Eigenlijk, als ik heel eerlijk ben, heb ik een soort haat-liefde verhouding met klei. De liefde is overduidelijk wanneer mijn kleuter er de hele dag, maar dan ook de hele dag mee spelen kan. Het is ongelofelijk hoeveel plezier ze erin heeft en hoe lang ze het ook met klei volhoudt. Een ander stukje liefde is de geur die ervan af komt. Nostalgisch. En gewoon lekker.
Maar de haat aan klei die bij mij op komt borrelen, is wanneer er allemaal kleine stukjes op de vloer belanden en vervolgens onder mijn schoen. Ook belanden er plakkaten klei op de ellebogen en op de knieën van mijn kleintjes. Diep gemergeld in het stof, droogt de klei om de één of andere reden mega-snel uit, met als gevolg dat je de harde plakkaten klei niet zonder schaar of grof geweld uit de kleding krijgt.
Maar ik geef toe, wanneer mijn kleintje met volle teugen heeft genoten van het spelen met haar klei, verdwijnen mijn haatgevoelens als sneeuw voor de zon. Lees meer
