Jaaaa! Wie kan er aan de slag met een #Braqeezselfie voor een tripje naar Disneyland Parijs?
Gefeliciteerd, je wint een paar Braqeez Limited Edition shoes! En nu zijn we natuurlijk wel heel benieuwd naar de #Braqeezselfie die je ermee gaat maken… Deze gave sneakers heb je in ieder geval alvast binnen.
Nadat Van Hoorne eerder al zeven andere wereldberoemde sprookjes heeft omgetoverd tot succesvolle musicals, is gisteren de betoverende familievoorstelling Rapunzel De Musical in première gegaan.
Twee jaar geleden zagen we Sita in de rol van Assepoester, waar ze ons betoverde met haar prachtige stem. En ook als Rapunzel weet ze het publiek, waaronder mijn kleintjes, mee te trekken in het vernieuwde sprookje.
Dit keer was niet alleen mijn oudste mee naar een Van Hoorne productie, ook de kleuter en de peuter (voor wie dit een theaterdebuut was) mochten getuigen zijn van hoe het mooie prinsesje met de magische, lange vlecht werd opgesloten in een toren.
Het verhaal verliep niet geheel zoals wij verwachtten. Ons enige referentiekader van Rapunzel is de populaire Disney film en deze is niet te vergelijken met hoe Van Hoorne het verhaal vertaalt in de familievoorstelling Rapunzel. Maar ze houden zich aan de grove lijnen.
Op een dag wordt Rapunzel ontvoerd en opgesloten in een hoge toren, door een gemene tovenares die het haar wil hebben. Elke dag moet Rapunzel haar vlecht uit het torenraam laten zakken, zodat de tovenares naar boven kan klimmen. De jaren verstrijken en Rapunzel groeit in eenzaamheid op tot een knappe vrouw, dromend van een dappere prins die haar zal bevrijden. Zal haar redder ooit komen?
Daarnaast komt er een kapper met gouden schaar ter sprake. Het populaire tovenaarsduo Titus en Fien, komt regelmatig met hilarische scenes voorbij in deze voorstelling. De eenzaamheid en de jaren die verstrijken zijn niet te voelen in deze vlotte voorstelling.
Het is een fantastische cast die de voorstelling neerzet en toch is het Michael van Hoorne weer die de show steelt en mijn kleintjes (en menig volwassene) laat lachen en genieten. Het hilarisch tovenaarsduo is soms iets (te)veel aanwezig, waardoor het wat (te) spannend wordt voor de kleintjes.
Al met al is het absoluut weer een feestje en een aanrader voor de kleintjes die verkleed naar het theater mogen komen. Na afloop van de voorstelling kun je alle acteurs uit de voorstelling in het echt ontmoeten tijdens de uitgebreide Meet & Greet en natuurlijk nog even swingen tijdens het Prinsen en Prinsessenbal. Meer informatie: www.RapunzelDeMusical.nl
Pin ItMijn naam is Irene Wing Easton. Ik ben home-manager van beroep (oftewel heb een gezin met vier kinderen) en daarnaast ben ik schrijfster. Misschien kennen jullie mij van het boek ‘Moe is Moe maar voldaan’. Het boek gaat over de stress die moeders zichzelf en elkaar aandoen. En dan niet op een belerende manier maar vanuit mijn ervaring als Gewone Moeder. Ik schrijf niet hoe moeders het moeten doen maar laat mijn blunders (ja echt) zien en toon verschillende mogelijkheden. Ik pleit ervoor dat moeders zelf hun eigen keuzes maken in de manier waarop zij hun moederschap willen invullen. Bovendien hoop ik te bereiken dat moeders elkaars keuzes respecteren (want wat kunnen vrouwen elkaar toch steken onder/boven water geven!). Lang leve de solidariteit tussen moeders! Onderwerpen als peuterpuberteit, zindelijkheid, seksualiteit, ándere moeders en ga zo maar door, komen vrolijk aan bod.
Ik schreef expres korte verhalen (die elk over een apart stressje of taboe gaan) want moeders kunnen immers nooit lang ongestoord lezen. Het mooiste compliment dat ik kreeg was: ‘Ik heb hardop zitten lachen maar ook gehuild bij jouw boek. Ik dacht dat ik de énige was die tegen dit soort dingen aanliep.’
