Het geven van ADHD medicijnen

Daar stond ik dan. Radeloos met een potje pillen in mijn handen. Ik had de strijd opgegeven, maar nu begon ik weer aan een nieuw gevecht. “Het is goed”, zei ik overtuigend. “Dit is goed, hier zul je je beter door voelen.” Maar van binnen schreeuwde ik, hoe kun je dit doen!?

Dit was de dag dat we begonnen aan de medicijnen. De medicijnen die mijn wilde, levendige, onbeheerde en luidruchtige zoon moesten helpen, rust in zijn hoofd moesten geven. Ik heb gevochten tegen de medicijnen. Mezelf moe gestreden met een natuurlijke aanpak. Minder suiker, minder kleurstof, een speciaal dieet, attributen waarmee hij zijn energie kwijt kon, ik heb hem laten gaan op momenten dat hij moest razen. Het mocht niet baten, het was niet genoeg.  Lees meer

Het probleem van opvoedboeken – aldus papa

papa opvoedboek

Er zijn vele boeken geschreven over hoe je het beste je kinderen kan opvoeden, ik denk dat die voornamelijk door vrouwen worden gelezen.

Dit soort boeken zijn niet aan mannen besteed.
Mannen zijn voornamelijk praktisch en efficiënt ingesteld en willen gelijk rendement voor hun investering. Het probleem van opvoedboeken en de methodes die daarin beschreven worden is dat het rendement onduidelijk is. Als alles goed gaat, je kids goed naar je luisteren en jij alles onder controle hebt dan heb je al die (goedbedoelde) adviezen niet nodig, maar juist als je kids niet willen luisteren, jijzelf doodmoe bent en ze het bloed onder je nagels vandaan halen reageer je primair en heb je dus ook niets aan die boeken. Het vraagt vaak een verandering van gedrag die tijd kost om in te slijten, waar de meeste mannen het nut niet van in zien.  Lees meer

Waar ben ik bang voor?

angst vaccinatie

‘Ik begin langzaam wakker te worden. Ik hoor de vogeltjes fluiten, het zonlicht komt door de gordijnen. Ik zit nog in de wittebroodsweken van mijn huwelijk en voel mijn man naast me liggen. Een seconde later val ik van mijn witte wolk en voel overal huidschilfers in mijn bed liggen. Ik wil opstaan, maar voel dat mijn wang vastgeplakt zit aan mijn kussensloop. Ik trek mijn wang langzaam los van het kussensloop en het wondvocht stroomt langs mijn gezicht. Ik loop naar de badkamer om het wondvocht te deppen met een wc papiertje.  Ik wil douchen, maar zie dat ook de wonden op mijn armen vastgeplakt zitten aan mijn pyjama. Ook die trek ik uit, waardoor ik de wonden opentrek. Mijn kleding gooi ik in de was en ik sta huilend van de pijn onder de douche. Huilend van het zelfvertrouwen wat elke dag minder wordt en van de wonden op mijn lichaam die maar niet dicht lijkten te gaan. Mensen die alsmaar vragen wat er aan de hand is, mensen die denken dat ik brandwonden heb. Gelukkig droogt het wondvocht elke dag een soort van op, maar als ik dan weer ga slapen begint de ellende weer opnieuw.’  Lees meer

Ik ben je moeder, ik kan je niets leren

beste voor kind

Het zal je vast niet ontgaan zijn, maar RTL4 heeft weer een nieuw spraakmakend programma op de buis. Zo één die nog leuker is om te kijken wanneer je Twitter open hebt staan. ‘Het beste voor je kind’ heet het en wanneer je de eerste aflevering gezien hebt, weet je het. Jij bent inderdaad de beste moeder voor je kind die er wezen kan, want guttegut, wat maken die mensen er een potje van.

Maar ik wil niet oordelen, ik ga niet oordelen! Want eerlijk is eerlijk, ik maak er ook weleens een potje van. Zo ben ik bijvoorbeeld strontjaloers op het slaapritueel van het hocus-pocus gezin. Om half zes liggen die kinderen op bed mensen, zonder te krijsen! En vervolgens slapen ze heerlijk in hun schoongemaakte aura. Ik ben al blij wanneer ik de klus voor zevenen geklaard heb, maar over het algemeen is het naar bed brengen van mijn kinderen een hels karwei.  Lees meer

Bedankt Dick

nijntje

Als moeder van vijf heb ik weinig met commercie, ondanks mijn opleiding tot etaleuse (aka miscalculatie van de eeuw). Ik ben waarschijnlijk de enige meisjesmoeder in des lands die nog nooit een Belgisch drietal heeft zien optreden of correctie: ambieert te willen zien. We eten geen koekjes verstopt in verpakkingen van tv idolen en het speelgoed is redelijk vrij van Nickelodeon achtige spam. Geen dekbedhoezen in primaire Studio 100 kleuren en de ‘let it gooooo’ hype heb ik letterlijk genomen en beperkt tot de verkleedkist.

Ooit kreeg het enige mannelijke aandeel onder ons een gele Teletubbie van ‘hij is er zo gek op’ omalief. Om meelezende bevriende pubers gerust te stellen: hij was net 1.5 jaar. Het gedrocht verstofte al snel en verdween ‘plots’ uit ons midden.

