Kind

schermtijd kinderen
Kind, Columns

Schermtijd á la lik-me-vessie

Eén keer in de zoveel tijd dan is er weer eens een discussie gaande in het land der moeders. ‘Hoe lang mag jouw kind naar een schermpje staren?’ Een schermpje als in een televisiescherm of een iPad-scherm en zelfs de telefoons en laptops nemen we mee in de discussie.

Vaders houden zich wijselijk ver weg van deze discussie. Het zal hun namelijk aan hun reet roesten hoeveel die koters naar een schempje staren, als ze maar stil zijn.

Ver van de schermpjes

Oké, oké, er zijn ouders (moeders én vaders) die hun kleintjes ver van de schermpjes vandaan houden. Geen schermtijd voor hen en mocht het wel een keer gebeuren, dan beperken ze het tot maximaal een kwartier per dag.  De meeste ouders zullen zeggen: niet langer dan 30 minuten. Per dag. Want zoiets zullen de algemene adviezen wel zijn. Vermoed ik, pin me er niet aan vast, ik maak mij er namelijk niet zo druk over.

Ik hanteer de schermtijd á la lik-me-vessie. 

Vroegâh

In mijn kindertijd hadden ze het nooit over schermtijd. Nu hadden wij ook alleen Nederland 1,2 en 3, wat inhield dat er op woensdagmiddag een tekenfilm van de EO te zien was en op zondagochtend Villa Achterwerk. Verder kregen we toen ik een jaar of 10 was een computer, een heuse pc. Tot in den treuren speelden we om de beurten, ik, mijn broers én mijn vader, daar Tetris op. Verder huurden we in het weekend weleens een videorecorder en een aantal films. Deze keken we dan in het weekend en was de film cool, dan keek ik hem drie keer achter elkaar.

Maar wat ik mij ook herinner is het vele buitenspelen, het sporten op de sportclub, het spelen met een gigantische bak LEGO.

Natuurlijk realiseer ik mij dat in deze tijd het aantal schermpjes ontzettend is toegenomen. Iedereen heeft een eigen scherm tot zijn beschikking, een eigen ‘Netflix-ingang’ en zijn eigen spelletjes. Maar zolang er balans is, vind ik het prima. Mijn kinderen worden er tot nu toe niet agressief of brutaal van, ze komen zo nu en dan zelfs tot rust achter dat schermpje.

Mijn oudste leert enorm veel op haar laptop. Ze doet er woordzoekers op, oefent met rekentuin, hackt het klasbord van haar juf en ja, zo nu en dan kijkt ze ook een filmpje.

Of we kijken met z’n allen. Een kan limonade, een grote bak popcorn op schoot en start de film maar! Beetje lullig om die dan weer na een half uur uit te zetten, vind je niet?

schermtijd

Afbeelding: Shutterstock
Columns, Kind

Bedankt Gargamel

Nou, bedankt joh! Heel fijn, kan ik echt ontzettend waarderen…

Weet je niet waar ik het over heb? Geen probleem, ik leg het graag uit!

Het gaat dus over dat Smurfenijs. Ja Smurfenijs, die je bij de ijscoman in dat parkje krijgen kan! Ow wacht, dat kan dus niet meer…

Echt, iedereen heeft recht op een mening! En het is prima als jij en het bij elkaar opgetrommelde clubje easy peasy gezondheidsfreaks, euh mama’s, lekker klagen over al die kleurstoffen in het ijs. Welgeteld drie ieniemini druppels kleurstof op weet ik niet hoeveel liter vanille/karamel ijs, maar dat terzijde, ik snap het! We voeden allemaal anders op en dat is ook prima.  Lees meer

vakantie frankrijk
Frankrijk, Kind, Reisverslagen, Vakantie

Flower camping Les Aubépines – Le Crotoy

De eerste week van de zomervakantie bivakkeerden we in het ‘Le Sur Somme’ gebied. De baai van de Somme is de trekpleister met aan de ene kant zijn stadje Le Crotoy en aan de overkant zijn middeleeuwse stadje Saint-Valery-sur-Somme. We hebben een plekje in een mobile home op camping Les Aubépines, onderdeel van één van de vele Flower campings in Frankrijk. Animatie voor de kinderen is er aanwezig, maar de hysterische ’tsjoe tsjoe wa’ animatie vind je hier niet. En ook de luidruchtige tieners zijn ver te zoeken, je vindt er hoogstens een aantal op zoek naar een kalverliefde. We waren blij verrast een stukje Frankrijk te ontdekken waar de rust nog vanzelfsprekend is.