Ik geef ook lezingen en workshops en daarom steken er allemaal briefjes uit mijn exemplaar.
Een van de onderwerpen is ‘Tijd voor jezelf, waar haal je dat vandaan?’ Aan de hand van mijn gestuntel lees je het antwoord. Wanneer ik eindelijk tijd voor mezelf heb dan wandel ik graag, lees andersmans boek of drink koffie.
Ik werk al een aantal jaren aan een roman die ik nu voor de zoveelste keer (maar dat hoort erbij) aan het herschrijven ben. Tussendoor schrijf ik ook wel eens een artikel. Afgelopen maand werd mijn ‘Ikje’ in de NRC geplaatst.
Een vriendin van me moest onverwacht op reis en nu hebben we dus tijdelijk een Logeerhond. Eerst was het beestje heel schuw maar nu ligt ze gezellig onder mijn werktafel.
Als ervaringsdeskundige ben ik verbonden aan uitgeverij Rheia. Onlangs hadden ze een speciale dag georganiseerd maar ik kon er niet bij zijn. Ik had weer eens een aanval van mijn hersenstam (dat is ook de reden dat ik een ooglapje draag). Ik kreeg naderhand een leuk blocnote toegestuurd met een mooie quote. Overigens gaat het in ‘Moe is Moe maar voldaan’ niet over mijn oog/hersenproblematiek hoor, maar er zit wel een hoofdstuk bij dat heet ‘Moeders kunnen niet ziek zijn’. Dat is denk ik een onderwerp dat jullie ook zullen herkennen. Ik heb er een aantal hilarische verhalen over geschreven waar je naast herkenning ook wat tips uit kunt halen.
In ‘Moe is Moe maar voldaan’ schrijf ik over moederschap met kinderen in de leeftijd van 0-12. Inmiddels heb ik vier pubers (nee, ze wilden niet op de foto) en werk ik ook al aan Moe is Moe deel 2 want ik krijg dagelijks toch zo véél inspiratie. 😉
Mensen die bij ons eten moeten altijd lachen om mijn soeppan. Ik gebruik hem elke dag voor alle maaltijden want ja pubers groeien en eten veel.
Ook dit jaar ging één van mijn kinderen voor het eerst naar de middelbare school. Dus naast een pan met piepers hebben we ook een brugpieper in huis. De afgelopen maand was ik veel bezig om te helpen met het huiswerk en dus ook het aanleren van hoe maak je een samenvatting of mindmap.
Het leuke met pubers is dat ze toch ook veel dingen van toen ze klein waren nog steeds leuk vinden. ‘Mam, je maakt toch wel weer een seizoenstafel hè?’ wordt er telkens gevraagd. Toen het laatst zo regende kwam ik al echt in herfst-stemming en heb ik alles weer veranderd. Deze poppetjes heb ik jaren geleden gemaakt toen ik beter kon zien dan nu.
In ‘Moe is Moe maar voldaan’ staan ook een aantal hoofdstukken over Moe en haar Man. En over het onderwerp ‘communiceren met elkaar…’ Het is soms best lastig om dat te doen en vooral om er tijd voor te maken. Afgelopen maand ging ik met Man een weekeindje naar Vlissingen naar het filmfestival ‘Film by the Sea. Genoten van mooie films maar ook van elkaar, eindelijk eens rustig kunnen bijpraten. Natuurlijk heb ik ook even mijn ‘rode-loper-momentje’ gepakt.
Afgelopen maand heeft mijn boek bij de Hema in Wijchen extra aandacht gekregen. Pontificaal op de toonbank stond een inkijk-exemplaar en erboven hing een banner. Inmiddels heb ik alle reclame-materiaal weer opgehaald. Ik heb een speciale vierwielfiets en die bakken komen dan goed uit!
