recepten

Ja-papa en een barbecue…

Ik ben gek op barbecuen! Thuis gaat de barbecue zodra het weer het toelaat aan. Eerst lekker een fikkie stoken, dan die fijne barbecue geuren, en als kers op de taart al dat lekkere vlees. Een week niet gebarbecued is een week niet geleefd!

Maar toch, als wij op vakantie gaan, laat ik de barbecue liever thuis. Want het geeft ook wel een hoop rommel, de resten van de kooltjes en de vettige gril. Ik heb nu eenmaal een bloedhekel aan afwassen en opruimen… En op de camping vind ik dat helemaal een gedoe.

Dit jaar waren we gelukkig met vrienden op vakantie, die wel hun barbecue mee hadden genomen, maar we kunnen natuurlijk niet elk jaar meeliften op het barbecuegeluk van anderen. Misschien moest ik dan, voor een volgende vakantie, toch maar op zoek gaan naar een compacte barbecue… en toen kwam ‘de vrouw’ aanzetten met een Cobb.

De Cobb is een compacte barbecue, die gemakkelijk in een draagtas is mee te nemen. Deze barbecue werkt op briketten of een zogenaamde Cobble stone. Die laatste is eenvoudig aan te steken en geeft geen rommel. Het schoonmaken is ook een eitje, want de rvs delen zijn eenvoudig af te wassen. En als klap op de vuurpijl, de Cobb wordt aan de buitenkant niet heet, waardoor je ‘m op tafel kan zetten en zelfs wanneer deze in gebruik is nog eenvoudig kunt verplaatsen.

cobb

Natuurlijk hebben we de Cobb al even getest. Op een warme vrijdagavond zijn we met vrienden gaan barbecuen in het plaatselijke recreatiebos. We vonden een mooi plekje met een boomstronk waarop de Cobb helemaal tot zijn recht kwam. Het aansteken van de Cobblestone bleek inderdaad heel eenvoudig en na vijf minuten lagen de eerste stukje vlees op de barbecue… Aan het eind van de avond ging de Cobb weer in zijn tas mee naar huis, waar alle delen los de vaatwasser in gingen…

Ik kan niet wachten op de volgende vakantie. Er staat nog wel het een en ander op het wensenlijstje, maar het eerste kunnen we weer afvinken.

√ barbecue

Wat gaan wij lekker Cobben!

Moe van het opvoeden

Ik ben moe, want dat opvoeden valt niet mee.

Wij hebben de laatste jaren al heel wat meegemaakt met onze drie kleintjes. Toen we er nog maar één hadden, vonden we het al een ramp als zij een griepje had. Maar nu, met drie kleintjes en de medische geschiedenis die we het afgelopen jaar opgebouwd hebben, zijn we door de wol geverfd. We zijn een lopende medische encyclopedie en kennen alle huis-, tuin- en keukenmiddeltjes voor de heersende ziektes. Wij draaien ons hand niet met meer om voor een griepje of de waterpokken. Spuugt een van de kleintjes ’s nachts ons bed onder, dan kan er gewoon ’s nachts gedoucht worden, maken we het bed opnieuw op en wachten we rustig af tot het bed opnieuw onder gespuugd wordt. Dan maar een nachtje wat minder slaap, morgen is er weer een nacht. Nee, op medisch gebied behoren wij tot de top van de amateurs… We raken niet zo snel in de stress. We volgen de standaard routines en als het nodig is, hebben we een goede huisarts en onze contacten op de kinderafdeling in het ziekenhuis…

Maar de rest van dat opvoeden, hoe moet dat dan?

Waarom zijn kinderen het nooit eens met het eten dat geserveerd wordt? Waarom springen ze door het hele huis, als je zelf geen sprankje energie hebt? Waarom zijn ze niet vooruit te branden als je met ze weg wilt? Waarom doen ze altijd het tegenovergestelde van wat je vraagt? Waarom willen ze een konijn als jij een hond wilt? Waarom willen ze niet luisteren als jij praat? Waarom praten ze als jij niet wilt luisteren? Waarom drinken ze hun drinken niet gewoon op, maar gieten het standaard elke dag wel een keer in hun t-shirt? Waarom stoppen ze hun eten nooit gewoon in hun mond, maar verspreiden het op de vloer rond hun plek aan tafel? Waarom vragen kinderen de hele dag om snoep? Waarom slapen ze nooit eens een keer de hele nacht in hun eigen bed? Waarom willen ze altijd op rubber laarsjes lopen? Waarom willen ze nooit hun jas aan als het koud is, en juist wel een jas aan als het bloedheet is?

