Iets wat ik wel weet, is hoe het gaat met het Sinterklaasfeest. En toch begin ik er elk jaar weer aan. Stilletjes hoopte ik dat mijn oudste er dit jaar niet meer in zou trappen. Dat alle credits nu eens naar mij zouden gaan. Maar helaas, niets was minder waar. Mijn kleintjes gingen er voor de volle 100% in en beleefden, voelden en ademden voor drie (lange) weken Sinterklaas. Elke ochtend om 6.00 wakker en niet zomaar wakker, springlevend, hyper waren ze. Elke avond gezanik over het schoenzetten. Driehonderd verlanglijstjes aan mijn neus voorbij zien gaan (hoe weet ik nu wat ze echt willen hebben??) Sinterklaasliedjes tot ik ze niet meer horen kon.
Sinterklaas, SinterKLAAS, SINTERKLAAS! Oh, wat is Sinterklaas te gek, de liefste, de aller aller liefste!
Ik wist het! En toch speelde ik het spel weer mee. Cadeaus inkopen, cadeaus inpakken, cadeaus verstoppen, midden in de nacht wakker schrikken omdat de schoenen nog gevuld moesten worden. En waar was Sinterklaas? Of Piet? En nee, ik ben de beroerdste niet. Maar dat geratel en geratel over die fantastische Sinterklaas die alle credits krijgt en waarvoor? Voor al mijn werk!
Maar halleluja, Sinterklaas is weer vertrokken en ingeruild voor het kerstfeest. Eindelijk, een vredig en rustgevend feest. Een kindje geboren, voor ons allemaal. De zesjarige die regelmatig om een Jezus-kleurplaat vraagt. En twee peuters die vredig met een stal spelen. Totdat… De zesjarige ergens vernomen had dat er een kerstman bestaat en cadeautjes rondbrengt. Baby Jezus vloog door de lucht en de peuters waren één en al oor. ‘Kerstman, cadeautjes, wat een fantastische man, vertel ons meer!!’, was nog net niet de tekst dat uit het mondje van de minipeuter kwam.
Maar nee, ik weet hoe dat gaat. Dan sta ik straks weer inkopen te doen en moeten we het volgende half jaar niet alleen op droog brood leven, maar ook op zeer slappe thee. Bovendien sta ik dan straks wéér cadeaus in te pakken, het plakband van de Sintcadeaus plakt nog steeds aan mijn mouw. En dan moet ik de drie kleintjes wéér kalmeren, temmen en in het gareel houden totdat mijn stem het begeeft.
En wie krijgt er alle credits?
Nee, het gaat niet gebeuren! NIET! Toch?
Afbeelding: Shutterstock
Heel herkenbaar pff die sinterklaasperiode duurt ook gewoon echt te lang! Ik heb er heel duidelijk voor te kiezen om mijn zoontje gelijk te vertellen dat de kerstman nep is,toch lijkt het er niet helemaal in te gaan
Nee de kerstman komt er niet in! Hij mag overal ter wereld cadeaus brengen, maar niet hier. Hier is Sinterklaas. (Zo blij dat die weer een jaar weg is)
En toch liggen er dan cadeaus onder de boom….. Ik heb het liever niet, maar kan het niet tegenhouden. Maar iedereen weet wie ze heeft gekocht. Niet de kerstman!!
Ohhh! Ik vind dat juist zo leuk, die geheimzinnigheid en alles. Komt goed, die credits krijg je over een paar jaar wel 😉