Als je het leuk vindt kun je hier de boektrailer bekijken:
De inhoudsopgave en 3 (van de ruim 60) hoofdstukken kun je hier lezen. ‘Moe is Moe maar voldaan’ is voor 18,80 euro verkrijgbaar via je boekhandel of bol. Maar je kunt ook een gesigneerd exemplaar bij mij bestellen of cadeau doen aan iemand (ik zet graag een persoonlijke boodschap voorin). Doe dit door een mail te sturen en als je er dan ‘Voor mijn kleintje’ bij zet dan krijg je de hele maand oktober 5 euro korting. Let op: die 5 euro korting in oktober 2015 geldt alleen voor bestellingen via mijn emailadres (exclusief verzendkosten).
Ik wens jullie allemaal een mooie komende maand toe.
Irene Wing Easton.
Er is een onaangename gast hier in huis binnen gedrongen. Genaamd griep. Al een paar dagen heb ik koude rillingen en toen ik gisteravond mijn tanden aan het poetsen was, stond de 7-jarige plots achter mij met de mededeling dat ze moest ‘kotsen’. Wat heerlijk dat een 7-jarige dat netjes in het toilet doet! Het is al ranzig genoeg. Ondanks dat ik zelf ook bijna over mijn nek ga, probeer ik mezelf staande te houden.
Ergens in het boek der moederschap staat namelijk met kleine lettertjes geschreven:
Als (fulltime) moeder ben ik weleens strontjaloers op de man als hij ziek is. Hij stuurt zijn collega’s een berichtje dat hij niet komt en duikt zijn bed weer in (wat overigens ook volkomen terecht is), om ‘lekker’ uit te zieken. Voor een moeder is dat over het algemeen genomen een onhaalbare zaak. De kleintjes moeten ontbijten en naar school gebracht worden. De peuter wil aandacht en een avondmaal komt vrijwel nooit aangewaaid.
Nee het beste wat een moeder kan doen, is ontkennen. Blijven ontkennen. We weten allemaal dat het uiteindelijk onhaalbaar is, maar wat moet ik anders?
Want al zou ik even onder de wol duiken, dan komen de kleintjes om de vijf minuten vragen of ik me weer wat beter voel, ze willen namelijk wat te drinken. Ze zijn hun sokken weer eens kwijt. Of ze kunnen opeens een kunstje wat ik écht moet zien.
Daarbij, wie maakt er een lekker bouillonnetje voor me klaar?
Soms, heel soms wil ik zelf weer even kind zijn. Met een moeder die mij in de watten legt. Een appeltje voor me schilt, paracetamol voor me klaar legt, me instopt onder een dekentje en ondertussen de boel even draaiende houdt.
Maar ja… ergens in het boek der moederschap staat nou eenmaal met kleine lettertjes geschreven: moeders kunnen niet ziek zijn.
Afbeelding: Shutterstock
Als je als moeder van een jongen een kinderkledingwinkel inloopt, dan komt het roze bloemen en glitter geweld je tegemoet. En ergens, daar achter in een hoekje van de winkel, vind je de jongens afdeling. Er hangen broeken, spijkerbroeken over het algemeen, wat shirts en een enkele overhemd.
Het is niet erg, je leert er mee leven. En je leert als moeder van een jongen goed zoeken, speuren naar de pareltjes op de jongensafdeling.
Maar hoe fijn is het nieuws als een meisjesmerk als bobbi ravioli zich gaat ontpoppen tot een meisjes én jongensmerk? Dat is heel fijn! Want het merk staat voor perfect aansluitende modelletjes, leuke details en vooral een heerlijk zacht materiaal dat zeer comfortabel aanvoelt.
Net als bij de meisjeskleding geldt ook voor de jongenskleding van bobbi ravioli: less is more! En ja, uiteraard… Boys will be boys!
De eerste jongenscollectie van bobbi ravioli heeft naast deze longsleeves ook een polotrui in de collectie. Daarnaast is er ook een sweatbroek verkrijgbaar en voor de koude uurtjes een heerlijk sportvestje. Bekijk alle items op www.bobbiravioli.nl
Het is weer om te shoppen en dat merk je. Althans, dat merk ik, want ik ben weer regelmatig te vinden in de online-winkelstraten. En al struinend door de digitale straatjes loop je weleens tegen een pareltje aan. Zo stuitte ik op het ultieme herfstjurkje uit de Ninie wintercollectie.
