mamablog | Voormijnkleintje.nl

Voorlezen. Als ik heel eerlijk ben is het niet mijn grootste hobby. Ik word er lui van en mieter halverwege het verhaal weleens in slaap. Als het diezelfde uitwerking nou ook op mijn kleintjes zou hebben, dan was er geen probleem. Maar de kleintjes willen weten hoe het verhaaltje eindigt en dus krijg ik een por en word ik abrupt uit mijn dutje gehaald.

Je ziet, voorlezen is een hele opgave.

Maar soms gaat het voorlezen wel goed. Dan vloeien de kinderverhalen zo uit mijn mond. Meestal zijn het de verhalen die op rijm geschreven zijn, ik houd ervan!

Heb je ook wel eens moeite met voorlezen? Misschien heb je wat aan deze tips. Lees meer

Kinderen, Wat je niet wist

5 feitjes over een eerstgeborene

Pauline

Afbeelding: Shutterstock

Zelf weet ik niet hoe het is om de oudste te zijn. De eerstgeborene. Met twee grotere broers ben ik namelijk de jongste. Dat geeft wel eens problemen bij ons inlevingsvermogen voor onze oudste. Zij is hier in huis de enige met deze ervaring, zij weet wel hoe het is om de oudste te zijn en ik geloof best dat dat niet altijd meevalt.

Van een eerstgeborene zou je theoretisch een aantal dingen verwachten, maar in de praktijk blijken de feiten anders.

Feitje 1. Een oudste kind is niet graag alleen. Je zou denken dat een oudste kind heel goed alleen kan zijn. Hij of zij is tenslotte een tijdje enigst kind geweest en heeft veel tijd doorgebracht alléén met de ouders. Maar niets is minder waar. Mijn oudste kan heel slecht alleen zijn, zo slecht dat ze een tijdje zelfs een denkbeeldig vriendinnetje had.

Als je er even simpel over nadenkt, is het ook helemaal niet zo gek dat een eerstgeborene maar slecht alleen kan zijn, ze was namelijk nooit alleen. Toen ze net geboren was en huilde, pakte ik haar op. Als ze wilde spelen, speelde ik met haar. Ik deed een cursus babymassage, ik ging babyzwemmen, ik maakte baby-speeldate’s, ik deed alles met mijn baby.

Vind je het gek dat ze nu niet graag alleen is? Lees meer

Kind, Lijstjes

10x waarom we te laat op school komen

Pauline

Doorgaans ben ik redelijk op tijd op school. Daar ben ik op zich best trots op, maar het vergt ook een zeer strak schema. Ik houd namelijk niet van tijd verspillen.

Zo gaat exact om 7.00 mijn wekker. Ik ben een snoozer en dus sta ik mezelf toe om één keer de snoozeknop in te drukken. Deze snoozetijd verloopt na 9 minuten en dus moet ik om 7.09 opstaan. Dan heb ik het vaste ritme van mijzelf wassen, aankleden etc. Vervolgens help ik mijn kleintjes met opstaan en aankleden. Voor dit alles trek ik een half uur uit en daarmee zijn we om 7.39 beneden om te ontbijten.

Ook voor het ontbijt en alles wat daarbij hoort heb ik 30 minuten de tijd. Zodat ik om 8.09 kan beginnen met stimuleren (wat meestal uitloopt op schreeuwen) om de schoenen en jassen aan te doen.

We wonen tegenover school, dus vertrekken om 08.19 is vroeg genoeg.

Eigenlijk gaat dit vrijwel altijd verrekte goed. Op een aantal keren na. Die keren gebeurde er iets waardoor mijn strakke schema volledig de mist in ging en er geen enkele redding meer mogelijk was en we daardoor ietsje te laat op school aankwamen.

Sorry juf, maar het kwam onder andere hierdoor: Lees meer

Columns, Kind, Voor mama

Ik moet oppassen!

