Een beetje jaloers

Het hebben van kinderen is genieten, ja toch? Van die wangetjes, handjes en voetjes om op te vreten zo schattig. Van die grappige uitspraken die onbewust met het liefste stemmetje uit zo een guitig mondje komen. Van die twinkelende oogjes die je aankijken en de warmste armpjes om je nek.

Zo kostbaar. Zo onbetaalbaar.

En hoewel het onwijs genieten is om ouder te zijn, ben ik toch een beetje jaloers. Jaloers op mijn kleintjes. Wat zou ik soms graag weer even terug willen, weer even klein willen zijn. Het leven van een kind kan zo eenvoudig zijn en ze kunnen zo lekker ongegeneerd dingen doen waar je als volwassene niet meer mee wegkomt.  Lees meer

Mama is ziek versus papa is ziek

Het is duidelijk. Het griep-seizoen is in volle gang. Het heerst, zoals we dat medelevend naar elkaar knikken. En tijdens dit seizoen moeten heel veel moeders er helaas ook aan geloven. En nee, het is niet toegestaan. Want die avondmaaltijd moet toch op tafel komen, er moet iets met die kinderen gebeuren en ja, ook die hond blijft je vragend aankijken.

En daar is dan de man, die ook getroffen wordt door die nare, helse griep…

Sorry, ik kon het niet laten om een ‘mama is ziek versus papa is ziek’ te maken.

Als papa ziek is

– Hele dag in bed
– Te ziek om te eten
– Draagt zijn pyjama
– Komt niet in contact met de kinderen om te voorkomen dat ze ook ziek worden
– Koorts, hoofdpijn, keelpijn, loopneus, ijlen, kreunen, hoesten en kuchen
– Ziek gemeld op het werk
– De kinderen weten papa is ziek
– Nog meer ijlen, kreunen en hoesten
– Krijgt zelfgemaakte soep opgediend
– Slaapt wat bij in een stille kamer, comfortabel in bed
– Zet een zak bevroren erwten op zijn voorhoofd
– Roept om zijn moeder voor medeleven
– De tijd staat stil als hij ziek is
– Duur van het ziek zijn: gaat nooit meer over
– Duur van het ziek zijn in werkelijkheid: één dag

Versus…

Als mama ziek is

– Ligt ook in bed… ’s nachts
– Te druk om te eten
– Draagt gewoon kleding
– Vermijden van de kinderen, hoe dan? En waarom? Zij hebben je tenslotte aangestoken
– Symptomen? Welke symptomen?
– Ziek melden? Droom lekker verder
– Kinderen weten niet dat mama ziek is
– Neemt nog maar een wijntje
– Pakt een blik soep
– Doet een dutje op de bank terwijl de kinderen om drinken vragen en over haar heen hangen
– En ook nog op haar hoofd gaan zitten
– Belt haar moeder als ze zich weer beter voelt
– De tijd blijft maar doordraaien als zij ziek is (de was ook)
– Duur van het ziek zijn: ziek zijn?
– Duur van het ziek zijn in werkelijkheid: twee weken


Afbeelding zieke man: Shutterstock

Het pestclubje!?

Ik heb heel erg getwijfeld over het wel of niet plaatsen van een blog over pesten. Simpelweg omdat ik niet veel zinnigs over dit onderwerp te vertellen heb. Maar toen bedacht ik mij dat ik in dit hele blog niet veel zinnigs zeg. Dus ach, what the heck, ik doe het gewoon.

Ik heb geen idee wat de reden is waarom een kind gemeen gaat doen, waarom een kind een ander kind continu plaagt en waarom dat andere kind dan het slachtoffer is.

Maar op een dag kwam mijn dochter thuis met de mededeling: “Mama, ik zit in het pestclubje”. Dat is zo een moment dat de woorden in de verkeerde volgorde binnen komen en dat je een paar seconde nodig hebt om ze in de juiste volgorde te zetten. Zit-pestclubje-mama-het-in-ik. En eigenlijk kun je alleen maar een ‘WAT?’ uitkramen.  Lees meer

In ziekte en gezondheid tot de dood ons scheidt

Afgelopen week werden wij getroffen door een buikgriep. Het begon bij de peuter. Overgeven, diaree, heel zielig. Vervolgens werd de kleuter ziek en als onze kleuter een griepje oppakt, pakt hij het goed op ook. Niks kon hij binnen houden en alles kwam er (op ons nieuwe bed van een week oud) weer uit. Ik had echt medelijden met het ventje en het liefste wilde ik die ellendigheid van hem overnemen.

Helaas gebeurde dat ook. Helaas, want zoals we allemaal weten, een moeder kan niet ziek zijn.

De man heeft waarschijnlijk ook gedacht ‘kan ik het maar van hem overnemen’, want ook hij werd getroffen. Helaas.

Begrijp me niet verkeerd, ik hou van mijn man. Hij is mijn favoriete volwassen mannelijke persoon. Maar de gezonde versie van hem is gewoon makkelijker om van te houden dan de zieke versie.  Lees meer

Ik ben zo’n jankmoeder

Ik ben een moeder van twee knappies, een pubermeisje van 14 en een kleuterjongen van zes. Er gaat geen gebeurtenis van hen voorbij zonder dat ik sta te janken, kortom ik jank al ruim 14 jaar en sinds zes jaar twee keer zoveel. Zelf word ik er soms “schijt” ziek van. Dan wil ik het niet, maar gebeurt het gewoon. 