Een prachtige limited edition ‘autumn jurk’ met aan de voorzijde een allover herfstprint. Het soepele en comfortabele materiaal (95% katoen en 5% elastan) waarvan het jurkje gemaakt is, valt erg mooi. Maar dat niet alleen, het zit natuurlijk ook erg lekker! En dat is nog steeds wat meisjes van 7 willen. Mijn 7-jarige draagt normaal gesproken maat 128. Ik heb dit keer gegokt op maat 134 en dat kan ook prima zoals je ziet.
Dit zou zomaar eens ons lievelingsjurkje kunnen worden dit najaar en daarom een terechte ‘Got to love it’!
Naast dat ik helemaal verliefd ben op dit jurkje, heeft Ninie kinderkleding nog veel meer leuke items in haar nieuwe collectie. Maar het leukste kenmerk is natuurlijk MADE IN HOLLAND. De collecties worden met liefde en eerlijk geproduceerd in Nederland door zeer ervaren naaisters. I like that!
Ben je ook zo enthousiast geworden over Ninie kinderkleding. Ik heb een fijne kortingscode speciaal voor deze gave jurk, of één van de andere gave jurkjes, shirts met dierenprints, hippe stippenrokjes, wat je maar bestellen wilt…
Gebruik de code VMK bij je bestelling op www.ninie.nl en je ontvangt 20% korting én gratis verzending. Mooi meegenomen!
Kortingscode is geldig tot 15 oktober 2015.
Pin It
De wet van Murphy: “if there’s any way they can do it wrong, they will”. Vrij in het Nederlands vertaald: “als iets mis kan gaan, dan gaat het ook een keer mis”, aldus Wikipedia.
In het ouderschap gaan er heel veel dingen goed. Dat zijn de dagen dat alles op rolletjes loopt en ook lekker blijft rollen. Maar men moet de snaren niet te strak spannen, want voor je het weet komt Murphy om de hoek koekeloeren. Dat zijn de dagen waarin er iets dat mis kán gaan, ook mis gaat.
Kinderen kunnen ontzettend snel zijn. Bijvoorbeeld wanneer ze willen ontsnappen uit de tandartsstoel of uit hun bed. Ze kunnen ook te snel groeien, bijvoorbeeld wanneer je dat schattige jurkje achterin de kast vindt en erachter komt dat het al drie maten geleden aangetrokken had moeten worden.
Maar… wanneer het hen uitkomt (en jou uiteraard niet) kunnen ze ook ontzeeeeeeeeeeettend langzaam zijn. Bijvoorbeeld wanneer je nog tien minuten lopen van huis bent en je ontzettend nodig naar de wc moet, of wanneer je even snel de auto in wilt stappen omdat je op tijd op je afspraak wilt zijn en je kleintje besluit om uitgebreid te gaan poepen, kotsen of iets anders ranzigs.
Geloof me. In het ouderschap weet je nooit, maar dan ook nooit waar je aan toe bent. Heb je net groot sperziebonen ingekocht, dan is plotseling boerenkool hun lievelingseten. Zet je de roze beker voor ze neer, dan willen ze alleen nog maar blauw. Snijd je de boterham in zes stukjes, dan moest ‘ie dubbel. Doe je de boterham dubbel, dan had ‘ie in stukjes gemoeten.
Vlak nadat je de bedden hebt verschoont, pist er één in zijn bed. Vlak nadat je de auto hebt gezogen, leegt er één zijn broekzakken of schoenen vol met zand in je auto. Vlak nadat je de muren geschilderd hebt, veegt er één zijn spaghettihanden af aan de muur. Vlak nadat je kleintjes in bad zijn geweest, vind er één nog ergens een stuk chocolade. En vlak nadat je je nieuwe vloerkleed neerlegt, je kleintje besluit om met glitters te gaan knutselen.
