Voor mama

Baby, Kinderen, Voor mama

To pyjama or not to pyjama

Preuts

Oké, ik ben wel een beetje preuts! Niet, ik-wring-me-in-alle-bochten preuts, maar als ik mezelf niet in evakostuum hoef te tonen ben ik gewoon net iets meer op m’n gemak.

Natuurlijk doe ik niet moeilijk over een dagje sauna, maar ik geniet gewoon een ietsepietsie beetje meer als het toevallig badkledingdag is. Al is het maar dat mijn enorme door zwaartekracht uitgelubberde theezakjes dan netjes op z’n plek zitten en niet tijdens het lopen tegen elkaar aanklotsen.

Maar thuis heb ik er iets minder moeite mee… terwijl mijn achterburen zo de kamer in kunnen kijken, ga ik niet eerst de gordijnen dichtdoen als ik ’s ochtends iets uit de kamer wil pakken.

En hoewel mijn kleintjes netjes pyjama’s aan hebben, heb ik zelf als tiener besloten dat ik dat ondingen vind. Een “slaap” onderbroekje is voldoende.  Lees meer

Overige, Voor mama

Voor mama: Bandajanas teenslippers

Jaa! Het is ein-de-lijk weer om mijn winterschoenen in te ruilen voor zomerse schoentjes. Zodra de temperaturen het toelaten, loop ik het liefste op blote voeten. Thuis en in de tuin is dat wel haalbaar, maar op straat is het toch echt beter om iets aan de voetjes te binden. Na mijn eerste keuze; blote voeten, zijn teenslippers mijn tweede keuze.

Ooit beklom ik Maya tempels en trotseerde wilde jungle paadjes op teenslippers, ja echt, ik kan daar prima hele zomers op lopen. Dit jaar loop ik op de slippers van Bandajanas. Lekker trendy en hip.

Bandajanas teenslippers

Bandajanas zijn teenslippers die je afmaakt met een band naar eigen keuze. Het leuke hieraan is dat je heel gemakkelijk kunt wisselen van banden én dat je de banden op allerlei manieren kunt knopen, hoewel dat knopen wel even oefenen is…

bandjanas Lees meer
Kind, Voor mama, Voor papa

Een gezin met twee kinderen… Dat wil toch iedereen?

Maar je hebt toch al een jongen en een meisje? – Een titel die mij opviel en ik had meteen door waar het blog over ging. Een opmerking die in eerste instantie ook door mijn hoofd gaat als ik gezinnen zie met meerdere kinderen. Twee gezonde kinderen, wat wil je nog meer?

Uiteraard is het helemaal niet aan mij om te bepalen wat jij nog meer wilt. Ieder mens heeft zo zijn eigen gedachtes die gevormd zijn door hun eigen verleden en ervaringen. En sommige mensen laten hun gedachtes weleens over hun lippen glippen. En voor je het weet is de misplaatste opmerking gemaakt.

Zo heb ik als moeder van één kind ook te dealen met die gedachtes van anderen die over lippen heen glippen.

Ik ben een moeder van een driejarig meisje. En zoals het er nu op lijkt, blijf ik moeder van één meisje. Dit lag niet zozeer in de planning, maar zo ging het leven tot nu toe. En ondanks dat de maatschappij de verwachting heeft dat ik nu toch wel de drang zou hebben om mijn verwende en eenzame dochter een broertje of zusje te geven, blijft die drang bij mij uit.

„Wanneer komt de tweede?”
„Uhh niet.” 

Lees meer

Koken en bakken, Overige, Voor mama

Miscommunicatie en moederdag

Ik pies in mijn broek als ik onderstaand filmpje van Roué Vermeer zie over miscommunicatie. Want, één ding moet  ik toegeven, soms vinden wij vrouwen dat de mannen alles maar moeten aanvoélen.

 

Wat zou het toch fijn zijn als onze mannen wat meer -uit zichzelf- huishoudelijke taken op zich nemen. Wat zou het toch fijn zijn dat het hele huishouden keurig op orde is, als je een weekendje weg bent geweest met vriendinnen. Wat zou het fijn zijn als de man ook eens spontaan een wc pot schoon zou maken. Wat zou het fijn zijn als de was in de wasmand -die naast de bank staat- opeens opgevouwen zou zijn.  Lees meer
Kind, Columns, Voor mama

Hoe het lukt met drie kinderen

Regelmatig krijg ik de vraag hoe ik ‘het toch allemaal doe met drie kinderen’. Het is niet zozeer een vraag om advies, althans daar ga ik vanuit. Het is meer verwondering, hoewel ik dat ook weer bijzonder vind, want er zijn genoeg moeders met meer kinderen. Hoe dan ook, hoe doe ik het toch allemaal met drie kinderen? Gewoon doen. Én stel je verwachtingen bij, vooral naar beneden.

