. Men zegt ook wel eens dat vaders/moeders de beste managers zijn.
Een lastig onderdeel van het managen van collega’s en medewerkers is het omgaan met weerstand. Vaak schiet men in de weerstand als er veranderingen in de organisatie moeten worden doorgevoerd en men het gevoel krijgt dat de verandering er door het hoger management doorheen gedrukt wordt, men niet bij het proces is betrokken en de verandering te snel gaat. Vaak helpt het dan om gewoon even stil te staan, te luisteren naar het verhaal van de collega of medewerker en de tijd te nemen om de ander te laten wennen aan de verandering.  Lees meer
Columns, Voor mama

Koffie en wijn

Ik was onlangs heel braaf aan het helpen op de school van mijn kinderen. Het helpen begon direct nadat ik mijn kinderen naar hun klasjes had gebracht, ik was dus niet meer even langs huis geweest. Normaal gesproken als ik mijn kinderen weg heb gebracht, dan neem ik eerst nog even uitgebreid een bakkie koffie en bekijk in alle rust wat Jan de Hoop allemaal te melden heeft over de wereld. Na drie herhalingen weet ik weer hoe ziek de wereld is en mijn dag kan beginnen.

Nou, onlangs dus niet. Toen stond ik om 8.30 in het klasje van mijn kleuter cakejes te bakken want één of andere Piet had het in zijn hoofd gehaald om een recept de wereld in te slingeren.

Je begrijpt, in een klasje van 25 kleuters gaat het maken van cakebeslag niet al te vlot wanneer de kleutertjes om de beurten een schepje suiker, een snufje meel en ook nog een ei trachten toe te voegen. Voor ik het doorhad, nou ja ik had het wel degelijk door, waren we een uur verder. Een uur waarin ik normaal gesproken aan het bijkomen ben van een hels ochtendritueel.

Lees meer

Baby, Kinderen, Wat je niet wist

Wat als ik alles over zou kunnen doen?

Voordat je moeder wordt, heb je een bepaald beeld van het ouderschap. Althans, dat had ik. Het opvoeden zou ik wel even nailen, want zo moeilijk kan dat toch niet zijn. Ik zou het in ieder geval héél anders doen dan mijn eigen ouders en dan dat hysterische mens in de supermarkt. No way dat zo een schreeuwerig draakje op de grond gaat liggen dweilen. Dat kind heeft gewoon even aandacht of een beetje liefde nodig.

Tja, zo arrogant was ik. Sorry.

De praktijk blijkt anders en daar kan ik boeken over volschrijven. Of een blog.

Maar wat als ik alles over zou kunnen doen? Wat als ik dit allemaal van tevoren wist. Zou ik dan weer aan een gezin beginnen? Of zou ik die kleintjes lekker achterwege laten en genieten van mijn eigen leven?

mama denkt

Ik zou geen bergen was hoeven wegwerken. Door het wasgoed van twee personen worstel je jezelf toch iets sneller heen dan door het wasgoed van vijf personen. En een avondje weg hoef je van tevoren niet te regelen. Zullen we gaan? Ja let’s go!

En ik zou de wereld over kunnen reizen. Tijd zat en geld in overvloed.  Lees meer

Kinderen, Voor mama, Wat je niet wist

Mijn consequent zijn lekt…

Straffen is niet echt nodig. Net als met de meeste kinderen, hoef ik mijn meiden nooit te waarschuwen, te corrigeren of disciplinair op te treden. Voorbeeldige kinderen, die luisteren op commando. Precies aan voelen wat wel en niet mag.
Die ene keer als ze dan ietsiepietsie over de schreef gaan, treed ik natuurlijk duidelijk en consequent op.

Maar nou echt. Ik heb er geen handleiding bij gekregen. Mijn pedagogische kennis is gebaseerd op wat mijn ouders dachten wat goed was, mijn eigen Hollandse nuchterheid en wat losse ‘The Nanny’ afleveringen. Ik doe maar wat…

moeder doet maar wat

Terwijl we onze koffers aan het pakken zijn, loopt het grut, als gebruikelijk door aandacht te kort, chronisch te klieren. Tot nummer één schop verkoopt, omdat nummer twee heeft geknepen. ‘Als jullie nu niet ophouden, pak ik alles weer uit en gaan we gewoon niet op vakantie!’
Lees meer

Baby, Kinderen, Wat je niet wist

De rauwe opvoeding

Ik ben van de rauwe opvoeding. Dat wil zeggen dat ik dingen niet mooier verpak dan dat ze in werkelijkheid zijn. Ik slik mijn tranen niet weg, ik lach voluit en ik let ook meestal niet op mijn woorden.

rauwe opvoeding

Het leven is zoals het is. En meestal is dat gewoon leuk.

Soms niet.

Zo hebben wij toen onze jongste dochter ernstig ziek was, er geen doekjes omheen gewonden bij onze andere kinderen. Het woord kanker spraken wij gewoon uit en dat er mensen dood gaan aan kanker, wisten ze ook. Dat mijn oudste dochter vervolgens het woord te pas en te onpas uitspreekt, zijn de gevolgen van deze manier van opvoeden. Zo zei ze ooit dat ze het best wel leuk vond in dat ‘kankerziekenhuis’ van haar zusje.

Ik ben het niet altijd eens met mijn eigen manier van opvoeden. Maar die realisatie komt vaak pas achteraf. Bijvoorbeeld wanneer mijn zoontje zegt “Dat is fuck toch mama?” als er een beker omgaat. Uuuhhh, ja schat, maar zeg jij dat maar niet.

Oeps!