Het moet haast wel aan de ouders liggen. Want bij anderen gedragen onze kleine monstertjes zich altijd voorbeeldig… natuurlijk…

Wat vaders zo woest aantrekkelijk maakt

Als een man achter een kinderwagen loopt, smelt menig vrouw. Als een man zijn kleintje juichend op het schoolplein onthaalt, smelt menig vrouw. Hoe komt het toch dat mannen met kinderen, ook wel ‘vaders’ genoemd, zo woest aantrekkelijk zijn. Althans, ik vind de vader van mijn kinderen woest aantrekkelijk.

En dit is waarom.

– Omdat hij de kinderwagen voortduwt, terwijl hij ook nog een kleintje in zijn armen heeft.

– Omdat hij de kinderwagen voortduwt, terwijl hij ook nog een kleintje in zijn armen heeft én nog een kleintje aan zijn hand. The Master!

– Omdat hij na het verschonen van een luier net doet alsof hij de stelling van Pythagoras heeft opgelost.

– Omdat hij lacht om de boertjes en scheetjes van zijn kleintje.

– Omdat hij de kleintjes heel goed kan voorlezen. (Veel beter dan mama)

– Omdat hij de kleintjes heel goed kan helpen met huiswerk. (Veel beter dan mama)

– Omdat hij grappig en slim op hetzelfde moment kan zijn.

– Omdat zijn spierballen zo mooi uitkomen als hij zijn kleintje de lucht in tilt. O yeah!

– Omdat zijn ogen gaan stralen als hij zijn kleintje door het gat in het zwembad ziet duiken.

– Omdat hij het nog leuker vind om naar de bios (de nieuwste kinderfilm) te gaan dan de kleintjes.

– Omdat hij denkt dat een gevulde koek een prima ontbijt is.

– Omdat hij zijn kleintjes naar bed brengt en dan eerder in slaap valt dan de kleintjes.

– Omdat hij zijn kleintjes troost en geruststelt als ze bang of verdrietig zijn.

– Omdat hij, in gezelschap van vrouwen, gezellig mee kletst over de kleintjes. Sterker nog, hij schept het meeste op. 

– Omdat hij mij (rustig) overneemt op momenten dat ik ga flippen. En oh ja, dat gebeurt weleens.

– Omdat hij voor zijn tweejarige een motorcross loopfietsje koopt. (Terwijl hij er nog lang niet op past.)

– Omdat hij vervolgens elke maand de peuter op het loopfietsje zet om te kijken of ‘ie er al op past.

– Omdat hij twee jaar later een gat in de lucht springt, omdat zijn zoon eindelijk op het motorcross loopfietsje past.

– Omdat hij altijd de deuren op slot doet, zodat iedereen in huis veilig is.

– Omdat hij naar beneden gaat om te kijken als hij iets vreemds heeft gehoord.

– Omdat hij elke dag voor het eten thuis wil zijn om met zijn gezin te kunnen dineren. Ook al eindigt dat regelmatig in een krijs-festijn.

– Omdat hij de vader van mijn kleintjes is en bovendien ook woest aantrekkelijk.

Afbeelding: Shutterstock

Vijf paar voeten en het sokkensysteem

Vijf paar voeten hebben we hier in huis. Mannenvoeten, vrouwenvoeten, meisjesvoeten, jongensvoetjes en meisjesvoetjes. Ik weet niet precies hoeveel paar sokken we samen hebben, maar ik weet wel dat het er te veel zijn.

sokken

Daarom hebben wij een sokkensysteem bedacht. Als bij ons thuis de sokken gewassen zijn, dan verzamelen we ze in een grote mand. Naast de grote mand hebben we voor iedereen een eigen mandje. Eens in de zoveel tijd zoeken we de sokken die we in de grote mand verzameld hebben uit. We maken er weer paren van en die komen in een van de kleine mandjes terecht. Afhankelijk van de kleur en grootte weten we in welk mandje we de sokken moeten doen.