Dat bijstellen van je verwachtingen lijkt helemaal vanzelf te gaan, sterker nog, je hebt er niets over te zeggen. Want met drie kinderen wórdt je weleens geleefd. Toen ik mijn eerste kleintje kreeg, was het uitzoeken van een outfit een activiteit. Een leuke activiteit zelfs! Want als mijn kleintje er hip bij liep, dan werd ik er vrolijk van. Niet dat mijn vrolijkheid afhing van het outfit, maar het bracht mij een extra lach op mijn gezicht. Gezonde maaltijden waar mijn kleintjes van zouden genieten, dat was het beeld wat ik voor mij had. Met een glimlach de dag beginnen in ons heerlijke huisje.

Maar de realiteit van ‘hoe ik het toch allemaal doe met drie kinderen’ blijkt iets anders. Verwachtingen bijstellen, of nee, laat die verwachtingen maar gewoon zitten.  Lees meer
Columns, Voor mama

Een leeg nest. Wat nu?

Daar ging ze dan. Met haar rugzakje op haar rug, gevuld met eten en drinken voor het 10-uurtje en de overblijf, liep ze rustig naar school. Nou ja, rustig… We hadden een beetje haast, want kennelijk kost het toch weer wat extra tijd om een derde klaar te stomen voor school in de ochtend.

In ieder geval, ze ging naar school. De hele dag.  Lees meer

Kinderen, Voor mama

Vlechtjes, inlevingsvermogen en hysterische aantrekkingskracht voor roze: dochters!

meisjes

Na een kindertijd met twee broers en altijd de wens te hebben gehad om een zusje te krijgen, zette ik uiteindelijk maar mijn zinnen op een dochter. Niet dat ik jongens stom vond, maar een band creëren met iemand van hetzelfde geslacht was een wens die diep geworteld zat.

Toen ik ruim acht jaar geleden zwanger werd, had ik stiekem ook mijn hoop gevestigd op een meisje. Dan was die maar vast binnen, dacht ik toen. En wonder boven wonder bleek ik nog zwanger van een meisje ook!

Nu zoveel jaren later weet ik dat het geen donder uitmaakt wát het is, als het maar gelukkig is! Maar toch zijn er, ondanks dat ik van beide gevallen even veel houd, wel degelijk verschillen in het opvoeden van een jongen of een meisje.  Lees meer
Overige, Voor mama

Hoe gaat dat in zijn werk, project 333?

Mijn eerste project van 3 maanden ben ik in december gestart en dat is zó goed bevallen, dat ik in maart mijn tweede periode ben gestart.

Project 333 is the minimalist fashion challenge that invites you to dress with 33 items or less for 3 months. Oftewel, Project 333 is de minimalistische fashion uitdaging die oproept om je te kleden met maximaal 33 kledingstuks voor minimaal drie maanden.

Dit is inclusief, accessoires, schoenen, jassen, sjaaltjes en dergelijke.

Het resultaat van december tot en met februari op een rij:  Lees meer
Columns, Kind, Voor mama

Afscheid nemen van de tropenjaren

Moeder worden betekent afscheid nemen. Oké, oké, het betekent niet alleen maar afscheid nemen, maar het is wel onderdeel van het moederschap. Op het moment dat je kleintje ter wereld komt, moet je afscheid gaan nemen van je zwangere buik. Deze zwangerschap komt nooit meer terug. Een tweede zwangerschap is namelijk niet te vergelijken met een eerste zwangerschap en een derde al helemaal niet.

Na het afscheid nemen van de zwangerschap, volgt al snel de afscheid van de kraamtijd. Want hoe snel gaat dat voorbij!? Het ene moment lig je nog volledig in de kreukels en het volgende moment zit je met je baby op de terugkom dag van je pufclub. Daar staan alle kersverse moeders hun kleintjes aan te moedigen om de grootste te zijn of om als eerste om te rollen.

Maar ja, als de kleine dat eenmaal een keertje gedaan heeft, dan behoort het even wegleggen op de bank, ook tot de verleden tijd. Hetzelfde geldt voor tijgeren, kontschuiven, kruipen en uiteindelijk de eerste stapjes. Zeg maar dag tegen de vredige babytijd, achter je dreumes aanhollen is je nieuwe dagelijkse taak.  Lees meer

Kinderen, Voor mama

Hoeveel kan een mens hebben?

zorgen maken

“Heeft uw dochter epilepsie?”, vraagt een jongetje tijdens de overblijf.
“Ja, ze heeft epilepsie” antwoord ik.
“Maar wat is dat dan?”, vraagt het jongetje door.
“Nou, dan heeft ze een korte storing in haar hersenen. En soms valt ze neer en dat is heel vervelend” probeer ik ongemakkelijk uit te leggen.
“Sommige mensen hebben zelfs kanker!”, zegt het jongetje volledig uit het niets.
“Ja, dat had mijn andere dochter” zeg ik zacht zonder dat iemand het hoort.

Hoeveel kan een mens hebben? Deze vraag is mij de afgelopen jaren regelmatig gesteld. Veel! De vraag is alleen hoe je ermee omgaat en dat is voor iedereen anders. Als mens zie ik graag het positieve in dingen. Maak er het beste van, van alles wat je overkomt. De leuke dingen, maar ook de minder leuke dingen. Haal het positieve eruit en teer daar verder op. Als mens lukt mij dat, het lukt om voor mijzelf het positieve in alles te zien, hoe moeilijk soms ook.  Lees meer