Daan

Ja je hoort het goed en nee ik draai er niet omheen. Je stinkt gewoon een beetje. Nou ja, een beetje… Je stinkt als een grote kerel en dat terwijl je mijn lieve kleine ventje bent!

Ik zal het onder ogen moeten zien. Lief ben je zeker nog, maar klein misschien niet meer. Het bewijs is de walm die onder je oksels vandaan komt. Er lijkt geen deo tegenop te kunnen. En anders heb ik nog je voetbaltenue, die na tig keer wassen nog steeds een uur in de wind stinkt. Het doet er niet toe hoeveel wasmiddel ik erbij gooi, ik krijg die penetrante zweetgeur er gewoon niet uit. En dan die scheenbeschermers en schoenen! Deze voorwerpen hebben inmiddels een verbod om überhaupt het huis in te komen.

Waar is mijn Zwitsal baby?

Soms vraag ik me af, waar is mijn Zwitsal baby? Ik kon geen genoeg krijgen van dat geurtje, nu durf ik amper te inhaleren in jouw bijzijn. En al helemaal niet als ik langs het toilet loop. Ik weet het, poep is nooit echt schattig geweest, maar de geuren die je nu achterlaat op het toilet… De sporen zijn overigens heel gemakkelijk uit te wissen, daar is die harige stengel in de hoek van het kamertje voor. Just saying.

Ik weet het, je bent een kind. Een puber in wording. Maar serieus? Zou je af en toe, als cadeautje aan je moeder, eventjes een raampje kunnen openzetten in je slaapkamer? Je weet wel, ventileren, belangrijker dan ooit. Want ook al doe je zo je best om je kamer netjes op te ruimen, tegen die geur van je valt gewoon niet op te werken. Ja lezers, ik zal jullie verdere details besparen.

Kind je stinkt!

Als ik je mooie koppie zie, zie ik niets wat ook maar in de verste verte op vies, ranzig of goor lijkt. Mijn beeld en mijn geur beleving kloppen gewoon niet als ik dit mooie wezen zie en deze ranzige geur ruik. Er ontstaat een error in mijn hoofd.

Weet je lieve zoon, je kunt er niks aan doen. Die puberale lucht hoort er nu eenmaal bij. Net als irrationele emoties, acne, onhandige flirts, twijfelachtig uitspraken, grenzen die verlegd worden en regels die strakker worden. Puberteit gaat samen met veel fouten en blunders, maar ook met ontdekking, wijsheid en vrijheid. Soms voel je je zo groot en soms voel je je zo klein. Je bent het allebei en toch ook weer niet.

En ik weet, ook dit gaat voorbij. En tot die tijd, spuiten wel een beetje extra deo. Of ik zet een knijper op mijn neus, kan ook. Hoe dan ook, kind je stinkt!

Afbeelding: Shutterstock / WAYHOME studio

Een moeder van drie kinderen, die wegens de epidemie al een tijdje vanuit huis werkt en zo nu en dan met haar kinderen, die van school in quarantaine moeten, zit opgescheept, is bijna levend begraven onder de puinzooi. Ze nam het besluit om het opruimen en schoonmaken een week te skippen en uiteindelijk werd alle rotzooi die haar gezin tijdens deze week produceerde bijna fataal.

Gisteren nog werd deze moeder van drie uit het puin gehaald, dat voornamelijk bestond uit rondslingerende werkbladen, wikkels van snoepjes, kledingstukken en talloze sokken. Nadat de moeder van drie onder het puin vandaan was gehaald, werd zij naar een plaatselijk ziekenhuis gebracht.

“Ik wilde gewoon een keertje vrij zijn en niet de godganse dag bezig zijn met de troep achter de reten van mijn bloedjes op te moeten ruimen. Ik had de hoop dat mijn kinderen het signaal wel zouden oppakken, maar helaas, ze bleven maar doorgaan met gamen. De puinzooi groeide maar door tot aan het plafond. Gelukkig opende onze buurvrouw de schuifdeur, waardoor een deel van de puinzooi in de achtertuin terechtkwam, en ik weer boven kwam drijven”, aldus de moeder van drie.

De held van de dag, de buurvrouw die graag anoniem wil blijven, geeft verder geen commentaar over deze gebeurtenis.

De man en de drie kinderen van de moeder van drie zijn op wonderbaarlijke wijze ongedeerd gebleven. De oudste van de drie kinderen verklaart: “Ik zat gewoon in mijn gamestoel toen het allemaal gebeurde en ik denk dat ik het niet heb gemerkt. Ik dacht dat m’n moeder, zoals gewoonlijk, gewoon dramatisch aan het doen was.” Er werd nog aan hem gevraagd of dit niet heel simpel voorkomen had kunnen worden, waarop hij met zijn ogen rolde en wegliep.

Ook nummer twee van de drie kinderen wilde wat kwijt. “Ik zat net zo lekker in een potje en ik had echt even geen tijd om naar mijn moeder te luisteren. Zei ze eigenlijk wat dan? Wat zei ze? Ik heb niks gehoord hoor!”

Aan de moeder van drie werd nog gevraagd of zij spijt heeft van het incident. De moeder van drie antwoordt: “Het is jammer dat ik nu het hele huis in de fik moet steken om het te kunnen herstellen, maar ik ben helemaal bijgekomen in het ziekenhuis. Ik heb niet hoeven koken of schoonmaken. Ik kon de hele tijd lekker liggen, mijn eten werd gebracht en ik heb zonder gestoord te worden, alle trendings van Netflix uit kunnen kijken. De volgende keer pak ik het wel anders aan. Ik denk dat ik dan eerst de kinderen en de man het huis uitzet, voor ik een week vrij neem.”

Afbeelding: Shutterstock

Iedereen kent ‘dat kind’. Dat kind dat rond rent, terwijl de rest netjes stil blijft staan. Dat kind dat zo opstandig doet, eigenwijs en ongehoorzaam. Dat kind dat gaat krijsen als het hem niet zint. Dat kind dat nooit zijn vinger opsteekt, maar direct roept wat hij denkt. Dat luidruchtige kind, dat bazige kind, dat kind dat niet kan afwijken van zijn maniertjes. Dat kind waar niemand mee spelen wil. Dat kind dat nooit wordt uitgenodigd voor kinderfeestjes.  Lees meer