Voor papa

Baby, Voor mama, Voor papa

Sorry schat!

Mijn arme kerel heeft het thuis zwaar te voortduren! Ik ben namelijk sinds de geboorte van de tweede een monster. Dat was ik de eerste keer ook (tot hij 1,5 werd) maar heb nu pas door wat voor impact zo’n baby is dat eerste jaar. Maar, monster of niet, uit mijn mond zal je zelden sorry of het spijt me horen…

Dus bij deze een ODE aan mijn kerel!

Sorry… dat ik je negeer als je voor de zoveelste keer vraagt hoeveel schepjes er in de fles melk moet. Ik weet dit van nature en heb dat niet op het pak gelezen.

Sorry… dat je toch moet vragen wie er gaat opstaan als ik besluit niet direct op te springen wanneer de baby ’s nachts ligt te blèren!

Sorry… dat ik niet liefdevol je een knuffel geef en zeg dat je gelijk hebt als je het argument “maar ik moet morgen werken” aandraagt! 

Sorry… dat ik zo gewoontjes ben dat ik mijn slaap tussen 23.00 en 7.30 het hardst nodig heb en dat niet overdag kan inhalen terwijl ik thuis zit.

…

Lees meer

vader en moeder
Columns, Voor mama, Voor papa

Als de kleintjes uit logeren zijn…

vader en moeder

Opeens werd het ons aangeboden…

“Komen alle drie je kinderen een keer logeren?”
“Alle drie? Weet je dat zeker? Ik bedoel… Alle drie…”
“Ja, zo lullig anders voor één iemand.”
“Nou ja, oké. Als jij dat wilt.”

En zo gezegd, zo gedaan. Alle drie onze kinderen gingen logeren. Zomaar. Voor de lol.

Zoals we allemaal wel weten veranderen kinderen je hele leven, zo ook de dates met de man. Eigenlijk was een date met de man voordat de kinderen er waren gewoon een avondje uit. Maar nu de kinderen de date-frequentie drastisch omlaag gehaald hebben, hebben we de behoefte om zo een avondje met z’n tweeën een date te noemen en er alles uit te halen wat er in zit.  Lees meer
Columns, Ja papa, Voor papa

De babe-route

Vrouwen zijn voorspelbaar, ze hebben hun vaste routines. Dat hadden mijn vrienden en ik als jonge vrijgezellen al door. Elk weekend begon voor ons met de ‘babe-route’ door het bruisende winkelhart van onze woonplaats. Alle leuke meisjes gingen op vrijdagavond winkelen én elke vrijdagavond deden zij hun rondje langs dezelfde winkels. En wat deden wij? Wij slenterden op ons gemak langs al deze winkels. Uiteraard tegen de gangbare looprichting in, want zo zagen we de ‘babes’ al van verre aankomen. Dat gaf ons ruim voldoende tijd om oogcontact te maken en een praatje aan te knopen.

Later, toen ik mijn babe al aan de haak had geslagen, bepaalde zij op vrijdagavond uiteraard de route. Elke week dezelfde, maar dat kon mij niet deren. Ik had mijn babe binnen, ik liep graag haar route mee!  Lees meer
Columns, Ja papa, Voor papa

Over jongensnamen en langharig tuig

Als je zwanger bent, staat je een zware taak te wachten. Als vrouw moet je je natuurlijk voorbereiden op de bevalling en als man moet je voldoen aan allerlei onredelijke eisen van je zwangere vrouw.

Zo kan het zomaar gebeuren dat je ineens mee moet naar een borstvoeding-voorlichtingsavond . En hoop je vooraf daar op zijn minst een paar borsten te zullen zien, als je daar zit is elke vorm van erotiek beslist ver te zoeken en hoop je alleen nog maar dat deze avond snel voorbij zal gaan. Zelfs al zou je er wat opsteken, na de komst van de baby heb je toch geen enkel recht meer op de borsten van je vrouw en deze avond is dus eigenlijk volstrekt nutteloos voor jou. Toch moest je gewoon meegaan, het was dat, of ruzie met je vrouw…

Of wat dacht je van het verplichte avondje meepuffen op de zwangerschapsgym. Hoeveel mannen hebben daar al niet met tegenzin gezeten? Zit je daar als man, dan kun je niet veel meer doen dan enkele begripvolle blikken uitwisselen met je lotgenoten, je berusten in je lot en op de juiste momenten meepuffen in de maat van ’altijd is kortjakje ziek’. Het is dat, of ruzie met je vrouw… en met een zwangere vrouw wil je echt geen ruzie maken.  Lees meer
Voor mama, Columns, Overige, Voor papa

