moeder

Kinderen

Zijn bekende moeders realistisch?

Ik vraag me weleens af wat ik in hemelsnaam toch verkeerd doe. Ik volg een aantal bekende moeders (Doutzen, Nikkie, Nicolette, enzovoorts…) op Instagram en de afbeeldingen die zij posten zijn in de meeste gevallen mooi, perfect en altijd happy. Alsof er geen ravage aan het lichaam is aangericht. Hun carrières zitten in de lift als nooit tevoren. Ze stralen alsof ze vanaf dag één de hele nacht kunnen doorslapen. En het leven na het krijgen van kinderen is geen spat veranderd, het draait gewoon allemaal nog om hun eigen ik. Wat een fijne realiteit en ja, jaloers kan ik er wel op zijn.

Ik doe daar toch iets verkeerd, want…

Mijn leven is namelijk van ‘alles draait om mij’ naar ‘alles draait om het kleintje’ gegaan.
Mijn dagen gingen van ‘wat ik wil’ naar ‘wat mijn kleintje van mij wil’.
En de nachten gingen van ‘heerlijk languit in mijn eigen bed’ naar ’twintig keer onderbroken en opgerold in een junior bed dat ik deel met een peuter’.
Mijn lichaam ging van ‘puntige borstjes’ naar ’theezakken tot op de knieën’. (Oke, dat was zwaar overdreven).
Uiteten ging van ‘fancy restaurants’ naar ‘de Mac Donalds’
Mijn winkelgedrag ging van ‘elk seizoen een nieuwe garderobe in mijn kast’, naar ‘elk seizoen een nieuwe garderobe in mijn kleintje’s kast’.
Mijn workout ging van ‘drie keer in de week naar de sportschool’ naar ‘elke avond drie kleintjes achtenzestig keer terug in bed leggen’
Mijn vakanties gingen van ‘mooie hotels op witte stranden’ naar ‘kindvriendelijk campings met glijbanen’.
Het huishouden ging van ‘redelijk netjes’ naar ‘complete chaos’.
En mijn relatie ging van een ‘vurige ik hou van jou’ naar een ‘oh, wil jij ook nog aandacht?’

Mijn Instagram-posts zijn in de meeste gevallen niet altijd mooi, perfect of helemaal happy. Het is ‘real-life’ en mijn leven draait, na het krijgen van kleintjes, volledig om de kleintjes. En ach, zo verkeerd is dat niet toch?

instagram

Kijkje achter de (realistische) schermen? Volg Voormijnkleintje.nl op Instagram
Voor mama, Columns, Kind

Ik ken een moeder die…

Ik weet het. Het is niet netjes om te oordelen. Maar soms moet je het gewoon even kwijt.

Ik ken namelijk een moeder die haar kleintjes compleet aan het verprutsen is. Ze probeert het telkens wel weer goed te maken, maar ik vraag me af of dat voldoende is.

Ze schreeuwt tegen haar kinderen joh! Het lijkt wel of ze de opperchef van het leger is. En wat doen de kleintjes? Ze doen er net even te lang over om hun schoenen en hun jas aan te trekken. Ze gooien voor de dertig duizendste keer hun glas om. Ze maken net even teveel geluid. Of ze doen gewoon simpelweg net alsof ze hun moeder niet horen. Dat komt waarschijnlijk doordat ze doof zijn geworden van al dat geschreeuw. En zeg nou zelf, als er iemand tegen jou zo zou tetteren, zou je er toch ook niet naar luisteren?

Ook noemt ze een bord kale macaroni een maaltijd. En die kinderen eten het met hun handen, hebben ze nooit van bestek gehoord? Niet biologische komkommer moet de groente voorstellen. En weet je wat ze ook doen? Tussendoor geeft ze haar kleintjes weleens een gevulde koek. Een hele! Weet je hoeveel suiker daarin zit!?

Ze zei laatst tegen haar zoontje dat hij meteen zijn kamer op moest ruimen anders mocht hij nooit meer Super Mario spelen! Nooit meer! Nou geloof me, dezelfde middag zat hij weer glazig naar het springende mannetje te kijken (samen met zijn moeder) en zijn kamer was nog één grote rotzooi! Lekker consequent…

Ze vergat de tanden onder het kussen van haar dochter weg te halen! Weg was de magie van de tandenfee…

Haar dochter moest wel 20 keer vragen of ze naar haar geïmproviseerde dans op Kinderen voor Kinderen wilde kijken. En toen ze na 20 keer vragen “nou een keertje dan” zei, staarde ze naar haar telefoon ipv het optreden! Oke, aan de choreografie valt nog wat te verbeteren, maar ze kan op z’n minst toch even 5 minuten kijken? Ze mag ook al niet naar zoetsappige kinderkoortjes luisteren! Arm kind.

