Blue Januari

Waarom laat ik me altijd zo gaan? Elke dag moet ik me bedwingen. Verleiding, waar ik elke dag niet aan moet toegeven.
Feestdagen zijn voorbij en ik voel me dik. Ik heb me in december veel te veel laten gaan. Me laten verleiden met pepernoten, speculaas, kerstkransjes, lekkere drankjes, gourmet, oliebollen. En niet omdat ik het zo lekker vind. Het is vast instinctief of zoiets. Want ik snap ook niet waarom ik nooit genoeg heb. Dat ik niet kan zeggen met een klein lachje zoals anderen: “Nee, hoor dank je, ik zit helemaal vol”. Want ik zit nooit vol! Ik wil altijd meer! Ik ben anders bang dat ik tekort kom. Dat ik misschien niet genoeg zou hebben zeker? Ik denk eigenlijk dat ik in een vorig leven de hongerwinter heb meegemaakt. Anders snap ik ook niet hoe het komt.  Lees meer

Waarom is mijn kind druk, als een wervelstorm?

Ik heb een kind dat voor de buitenwereld een rustig kind lijkt. Maar in huis, in zijn eigen omgeving is hij een wervelstorm, druk dus. Soms stormt hij door het huis alsof het noodweer uitgebroken is, code rood is er niks bij. Onlangs heeft hij in zo’n storm een gigantisch ei op zijn voorhoofd gekweekt en ook nog een voortand ‘verloren’. Verloren als in, met zijn mond hard tegen een nachtkastje gebotst. Even serieus, waarom is mijn kind druk?

Lees meer

Wat doen we met de kerst?

Het huis in kerstsferen. Boom opgetuigd, (twee keer, want halverwege de week bezweek de verlichting, konden alle lichtjes eruit en daarna nieuwe erin). Buiten lichtjes, een krans op de deur, binnen nog meer lichtjes en kerststukken gemaakt. Kaarten rond gebracht, boodschappenlijst gemaakt. Loop ik nog op schema? Is het kerststress of gewoon gezellig?  Lees meer

Husse met je neus ertussen….

Wat eten we vandaag? Dat is elke dag weer de vraag. En eerlijk gezegd, het wordt elke dag steeds moeilijker en ingewikkelder. Ik las laatst een artikel in het het AD. Zout: nog geniepiger dan suiker. Jeetje zeg, wat mogen we tegenwoordig nog wel eten? Suiker is de laatste tijd al een taboe. Ik durfde al niet meer in het openbaar mijn kinderen een lolly of koekje te geven. Dus ik liep met zakken chips de winkel uit. Maar dat mag dus ook niet meer. Ik weet niet of ik mijn zoon van 10 nog kan plezieren met een doosje krentjes met Jip en Janneke erop.  Lees meer

Daar gaat tie…

Het is het zover…. De jongste gaat wennen op school. Daar fietst hij naast me met een rugzak op zijn rug. Een hele vent zo.
Bij sommigen moeders gaat de vlag uit als ze naar school gaan. Lopen ze polonaise door het dorp. En natuurlijk zie ik dat het tijd wordt voor de basisschool. Hij gaat zich soms thuis vervelen. Hij wil alleen maar met vriendjes spelen. De meeste vriendjes zijn al naar school of slapen nog s’middags. En als ik zeg: “Je kunt toch met mij spelen”. Kijkt hij me met een blik aan dat hij dat alleen doet, omdat er echt geen betere keus is.  Lees meer

Wat een moeder niet horen wil

Een moeder moet heel wat woorden en geluiden aanhoren in haar carrière als moeder. De meeste woorden en geluiden zijn leuk, zoals de schaterlach van je kleintje, de eerste keer dat hij ‘mama’ zegt, of wanneer je kinderen lieve woorden tegen elkaar zeggen. Deze woorden en geluiden zijn euforisch en maken het moederschap het mooiste wat er is. Maar jammer genoeg zijn er ook dingen die een moeder niet horen wil. Woorden en geluiden die je een paniekerig gevoel, een vlaag van angst of je zelfs een beetje krankzinnig maken.  Lees meer

Ik hou niet van de babytijd

Oh ja kom maar hoor, met je verontwaardigde blik. Het is alsof ik je vertel dat ik Moeder Theresa geen fijn persoon vind. Hoe durf ik zoiets te zeggen? En dat terwijl ik er één op mijn arm heb bungelen.

“Ik hou niet van baby’s.”

Ja natuurlijk hou ik wel van mijn baby, laat ik het anders zeggen: ik hou niet van de babytijd. 

Lees meer

Hij komt….!!!!

Ons huis is al weken lang in rep en roer. Eigenlijk durf ik al vanaf augustus niet meer met mijn kinderen de supermarkt in, omdat daar al kruidnoten, speculaas, pepernoten en chocolade letters verkocht worden. “Jaaaa!!! Hij komt!!!!”, roepen ze als de mussen van het dak vallen, “Hoeveel nachtjes nog?”. En dat elke dag tot 5 december!!! 

Lees meer

1 jaar voorbij

Onze kleine man is gisteren 1 jaar geworden!!

Tegelijkertijd realiseer ik me dat ik ook al 1 jaar borstvoeding geef. En dat maakt me toch best nog trotser dan het feit dat ik moeder mag zijn van zo’n prachtig mooi mannetje. Met alle daarbij behorende fases die we het afgelopen jaar hebben doorstaan, van leuke tot minder leuke momenten. Want hoe leuk het lijkt, zo’n eerste jaar is niet altijd rozengeur en maneschijn.  Lees meer

Take it easy…

“Schiet op, anders komen we te laat”. Met een slakkengang komen ze aangesloft. “So what?!” Maakt ze niets uit als ze te laat komen. Gestresst en bezweet van het haasten kom ik aangefietst bij het schoolplein en zwaai ik ze gedag. “Gelukkig net op tijd!” Als ik me omdraai zie ik familie “Take it easy” aankomen sloffen. Kinderen zien eruit alsof ze net uit bed komen rollen. Pasta nog rond de monden. En moeders vrolijk lachend en hier en daar een kletsplaatje. Die maakt zich niet druk. Daar zou ik soms echt wel wat van kunnen leren.  Lees meer