In ziekte en gezondheid tot de dood ons scheidt

Afgelopen week werden wij getroffen door een buikgriep. Het begon bij de peuter. Overgeven, diaree, heel zielig. Vervolgens werd de kleuter ziek en als onze kleuter een griepje oppakt, pakt hij het goed op ook. Niks kon hij binnen houden en alles kwam er (op ons nieuwe bed van een week oud) weer uit. Ik had echt medelijden met het ventje en het liefste wilde ik die ellendigheid van hem overnemen.

Helaas gebeurde dat ook. Helaas, want zoals we allemaal weten, een moeder kan niet ziek zijn.

De man heeft waarschijnlijk ook gedacht ‘kan ik het maar van hem overnemen’, want ook hij werd getroffen. Helaas.

Begrijp me niet verkeerd, ik hou van mijn man. Hij is mijn favoriete volwassen mannelijke persoon. Maar de gezonde versie van hem is gewoon makkelijker om van te houden dan de zieke versie.  Lees meer
Columns, Ja papa, Voor papa

Een bekentenis

Wij papa’s hebben wel eens geheimen voor onze vrouwen. Ik heb ook een geheim en het begint te knagen, liever heb ik het niet. Tot voor kort was het toch beter om het te bewaren, maar nu kan ik het veilig opbiechten.

Daar gaan we dan…

Lieve schat,

kun je je al die slapeloze nachten nog herinneren? Toen onze kinderen baby’s waren bedoel ik. Al die nachten dat ze om beurten huilend wakker werden. Vrouwen hebben daar een soort alarmpje voor. Zouden wij mannen nog dwars door het gehuil – soms harder dan een deathmetalconcert – heenslapen, worden jullie vrouwen bij het minste geringste snikje al wakker. Dat komt door het moederinstinct heb ik wel eens gehoord en vaders hebben dat nu eenmaal niet. Lees meer
Columns, Ja papa, Voor papa

Genieten van de illusie

Stel je bent een vader met drie kleine kinderen. Al snel kom je er achter dat je regelmatig al je vindingrijkheid nodig hebt om je kinderen allemaal tevreden te houden. Want hoe vaak willen ze niet tegelijkertijd met hetzelfde speelgoed spelen, willen ze allemaal tegelijkertijd in de buggy zitten of kunnen ze het niet eens worden over de dvd die ze willen kijken?

Als vader heb je de afgelopen jaren hard gewerkt om een aantal standaard trucjes en afleidingstechnieken onder de knie te krijgen, speciaal voor zulk soort gevallen. Maar wat als je kinderen doorkrijgen dat je als een soort Hans Klok probeert ze in de maling te nemen? Wat als je trucjes niet meer werken?

Vorige week was het zo ver.

Lees meer
Kind, Lijstjes, Voor papa

5 feitjes voor een vader met een dochter

Het krijgen van een dochter was voor mij, als vrouw, een droom die uitkwam. De man daarentegen moest even wennen aan het idee. Een dochter, nog één van het andere geslacht in huis, wat moest hij daar nou weer mee? Toen onze eerste dochter eenmaal geboren was, vielen alle zorgen en clichés weg. We hadden een baby! Een kindje, helemaal van onszelf.

Maar door de jaren heen, zijn daar toch wel een paar dingetjes, feitjes, die gelden voor een vader met een dochter.  Lees meer
Columns, Ja papa, Kind, Voor papa

Een bullebak in de ballenbak

Ik heb gemerkt dat ik me over mijn dochters toch wat meer zorgen maak dan over mijn zoon. Het liefst zou ik de hele dag een bodyguard met ze mee sturen om ze te beschermen tegen alle schurken, bandieten en gladjakkers die hun maar lastig zouden kunnen vallen in de grote boze buitenwereld.

Gelukkig heb ik ook een zoon die de taak van bodyguard op zich kan nemen. Hij heeft het als jochie van vier niet altijd even gemakkelijk met een oudere en jongere zus om zich heen. Zijn grote zus wint het fysiek nog gemakkelijk van hem. Zijn kleine zus laat zich de kaas niet van het brood eten, ze heeft als jongste geleerd goed van zich af te bijten. Toch merk je nu al dat hij, als het nodig is, voor zijn zussen door het vuur gaat.