Xandra

Ik moet vanavond oppassen!

NEE, je past niet op op je eigen kind! Je … en dan komt er een variatie van vaagheden. De één is nog feller in kritiek dan de ander. En als ik er zo over denk, zijn het voornamelijk vrouwen die hier altijd het heftigst op reageren. Waarom?

Oké, ik begin wel met uitleggen waarom ik oppas.

Als ik zeg dat ik moet oppassen bedoel ik vooral te zeggen:

“Ik kan vanavond niet het huis uit, want de kinderen liggen in bed en we hebben nu geen oppas.” Lees meer

In en om het huis, Kinderen, Voor mama

Lightbox inspiratie – de mama variant –

Pauline

Het afgelopen najaar waren de lightboxen van A Little Lovely Company volkomen uitverkocht. Razend populair waren ze, maar toch tikte ik er net voor Sinterklaas nog eentje op de kop. Met de feestdagen was de lightbox ontzettend leuk. Met Sinterklaas hadden we de tekst ‘Welkom Sint en Piet’ daarna kwam de tekst ‘Joy to the World’ en vervolgens maakten we plaats voor een ‘Happy New Year’.

Maar nu is het januari en heb ik niet zoveel meer te zeggen, behalve dat het koud is buiten. Die kekke lightbox staat er een beetje doelloos bij. Nu houd ik niet zo van doelloos en heb daarom wat lightbox inspiratie – de mama variatie – bedacht.

En hier zijn ze:

1. Welkom in mijn wereld!

Waar je koffie maar warm mag zijn en het dutje van je kleintje extra lang.

LB17 Lees meer

Baby, Lijstjes, Voor mama

Leugens die ik mezelf vertel… om de dag door te komen.

Pauline

Ik ben een thuisblijfmoeder. Of zoiets. Sommige noemen het een thuiswerkende moeder, aangezien ik niet alleen maar moeder kan zijn en ik er allerlei dingen bij moet doen. Zoals schrijven enzo. Maar op de eerste plaats komen de kleintjes, dus misschien ben ik dan toch gewoon thuisblijfmoeder.

Thuisblijfmoeder zijn is best zwaar. Soms. Überhaupt moeder zijn is zwaar. Soms. En daarom kan het geen kwaad om jezelf af en toe een leugentje om eigen bestwil te vertellen. Want als we dat niet doen, dan grijpen we waarschijnlijk om 10.00 ’s morgens al naar de fles (en nee, niet de appelsap fles) en leggen we onszelf in een foetushouding terug in bed.

En daar wordt niemand beter van. Dus dat doen we niet.

We pakken onszelf bij elkaar, we vermannen ons (belachelijke uitdrukking zeg, ik hoor liever ‘we vervrouwen ons’) en we liegen tegen onszelf de hele dag bij elkaar om het een beetje dragelijk te maken. Lees meer

Baby, Voor mama

Te lui om te persen

Gastblogger

Bevallen, het brengt nogal wat teweeg bij de vrouw. De één schijt letterlijk in z’n broek voor een bevalling en de ander is zo zen dat ze het liefste volgens de laatste trends dat kind er al hangend aan een boom, midden in het oerwoud uit laat ploepen.

Een natuurlijke bevalling, zonder pijnstilling, zonder aanwijzingen van wie dan ook. Baas over eigen buik wordt wel heel letterlijk genomen.

Maar zelfs voor de niet zo trendgevoeligen onder ons, is de grootste angst om tijdens die bevalling te eindigen op een snijtafel en de o, zo gevreesde keizersnede te moeten ondergaan.

