blog

Je kent mij misschien van mijn eigen blog mijnlevenalsmama.nl, of via Instagram, waar ik dagelijks kiekjes deel. Ik ben Gwen, getrouwd met Joost en mama van Olivia en Quinn. Twee geweldige, eigenwijze, slimme, knappe, fantastische, maar bovenal ontzettend lieve meiden van ruim 2,5 en ruim een halfjaar oud.

Juni, de maand waarin de zomer officieel begint en we onze zomervakantie gepland hebben. Geen fancy kampeertrip of all-inclusive resort voor ons, maar ‘gewoon’ een weekje Center Parcs. Even er tussenuit, even bijkomen. Maar vooral: onze eerste vakantie met z’n viertjes, heerlijk! Maar we deden nog veel meer hoor, kijk je mee naar hoe onze maand was?

Nu Quinn groter wordt (en minder breekbaar is), spelen de meiden steeds meer samen. Vind ik zo leuk om te zien. Net als samen op de bank hangen om even televisie te kijken eind van de middag. Olivia is een ontzettend lieve grote zus en hoewel Quinn regelmatig haar speelgoed pakt, weet ze zich goed te beheersen en zegt nog altijd netjes “Nee Quinn, dat mag niet.” Of “Mij!”, maar slaan of duwen is er niet bij gelukkig.

De eerste week van juni begon met veel zon. En wind. Begin van de week was het dus nog geen korte broekenweer, maar later in de week wel. Eindelijk zomer! Vrijdag fietste ik in de snikhete zon (ik moet altijd even wennen als het opeens zo warm is) naar Burgerzaken om een paspoort voor Quinn aan te vragen. Ze staat niet op haar paasbest op de foto, maar vooruit: dat ding bekijken we de komende vijf jaar maar een keer of tien denk ik. Overigens bleek ik bij het afhalen de week daarop een afleverbon van de Ikea in mijn tas gedaan te hebben in plaats van het afhaalbewijs, maar gelukkig zag de dame achter de balie ook in dat in niet voor mijn lol met twee kids onder de arm daar had zitten wachten en kreeg ik Quinns paspoort mee toen ik mezelf met mijn rijbewijs kon identificeren. Extra fijn om dan getrouwd te zijn en dezelfde achternaam te dragen vind ik.

Kijk ze nou zitten samen in het mini-zwembadje, zo lief! Rechtsonder een ordinaire no-make-up-selfie met dochterlief. Ik draag sowieso vaker geen dan wel make-up als ik in- en om het huis ben.

Die zondag kwamen mijn ouders op de thee ’s middags en daarna stelde manlief spontaan voor om uit eten te gaan met ons gezinnetje. We hebben hier in de buurt een zaakje met heerlijke tapas en omdat we de kindjes altijd ‘gewoon’ mee uit lunchen of eten genomen hebben, vermaken ze zich prima aan tafel en vindt Olivia het zelfs écht leuk en gezellig als we ‘een hapje gaan eten’.

De tweede week van juni begon in het tuincentrum. Ik werk 2 dagen per week en ben dus 3 dagen thuis met de meiden als Joost werkt. Naar de vissen en konijnen kijken is een uitje, vooral voor Olivia. Ik zag hele leuke kinderkuipstoeltjes staan en besloot er 2 mee te nemen voor de meisjes. Olivia zou haar eigenwijze peuter-zelf niet zijn als ze dus haar eigen stoeltje op haar poppenwagen (die ook mee was) wilde tillen. Precies zoals ze mij dat zag doen. Gelukkig besloot ze buiten dat het toch nog best ver lopen was en mocht ik ze allebei dragen, anders zouden we voor de lunch nog niet thuis zijn.

Ik fiets naar mijn werk trouwens en in de ruim 2 jaar dat ik daar werk ben ik misschien vijf keer natgeregend, hoe slecht de voorspellingen ook zijn: tussen acht en half negen en vijf en half zes is het bijna altijd droog. Deze foto maakte ik toen ik zonder jas met zonnebril op naar mijn werk fietste. Word ik heel vrolijk van altijd!

Overigens hebben we ook een bakfiets (zie foto), omdat we geen auto hebben en Quinn nog niet in het fietsstoeltje kan. Dat betekent dat ik de meiden ’s ochtends met de bakfiets naar het kinderdagverblijf breng en vervolgens de bakfiets omwissel voor mijn gewone fiets. Met de bakfiets naar mijn werk fietsen is te ver (het is een klein halfuurtje flink doortrappen).

Omdat de nachten niet geweldig gaan hier in huis (iets met een niet-doorslapende baby, maar ook een vaak-wakkere peuter), ga ik soms een uurtje op bed liggen ’s middags als Quinn en Olivia allebei slapen. Helaas, Quinn voelt dat aan denk ik, want kijk eens wie er wakker werd toen ik net wegdommelde?

Juni was ook de maand van Quinns eerste winkelwagenritje. Ze heeft nog ondersteuning nodig, maar ik ben blij dat dit af en toe al kan. Fijner om snel een boodschap met de bakfiets te halen dan om heen- en weer te moeten wandelen voor alleen een pak melk bijvoorbeeld. Die schoenen zijn een nieuwe aanwinst van Joost. In het kader van Vaderdag bezocht ik een evenement voor mijn blog, waarbij de papa’s in het zonnetje gezet werden en een luxe kleding- of schoenenset uit mochten kiezen. Het werden bruin suède handgemaakte schoenen van Giorgio, mét bijpassende riem.

Ze word zo groot, die peuter van mij! Poseren voor de foto, uren knutselen en kleuren, steeds het handje van haar zusje pakken als we aan het fietsen zijn en haar voeren zodra ze de kans krijgt. Quinn leert eten middels de Rapleymethode, waarbij we alles dus in hapklaar formaat geven en ze alles zelf mag eten. Hebben we bij Olivia toentertijd ook gedaan en het is ons erg goed bevallen. Quinn is al net zo’n talent als haar zus en zodra ze zich verslikt herstelt ze zich snel en werkt het eten netjes met haar tong naar buiten. Dit was een eerste keer spaghetti: het ging erin als zoete koek.

Nog meer eetfoto’s, omdat het zo leuk is om te zien. Het wordt een troep in en om de kinderstoel, maar dat blije gezichtje doet me dat keer op keer vergeten. En tot slot: ons weekje vakantie! We verbleven een weekje in Center Parcs de Vossemeren, net over de grens bij Bergeijk, in België. Een prima huis met een berg eenden om te voeren, konijnen en eekhoorns voor het raam tijdens het ontbijt en een zwembad. Alles was even leuk volgens Olivia en zo blijkt maar weer: kinderen hebben niet veel nodig. Een groen knuffeltje van Beemsterkaas en lekkere pizza’s doen de truc tijdens het diner, evenals de selfies voor ons kleine meisje.

We hebben een heerlijke week gehad, maar ik ben stiekem toch altijd weer blij als ik thuis ben. Mijn eigen bed, eigen douche. En hoewel we de maand juni afsloten met Center Parcs, is onze vakantie nog niet ten einde. Joost en ik zijn namelijk nog ruim anderhalve week vrij en de weersvoorspellingen zijn geweldig, dus we gaan lekker in- en om het huis rommelen en wat kleine uitstapjes maken. Gewoon lekker thuis vakantie vieren, houden we van!