Ze kijkt overigens sowieso net zoveel naar haar telefoon als naar haar kleintjes.

En dat jongste kleintje heeft tot voor kort elke nacht in haar bed geslapen! En ook nog aan de borst! Dat zal niet best zijn geweest voor hun seksleven…

Al die kleintjes kruipen ’s nachts weleens bij die ouders in bed!

En op sommige dagen, dan zitten die kinderen van haar de hele dag, hele dag! in hun pyjama’s.

Na de kerstvakantie was haar dochter niet helemaal fit en toch heeft ze haar naar school gebracht. Alleen maar omdat ze er even geen zin meer in had en vond dat ze niet ziek genoeg was!

Het huishouden is ook echt een zooitje daar! De wasmand is tot een kilometer gevuld, door de ramen kun je amper kijken en het aanrecht staat negen van de tien keer vol met vuile vaat. Van de vorige dag!!

En die trap! Dat ze nog naar beneden en naar boven kunnen. Op elke trede ligt er wel een speeltje of een poststuk.

Als je met dat gezin afspreekt, zijn ze echt altijd te laat.

Laatst vertelde ze mij dat ze wel een weekend of zelfs een WEEK weg wilde zonder de kinderen! Voor vakantie. Ze is een thuisblijfmoeder, ze heeft altijd vakantie!

Zo, nou. Dat moest ik even kwijt hoor!

O ja, die moeder… Dat ben ik!

Afbeelding: Shutterstock

Baby, Kinderen

De leukste… kinderen van 2014

We weten nu dat ouderschap gepaard gaat met humor, het liefst een flinke dosis humor. Maar het leukste zijn toch altijd nog die kleine (irritante en ó zo schattige) bloedjes van ons. Want hoe vreselijk we ze af en toe achter het behang kunnen plakken, achteraf (en soms tijdens) liggen we in een deuk om sommige situaties waarin we met ze verzeild raken.

Dus vandaag; De leukste kinderen van 2014!

In 2013 werd het woord ‘Selfie’ in de Dikke van Dale opgenomen. Inmiddels hebben heel veel kleintjes de selfie ook ontdekt. Ik ben hem weleens tegengekomen op m’n telefoon. Jij ook?

 

‘Fotobom’, genomineerd als woord van het jaar 2014. Ik kijk er liever naar, want ik lig in een scheur om sommige die voorbij komen. Ook die van de kleintjes zijn zeer vermakelijk…

 

Dit kleintje kijkt ongeveer net zo blij als ik, als ik dit soort voedsel op tafel zie staan.

Het is geen etalagepop maar een dreumes die overduidelijk in zijn lik-fase (ja dat bestaat) zit.

Duidelijk een gevalletje ‘ongewenst in beeld’

Maar ook in de ‘You-Tube scene’ zijn er behoorlijk veel lollige, getalenteerde en vermakelijke kleintjes te vinden.

Eentje die het hele world wide web is overgegaan; de vader-dochter ‘Let It Go’ versie. Heerlijk die overgave!

De tranen rolde over mijn wangen bij het zien van de ‘Jimmy Kimmel – I Told My Kids I Ate All Their Halloween Candy’

En dit lachje dan! Als je binnen 30 seconde niet meelacht, dan heb je écht een zware dag!

https://www.youtube.com/watch?v=PcqPKiNIzww

En als je dit meisje tegenkomt tijdens je ochtendhumeurtje, dan kan je dag niet meer stuk!

 

 

Baby, Uit het nieuws geplukt

De vierling is er!

Weet je dit verhaal nog? Ashley en Tyson zouden na jaren proberen zwanger te worden, de papa en mama worden van twee ééneiige tweelingen. En nu is het zover. De droom van dit stel, vader en moeder worden van een kindje, is dubbel en dwars uitgekomen. Vanaf nu zijn zij de trotse ouders van vier dochters met donker haar! Mooi nieuws toch?

Wil je het stel en de vierling volgen? Op hun Facebookpagina plaatsen ze regelmatig een update.

Baby

Draagmoeder gezocht…?

Ik kan mij een televisieprogramma van een aantal jaar geleden herinneren. Het heette ‘Draagmoeder gezocht‘. In het programma waren vier stellen te die met hulp van een draagmoeder een kind hoopten te krijgen. Bij sommige stellen kreeg ik een nare bijsmaak, maar andere kregen door het programma een hoog gun gehalte. Begrijp me niet verkeerd, ik gun iedereen een kindje, maar over de manier waarop valt te twisten.

