moeder | Voormijnkleintje.nl

Ik vind het fijn dat mijn kinderen vriendjes hebben, ik bedoel, stel je voor dat ze geen vrienden zouden hebben. Dat kun je geen goed teken noemen. Wanneer een van mijn zoontjes een week lang geen speeldate heeft meegenomen, vind ik dat toch verontrustend en maak ik mij zorgen over zijn sociale toestand.

Maar aan die andere kant…

Als moeder van drie jongens is het hebben van speeldates in mijn huis alsof er een raket vanuit mijn woonkamer wordt gelanceerd. Het liefst zou ik in het laatste schone hoekje van mijn huis gaan zitten huilen, want had ik een half uur geleden niet alles op orde? Ga weg met die vriendjes van jullie! Lees meer

Baby, Columns

Voordat ze in slaap valt

Pauline

Mijn kleuter heeft aan het einde van de dag even de tijd nodig om de dag te verwerken. As we speak, ik zit op dit moment, terwijl ik dit tik, aan het voeteneind van haar bed. Dit is een ritueel wat er bij ons ingeslopen is. We proberen het er af en toe wel uit te krijgen, maar na een hoop gedonder en frustratie zitten we toch weer braaf aan het voeteneind van het bedje van de kleuter te wachten tot ze in slaap valt.

Het leuke aan dit ritueel is dat ik te horen krijg wat ze die dag zoal gedaan heeft. En aangezien we over het algemeen op de vraag, hoe was het op school? als antwoord ‘goed’ krijgen, is het eigenlijk best leuk om aan het voeteneind van het bedje van mijn kleuter te zitten. Want zo hoor ik nog eens wat, nou ja… een soort van.

Ze kwebbelt namelijk niet tegen mij. Ik probeer haar te negeren en dus reageer ik ook niet op haar gekwebbel. Eigenlijk kan ik er helemaal niks van maken, want het zijn zinnetjes in haar hoofd die er willekeurig uit moeten.

“De hulpjes gaan met stoeltje aan tafel”
“Oefenpakje, oefenpakje, oefenpakje, oefenpakje, oefenpakje”
“Echt pakje, echt pakje, echt pakje, echt pakje”
“Jij gaat bij de deur staan”
“Tot tien, dan ben je af” Lees meer

Baby, Lijstjes, Voor papa

Waarom je man een fantastische vader is

Pauline

Wanneer je samen met je partner een kindje krijgt, verandert je relatie. Er komt een rol bij. Jij wordt moeder, hij wordt vader. Je zult elkaar leren kennen van bepaalde kanten waarvan je niet wist dat ze er waren. Je relatie komt onder vuur te liggen en voor de gelukkigen onder ons zal de relatie na het krijgen van kinderen versterken.

Je zult je hoe dan ook zo nu en dan gaan ergeren aan de opvoedkeuzes die je partner maakt. Want hoe verzint hij het om de kinderen om 9.00 ’s morgens cola en een gevulde koek te geven als ontbijt? Of wordt die kerel nooit wakker van dat gehuil midden in de nacht? Later blijkt dan dat zijn geweten begint te knagen en hij toch nog iets opbiechten moet. Mosterd na de maaltijd noemen we dat.

Lees meer

Netflix, Netflixen met je kleintje

Een stukje opvoeding: kijken naar Beat Bugs

Pauline

“Love, Love, Love”, hoor ik mijn kleuter opeens zingen vanaf de bank. Verheugd door de herkenning vraag ik haar “Wat zing je nou?”. “Love, Love, Love”, zegt ze overtuigd. En samen zingen we het liedje verder mee.

Mijn dochter weet Netflix zelf te bedienen, dat is handig, maar soms kom je weleens voor verrassingen te staan. Dit keer een leuke verrassing, want ik ben best een beetje trots dat zij, als vierjarige, de liedjes van The Beatles meezingt.

Pophelden van mijn ouders

The Beatles, ik ben met de popgroep uit de Engelse stad Liverpool niet direct opgegroeid, maar mijn ouders lieten regelmatig een plaatje op de pick-up horen waardoor ik toch de meeste deuntjes mee kan neuriën. Als je het mij vraagt een stukje opvoeding, want het is toch de bestverkopende band in de geschiedenis en bovendien staan The Beatles bovenaan de lijst van de meest succesvolle kunstenaars aller tijden. En dat zijn de legendarische liedjes van The Beatles ook: kunst. Lees meer

Speelgoed, Spelen met je kleintje

Review en winactie: Star Wars Lightsabers

Ja-papa

Een van de mooiste verjaardagscadeau’s die ik als kind heb gekregen was een plastic kruisboog. Een plastic kruisboog met drie pijlen. Drie pijlen met zuignappen erop. Na een dag oefenen op de meegeleverde kartonnen roos, schoot ik op 10 meter afstand mijn tante haar bril van het hoofd. Wilhelm Tel kon een voorbeeld aan me nemen.