Er wordt namelijk beweerd dat bevallen door middel van een keizersnede niet echt bevallen is. Het wordt je namelijk wel heel erg gemakkelijk gemaakt…

Zet een groep (pas)bevallen vrouwen in één ruimte en het ene hysterische bevallingsverhaal na het andere vliegt om je oren. En alle verhalen die in een keizersnede zijn geëindigd krijgen een teleurgestelde blik en de opmerking ‘wat balen joh!’. De bevallen vrouw in kwestie probeert zich nog te verantwoorden door zeer teleurgesteld te zijn in haar eigen lichaam. Lees meer

Koken en bakken, Mell’s Kitchen, Overige

Uit Mell’s Kitchen: Rúst in de tent!

Mells kitchen

Van de week was het bij ons best een beetje hectisch! We hadden vrienden uit Israel bij ons te logeren en dat was echt beregezellig, maar ook vermoeiend.. En ik weet dat ligt echt aan mij! Want ik kreeg echt wel hulp aangeboden: “Mel zal ik even stofzuigen?” en “Mel zal ik dat broodje even smeren?”, maar ik heb de vervelende gewoonte alles ‘zelluf’ te willen doen. Ik ben net een drammerige peuter als het aankomt op huishoudelijke klusjes. Daarnaast ben ik nogal veeleisend en doet niemand het zo goed als ik (wat natuurlijk waanzin is maarja iedere gek heeft een gebrek) Daar komt bij dat ik vind dat gasten ook echt gasten mogen zijn, dus welkom, liefst in een schoon huis met een goedgevulde koelkast en niet de verplichting ook maar iets te doen. Ik zou het echt goed doen als homeplanner denk ik. Geef mij maar alle huishoudelijke klusjes en de indeling van de diverse kasten reorganiseren, echt ik kan het!

Lees meer

Baby, Kinderen

Wanneer dit opvoed-gebeuren wel een keertje lukt

Pauline

Ik ben niet veeleisend. Denk ik. Alles wat ik vraag is om hun schoenen een keertje na één keer vragen aan te trekken, of dat ze gewoon zonder zeuren een keer de helft van hun bord leegeten. Of dat ze een keertje de hele nacht in hun eigen bed doorslapen.

Dat is alles. Valt mee toch?

Ik weet niet waar het aan ligt. Ja, waarschijnlijk aan mijn humeur. Aan het humeur van mijn kleintjes. En de samenloop van omstandigheden in deze chaos. Maar ondanks dat ik niet zo veeleisend ben, gaat dat opvoed-gebeuren maar al te vaak de mist in. Het eindigt met vooral veel gekrijs en nadat ik een half uur heb zitten koken van binnen, ploft er in mij ook dikwijls een bommetje.

Maar soms, heel soms dan lukt dit opvoed-gebeuren wel. Bijvoorbeeld wanneer ik mijn kleintje naar bed breng en hij genoegen neemt met een verhaaltje, een liedje en een kusje. Geen gezeur om nog een verhaaltje. Geen gezeur dat ik bij hem moet liggen. Gewoon niks. Hij draait zich om en gaat slapen. Lees meer

Baby, Kinderen

Nee, ik maak geen grapje… Even voorstellen!

Xandra

“Heeft iemand nog een mededeling?” vraagt een van mijn vriendinnen tijdens een weekend weg.

“Ja, ik ben zwanger” roep ik neutraal.

“Ja, ik dacht al toen je een alternatief voor Ibiza aandroeg” zei mijn vriendin droog. Dus ik uitleggen dat me dit inderdaad niet handig leek! Maar, enkele minuten later landde het bommetje dan toch en realiseerde mijn vriendinnen dat ik voor een keer GEEN grapje maakte.

Op kantoor duurde het nog wat langer… “Ben je zwanger, dat je appeltaart hebt meegenomen?”, “Ja” antwoordde ik. Pas 4 uur later toen we de taart aansneden dat een andere collega toch bedenkelijk vroeg: “Wat is nu de echte reden voor de appeltaart?”. “Ik ben echt zwanger” probeerde ik nog. Maar het was pas bij het tonen van de echo foto’s dat ook mijn collega’s het begonnen te geloven… een klein beetje dan! Lees meer