Voor papa | Voormijnkleintje.nl

Stel je bent een vader met drie kleine kinderen. Al snel kom je er achter dat je regelmatig al je vindingrijkheid nodig hebt om je kinderen allemaal tevreden te houden. Want hoe vaak willen ze niet tegelijkertijd met hetzelfde speelgoed spelen, willen ze allemaal tegelijkertijd in de buggy zitten of kunnen ze het niet eens worden over de dvd die ze willen kijken?

Als vader heb je de afgelopen jaren hard gewerkt om een aantal standaard trucjes en afleidingstechnieken onder de knie te krijgen, speciaal voor zulk soort gevallen. Maar wat als je kinderen doorkrijgen dat je als een soort Hans Klok probeert ze in de maling te nemen? Wat als je trucjes niet meer werken?

Vorige week was het zo ver.

Lees meer

Kind, Lijstjes, Voor papa

5 feitjes voor een vader met een dochter

Pauline

Het krijgen van een dochter was voor mij, als vrouw, een droom die uitkwam. De man daarentegen moest even wennen aan het idee. Een dochter, nog één van het andere geslacht in huis, wat moest hij daar nou weer mee? Toen onze eerste dochter eenmaal geboren was, vielen alle zorgen en clichés weg. We hadden een baby! Een kindje, helemaal van onszelf.

Maar door de jaren heen, zijn daar toch wel een paar dingetjes, feitjes, die gelden voor een vader met een dochter. Lees meer

Columns, Ja papa, Kind, Voor papa

Een bullebak in de ballenbak

Arno

Ik heb gemerkt dat ik me over mijn dochters toch wat meer zorgen maak dan over mijn zoon. Het liefst zou ik de hele dag een bodyguard met ze mee sturen om ze te beschermen tegen alle schurken, bandieten en gladjakkers die hun maar lastig zouden kunnen vallen in de grote boze buitenwereld.

Gelukkig heb ik ook een zoon die de taak van bodyguard op zich kan nemen. Hij heeft het als jochie van vier niet altijd even gemakkelijk met een oudere en jongere zus om zich heen. Zijn grote zus wint het fysiek nog gemakkelijk van hem. Zijn kleine zus laat zich de kaas niet van het brood eten, ze heeft als jongste geleerd goed van zich af te bijten. Toch merk je nu al dat hij, als het nodig is, voor zijn zussen door het vuur gaat.

Laatst waren we in een warenhuis met een aparte speelruimte voor de kinderen. De vrouw wilde graag even ongestoord shoppen, dus ik nam de kinderen mee naar de speelruimte, waar ze alle drie de ballenbak in gingen. Zelf installeerde ik me in een hoekje op een stoel en hield een oogje in het zeil.

Er waren nog een paar kinderen in de ballenbak aan het spelen, waaronder een irritante jongeman die met een psychopatisch plezier zijn broertje en zusje terroriseerde. Toen zijn broertje en zusje op zoek naar hun ouders gingen om hun beklag te doen, zocht de jongen meteen een nieuw slachtoffer. Zodra hij de kans kreeg duwde hij mijn oudste dochter hardhandig van een speeltoestel af. Mijn dochter begon zich snikkend een weg naar de uitgang van de ballenbak te banen en ik wilde al overeind komen om het vervelende jongetje vermanend toe te spreken en mijn dochter bij de uitgang op te vangen. Maar dat eerste bleek niet nodig, want mijn zoon was al in aktie gekomen.

Hij stapte resoluut op de bullebak af. Die was zo’n twee koppen groter, dus ik was benieuwd wat er zou gebeuren en besloot het even af te wachten. Van twee meter zie ik mijn peuter een ballenbakbal midden tussen de ogen van de bullebak gooien. De jongen had dit niet aan zien komen en keek verdwaasd om zich heen. Pats! Meteen nog een bal midden in zijn gezicht. Nu sprongen de tranen in zijn ogen. Ik besloot mijn zoon terug te fluiten: “Bodhi, niet met ballen naar andere kinderen gooien, dat is niet leuk!”. Hij keek me vol verbazing aan en mompelde: “Maar papa, hij ging Fenne pijn doen!?”.

Nu ben ik niet voor gewelddadige oplossingen, maar stiekem ben ik toch wel trots op mijn kleine man, die de confrontatie niet uit de weg gaat. Want wat is het heerlijk om te weten dat ik een bodyguard voor mijn kleine meiden in huis heb!