Laatst waren we in een warenhuis met een aparte speelruimte voor de kinderen. De vrouw wilde graag even ongestoord shoppen, dus ik nam de kinderen mee naar de speelruimte, waar ze alle drie de ballenbak in gingen. Zelf installeerde ik me in een hoekje op een stoel en hield een oogje in het zeil.

Er waren nog een paar kinderen in de ballenbak aan het spelen, waaronder een irritante jongeman die met een psychopatisch plezier zijn broertje en zusje terroriseerde. Toen zijn broertje en zusje op zoek naar hun ouders gingen om hun beklag te doen, zocht de jongen meteen een nieuw slachtoffer. Zodra hij de kans kreeg duwde hij mijn oudste dochter hardhandig van een speeltoestel af. Mijn dochter begon zich snikkend een weg naar de uitgang van de ballenbak te banen en ik wilde al overeind komen om het vervelende jongetje vermanend toe te spreken en mijn dochter bij de uitgang op te vangen. Maar dat eerste bleek niet nodig, want mijn zoon was al in aktie gekomen.

Hij stapte resoluut op de bullebak af. Die was zo’n twee koppen groter, dus ik was benieuwd wat er zou gebeuren en besloot het even af te wachten. Van twee meter zie ik mijn peuter een ballenbakbal midden tussen de ogen van de bullebak gooien. De jongen had dit niet aan zien komen en keek verdwaasd om zich heen. Pats! Meteen nog een bal midden in zijn gezicht. Nu sprongen de tranen in zijn ogen. Ik besloot mijn zoon terug te fluiten: “Bodhi, niet met ballen naar andere kinderen gooien, dat is niet leuk!”. Hij keek me vol verbazing aan en mompelde: “Maar papa, hij ging Fenne pijn doen!?”.

Nu ben ik niet voor gewelddadige oplossingen, maar stiekem ben ik toch wel trots op mijn kleine man, die de confrontatie niet uit de weg gaat. Want wat is het heerlijk om te weten dat ik een bodyguard voor mijn kleine meiden in huis heb!
Columns, Ja papa, Voor papa

Je moet niet boos worden

Ken je de film “Gremlins” uit de jaren 80 nog? Een man geeft zijn zoon een Mogwai, een lief klein beestje, cadeau. Mogwais mogen alleen geen water, geen eten na middernacht en geen fel licht. Als zijn zoon zich niet aan deze regels houdt, verandert het beestje in een verschrikkelijke Gremlin en breekt de hel los.

Jouw kinderen, je eigen vlees en bloed, je trots. Die lieve schattige kleine kinderen kunnen soms van het ene op het andere moment veranderen in verschrikkelijke Gremlins die precies weten op welk knopje ze moeten drukken om jou als een bom op scherp te zetten. Meestal is dat je eigen schuld, want je hebt je waarschijnlijk niet aan de belangrijkste regels gehouden. Dit zijn bijna dezelfde regels als voor Mogwais: Je moet ze geen cola geven, ze moeten op tijd naar bed (zeker vóór middernacht), en je moet ze niet aan al te veel heftige impulsen bloodstellen.

Maar goed, je hebt weer eens niet goed opgelet en je Gremlins hebben je weer eens tot het uiterste gedreven. Als je geluk hebt, laten ze je nu meteen ‘ontploffen’. Maar soms willen ze met je spelen, en laten je een eeuwigheid op het randje van waanzin balanceren. In teamverband drukken ze ombeurten steeds weer even op je knopjes, maar net niet zo hard dat je zal ontploffen. Toch is er geen ontkomen aan. Uiteindelijk plof je toch een keer, want als deze bom op scherp gezet is, valt hij met geen mogelijkheid meer te ontmantelen.

Maar… er is een eenvoudig trucje. Het ligt zo voor de hand dat je je af zal vragen waarom je er niet eerder aan gedacht hebt. Of misschien kende je het trucje al, maar was je het door de tijd heen weer vergeten. Je zal het misschien moeten oefenen, maar dan kun je het echt onder de knie krijgen. Halen je kinderen weer eens het bloed onder je nagels vandaan en kun je dit niet op een opvoedkundig goedgekeurde manier oplossen?

Denk hieraan: Word vooral niet boos, laat je niet op scherp zetten. Wat er ook gebeurt, blijf kalm!