Mijn rauwe manier van opvoeden kwam afgelopen week ook weer op een bijzondere manier naar voren, toen ik plotseling door de juf werd opgebeld.  Lees meer
Baby, Lijstjes, Voor mama

14x wat alleen een werkende moeder herkent

Moeder zijn en een baan hebben is allesbehalve makkelijk. Het is fijn om even ergens anders dan thuis te zijn, het is lekker om geld binnen te harken en het voelt goed om ook een andere rol te hebben dan alleen moeder. Maar makkelijk is het zeker niet. En natuurlijk is het moederschap voor elke moeder, thuis of werkend, wel eens zwaar, vermoeiend en ingewikkeld. Maar bij het lezen van deze situaties zal elke werkende moeder instemmend knikken van herkenning.

Alleen een werkende moeder…

1. Een vraag die elke werkende moeder te horen krijgt: “Waarom wilde je kinderen als je ze vervolgens de hele dag naar de kinderopvang brengt?” 

Lees meer
Lijstjes, Voor mama

Met deze tips kom je die driftbui wel door

Het overkomt de beste. Maar niet iedereen weet er als de beste mee om te gaan. Het is een moment waar elke ouder een hekel aan heeft: dat je met je kind in een winkel, in een restaurant, op het schoolplein of bij de bushalte bent en je kleintje besluit om zijn kont in de krib te gooien. Een driftbui in de meest openbare ruimte die je maar bedenken kunt.

Zelf zou je het liefst door de grond zakken en verdwijnen. Ongetwijfeld heeft je peuter hetzelfde gevoel, of niet. Geen idee wat er in zo’n kinderkoppie omgaat op dat moment. Maar één ding weet ik wel, net zo boos worden als je peuter heeft geen enkel nut.

Maar wat heeft dan wel nut? Ik zal je als ervaringsdeskundige een aantal tips geven.

– Vergeet niet dat jij de verantwoordelijkheid hebt. Een kind in een driftbui kent geen grenzen, slaat willekeurig om zich heen en overziet niet de consequenties wanneer hij zomaar iets sloopt. Hoe graag je het ook negeren wil, soms moet je actie ondernemen. 

Lees meer
Columns, Voor mama

Wat moet ik met die zooi?

Ik weet het, ik zit midden in een verbouwing en mijn woonkamer is amper begaanbaar. Ik ben inmiddels een bijna professioneel hordeloper, bijna want ik ga zo nu en dan nog behoorlijk op mijn kanis. Het komt goed, we krijgen meer ruimte. Voor nog meer zooi…

We leven deze tijd dus vooral boven. En boven is de zooi zeker niet minder. Wanneer ik boven aan de trap kom en mijn ogen in de rondte laat gaan, schiet het vocht spontaan mijn traanbuizen in. Waar, o waar komt al die zooi vandaan? De papieren. Het speelgoed. De willekeurige lege tassen. Sokken. Shirts. Wasgoed o-ve-ral ligt wel iets waar het niet hoort.

Het is niet dat er nooit opgeruimd wordt, oké ik geef toe, het zou vaker kunnen. Maar wanneer alle spullen weer op z’n plek lijken te liggen, worden ze op wonderbaarlijke wijze weer naar een andere plek toe gezogen. Een plek waar ze niet horen te zijn.

Ik vraag me af. Wat moet ik met die zooi?

Dat setje vieze sokken hoort niet op mijn hoofdkussen. Die ene tekening hoort niet midden op de trap. Die barbiepop hoort niet in de deuropening van mijn slaapkamer. Dat wasgoed hoort niet naast de wasmand.  Lees meer
Columns, Voor mama

Een simpele, perfecte dag

Het is 8.00 zondagmorgen. “Mama, mag ik bij jou?” hoor ik zachtjes in mijn oor. Ik schep haar in mijn bed om vervolgens samen, half slapend uitgebreid te knuffelen.

“Mama, ik heb honger”, hoor ik net even wat harder als daarnet in mijn oor. En nog eens en nog eens. ‘Dit is echt te vroeg’ galmt er in mijn hoofd. “Pak maar een appel”, antwoord ik haar.

“Nee ik wil geen appel, ik wil dat jij een ontbijtje voor mij maakt.” beveelt ze. Hier kom ik niet onderuit, ze is niet van plan om nog even verder te kroelen en te snoezen. Mijn dag is begonnen.

Ze begeleidt me naar beneden direct de keuken in. Hier moet je een ontbijtje voor me maken, herhaalt ze nog eens. Haar broer en zus zijn inmiddels op de hoogte van het ontwaken en verwachten ook snel een ontbijtje voorgeschoteld te krijgen.

Ik smeer een boterham met pindakaas. Zal ik nog even checken of dit is wat ze verwachtte, misschien wil ze toch liever smeerworst op haar broodje? Je weet het immers nooit met mijn lieve, gezellige, maar bovenal eigenwijze meisje. Ik waag het gokje, met het risico dat ze het op een blèren zet.  Lees meer

Baby, Kinderen

Fuck de Milestones kaarten – de aanvullingen

Ken je mijn eerste Fuck de Milestones kaarten versie nog? Nee? Nou kan wel kloppen, er is namelijk nog geen uitgever langs geweest die ze uit wil brengen. Maar ach, what the heck, ik loop graag op de feiten vooruit en maak dus alvast een aanvul-versie, want ik heb wel weer een aantal milestones die ertoe doen.

– vandaag viel ik op mijn kanis en overleefden mijn voortanden het niet.

– vandaag vond ik twee dezelfde sokken in mijn sokkenbak.

– vandaag nam ik zonder zeuren een hapje van mijn groente.

HAHAHAHA…HAHAHAHAHA – geintje natuurlijk.   Lees meer