Klinkt best georganiseerd toch? In theorie is het ook best georganiseerd, maar in de praktijk niet. In de praktijk verzamelen wij de gewassen sokken namelijk in een grote mand. In deze grote mand zitten zoveel sokken dat het praktisch onmogelijk is om er twee dezelfde sokken in terug te vinden. Sorteren is een klusje geworden waar we liever niet meer aan beginnen. De kleine mandjes blijven dus leeg.

Ondertussen wordt de grote mand steeds voller en het bij elkaar zoeken van een paar sokken wordt steeds moeilijker. We zijn nu op het punt aangekomen dat je niet gek meer moet opkijken als bij ons thuis iemand uit wanhoop maar twee verschillende sokken heeft aangetrokken.

De kinderen kan dat trouwens niet veel schelen. Zodra ze de kans krijgen, trekken ze hun sokken toch weer uit…

De man. Hoe hou je het daar ruim 10 jaar mee vol?

De man en ik zijn al ruim 10 jaar (of zelfs al ruim 11 jaar? Die discussie is nog gaande) samen. Eigenlijk is hij helemaal niet ‘de man’. Hij is namelijk nog steeds ‘de vriend’ of ‘vader van mijn kleintjes’, maar dat klinkt helemaal zo afstandelijk. We zijn dus niet getrouwd, iets met bindingsangst enzo, maar ondertussen zijn we toch behoorlijk aan elkaar verbonden (drie kleintjes en een hond) en komen we echt niet meer van elkaar af.

Ik zal je vertellen, ik zou dat ook helemaal niet willen. Ik moet er niet aan denken. We grappen weleens dat we allebei te lui zijn om uit elkaar te gaan en dat zou nog kunnen kloppen ook, áls we dat überhaupt zouden willen. Maar serieus, ik zou niet weten wat ik zonder de man zou moeten. Ik zou hem toch behoorlijk gaan missen, want hij is toch mijn steun en toeverlaat, mijn beste vriend en meestal begrijpen we elkaar met één blik. Nee, die zou ik toch niet willen missen.

En na tien jaar (of 11 jaar) kan ik je een aantal dingen vertellen over wat en hoe ik heb geleerd, hoe je het met een man vol kunt houden.

– Het is belangrijk om te praten en je gedachtes te delen. Maar het is ook belangrijk om te luisteren, of in ieder geval te doen alsof je luistert.

– Een romantisch diner met wijn kan niet op tegen een man die de kleintjes naar bed brengt, terwijl je zelf even wegvlucht onder het mom van ‘een rondje hardlopen’.

– Je hoeft je niet áltijd te scheren, af en toe een paar dagen overslaan, dat kan gewoon.

– Een nachtje samen weg is leuk, maar de kleintjes weer ophalen is nog veel leuker.

– Hoe ouder hoe sexier, inclusief de grijze haren en rimpels.

– Je moet elkaar leuk blijven vinden, ook op Facebook en Instagram

– Ik heb nog steeds altijd gelijk, maar ik hoef dat niet altijd meer te horen.

– Zware tijden, hoe graag ik ze niet had meegemaakt, het heeft ons nog meer gebonden en sterker gemaakt.

– Wees geen trut, tenzij het écht, maar dan ook écht nodig is.

– Het gaat er niet om hoeveel je hebt, het gaat erom wat je hebt.

– En het belangrijkste wat je elkaar kunt geven, naast een wijntje op het juiste moment of een meesterlijke rugmassage, is liefdevolle respect. En ik geloof dat dat ook het beste is wat je je kleintjes kunt meegeven, door het te laten zien.

Kortom, ik had 10 (of 11) jaar geleden de mazzel dat er een cupido raak schoot en ik de man heb gevonden die mij altijd weer aan het lachen kan maken, mij in hectische situaties klakkeloos over kan nemen en met alle liefde (althans dat denk ik) onvoorwaardelijk achter mij staat. En zo houd ik het nog wel weer 10 (of 11) jaar vol met deze man, of vriend, of papa van mijn kleintjes, hoe je het noemen wilt.

Zijn dromen bedrog?

Zijn de meeste dromen echt bedrog? Of toch niet?

Al jaren droomde ik van een bruine labrador. ‘Een hond? Ja, als we een boerderij hebben en hij in een hok in de tuin kan leven. Een hond in huis, dat gaat NOOIT gebeuren!’, waren de stellige woorden van mijn wederhelft.

