Opruimen met kinderen gaat beter wanneer je er een spelletje van maakt of een liedje bij zingt. Zeker met peuters en kleuters. De teksten hoef je niet zelf te verzinnen, als je de volgende 4 opruimliedjes van Plop, Bibaboerderij, Dirk Scheele en Ernst en Bobbie uit je hoofd leert, dan is het klusje zo geklaard.
Bestel hier Kabouter Plop artikelen >>
Lees meer
Wel of geen kinderen?
Wel of geen carrière?
Ben ik wel genoeg thuis?
Ben ik teveel thuis?
Kom ik blij thuis van mijn werk of ben ik vrolijker als ik niet werk?
Is dit alles?
Komen we rond als ik parttime ga werken?
Moeten we niet verhuizen voor ruimte en rust?
Trekken we ze niet uit hun vertrouwde omgeving als we gaan verhuizen?
Ben ik blij als we verhuizen?
Doe ik ze tekort?
Slepen we ze niet te veel met ze?
Geef ik ze wel genoeg uitdaging?
Ben ik nog wel tevreden?
Het zijn allemaal vragen en dilemma’s die dagelijks door mijn hoofd vliegen! Ik heb soms het gevoel dat ik alle mogelijke scenario’s heb bewandeld voor ik een keuze maak waar ik dan nog weken zelf maanden over twijfel. Het doel; iedereen zo happy mogelijk houden. Lees meer
Dat doen we dus niet meer!
Tijdje terug gingen we lekker uiteten met de familie. Laten we een iPad meenemen! Kunnen we het een beetje rekken als de oudste moe wordt.
Nou, meneer heeft de hele avond naar dat ding zitten kijken. Prima, lekker rustig! Het was echt een openbaring, je had er geen kind aan!
Maar hij heeft dus geen hap gegeten… Zelfs de geliefde frietjes zijn onaangetast gebleven. Nou, denk je… is niet zo erg want frietjes zijn toch ongezond. Klopt, was ook mijn gedachten!
Alleen, zodra dat ding uit moest (omdat we gingen) begon de ellende! Eerst een luchtalarm dat afging! Gevolgd door slaan, schoppen en wild gekonkel! Eindigend in mama die de iPad uit z’n handen probeer te wrikken terwijl papa ‘m vast houdt en opa & oma die de baby probeerde te kalmeren. Lees meer
1. Mijn opvoedtrucjes waren vandaag zeker niet belabberder dan gisteren.
2. Iedereen at vandaag minimaal één hap van zijn groente zonder te kokhalzen!
3. De kinderen hebben vakantie. Ik dus ook! En in de vakantie is het elke dag om 16.00 borreltijd.
4. We hoeven 6 weken géén, ik herhaal géén wekker te zetten. Halleluja. Ja echt, dat verdient een Halleluja!
5. De courgette moestuin gaat als een tierelier! Hell yeah, ik kan het! Lees meer
In de meeste gevallen kan het mij vrij weinig schelen hoe jij je kroost opvoedt. Waarschijnlijk net zo min als wat jij vindt over hoe ik mijn zonnestraaltjes elke dag probeer te laten stralen. Flesvoeding, borstvoeding, biologische voeding, McDonalds voeding, je doet maar! Geen voeding, oké doe dat maar niet. Samen slapen, alleen slapen, uiteindelijk niet slapen. Opruimen, zooi maken, alles schoon, alles vies. Het maakt mij niet uit hoe jij het doet.
Verwondering is er wel, dat absoluut. En bewondering ook, maar het zou geen invloed moeten hebben op jouw gevoel, gesteldheid of jouw opvoeding.
Ook al doet de media het weleens beweren, perfectie bestaat niet. Het komt er overigens wel in de buurt, want iedereen maakt zijn eigen perfectie. Maar dan nog, wij hebben geen controle over de handelingen en de keuzes van onze kinderen. Wij kunnen ze niet redden en behoeden voor alles wat er op hun pad komt. Ze zullen zelf moeten dealen met dat ene klasgenootje, met het hartverscheurende liefdesverdriet en met alle domme dingen die ze doen in hun pubertijd.
We kunnen ze bijstaan, we kunnen helpen, maar uiteindelijk zijn ze wie ze zijn. En niet wie wij willen dat ze zijn.
Oké, waar wil ik heen? Soms ben ik het even kwijt. Lees meer
Op zich heb ik niet zo veel moeite met het afstand doen van mijn babyspullen, maar er is een item dat ik al acht keer in de verkoop heb gezet en er ook weer heb uitgehaald. Er wordt gewoon niet genoeg geboden voor de sentimentele waarde die ik aan het Kindekeklein wiegje hang. Dat wiegje, dat ultieme gevoel van verwachting en resultaat, daar waar mijn kleintjes hun eerste levensfase veel tijd hebben doorgebracht. Waar ze tot rust kwamen en waar ik ze kon troosten door de wieg zachtjes heen en weer te wiegen. Dat is onbetaalbaar.
Maar ja, nu ligt het wiegje op zolder weg te kwijnen terwijl er nog zoveel plezier aan beleefd kan worden… Néé, niet meer door ons, maar door een andere kersverse moeder.