Murphy en slapen… BRRR! Het moment dat je (nadat je drie kwartier op de koude vloer naast het bedje gelegen hebt) de kamer uit probeert te sluipen, plakken je voeten aan het laminaat wat nét even teveel geluid maakt, waardoor je kleintje weer op slag klaarwakker is. Of wanneer je je kleintjes de hele week wakker hebt moeten maken voor school, staan ze in het weekend om 6.00 naast je bed te tetteren. En wanneer je het nieuws van een doorslapende baby wereldkundig maakt, vergeet het maar! De komende maand(en) ben je elke nacht weer in de weer.
Oh ja! Wanneer je besloten heb om het middagdutje eruit te halen omdat je kleintje nooit gaat slapen, dondert ze ineens elke middag in slaap op de bank. Of als je een hele autorit bezig bent geweest om je kleintjes wakker te houden, dan raken ze bij de laatste bocht in een diepe coma, waar ze dan de komende uren niet meer uitkomen om vervolgens de hele avond klaarwakker te zijn.
Echt, Murphy en slapen… BRRR!
Opvoeden is het goede voorbeeld geven… Je hebt zojuist je kleintje uitgelegd dat FUCK geen net woord is om zomaar te roepen. Op dat moment gebeurt er iets waardoor er heel hard FUCK uit jouw mond komt rollen. Ook zullen je kleintjes de hele godganse dag door met elkaar kibbelen, ruzie maken of zelfs de hersenen in slaan. Tòt die 10 minuten voor ze naar bed gaan, dan zijn ze elkaars beste vrienden die samen plannetjes bedenken om maar niet het bed in te hoeven. En dan nog dat moment waarop je je voorbeeldige, schattige, zoete kleintjes even meeneemt naar die ‘belangrijke’ afspraak en je kleintjes besluiten om onhandelbare brutale monstertjes te worden en om de haverklap vragen wanneer je nou eens klaar bent omdat ze naar huis willen.
Uiteindelijk blijkt, Murphy is gewoon een eikel.
Afbeelding baby: Shutterstock
Vandaag zal je een bekentenis lezen. Sommige van jullie zullen het misschien niet begrijpen en mij de slechtste moeder aller tijden vinden. Andere van jullie begrijpen meteen wat ik bedoel.
Het is niet dat ik er een hekel aan heb als één van mijn kleintjes dé vraag stelt. Het is gewoon dat ik het niet zo lang volhoud.
Ach, what the heck, ik vind het soms ook echt-niet-leuk! Slééécht…
Ik denk weleens dat mijn kleintjes de concentratieboog van een goudvis hebben, maar als ik even kritisch naar mezelf kijk, is de mijne niet veel beter. Althans, als het op spelen met mijn kleintjes aankomt.
“Mam, wil je met mij spelen?”
Mijn eerste gedachte: ‘Oh God! Pffff Kun je niet even zelf gaan spelen? Nou, laat ik even leuk doen… Als je maar niet dát spelletje kiest’.
Mijn antwoord: “Tuurlijk lieverd, wat wil je doen?”
Een spelletje Levensweg? Ik trek dat niet. Het duurt veel te lang , het is verschrikkelijk saai en er zit totaal geen uitdaging in. Muizenval, nog zo een spel rechtstreeks uit de hel. De bouwwerken pleuren altijd binnen de kortste keren weer in elkaar en niemand snapt eigenlijk de clou van het spel. Mijn kleintjes zetten constant het muisje onder de val, zonder enkele spelregel te volgen. Na wat pogingen tot uitleg ben ik er dan alweer klaar mee. Want er luistert toch niemand. Memory daarentegen, daar kan ik wel een potje van spelen. Iedereen snapt wat de bedoeling is, ook met kleintjes kan het een ware uitdaging zijn en het is ook weer zo opgeruimd.
Langer dan een kwartier échte volledige aandacht geven. Het lijkt zo simpel…
Met de poppen spelen? Of Playmobil? Of LEGO… Het draait er allemaal op uit dat ik doe wat het kleintje zeg. Als ik wat eigen inbreng aan het verhaal geef, wordt dat meteen afgekeurd. ‘Nee mam, zo gaat het verhaal niet!’. En binnen vijf minuten dwaal ik af en ben ik weer door mijn facebook tijdlijn aan het scrollen. Vadertje en moedertje spelen daarentegen, dat kan ik voor een langere tijd volhouden. Zolang ik de baby spelen mag.