En de geschiedenis herhaalt zich. Mijn zoon treedt in mijn voetsporen. Niet met een kruisboog, want dat is zo jaren 80. Maar met een nerf gun met bijpassend Star Wars Lightsaber. Dat hij een goede oog-hand-coördinatie heeft, heeft hij ons als peuter in de ballenbak al bewezen. Nu blijkt ook het schieten met een Nerf gun een sinecure voor hem te zijn. En dat niet alleen. Terwijl hij zijn grote zus met de Nerf gun in de ene hand op afstand houdt, rijgt hij (voor nep natuurlijk) met gemak zijn kleine zus aan het lichtzwaard in zijn andere hand.

Ninja meets cowboy meets Star Wars. Dat is pas jaren 10!

Lees meer

Baby

De ergonomische draagzak Babybjorn

Pauline

Babybjorn draagzak original

Toen ik ruim acht jaar geleden moeder werd, had ik geen verstand van babyspullen. Ook niet van draagzakken en draagdoeken, laat staan ergonomische draagzakken en draagdoeken. Het zag er allemaal wel leuk, maar vooral ook ingewikkeld uit. De draagzak van Babybjorn was toen een populaire draagzak, geen idee waarom want er werd ook veel kritiek op geleverd. De Babybjorn original zou niet ergonomisch zijn. Voor moeder of vader niet, maar ook voor kind niet. De BabyBjorn draagzak zou voor moeder of vader niet voldoende steun aan de rug geven, teveel last komt op de schouders en daardoor is het dragen zwaar en krijg je sneller rugklachten. Voor het kindje in de draagzak zou de onnatuurlijke stand niet goed zijn voor de heupjes.

Mijn Babybjorn draagzak ervaringen

Het is mijn eerste ervaring met een draagzak was dus de BabyBjorn original. De draagzak was een kraamcadeau dat ik zelf ook graag wilde hebben. Het leek mij heerlijk om mijn kleintje dichtbij te hebben en te dragen. Hoewel je kindje dragen toen nog niet heel populair was, was de BabyBjörn draagzak de meest verkochte draagzak. Wij hebben de draagzak veel gebruikt. Rondlopen met onze pasgeboren baby in de draagzak voelde als een groot trots. Maar naar mate mijn kleintje groter groeide, merkte ik toch dat het dragen een belasting voor mijn schouders werd, waardoor ik de BabyBjorn draagzak steeds minder vaak ging gebruiken.

Of de onnatuurlijke stand van de BabyBjorn draagzak daadwerkelijk zo slecht is, durf ik geen oordeel over te geven. Mijn dochter heeft gewoon leren lopen rond haar eerste verjaardag, zwemles duurde wat langer vanwege de stand van haar benen, maar om daar nou de BabyBjorn draagzak de schuld van te geven… Het bedrijf zelf beweert dat de baby zijn beentjes en armpjes vrij bewegen kan bewegen in de draagzak. Dit is goed voor de ontwikkeling van zijn spieren, motorische vaardigheden en balans. En aangezien mijn dochter de motorisch gestoorde vaardigheden van haar vader heeft, ben ik daar achteraf wel blij met deze (onbewuste) stimulans.

De Babybjorn draagzak, vanaf welke leeftijd?

De draagzak kan vanaf dag één gebruikt worden, maar zelf was ik na de bevalling nog niet in staat om te lopen, laat staan om te dragen. Toch zijn er ook geluiden dat je je baby absoluut niet voor zes weken moet dragen in een BabyBjorn. Dit heeft te maken met dat de baby zijn hoofdje nog niet recht kan houden. Ik heb de Babybjorn draagzak vanaf dat mijn baby drie weken was gebruikt. De draagzak is heel gemakkelijk om te verstellen tot de juiste maat en zo kun je voor je gevoel ook de juiste steun voor het hoofdje geven.

Babybjorn draagzak one, de ergonomische draagzak

Na alle kritiek op de Babybjorn original draagzak, kwam BabyBjorn met de Babybjorn draagzak one, een ergonomische draagzak. Deze draagzak heeft een stevige heupriem, waardoor het dragen minder belasting geeft aan de schouders. Maar niet alleen voor de vader of moeder is de draagzak een ergonomische verbetering, ook aan de baby is gedacht. De Babybjorn one draagzak heeft door een breed zitvlak een ergonomische beenpositie en zo krijgen de heupen van een pasgeboren baby krijgen de juiste ondersteuning.