somme-baai-frankrijk

Baai van de Somme

Dit is een gebied waar de beeldschone natuur volledig tot zijn recht komt en waar iedereen op zijn eigen manier van genieten kan. Zo kunnen wandelliefhebbers deelnemen aan een wandeltocht die vanuit de camping georganiseerd wordt. Tijdens deze wandeltocht wordt de baai uiteraard niet overgeslagen en is het spotten van de zeehonden één van de hoogtepunten. Ik heb het helaas alleen van horen zeggen, want het (verschrikkelijk) natte weer gooide wat roet in het eten. Maar het idee van zeehondjes spotten bleef ronddwalen in het hoofdje van mijn dochter. Dat was toch wel iets wat zij heel graag zou willen doen en dus deden wij een poging om de zeehonden vanaf een boot te spotten.  Lees meer
Kind, Knutselen

6x knutselen met karton

We hebben nog vijf weken zomervakantie voor ons en Nederland kennende zullen we ook heel wat uurtjes binnen moeten doorbrengen. Naast Netflixen, zijn er natuurlijk ook nog andere toffe dingen om te doen zoals bouwwerken maken van (oude) kartonnen dozen.

Nu is het zo dat er hier genoeg pakketjes binnenkomen om kastelen van te bouwen, mocht je die luxe niet hebben dan kan je natuurlijk even zonder boodschappentassen een ritje naar de supermarkt maken, dan kom je ook wel aan je dozen.

6 voorbeelden waar je wel een tijdje zoet mee bent

1. De raket!

Lees meer
Kind, Columns

Waarom de schoolfoto bewerken?

“Mama, ik heb hier het wondje niet op mijn kin”, zegt mijn zoontje terwijl hij op zijn schoolfoto kijkt.

Inderdaad, het rode verse litteken op zijn kin is op wonderbaarlijke wijze verdwenen. Ik check het nog even op de klassenfoto die dezelfde dag gemaakt is en ja hoor, daar is toch duidelijk een rood litteken te zien op zijn kin. Ze hebben gewoon zitten photoshoppen op de (portret)schoolfoto!

Waarom gaat de schoolfotograaf zitten photoshoppen?

Wanneer ik mijn huis laat taxeren, gaat de taxateur mijn huis toch ook niet hier en daar een likje verf geven om het er beter uit te laten komen? Het is zoals het is en zo is het ook met kinderen. Begrijp me niet verkeerd, ik heb niks tegen photoshoppen. Het gebeurt overal, in de bladen en reclames, niets is wat het lijkt en ik vind dat prima. 

Op zich heb ik zelf ook niets tegen een ‘filtertje eroverheen gooien’, ik gebruik ze in mijn Instagram ook regelmatig. Maar rode plekken en littekens wegpoetsen, ongevraagd notabene, daar heb ik wel een beetje moeite mee. Ik wil niet dat mijn kinderen het gevoel krijgen dat er iets lelijks in hun gezicht zit, wat het beste weggepoetst kan worden. Het is zoals het is, ze zijn zoals ze zijn, puur. En bepaalde dingen horen bij een bepaald tijdperk. Bij de ene schoolfoto missen ze één tand, bij de volgende hebben ze een compleet fietsenrek en bij weer de volgende hebben ze veel te grote tanden voor een veel te klein bekkie.

En zo kan dat ook voorkomen met littekens, of waterpokken. Het ene jaar is het vers en rood, het volgende jaar is het misschien al iets minder zichtbaar. Maar het is er wel, is dat erg? Ik vind van niet!

Hoe ver gaan we?

Dat we leven in een tijdperk waar (je kan doen alsof) je Pinterest perfect door het leven gaat, dat weten we inmiddels allemaal. Maar hoe ver gaan we in het perfectioneren van onze plaatjes? Gaan we straks de bolle wangen ietje laten inslinken? Gaan we tanden erbij plakken? Gaan we de neusjes en de voorhoofden shapen? Knippen we gehele armen af om ze vervolgens op de verkeerde plek terug te plakken? Want dat het photoshoppen van een schoolfoto niet voor het eerst en niet alleen bij deze fotograaf gebeurt, daar weet mijn collega Joyce alles van.

Waar ligt de grens?

Wat mij betreft zijn de schoolfoto’s gewoon met kindjes precies zoals ze zijn, zoals ze er ook mogen zijn. Want roepen we niet altijd met z’n allen dat ieder kind uniek is?

En bovendien het gaat hier om een freaking schoolfoto, geen glamourshoot voor de cover van de Voque!

Afbeelding: Shutterstock

Co-sleeping
Kind, Baby, Columns

Doorslapen? Whahaha

Eens in de zoveel tijd dan gebeurt het weer. Dan wordt de man chagrijnig wakker met de mededeling dat hij héél slecht geslapen heeft en ik voel mijn benen niet meer want die hebben de hele nacht in een houding gelegen die niet goed voor me was.

