Als moeder doe je het nooit goed, daar ben ik inmiddels wel achter. Is het niet je eigen gevoel dat zegt dat je het volkomen verprutst hebt, dan zijn het wel de kleintjes die vinden dat je de plank volledig misslaat. En geloof me, voor beide gevallen is niet veel nodig. Voor het eerste geval is er het welbekende schuldgevoel. In alles. En altijd. Voor het tweede geval zijn er je kleintjes die nogal snel kunnen vinden dat je het echt verschrikkelijk verpest voor ze. Hun hele leven. Lees meer
Een kindje krijgen is iets heel moois, maar heeft ook een grote impact op het leven van een jonge moeder (en vader). Je leven staat opeens helemaal in het teken van je kleintje, alles draait nog om hem of haar. Sommige moeders besluiten om te stoppen met werken om volledig te kunnen zorgen voor haar kind of kinderen. Dat is vaak geen makkelijke keuze, want niet alleen financieel moet je erop inleveren, ook lever je in op sociale contacten én sta je als jonge vrouw even stil in het arbeidsproces. De grote vraag is meestal dan ook, hoe kom je na jaren thuis te zijn geweest weer aan een baan? Lees meer
Die moeder heeft na drie dagen de borstvoeding al opgegeven! Het was niet haar ding, zei ze. Hoezo niet haar ding? Het is de freaking natuur die het zo bedacht heeft, maar het is niet haar ding… Wat een slap excuus!
Beste moeder, waarom zo oordelen?
Die moeder geeft na negen maanden nog steeds borstvoeding. Dat ziet er toch niet uit, zo’n groot kind aan de tiet. Het mens spoort niet, wil ze niet een keer een avondje uit of zo? Lees meer
Lieve kleintjes,
Ik wil jullie graag aan iemand voorstellen. Ik dacht dat ik dat officieel al eens had gedaan, maar blijkbaar heeft die introductie niet zoveel indruk gemaakt, want jullie lijken deze persoon compleet te zijn vergeten. Wellicht komt hij jullie toch wat vaag bekend voor en waarschijnlijk zie je hem hier ook weleens door het huis dartelen. Of op de bank zitten.
Dat komt omdat hij hier woont, hij eet ook elke avond mee, mocht je dat nog niet zijn opgevallen. Gaat er al een belletje rinkelen? Die man die zo goed kan minecraften en elke avond even met je vecht op het grote bed. Weten jullie het weer? Nou dat, lieve kleintjes, dat is nou jullie vader.
Ik wijs jullie er even op, want ik heb zo een vaag vermoeden dat jullie niet helemaal realiseren dat hij ook dingen kan doen.
Hij valt niet op, ik weet het. Hij heeft een soort magische schutkleur, ik ben er jaloers op. Lees meer
Er zijn er maar weinig die dit begrijpen, maar toen ik voor het eerst zwanger was, hoopte ik zo op een jongen! Natuurlijk, prioriteit nummer één was gezondheid, duh. Maar ik heb mezelf gewoon altijd meer gezien als een jongensmoeder. Ik was ervan overtuigd dat ik een stoere moeder zou zijn en een zoon de ruimte zou geven om echte jongensdingen te doen. Inmiddels ben ik moeder van beide. Maar de jongens zijn in de meerderheid. Twee jongens. Twee jongens vol kattenkwaad en altijd op zoek naar avontuur. Twee jongens die hun zusje hierin meeslepen, waardoor ik me af en toe afvraag wie er nu de échte jongen is.
Oef, die stoere moeder zijn en een zoon de ruimte geven, het blijkt toch een lastig dingetje. Lees meer
Wat kun je toch enorm uitkijken naar de zomer … Eindelijk voorbij, al die grijze dagen. Afgelopen met al die natte schoentjes telkens in de gang. Klaar met die lage temperaturen zodra je de voordeur uitstapt. Nog even en het is: zomer! De vogels zijn al te horen en de bloesem wordt steeds meer zichtbaar. Misschien droom jij er ook al van, een fantastische zomer in je eigen achtertuin. Voor ontspanning en plezier hoef je niet perse naar het buitenland, want ook in Nederland zijn warme, zonnige dagen meestal niet schaars. Als moeder kun je eigenlijk pas echt relaxen en genieten wanneer jouw kindjes dat ook doen. Waar doe je kinderen op een warme dag meer plezier mee dan met een badje in de tuin? Hoe klein je hummel ook nog is, een eigen opblaasbaar zwembad is al snel mogelijk. Lees meer
Mijn dochter is 10 en moest vorig jaar opnieuw d’r prikken krijgen voor DTP en BMR en dat hebben we niet gedaan.