De Woezel&Pip liefde van Vlinder beperken we tot knuffels en boeken. Toegeven, ik ben net zo verliefd op die schattige hondjes, maar dat komt omdat ik altijd moet huilen bij het liedje  ‘ik blijf altijd dicht bij jou’. Na 5x 9 maanden zwangerschap en dubbel zo veel aantal maanden ben ik een sentimenteel weekdier geworden. Feit.  Lees meer

Lieve kleintjes, wanneer jullie verliefd worden…

kalverliefde

Lieve kleintjes,

Jullie worden steeds groter en ik weet dat er een dag komt dat jullie uit zullen vliegen met de liefde van jullie leven. Dat jullie je veilig zullen voelen in de armen van een ander. Dat jullie troost zullen vinden op de schouders van een ander. Dat jullie eigen keuzes zullen maken, waarschijnlijk ook andere dan de mijne. Dat jullie zelf moeten ontdekken hoe de liefde werkt. En hoe de liefde niet werkt.

Ik weet dat die dag gaat komen, gelukkig duurt dat nog héél lang.

Tot die tijd is er kalverliefde. Kalverliefde is zo fijn. Fladderende vlindertjes in je buik, wanneer je aan dat lieve meisje denkt of aan die stoere jongen. De kalverliefde hoeft niet beantwoord te worden, het mag ook stilletjes, alleen. Helemaal voor jezelf.

En ik weet dat wij ‘volwassenen’ heel irritant kunnen reageren op deze verliefdheid, met als gevolg dat de kriebeltjes helemaal niet meer zo fijn voelen. Daarom beloof ik jullie plechtig een aantal dingen te laten en een aantal dingen wél te doen.  Lees meer

Opgebrand

burn out

Groene wormpjes met rode streepjes dartelend in het onweer. Links erger dan rechts. De huiskamer flitste en mijn peuter werd een vlek. Een half uur duurde het en daarna kwam mijn zicht niet meer volledig terug. Oogmigraine.

Sinds die zondagavond was ik overgeleverd aan diverse medische onderzoeken. Ondanks een ernstig vitamine D tekort kwam ik door de apk. Mijn ogen bleken onder de categorie ‘kan mij niet voorstellen dat u ooit beter hebt gezien’ te vallen. Ik kreeg diagnoses, maar geen oplossingen.

Na de wormen kwamen de paniekaanvallen. Hyperventilatie. Gedesoriënteerd. Alsof ik buiten mijn lichaam was gestegen. Zelfs stofzuigen bleek een uitdaging. Burn-out constateerde de huisarts en schreef Oxazepam voor. Zombievoer.  Lees meer

Lief middelste kind, mijn zoon

Lief middelste kind, mijn zoon,

Je bent niet mijn eerste en ook niet mijn laatste. Maar jij bent mijn zoon. Mijn eerste én mijn laatste.

Het krijgen van een zoon, was voor mij één groot mysterieus raadsel. Hoe ga ik dat doen? Hoe ga ik daarmee om? Hoe voed ik dat op? Een jongen. Een zoon.

Mensen vertelden mij: bereid je maar voor. Bereid je maar voor op rommel, op chaos, op dynamiek. Jongens worden vies en houden van gorigheid. Wilde bewegingen en harde geluiden zijn aan de orde van de dag. En ze zijn koppig! Oh, bereid je maar voor, een jongen is koppig!

Maar ik kreeg jou. Ik kreeg jou, mijn zoon. Ik wilde jou, zoals een bloem de zon wil.  Lees meer

Het grote gezin

Het grote gezin, volgens het CBS gezinnen met 3 of meer kinderen, wordt steeds minder populair. Hier zijn verschillende redenen voor te bedenken.
Voordat de verzorgingsstaat in Nederland werd geïntroduceerd was het hebben van veel kinderen de verzekering voor verzorging op je oude dag. Zonder WW, AOW, VUT, AWBZ, ANWB en weet ik wat voor fantastische voorzieningen we tegenwoordig allemaal hebben, was je op je nakomelingen aangewezen om voor je te zorgen als je het zelf niet meer kon. Ook kon je, vanwege de vele ziektes en hoge kindersterfte, er nog wel eens één verliezen en om dan toch verzekerd te zijn van die verzorging kon je maar beter een buffertje inbouwen. In bepaalde regio’s speelde ook mee dat als je als getrouwd stel niet genoeg kinderen kreeg de pastoor nog wel eens op bezoek kon komen.

Tegenwoordig leven we in één van de rijkste landen van de wereld en is onze verzorging bij ouderdom en arbeidsongeschiktheid goed geregeld. Al is het natuurlijk nog steeds fijn als er op je oude dag nog iemand bij je op bezoek komt.
Ook de pastoor gaat steeds minder langs de deuren, al schijnt dit in bepaalde gebieden nog steeds voor te komen.  Lees meer

Review: LEGO Technic Vrachthelikopter versus City VIP vliegveld

Het spelen met LEGO wordt steeds leuker. Althans, voor ons als ouder. Het bouwen van de pakketen zijn inmiddels zulke uitdagende bouwwerken, dat de man er ook wel even zoet mee is. Zes uur lang maar liefst heeft hij gewerkt aan de LEGO Technic Vrachthelikopter. En dat terwijl de kleuter het City VIP vliegveld pakket in twee uurtjes tijd zelf opzetten.

Het bakbeest van een vrachthelicopter bestaat uit maar liefst 1042 onderdelen. Logisch dat je hier wel even zoet mee bent. Maar zoals altijd met LEGO, wanneer je netjes het boekje volgt, komt alles wel op zijn plek terecht.

helikopter lego gesorteerd
Alle blokjes gesorteerd

Lees meer