Het was weer zover, alle drie de kleintjes hebben midden in de nacht hun weg naar ons bed gevonden. Voor één draaien we ons niet meer om, twee wordt al iets minder comfortabel en drie is gewoon écht teveel. Ze worden te groot. Ja je leest het goed, te groot! Ze zijn namelijk 4, 5 en 8.

Je mag gerust denken dat ik niet helemaal goed snik ben, dat klopt ook wel aardig. Maar ik weet zeker dat er meerdere ouders zijn die zo nu en dan net zo een vol bed hebben als ik.

Als je mij acht jaar geleden gevraagd zou hebben wanneer mijn kinderen in mijn bed mochten slapen, had ik geantwoord met nooit! Nou ja, misschien als ze ziek waren dan, maar daar bleef het ook bij. En natuurlijk weet elke nieuwe ouder dat de nachten zwaar en vermoeiend zijn, maar er komt een einde aan. Binnen een jaar moet dat kleine grut toch wel doorslapen.  Lees meer
Kind

Het monster in mijn kind

Wanneer je iemand ziet die sociaal onhandig uit de verf komt, wanneer hij het moeilijk heeft met zichzelf en met zijn omgeving, dan is dat een vervelende waarneming. Wanneer diegene je eigen vlees en bloed is, dan is dat hartverscheurend.

Al jaren probeer ik hem te helpen, te begeleiden en advies te geven, maar helaas is hulpeloos toekijken het uiteindelijke resultaat. Goed bedoelde adviezen van vrienden en familie, zelfs professionele hulp van een psycholoog mocht niet baten. Het helpt mijn zoon niet om mee te komen met de rest van de maatschappij.

Het maakt mij als moeder gefrustreerd en boos, soms zelfs een beetje bang. Bang voor de toekomst, bang voor zijn toekomst. 

Lees meer
Columns, Kind

Wacht maar tot het pubers zijn…

Kleuters zijn ontzettend schattig. Ik weet dat, op het moment ben ik namelijk in het bezit van twee kleuters. Één van vier en één van vijf. Schattig zijn ze, maar ook op en top kleuters.

Mijn kleuters zijn, zonder dat ik opschepperig over wil komen, echt heel leuk. Ze zijn grappig en lief. Zelfs de pakketbezorger smelt wanneer hij mijn twee kleuters ziet. En wanneer één van mijn kleuters verdrietig is, of pijn heeft, dan troost de andere kleuter zijn of haar zusje of broertje. Ze zijn er voor elkaar, ze komen voor elkaar op, ze beschermen elkaar.

Echt heel schattig.

Maar weet je, het zijn niet alleen mijn kleuters die schattig en aandoenlijk zijn, het zijn alle kleuters. Vind je dat niet, dan ben je gewoon een zeiksluif die het leven wat meer toe zou moeten lachen. En anders zou je eens flink doorgekieteld moeten worden, want weet je… Kleuters zijn schattig!

Zoals laatst toen ik bij de kassa stond en mijn kleuters het winkelwagentje fanatiek samen leegmaakten en op de band legden. Ze werkten samen als een onvoorwaardelijk team. Eens in de zoveel tijd dan gebeurt dat en dan ben ik trots. Omstanders zien mijn trotse hoofd en reageren op het aandoenlijke tafereel.

“Ah wat zijn ze schattig en lief voor elkaar”

“Wat heerlijk om zulke hulpen te hebben, wat super lief!”

“Wacht maar tot het pubers zijn…”  Lees meer

Advertorial, Kind

Wil je het badje opzetten?

Ergens in maart begon het al. Mijn kleintjes zagen een paar zonnestralen en snelden naar boven om hun bikini’s en zwembroek aan te trekken. Het vergde wat overtuigingskracht om ze van het absurde idee af te brengen…  ‘Nee lieve uilskuikens, ik ga het badje nu niet opzetten. Als het zomer is…’

‘Mam, het is toch zomer, ga je nu het zwembadje opzetten?’ Ik kom er niet meer onderuit, sorry buren, maar het kinderzwembad gaat weer op.

Een opblaasbad

De afgelopen jaren heb ik me regelmatig een hyperventilatie geblazen. Uiteraard had ik ook een pompje aan kunnen schaffen, maar ja als een badje eenmaal opgezet moet worden, dan moet het ook meteen. En toen er dan eindelijk wel een pomp in huis was, wist ik hem nooit te vinden. Opblaasbadjes en ik zijn niet erg goede vrienden. Maar hé, alles voor je kleintje.  Lees meer