Na lange discussies met mezelf en natuurlijk met mijn man, gaan we onze kinderen voorlopig niet inenten. Tenminste niet nu, en niet de cocktails.
Ik vind dit een moeilijk onderwerp om over te schrijven. Iemand anders met andere ervaringen, een andere kijk op de wereld, zal hier namelijk heel anders tegen aan kijken. Zal hier ook een mening over hebben. Echter dit is een overweging die ík maak, voor míjn kinderen, in míjn situatie. Dus dan is dat goed. Ik zeg ook niet dat iedereen moet stoppen met vaccineren.
Als ik nu een baby zou krijgen, zou ik het wel degelijk anders aanpakken. Mijn kinderen hebben alle vaccinaties gehad die je krijgt tot en met 4 jaar. Mijn oudste krijgt nu als een van de weinige in haar klas geen vaccinatie. Hoe dan ook moet ík met de gevolgen leven voor de keuzes die ik hierin maak. Lees meer
De vloer moest echt eerst worden geëgaliseerd. Hij snoof alsof hij er verstand van had en ik, DE LEEK stond er op mijn voorhoofd, knikte bevestigend. Natuurlijk waren deuken en scheurtjes in de vloer van een 60 jaar oud huurhuis niet goed als basis voor een zeil van €8 de m2. Perfectioneren die hap!
Dus stormden op die grauwe maandagochtend twee aardige manmenschen mijn huis in. Binnen een minuut lag de halve overloop al onder een glimmende laag cement. ‘Ik hoop niet dat het ergens lekt’ liet er 1 terloops vallen. Verbouwereerd griste ik de peuter uit bed, sloot de slaapkamerdeuren en vluchtte voor dat wat zo tegengesteld was aan mijn net spierwit geverfde houtwerk en muren: zwart vocht borrelend over mijn overloop. Vijf maanden schuren, gronden, afsteken, witten en drie aflaklagen per deur had het mij gekost. In de gestolen uren alias ‘middagdutje/kids naar school/papa’ momentebn. In mijn uppie had ik het voor elkaar gekregen; ik waande mij een professionele doe-het-zelver. De vloer zou de grande finale worden. Lees meer
De tweede week al weer! Ik eet gedurende 28 dagen een aantal zaken niet om met name weer meer energie te krijgen. Ik ben er van overtuigd dat voeding hierin een belangrijke rol speelt en wil mijn ervaringen hiermee met jullie delen. Als je week 1 gemist heb, kun je dat hier terug lezen.
Ik moet zeggen dat ik heerlijk eet en de boterham geen moment mis. Wel mis ik heel af en toe een bakje koffie, en een glas wijn in mijn hand zou me ook niet misstaan.
Deze week moest ik weer naar mijn werk en mijn collega’s moesten er even aan wennen dat ze thee (of heet water) voor me mochten halen in plaats van koffie. Het lastigste wat ik vond van deze week is dat ik een lunch voor mezelf mee moet nemen naar het werk. Ik neem nooit mijn lunch mee, omdat ik de broodtrommels van mijn kinderen al een hele opgave vind.
Het gebeurde ergens tussen sinterklaas en kerst. Ik kan het heel stoer de ‘negeren modus’ noemen, maar ik moet bekennen dat het gewoon even geen prioriteit had: de 2e verjaardag van mijn jongste. Of, misschien beter gezegd, ik ging er iets te laconiek mee om.
Reclames vlogen om de oren, ‘nu of nooit!’ kortingen, ‘voor de middag bestellen = €… korting’ trucjes en andere verleidingen negeerde ik koelbloedig. Vlinders verjaardag was pas in het nieuwe jaar en dat voelde nog zooooo ver weg. Dus vlak na oud&nieuw toen het vuurwerk nog nasmeulde en de kinderbijslag vers op de rekening stond besloot ik eindelijk DE Magische Unicorn te bestellen. Ik zocht en zocht. In winkels. Online. België. Ja, ik spamde zelfs tot twee keer toe de fabrikant via instagram, maar het bleef een stil en unicornloos bestaan: uitverkocht. De enige info die ik via een webshop kon lospeuteren was 6-8 weken wachttijd. Lang leve de commercie die sinterklaas en kerst heet!
Ok, die had ze dus tegoed dan maar plan B: het Magische Vriendjes kasteel. Om jullie wat leestekens te besparen: idem verhaal. De stress baande zich al een weg naar mijn nek: plan C. Nog maar drie dagen. Losse vriendjes: 14 dagen wachttijd! Say what?! Lees meer