Speelgoed, Spelen met je kleintje, Winactie

Review en winactie: Play-Doh Town 3 in 1 centrum

Pauline

Eigenlijk, als ik heel eerlijk ben, heb ik een soort haat-liefde verhouding met klei. De liefde is overduidelijk wanneer mijn kleuter er de hele dag, maar dan ook de hele dag mee spelen kan. Het is ongelofelijk hoeveel plezier ze erin heeft en hoe lang ze het ook met klei volhoudt. Een ander stukje liefde is de geur die ervan af komt. Nostalgisch. En gewoon lekker.

Maar de haat aan klei die bij mij op komt borrelen, is wanneer er allemaal kleine stukjes op de vloer belanden en vervolgens onder mijn schoen. Ook belanden er plakkaten klei op de ellebogen en op de knieën van mijn kleintjes. Diep gemergeld in het stof, droogt de klei om de één of andere reden mega-snel uit, met als gevolg dat je de harde plakkaten klei niet zonder schaar of grof geweld uit de kleding krijgt.

Maar ik geef toe, wanneer mijn kleintje met volle teugen heeft genoten van het spelen met haar klei, verdwijnen mijn haatgevoelens als sneeuw voor de zon. Lees meer

Baby, Voor mama

Dat was me m’n (proeftijd)maandje wel!

Xandra

Champagne

“Hierbij ons voorstel! En, als akkoord kan je per de eerste beginnen.”

Yes, champagne!!! Na een zeer lange zoektocht heb ik die (hopelijk) perfecte baan gevonden! En direct schiet ik in de stress. Nou ja, andere stress dan. Niet meer de ik-wil-een-baan stress, maar de ik-moet-als-een-gek-opvang-gaan-regelen stress.

Are you kidding me?

Automatisch zoek ik naar de mailtjes van de Buiten Schoolse Opvang waar ik ons twee jaar geleden ooit eens voor had aangemeld. Check, en bellen. Wat? Er zijn nog steeds drie wachtende kinderen voor ons? Op een woensdag? Je weet wel, die minst populaire dag van de week?

Fuck, ja Fuck! Oké, snel die andere bellen! Wat? Hebben jullie besloten dat die nieuwe locatie nog niet ophaalt bij de school omdat mijn kind dan de enige is van deze school. Oké, wel bij die andere locatie! Hmmm, dat is wel een behoorlijk eind uit de richting. Nou, doe dan maar! Alleen op vrijdag? Maar ik heb minstens drie dagen opvang nodig!

Lees meer

Baby, Columns

We zijn nog lang niet klaar

Pauline

Je bent mijn laatste. Mijn laatste kind dat ik ooit zal hebben. De laatste baby die ik in slaap kon wiegen, kon troosten met mijn borst. De laatste keer de eerste stapjes. De laatste keer voor het eerst het woordje ‘mama’. Het laatste luierkontje, het laatste mondje vol met melktandjes.

De laatste keer de eerste schooldag.

Soms ben ik zo blij dat de fases voorbij zijn.

De babytijd achter ons. De slapeloze nachten. De worsteling met de constante aandacht die een baby nodig heeft. Ik verlangde naar de dagen waar je onafhankelijk en zelfstandig zou zijn.

De peuterpubertijd overwonnen. Ik wenste dat je jezelf duidelijk maken kon. Ik wenste je eigenwijsheid weg.

En nu ben je vier. Mijn laatste. Ik knipperde met mijn ogen en je babyspekbeentje veranderde in lange slanke benen. Ik knipperde met mijn ogen en je kale koppie veranderde in een hoofd vol met blonde engelenhaar. Lees meer

Koken en bakken, Overige

Kleine avonturen, grote herinneringen: samen een zelfverzonnen taart maken

Pauline

Laatst heb ik samen met Miljuschka, je weet wel die bad-ass kok, de perfecte cheesecake gemaakt. Ik bedacht de ingrediënten, zij het recept. Superleuk, maar vooral superlekker!

Én een zetje in de juiste richting om de kleine avonturen, grote herinneringen opdracht ‘Verzin samen een taart met de gekste ingrediënten en maak de taart ook echt’ uit te voeren met mijn kleintjes.

Want moeilijk is deze opdracht niet. Je vraagt aan je kinderen wat ze superlekker vinden en je brouwselt er een taart van. Nu ben ik niet zo thuis in de juiste ingrediënten met de juiste samenstellingen voor een daadwerkelijke cake of taart. Ik zou natuurlijk het nieuwe boek van Miljuschka erbij kunnen pakken, maar recepten lezen in combinatie met tetterende kinderen naast mij, heeft geen positieve uitwerking op mijn geduld. En dus speelde ik een beetje vals en zocht mijn heil bij de Dr. Oetker pakjes… Lees meer