Columns, Ja papa, Voor papa

Je moet niet boos worden

Arno

Ken je de film “Gremlins” uit de jaren 80 nog? Een man geeft zijn zoon een Mogwai, een lief klein beestje, cadeau. Mogwais mogen alleen geen water, geen eten na middernacht en geen fel licht. Als zijn zoon zich niet aan deze regels houdt, verandert het beestje in een verschrikkelijke Gremlin en breekt de hel los.

Jouw kinderen, je eigen vlees en bloed, je trots. Die lieve schattige kleine kinderen kunnen soms van het ene op het andere moment veranderen in verschrikkelijke Gremlins die precies weten op welk knopje ze moeten drukken om jou als een bom op scherp te zetten. Meestal is dat je eigen schuld, want je hebt je waarschijnlijk niet aan de belangrijkste regels gehouden. Dit zijn bijna dezelfde regels als voor Mogwais: Je moet ze geen cola geven, ze moeten op tijd naar bed (zeker vóór middernacht), en je moet ze niet aan al te veel heftige impulsen bloodstellen.

Maar goed, je hebt weer eens niet goed opgelet en je Gremlins hebben je weer eens tot het uiterste gedreven. Als je geluk hebt, laten ze je nu meteen ‘ontploffen’. Maar soms willen ze met je spelen, en laten je een eeuwigheid op het randje van waanzin balanceren. In teamverband drukken ze ombeurten steeds weer even op je knopjes, maar net niet zo hard dat je zal ontploffen. Toch is er geen ontkomen aan. Uiteindelijk plof je toch een keer, want als deze bom op scherp gezet is, valt hij met geen mogelijkheid meer te ontmantelen.

Maar… er is een eenvoudig trucje. Het ligt zo voor de hand dat je je af zal vragen waarom je er niet eerder aan gedacht hebt. Of misschien kende je het trucje al, maar was je het door de tijd heen weer vergeten. Je zal het misschien moeten oefenen, maar dan kun je het echt onder de knie krijgen. Halen je kinderen weer eens het bloed onder je nagels vandaan en kun je dit niet op een opvoedkundig goedgekeurde manier oplossen?

Denk hieraan: Word vooral niet boos, laat je niet op scherp zetten. Wat er ook gebeurt, blijf kalm!

Ja papa, Voor papa

Ja-papa en een barbecue…

Arno

Ik ben gek op barbecuen! Thuis gaat de barbecue zodra het weer het toelaat aan. Eerst lekker een fikkie stoken, dan die fijne barbecue geuren, en als kers op de taart al dat lekkere vlees. Een week niet gebarbecued is een week niet geleefd!

Maar toch, als wij op vakantie gaan, laat ik de barbecue liever thuis. Want het geeft ook wel een hoop rommel, de resten van de kooltjes en de vettige gril. Ik heb nu eenmaal een bloedhekel aan afwassen en opruimen… En op de camping vind ik dat helemaal een gedoe.

Dit jaar waren we gelukkig met vrienden op vakantie, die wel hun barbecue mee hadden genomen, maar we kunnen natuurlijk niet elk jaar meeliften op het barbecuegeluk van anderen. Misschien moest ik dan, voor een volgende vakantie, toch maar op zoek gaan naar een compacte barbecue… en toen kwam ‘de vrouw’ aanzetten met een Cobb.

De Cobb is een compacte barbecue, die gemakkelijk in een draagtas is mee te nemen. Deze barbecue werkt op briketten of een zogenaamde Cobble stone. Die laatste is eenvoudig aan te steken en geeft geen rommel. Het schoonmaken is ook een eitje, want de rvs delen zijn eenvoudig af te wassen. En als klap op de vuurpijl, de Cobb wordt aan de buitenkant niet heet, waardoor je ‘m op tafel kan zetten en zelfs wanneer deze in gebruik is nog eenvoudig kunt verplaatsen.

Natuurlijk hebben we de Cobb al even getest. Op een warme vrijdagavond zijn we met vrienden gaan barbecuen in het plaatselijke recreatiebos. We vonden een mooi plekje met een boomstronk waarop de Cobb helemaal tot zijn recht kwam. Het aansteken van de Cobblestone bleek inderdaad heel eenvoudig en na vijf minuten lagen de eerste stukje vlees op de barbecue… Aan het eind van de avond ging de Cobb weer in zijn tas mee naar huis, waar alle delen los de vaatwasser in gingen…

Ik kan niet wachten op de volgende vakantie. Er staat nog wel het een en ander op het wensenlijstje, maar het eerste kunnen we weer afvinken.

