De haat-liefde van speeldates

Ik vind het fijn dat mijn kinderen vriendjes hebben, ik bedoel, stel je voor dat ze geen vrienden zouden hebben. Dat kun je geen goed teken noemen. Wanneer een van mijn zoontjes een week lang geen speeldate heeft meegenomen, vind ik dat toch verontrustend en maak ik mij zorgen over zijn sociale toestand.

Maar aan die andere kant…

Als moeder van drie jongens is het hebben van speeldates in mijn huis alsof er een raket vanuit mijn woonkamer wordt gelanceerd. Het liefst zou ik in het laatste schone hoekje van mijn huis gaan zitten huilen, want had ik een half uur geleden niet alles op orde? Ga weg met die vriendjes van jullie! 

Lees meer

Vind je het nou niet jammer dat je geen meisje hebt?

Afbeelding: Shutterstock

Vroeger, toen ik zelf nog kind was, was ik ervan overtuigd dat ik een dochter zou krijgen. Dat was voor mij eigenlijk net zo vanzelfsprekend als dat ik moeder zou worden. Op die leeftijd denk je nog helemaal niet na over eventuele problemen met zwanger worden enzovoort. Ik voerde hele gesprekken met mijn toekomstige dochter, plande leuke uitjes en zou elke dag mooie vlechten in haar haren maken. 

Moeder ben ik inderdaad geworden, maar niet van een meisje. Wel van twee heerlijke jongens. Ik ben helemaal compleet met ze en een derde kindje gaat er zeker niet komen. Zelfs niet als ik de garantie zou hebben dat het een meisje is, dat mijn lijf een derde zwangerschap goed doorstaat en dat ik een gezin van drie kinderen zomaar kan managen. Als ik zie hoeveel moeite, energie, tijd, en ruimte twee kinderen al ‘kosten’ weet ik echt niet waar ik een eventuele nummer drie nog zou moeten plaatsen. Eigenlijk ben ik soms best jaloers op die moeders die dat allemaal maar doen, kunnen en regelen.  Lees meer

Voordat ze in slaap valt

Mijn kleuter heeft aan het einde van de dag even de tijd nodig om de dag te verwerken. As we speak, ik zit op dit moment, terwijl ik dit tik, aan het voeteneind van haar bed. Dit is een ritueel wat er bij ons ingeslopen is. We proberen het er af en toe wel uit te krijgen, maar na een hoop gedonder en frustratie zitten we toch weer braaf aan het voeteneind van het bedje van de kleuter te wachten tot ze in slaap valt.

Het leuke aan dit ritueel is dat ik te horen krijg wat ze die dag zoal gedaan heeft. En aangezien we over het algemeen op de vraag, hoe was het op school? als antwoord ‘goed’ krijgen, is het eigenlijk best leuk om aan het voeteneind van het bedje van mijn kleuter te zitten. Want zo hoor ik nog eens wat, nou ja… een soort van.

Ze kwebbelt namelijk niet tegen mij. Ik probeer haar te negeren en dus reageer ik ook niet op haar gekwebbel. Eigenlijk kan ik er helemaal niks van maken, want het zijn zinnetjes in haar hoofd die er willekeurig uit moeten.

“De hulpjes gaan met stoeltje aan tafel”
“Oefenpakje, oefenpakje, oefenpakje, oefenpakje, oefenpakje”
“Echt pakje, echt pakje, echt pakje, echt pakje”
“Jij gaat bij de deur staan”
“Tot tien, dan ben je af”  Lees meer

Woezel en Pip ‘Op zoek naar de sloddervos’

Inmiddels hebben Woezel en Pip wel bewezen dat ze thuishoren in het theater. Onze ervaringen met de eerdere voorstellingen van Woezel en Pip, Woezel & Pip ‘Alles is fijn’ en Woezel en Pip ‘Overal vriendjes’ waren zo positief, dat we hoge verwachtingen hadden van de nieuwste theatervoorstelling Woezel en Pip ‘Op zoek naar de sloddervos’.

Met opa en oma naar het theater

Dit was dus niet de eerste keer dat één van onze kleintjes het theater van Woezel en Pip bezocht. Maar wel de eerste keer voor opa en oma. Om opa en oma samen met hun kleinkind te laten genieten, is er voor opa en oma niet veel meer nodig dan een gelukkig en stralend kleinkind. En een gelukkig en stralend kleinkind dat ging wel lukken, want wie wordt er nou niet vrolijk van de twee allerleukste hondjes van de wereld?

kleuter in theater Lees meer

Het komt wel goed

moeder is moe

Afbeelding: Shutterstock

Hi! Ja jij, in je oversized shirt en je verschrikkelijk lelijke joggingbroek. Met je rommelige knot en vieze kindersnoet mouwen. Is dat pindakaas of… Nee, je hoeft het niet weten, het interesseert je geeneens.

Ik zie je. Ik voel je! Ik zat daar ook. Het gevoel alsof je verdrinkt in het moederschap. Je spendeert zoveel energie aan het verzorgen van anderen, dat je je laatste restje energie niet ook nog aan jezelf besteden wil. Je wil gewoon even niks. De inspanning van de gedachte alleen al, is genoeg om nog even te blijven zitten.

Ondertussen denk je bij jezelf, wat stel ik me nou aan? Vooruit met de geit. Ik ben een moeder, ik ben een vrouw. Ik heb taken te vervullen.