Draagmoeder uit India

Zo reisde één stel naar India (in Nederland is commercieel draagmoederschap verboden) om daar een draagmoeder uit te zoeken. In India zaten een aantal moeders te ‘broeden’, voornamelijk met de reden om hun eigen kinderen te kunnen onderhouden. Dat is wat mij onder andere die nare bijsmaak gaf.

Draagmoeder zijn voor je eigen dochter

Er waren ook situaties waar ik een warm gevoel van kreeg. Bijvoorbeeld de moeder die draagmoeder wil zijn voor haar eigen dochter. Helaas is dat uiteindelijk niet gelukt. Of van de vrijwillige draagmoeder Cindy, die het stel Sven en Jeroen een eigen kindje gunde.
Hoe dan ook, de conclusie was duidelijk. Het is in Nederland niet gemakkelijk om aan een draagmoeder te komen. Maar een arts van het VU Medisch Centrum wil dat daar verandering in komt. In Engeland bestaat er een agentschap dat met vrijwillige draagmoeders werkt. De bedoeling van het agentschap is dat het stellen gemakkelijker wordt gemaakt om een draagmoeder te vinden. Deze arts, Roel Schats, vindt dat we moeten kijken of dat ook in Nederland mogelijk is.

Vrijwillig draagmoeder zijn

Om situaties als in India te voorkomen, vind ik het zo een slecht plan nog niet. Als een vrouw vrijwillig draagmoeder wil zijn, ervan uitgaande dat zij volledig achter haar keuze staat, is het toch fantastisch dat de grootste wens van een ongewenst kinderloos stel in vervulling kan gaan?

Wat vinden jullie van de situatie zoals deze nu is in Nederland betreft draagmoeders?

Netflix

Marco Polo vs Ontdekkingsmoeke

Ik beschouw mezelf als een echte ontdekkingsreiziger, een avonturier en een superheld. Het gezinsleven met drie kinderen en een hond is niet niks. Even naar de supermarkt voelt met drie kinderen als een gevaarlijke tocht door de jungle en bovendien, laat dat ’even’ maar achterwege. Een ritje naar Zuid-Frankrijk met drie kleine koters achterin voelt als een expeditie met de Beagle. Het is een heel avontuur om mijn kleintje naar school te brengen, ook al hoeven we slechts één straat over te steken. En als de peuter weer eens wil stoeien, trek ik al mijn kung-fu-vechtkunst uit de kast om een verpletterende indruk op hem te maken. Wat als de vuilnisbak vol zit, waar moet ik die poepluiers nu laten? En waar is de afstandsbediening van de Apple TV eigenlijk gebleven? De kinderen worden helemaal gek als ze vanmiddag geen Netflix kunnen kijken. Je wilt niet weten wat een moeder op een doordeweekse dag allemaal meemaakt én hoe vindingrijk ze moet zijn.

Maar nu ik de trailer van de nieuwe topserie van Netflix gezien heb, besef ik dat mijn avonturen eigenlijk maar heel burgerlijk zijn. Ze vallen in het niet bij de avonturen van een echte ontdekkingsreiziger. Dit wordt de volgende serie, waar ik heerlijk bij ga wegdromen. Spanning, avontuur, romantiek. Ik ontvlucht mijn dagelijkse avonturen en ga op ontdekkingsreis met… Marco Polo.

Naar verwachting wordt Marco Polo de nieuwe topserie van Netflix. Het belooft een spectaculair avontuur te worden met deze ontdekkingsreiziger, waarin we teruggaan naar het China van de 13e eeuw. Een land waar vechtsport, politieke spelletjes en seksuele intriges aan de orde van de dag zijn. Dit is wel even wat anders dan een ontdekkingstocht met een tweejarige, dus ik kijk er naar uit!

https://www.youtube.com/watch?v=bFJaOTHBKcw

Overige, Voor mama

Schoonheid komt van binnenuit

De modellencarrière van Doutzen Kroes zit sinds ze kinderen heeft helemaal in de lift. Ze scoort het ene contract na het andere en dat vindt ze logisch. Aan een Amerikaans magazine vertelt ze dat ze gelooft dat echte schoonheid van binnenuit komt. Als je gelukkig bent, straal je dat uit. En sinds ze een gezin heeft, is ze nog gelukkiger.