Langer dan een kwartier échte volledige aandacht geven. Ik vind het verrekte lastig.
Voorlezen, ook zo een dingetje. Mijn hemel, wat zijn sommige boeken slaapverwekkend. Ik lig nog eerder te knorren dan de kleintjes. Of als je kleintje zelf gaat leren lezen en het dolgraag elke avond aan jou wil laten horen. Heel knap hoor en trots ben ik ook heus. Maar man man, wat gaat dat langzaam. Ondertussen kan ik gerust een wasje vouwen.
Ik weet dat er een dag komt dat mijn kleintjes niet meer met we wíllen spelen. En ongetwijfeld zal ik me er dan schuldig over voelen dat ik niet langer dan een kwartier échte volledige aandacht geven kon. Dat kan dan op de grote stapel schuldgevoel.
Want hoe erg mijn ego het ook vindt om het toe te geven, het lukt me niet om langer dan een kwartier échte volledige aandacht te geven.
Afbeelding: Shutterstock / fizkes
Het is voor mij alweer even geleden, maar ik kan het mij als de dag van gisteren herinneren. Het maken van de tussendoortjes voor de kinderen. Natuurlijk wilden de kids in plaats van een banaantje een Spongebob of Dora koek. Het beleid van de school was echter gericht op gezonde tussendoortjes. Maar dat zeer verantwoorde beleid werd mij door mijn grut doorgaans niet in dank afgenomen.
Met lange tanden werd al dat gezonds bekeken als ware het een broodje poep. De meiden lieten ook regelmatig hun tussendoortje twee weken op school liggen, zodat ik een extreem interessant schimmelproject kon doen als de boxjes dan uiteindelijk weer thuis kwamen. Als ouder wil je natuurlijk dat jouw kinderen iets gezonds binnen krijgen, maar de realiteit op school is heel anders. Het fruit wordt naarmate de kleintjes ouder worden steeds minder interessant. Er is altijd wel een leerling die een hele rol kleffe koeken meekrijgt en met liefde aan jouw kleintje uitdeelt. De banaan belandt óf op een ander tafeltje óf in de kliko. Er is een levendige ruilhandel in de klas, waardoor iedere leerling uiteindelijk wel krijgt wat hij of zij wil, gezond of ongezond.
Soms ben je als ouder gewoon blij als jouw kind überhaupt iets eet, zonder te roepen: “gatverdamme mam, dit eet ik écht niet!”. Eten is het ultieme machtsmiddel van jouw kleintje! Als ouders zich er dan nog eens enorm druk over maken, is de pret compleet. Een mamma die uit haar panty flipt van ellende, dat is nog eens lol!! De oplossing? Samen kiezen en samen bereiden!
Als je nog eens met je handen in je haren aan het keukenblad staat is dit misschien een leuk recept?
Snijd 2 plakken komkommer en smeer er een dun laagje pindakaas tussen. ☺ Makkelijk toch?
Hetzelfde werkt ook met banaan! Uiteraard kun je ook lekkere vruchtenspiesjes maken met een klein beetje gesmolten pure chocolade en wat cocos of gewoon wat kleine snackworteltjes met een hummusdip. Varieer maar lekker en op de fruitdag mag je gerust ook wat rauwkost meegeven. Maak het lekker met een dipje! En snijd het fruit of de groenten in leuke vormpjes, succes gegarandeerd!
Groetjes uit Mell’s Kitchen!
Stilte is goud waard… Totdat je kinderen hebt. Dan is stilte zeer, zéér verdacht!
Ken je dat? Het gevoel dat je bekruipt als je je realiseert dat je kleintjes al een tijdje stil zijn. Héél stil.
Gina Gardner Brown kent dat gevoel wél. Haar 3-jarige dochter en 18 maanden oude zoon zwegen een beetje te lang. Toen ze besloot om een kijkje te nemen had ze haar videocamera gelukkig al gereed. Gelukkig omdat het een heel mooi filmpje opleverde.
https://www.youtube.com/watch?v=dejKH76hdKc