Ik doe het gewoon, ik ga het nog één keer proberen. Ik zet mijn oh zo waardevolle wiegje voor de laatste keer in de verkoop, dit keer op Reshopper (nieuwe app, vertel ik je zo meer over) en ik neem definitief afscheid van de babyfase. Want hoe leuk en aandoenlijk mijn kleintjes ook zijn, ik ben klaar. Ja toch?
Goed, en dan nu over de Reshopper-app. De app Reshopper komt uit Denemarken overwaaien. Het is een gratis app waarmee je tweedehands kinderspullen kunt kopen en verkopen bij jou in de buurt. ‘Waarom in de buurt?’ hoor ik je denken. Heel simpel: het is gemakkelijker, duurzamer en socialer! Want de verkoper hoeft zijn handel niet meer te verpakken en naar de andere kant van het land te versturen, voor de aankoper scheelt het verzendkosten en hij of zij kan nu heel gemakkelijk in zijn eigen buurt op zoek naar tweedehands kinderspulletjes. En wie weet maak je nog nieuwe vrienden. Lees meer
Lieve Juf, wij zijn echt heel blij met u. De kleine gaat springend naar school en hij komt huppelend terug. Hij vindt het fantastisch! En, de goedkeuring van de Oma’s heeft u ook op zak! Echt, wij zijn alle fan.
Maarruh…
Nu zag ik gisteren zo’n briefje hangen met de vraag of ouders willen helpen met het schoonmaken van speelgoed, stoelen en keuken. Wat gebeurt er als ik ‘Nee’ antwoord?
Ik bedoel, ik ben niet zo’n klusjes type. Allereerst, als het me gevraagd wordt ga ik juist met de hakken in het zand. Zo werk ik, het werkt beter om te wachten tot ik het zelf aanbiedt. En ja, dat kan dan wel even duren.
Verder, ben ik ook niet zo goed in klusjes waar ik zelf niet achter sta. Ik vrees dat ik dan de kantjes ervan af loop (of poets in deze). Lijkt mij ook niet het resultaat waar u op hoopt.
Ook, heb ik thuis nog een heleboel klusjes liggen die ook heel belangrijk zijn. Ik kom nu al niet aan alles toe, laat staan iemand die daarnaast ook nog een baan heeft om rekening mee te houden. Hoe doen andere ouders dat dan? Lees meer
Voor degene die geen zin hebben in een lap tekst: Stem via deze link op het woord loedermoeder. Thanks!
Het zal jullie vast niet ontgaan zijn, misschien ook wel als het je geen bal interesseert, dat kan… Maar ik ben samen met Melissa en Sharon ook wel bekend van Allinmam en Moeders.nu, bezig met een loedermoeder-initiatief. Het initiatief houdt kort gezegd in dat de perfecte plaatjes die we zien op social media niet altijd het ware verhaal zijn. De plaatjes zijn mooi en een lust voor het oog, absoluut! Het mag er wat mij betreft ook gerust zijn, máár ik vind dat mijn plaatjes er ook mogen zijn. En dat zijn de wat minder mooi gestylde afbeeldingen, zonder algeheel bijpassende feed, maar gewoon zoals mijn leven is. Chaotisch.
#Loedermoeder is een luchtige manier om te laten zien dat het allemaal niet zo perfect hóéft, mag wel maar het hoeft niet! Én dat het bij andere moeders ook niet altijd op rolletjes loopt, want laten we eerlijk zijn, herkenning bij een andere moeder is toch één van de fijnste dingen die er is.
De meeste moeders hebben ermee te dealen… Een verslapte blaasspier. Bij de één ontstaat er al een waterval op het moment dat ze haar neus snuit en de ander heeft wat meer geluk en verliest enkel een paar druppeltjes bij een niesbui vanuit haar tenen.
Het is vervelend, dat klopt. Maar hé, moet je eens zien wat je er voor terug krijgt!
Toch is niezen niet het enige wat een moeder het liefste ontwijkt. Onlangs werd mij weer eens pijnlijk duidelijk gemaakt dat ik bepaalde dingen gewoon beter over laten kan aan iemand zonder verslapte blaasspier.
Trampoline springen. Ik vond het als kind fantastisch! Uren stuiteren op zo een strakgespannen doek, koprol hier, mislukte salto daar, heerlijk. Ik kon het daarom ook helemaal begrijpen dat mijn dochter haar kinderfeestje in zo een springhal vol met trampolines wilde vieren.
Lees meer
Met je kinderen naar een restaurant en nee, dan heb ik het niet over de twee glimmende gele bogen, maar over een écht restaurant. Een restaurant waar je flink wat geld aftikt voor een stukkie vlees. Een verdomd goed stukkie vlees, dat wel, maar niet iets waar je wekelijks na de zwemles te vinden bent.
Moet je naar zulke plekken toegaan mét je kinderen? Ik vind van niet.
Een bordje verboden voor kinderen is wellicht een tikkie overdreven, maar ik vind dat je als ouder gewoon de wijze beslissing moet nemen om je kinderen thuis te laten wanneer je per se naar zulke restaurants toe wilt.
Ouders vergeten namelijk weleens dat er niemand is die hun kinderen zo leuk vindt als zij zelf. Voor hun zijn het speciale glinsterende pareltjes die welopgevoed zijn, maar voor het stelletje aan het tafeltje ernaast, zijn het kleine kleverige schreeuwerige monstertjes. Lees meer