Nu kan ik me er wel in vinden dat schoonheid van binnenuit komt.

Maar, lieve Doutzen, als de wallen, over mijn extra buikvel heen, tot op mijn knieën hangen, ik blij moet zijn om ’s morgens mijn haar te kunnen kammen, zonder dat ik twee kleintjes van elkaar af moet plukken omdat ze voor de zoveelste keer elkaar in de haren vliegen, ik geen drie uur schoon kan blijven, meestal red ik het niet eens tot na het ontbijt, want dan heeft de minipeuter haar smeerkaas handen aan mijn knieën afgeveegd, ik regelmatig een blauw oog, een tand door m’n lip, of ergens anders getroffen wordt door een peuter die denkt dat hij Spiderman is, of een andere superheld, of gewoon wil stoeien en ik ook nog regelmatig grijze haren krijg van mijn zesjarige…

Dan moet ik zeggen, mooie Doutzen, dat die schoonheid niet bij iedereen helemaal aan de buitenkant tot z’n recht komt, want ik hou echt zielsveel van mijn kleintjes en ik ben ook best gelukkig.

Maar, eerlijk is eerlijk, door het moederschap zijn mijn prioriteiten ook flink veranderd. Doutzen haar dagelijkse fitnessregime schiet er nogal eens bij in omdat ze liever bij haar kinderen is. En ik ben juist gaan hardlopen, om zo nu en dan eens even geen gekrijs aan mijn kop te horen. “Als ik geen zin heb gooi ik alles om en blijf  ik bij mijn baby.” aldus Doutzen. En als ik geen zin heb, gooi ik ook alles om en bel ik oma, of ze alsjeblieft die kleintjes wil komen halen. En zo hebben Doutzen en ik al met al best veel met elkaar gemeen. 😉

Uit het nieuws geplukt

Baby gebrabbel

De taalontwikkeling van baby’s gaat sneller als ouders positief reageren op hun gebrabbel, zo blijkt uit nieuw onderzoek… Dat wisten we toch allang? Sowieso vraag ik me af waarom je negatief zou reageren op babygebrabbel. Maar goed, er is weer een onderzoek geweest en de wetenschappers (onderzoekers van de Universiteit van Iowa) zijn tot een conclusie gekomen.

Baby’s die vaak een positieve reactie krijgen op hun gebrabbel leren sneller om klinkers uit te spreken en lijken hun gebabbel ook eerder tot specifieke personen te richten. Dat suggereert dat het taalvermogen van kinderen sterk wordt beïnvloed door de omgeving.

Ze hebben 12 moeders met hun baby’s van acht maanden twee keer per maand gedurende 30 minuten geobserveerd. Ze keken naar de interactie en dan vooral de wijze waarop de moeders reageerden op het gebrabbel van hun baby. Een onderzoek bij twaalf proefkonijnen is natuurlijk niet veel, daarom moeten de resultaten ook eerst worden gereproduceerd bij grotere onderzoeken.

Volgens mij is er geen onderzoek voor nodig. Een positieve reactie op babygebrabbel is gewoon het beste wat je kunt doen en ik kan me ook echt niet voorstellen dat je boos zou worden op een baby die brabbelt.

Bron: NU.nl

Baby, Uit het nieuws geplukt, Verzorging voor je kleintje

Verschonen, borstvoeding… Mag het openbaar?

Borstvoeding, verschonen of je kind een kusje geven in het openbaar. Wat kan wel, wat kan niet?

Vandaag zie ik bij de Telegraaf een bericht voorbij komen over verschonen in het openbaar. Een dame, die ook moeder is, schrijft een brief met haar beklag over een andere moeder die haar baby in een propvolle trein aan het verschonen is. In deze brief is het duidelijk dat ze het niet vindt kunnen dat de moeder haar baby ongegeneerd een luier verschoont. Zelf heb ik nooit in zo een situatie gezeten (bomvolle trein met poepluier) en bovendien, om een poepluier te kunnen verschonen heb ik ruimte, veel ruimte nodig.
Maar ik heb er nooit een punt van gemaakt om in het openbaar op te treden (borstvoeding geven). Uiteraard probeerde ik het voeden altijd subtiel te doen. Hoewel het de eerste paar keren behoorlijk klungelig ging, heb ik nooit allebei mijn tieten vol op tafel gegooid. En ik dacht altijd maar, wat hebben jullie nou liever? Een voedende moeder of een krijsend kind?

We weten het al langer, iedereen is anders. De één doet het zus, de ander doet het zo. Het blijft een eeuwige en nutteloze discussie.