Laat ik beginnen met de zwangerschap. Ik weet niet hoe het bij jullie was, maar op sommige momenten was ik behoorlijk labiel. En ja, toen de babies waren geboren was het hek van de dam. Toen kwamen die eeuwige kraamtranen en ook bij iedere keer als ik het allemaal even niet meer wist. 

jankmoeder

De eerste balletles, zwemles, uitvoering, peuterspeelzaal, kinderdagverblijf, kleuterschool en hun eerste geblèr bij het schoen zetten of als ze met Sint Maarten braaf met spanning bij een deur stonden te wachten tot die open werd gedaan. Ik kan vol trots kijken naar die twee “soms” monsters met tranen in mijn ogen. Ook als ze flink gevallen zijn huil ik een beetje mee.   Lees meer

Een bekentenis

Wij papa’s hebben wel eens geheimen voor onze vrouwen. Ik heb ook een geheim en het begint te knagen, liever heb ik het niet. Tot voor kort was het toch beter om het te bewaren, maar nu kan ik het veilig opbiechten.

Daar gaan we dan…

Lieve schat,

kun je je al die slapeloze nachten nog herinneren? Toen onze kinderen baby’s waren bedoel ik. Al die nachten dat ze om beurten huilend wakker werden. Vrouwen hebben daar een soort alarmpje voor. Zouden wij mannen nog dwars door het gehuil – soms harder dan een deathmetalconcert – heenslapen, worden jullie vrouwen bij het minste geringste snikje al wakker. Dat komt door het moederinstinct heb ik wel eens gehoord en vaders hebben dat nu eenmaal niet. Lees meer

feitjes moeder zoon

5 feitjes voor een moeder met een zoon

Net zoals een vader even moet wennen aan een dochter, moet een moeder even wennen aan het idee van het hebben van een zoon. Want nog een keer het andere geslacht in huis, ja wat moet je daar nou mee?

Zelf was ik stomverbaasd toen ik hoorde dat ik zwanger was van een zoon. Nooit had ik verwacht dat dat een optie zou zijn. Had ik nou serieus een piemel in mijn buik? Dat vond ik echt zó een gek idee!

Maar het was waar. Ik beviel van een jongen! En de eerste tijd merk je daar eigenlijk maar weinig van. Maar een jongen groeit ook en uiteindelijk merk je dat in de loop van de tijd een jongen toch echt verschilt van een meisje. 

Lees meer

Die moeder op Instagram

instagram moeder

Zo een moeder op Instagram, je kent haar wel. Zo eentje die alleen maar plaatjes van haar kinderen post… Yep, that’s me!

Ik kan gewoon niet stoppen met het spammen van mijn kleintjes. Ik realiseer het me maar al te goed. Ik zou iets interessants moeten posten, over wat ik allemaal doe en meemaak. Maar hé, dit ís wat ik doe en meemaak.

Kijk hoe grappig mijn kleintje is. Kijk nou toch, wat een cutie. En ik vind het fijn als jij het leuk vindt. Want dit is wat ik doe. Dit is wat ik meemaak. Dit is wat ik heb.

En soms voel ik me weleens zielig. Een beetje verloren, wanhopig omdat ik echt niks interessanters te zeggen heb. En dan hoor ik je denken; heb je haar weer met die gekke kleintjes.

Doordeweeks breng ik twee kinderen naar school. Dit is op zich al een heel avontuur en een behoorlijke overlevingstocht. Voordat we überhaupt de deur uit zijn, heb ik al drie keer mijn verstand verloren en ben ik automatisch overgegaan op de automatische piloot. Als ik die twee dan eindelijk op de juiste plek heb gekregen, moet ik wachten. Wachten op een peuter. Een kwart van mijn leven sta ik te wachten op mijn peuter. Ze moet nog op de schommel. Ze moet nog een keer glijden. Nog één keer over de balk. Laatste keer.  Lees meer

Omgaan met teleurstellingen

Mijn kleintjes kunnen inmiddels zeer goed omgaan met teleurstellingen. Het is niet dat ik ze dat heb aangeleerd, of bewust met teleurstellingen in aanraking laat komen. Het gebeurt gewoon in het leven. En ja, het gebeurt ook gewoon met een moeder als ik.

Ja, ik stel ze weleens teleur. En niet alleen met het antwoord nee.

teleurgesteld kind

Zo stelde ik mijn kleintjes afgelopen voorjaar zeer teleur toen we heel enthousiast aan een moestuintje begonnen en ik binnen twee weken dat tuintje volledig heb laten verzuipen. Sorry kleintjes. Geen boontje dat hier nog groeien gaat en de aardbeitjes moeten we toch ook gewoon bij de supermarkt halen. Groene vingers? Sorry, ik heb ze niet.

Ik stel mijn kleintjes ook regelmatig teleur als ik samen met hun het oudpapier ga wegbrengen. Telkens weer zien mijn kleintjes dat de helft van het oudpapier bestaat uit eigen handgemaakte knutselwerken. Knutselwerken waar ze uren op hebben zitten ploeteren. En ik, hun bloedeigen moeder, die het zo bij het oudpapier flikkert. Wat een teleurstelling.  Lees meer

Spellen voor slimme kinderen

Spelletjes van SmartGames zijn niet enkel voor de ontspanning en plezier, met SmartGames word je al spelend slimmer. Kijk, dat horen wij als ouders natuurlijk graag. We roepen wel altijd heel correct dat het ‘maar’ een spelletje is, maar ondertussen zien we onze kleintjes ook graag slimmer worden.

De eenpersoonspuzzels en denkspellen van SmartGames zorgen ervoor dat onder andere het ruimtelijk inzicht en logisch denkvermogen aangescherpt wordt. Niet alleen voor je kleintjes, ook voor jezelf. Daar kwam ik onlangs achter…

We probeerden een paar spellen: Drie Kleine Biggetjes en de welbekende schuifpuzzel, een soort van Rubiks kubusmaar dan haalbaar voor een ‘simpele ziel’.

Lees meer