Maar ik nam er de tijd voor. Jarenlang plantte ik overal zaadjes. Kocht ik een fotolijstje, dan was het precies dat lijstje waar zo’n standaardplaatje van een labrador in zat. Liep er op straat een labrador voorbij, dan wees ik er even naar. Kwam er een film met een labrador op tv, dan zaten wij voor de buis. En had een collega een nieuwe pup, dan vertelde ik dat regelmatig tijdens het avondeten. (‘Oh, had ik dat al verteld, nou ja, het is echt een droppie hoor.’)

Maar eindelijk is het zover, na jaren van hersenspoelen, genieten we nu met het hele gezin van mijn droom.

Bumba-Lily

Wat mijn wederhelft alleen nog niet weet, is dat dit pas de helft van mijn droom is. In mijn droom banjert Zwabber de oude bruine labrador (ok, Zwabber werd Lily de blonde labrador) door mijn grote schuur. In deze schuur, vol met gereedschap, een mooie werkbank en zelfs een brug, leg ik op een warme avond in het voorjaar van 2024 de laatste loodjes aan mijn zelf gerestaureerde Porsche 911 cabrio uit 1977.

porsche

Om deze droom waar te maken zal ik nog wel een paar jaar aan het hersenspoelen zijn, hier gaat nog heel wat tijd en inspanning in zitten, dus ik kan er maar beter snel mee beginnen. Vanavond laat ik deze website op de pagina met Porsche onderdelen openstaan op de computer, zodat vrouwlief deze morgenochtend eerst weg moet klikken voor ze haar favoriete blogs kan lezen. Vanaf morgen geef ik goedkeurende knikjes naar elke oude Porsche die voorbij komt rijden. En je kan wel raden wat voor cadeautje mijn zoon onder de kerstboom zal vinden…

Eens kijken hoe lang het duurt voor dit zijn vruchten af zal werpen!

 

Tips bij het kopen van een gezinsauto

ADVERTORIAL

Voordat je kinderen kreeg , speelde het uiterlijk van de auto waarschijnlijk een grote rol. Maar als je op zoek gaat naar een gezinsauto wegen de praktische functies zwaarder dan hoe de auto eruit ziet.
Waar let je nu eigenlijk op bij het kopen van een gezinsauto? Hieronder een aantal tips en adviezen die je kunnen helpen bij de aankoop van een gezinsauto.

Ruimte is belangrijk
De ruimte is erg belangrijk in een gezinsauto. Je moet er niet alleen de kids in kwijt, maar ook het speelgoed, stoeltjes, luiertassen en de kinderwagen.

De bekleding van de auto
Een auto met lederen bekleding is het handigst wanneer je kleine kinderen hebt. Ze willen nog wel eens spugen of knoeien met hun eten. Lederen bekleding is gemakkelijk schoon te maken.

Isofix
Wanneer de kinderen nog in kinderzitjes zitten is het handig om een auto met isofix systeem uit te zoeken. Hiermee kun je de kinderstoel gemakkelijk in de stoelen vastklikken en hoef je niet moeilijk te doen met gordels.

De financiering van de gezinsauto
Niet geheel onbelangrijk is natuurlijk de financiering van de nieuwe auto. Wanneer je voldoende geld hebt om de auto in één keer te kunnen betalen, is dat natuurlijk erg fijn. Toch hoef je niet bezorgd te zijn wanneer je het bedrag niet in één keer kunt neerleggen. Je kunt namelijk een lening afsluiten om de auto te financieren.

Je hebt bijvoorbeeld de keuze om een persoonlijk krediet of een doorlopend krediet aan te vragen. Bij een persoonlijk krediet weet je exact welk bedrag je leent, los je maandelijks een gedeelte af en betaal je een vaste rente. Bij een doorlopend krediet krijg je te maken met een variabele rente en je weet niet precies wanneer je klaar bent met aflossen. Laat je goed adviseren door een bank of financieel adviseur, want een lening bij de dealer is meestal niet de voordeligste optie.

Veilig op weg
Met deze tips kom je zeker een heel eind. Zoek daarom een auto die bij je gezin past en beleef met elkaar veel rijplezier!

200299934-001