Maar hetzelfde moment puf je het weer uit. Voel je je totaal onaantrekkelijk en je maakt jezelf wijs dat de man je ook niet meer ziet zitten. Stiekem vind je dat eigenlijk helemaal niet erg. Want eerlijk? Aan het einde van de dag heb je geen trek in nog meer ‘geknuffel’, je wil gewoon alleen nog maar slapen.  Lees meer

Een stukje opvoeding: kijken naar Beat Bugs

“Love, Love, Love”, hoor ik mijn kleuter opeens zingen vanaf de bank. Verheugd door de herkenning vraag ik haar “Wat zing je nou?”. “Love, Love, Love”, zegt ze overtuigd. En samen zingen we het liedje verder mee.

Mijn dochter weet Netflix zelf te bedienen, dat is handig, maar soms kom je weleens voor verrassingen te staan. Dit keer een leuke verrassing, want ik ben best een beetje trots dat zij, als vierjarige, de liedjes van The Beatles meezingt.

beat-bugs-netflix

Pophelden van mijn ouders

The Beatles, ik ben met de popgroep uit de Engelse stad Liverpool niet direct opgegroeid, maar mijn ouders lieten regelmatig een plaatje op de pick-up horen waardoor ik toch de meeste deuntjes mee kan neuriën. Als je het mij vraagt een stukje opvoeding, want het is toch de bestverkopende band in de geschiedenis en bovendien staan The Beatles bovenaan de lijst van de meest succesvolle kunstenaars aller tijden. En dat zijn de legendarische liedjes van The Beatles ook: kunst.  Lees meer

Beste Sinterklaas, hier mijn verlanglijstje

Beste Sinterklaas,

Ik ben het afgelopen jaar redelijk lief geweest. Ik heb ook weer erg mijn best gedaan om de kleintjes op te voeden. Terwijl ik af en toe zo hondsdol werd van de strijd tussen mijn kleintjes onderling, dat ik bij mezelf dacht, slacht elkaar dan maar af, heb ik ze toch telkens weer zonder al te veel kleerscheuren uit elkaar weten te krijgen.

Ik heb voor ze gekookt en ze (een soort van gezond) eten gegeven, ook al belandde de helft daarvan regelmatig in de vuilnisbak.

Ik heb hun kleertjes gewassen, ook al was dat pas wanneer de kledingkasten helemaal leeg waren. Ik stond dan regelmatig op het punt om naar de winkel te rennen, omdat ik ervan overtuigd was dat mijn kinderen helemaal geen kleding meer hadden. Gelukkig kwam ik meestal weer bij zinnen en herinnerde ik me de volle wasmand die eigenlijk ook best wel in het zicht stond al die tijd. Negeren is een tweede natuur geworden.  Lees meer

Omgaan met weerstand

weerstand

Het opvoeden van kinderen heeft veel overeenkomsten met het managen op de werkvloer. Men zegt ook wel eens dat vaders/moeders de beste managers zijn.
Een lastig onderdeel van het managen van collega’s en medewerkers is het omgaan met weerstand. Vaak schiet men in de weerstand als er veranderingen in de organisatie moeten worden doorgevoerd en men het gevoel krijgt dat de verandering er door het hoger management doorheen gedrukt wordt, men niet bij het proces is betrokken en de verandering te snel gaat. Vaak helpt het dan om gewoon even stil te staan, te luisteren naar het verhaal van de collega of medewerker en de tijd te nemen om de ander te laten wennen aan de verandering.  Lees meer

Koffie en wijn

Ik was onlangs heel braaf aan het helpen op de school van mijn kinderen. Het helpen begon direct nadat ik mijn kinderen naar hun klasjes had gebracht, ik was dus niet meer even langs huis geweest. Normaal gesproken als ik mijn kinderen weg heb gebracht, dan neem ik eerst nog even uitgebreid een bakkie koffie en bekijk in alle rust wat Jan de Hoop allemaal te melden heeft over de wereld. Na drie herhalingen weet ik weer hoe ziek de wereld is en mijn dag kan beginnen.

Nou, onlangs dus niet. Toen stond ik om 8.30 in het klasje van mijn kleuter cakejes te bakken want één of andere Piet had het in zijn hoofd gehaald om een recept de wereld in te slingeren.

Je begrijpt, in een klasje van 25 kleuters gaat het maken van cakebeslag niet al te vlot wanneer de kleutertjes om de beurten een schepje suiker, een snufje meel en ook nog een ei trachten toe te voegen. Voor ik het doorhad, nou ja ik had het wel degelijk door, waren we een uur verder. Een uur waarin ik normaal gesproken aan het bijkomen ben van een hels ochtendritueel.

Lees meer

Review en winactie: Star Wars Lightsabers

Een van de mooiste verjaardagscadeau’s die ik als kind heb gekregen was een plastic kruisboog. Een plastic kruisboog met drie pijlen. Drie pijlen met zuignappen erop. Na een dag oefenen op de meegeleverde kartonnen roos, schoot ik op 10 meter afstand mijn tante haar bril van het hoofd. Wilhelm Tel kon een voorbeeld aan me nemen.

En de geschiedenis herhaalt zich. Mijn zoon treedt in mijn voetsporen. Niet met een kruisboog, want dat is zo jaren 80. Maar met een nerf gun met bijpassend Star Wars Lightsaber. Dat hij een goede oog-hand-coördinatie heeft, heeft hij ons als peuter in de ballenbak al bewezen. Nu blijkt ook het schieten met een Nerf gun een sinecure voor hem te zijn. En dat niet alleen. Terwijl hij zijn grote zus met de Nerf gun in de ene hand op afstand houdt, rijgt hij (voor nep natuurlijk) met gemak zijn kleine zus aan het lichtzwaard in zijn andere hand.

Ninja meets cowboy meets Star Wars. Dat is pas jaren 10!

star-war-lichtzwaard Lees meer