√ barbecue

Wat gaan wij lekker Cobben!

Columns, Ja papa, Voor papa

Moe van het opvoeden

Arno

Ik ben moe, want dat opvoeden valt niet mee.

Wij hebben de laatste jaren al heel wat meegemaakt met onze drie kleintjes. Toen we er nog maar één hadden, vonden we het al een ramp als zij een griepje had. Maar nu, met drie kleintjes en de medische geschiedenis die we het afgelopen jaar opgebouwd hebben, zijn we door de wol geverfd. We zijn een lopende medische encyclopedie en kennen alle huis-, tuin- en keukenmiddeltjes voor de heersende ziektes. Wij draaien ons hand niet met meer om voor een griepje of de waterpokken. Spuugt een van de kleintjes ’s nachts ons bed onder, dan kan er gewoon ’s nachts gedoucht worden, maken we het bed opnieuw op en wachten we rustig af tot het bed opnieuw onder gespuugd wordt. Dan maar een nachtje wat minder slaap, morgen is er weer een nacht. Nee, op medisch gebied behoren wij tot de top van de amateurs… We raken niet zo snel in de stress. We volgen de standaard routines en als het nodig is, hebben we een goede huisarts en onze contacten op de kinderafdeling in het ziekenhuis…

Maar de rest van dat opvoeden, hoe moet dat dan?

Waarom zijn kinderen het nooit eens met het eten dat geserveerd wordt? Waarom springen ze door het hele huis, als je zelf geen sprankje energie hebt? Waarom zijn ze niet vooruit te branden als je met ze weg wilt? Waarom doen ze altijd het tegenovergestelde van wat je vraagt? Waarom willen ze een konijn als jij een hond wilt? Waarom willen ze niet luisteren als jij praat? Waarom praten ze als jij niet wilt luisteren? Waarom drinken ze hun drinken niet gewoon op, maar gieten het standaard elke dag wel een keer in hun t-shirt? Waarom stoppen ze hun eten nooit gewoon in hun mond, maar verspreiden het op de vloer rond hun plek aan tafel? Waarom vragen kinderen de hele dag om snoep? Waarom slapen ze nooit eens een keer de hele nacht in hun eigen bed? Waarom willen ze altijd op rubber laarsjes lopen? Waarom willen ze nooit hun jas aan als het koud is, en juist wel een jas aan als het bloedheet is?

Het moet haast wel aan de ouders liggen. Want bij anderen gedragen onze kleine monstertjes zich altijd voorbeeldig… natuurlijk…

Kind, Voor papa

Styliste in de dop die een bijlesje gebruiken kan

Pauline

Als ik mijn kleintjes in hun kledingkast loslaat en hun gang laat gaan, moet ik elke dag op mijn tong bijten om er geen commentaar op te geven. Laten we het erop houden dat ze nog heel wat moeten leren over stylen, combineren en vooral passend kleden bij het weer. Als het regent zullen ze met korte broeken, topjes en slippers beneden komen en als de zon schijnt zetten ze gerust een bivakmuts op. Er zijn ook bepaalde kleurencombinaties die het daglicht niet kunnen verdragen, maar waarvan mijn kleintjes vinden dat ze prima matchen. En dan nog de welbekende en afgrijselijke poppetjes als Mario en Hello Kitty die ze maar al te graag op hun kleding terugzien. De afspraak ‘alleen op pyjama’s en ondergoed’ werkt op zich prima. Totdat ze besluiten dat die pyjama ook prima als shirt gedragen kan worden en de onderbroek ook heel mooi over de broek aan kan. Uuuhhh… You get the point?

Een week geleden werden we uitgenodigd om bij de toffe winkel Only for Men ‘de vader’ te komen kleden. Het #Dressmydad event. Heel tof, want hoe is het om een persoonlijk stijladvies te krijgen? De man moest wel even slikken en hield zijn hart vast. Dit vervroegde vaderdag cadeautje, werd namelijk uitgevoerd door zijn bloedeigen en oh zo stijlvolle dochter. Die haar taak overigens helemaal zag zitten.

Er kon gekozen worden voor een kledingset van Tommy Hilfiger, bestaande uit een overhemd en broek of een set met schoenen en riem van Giorgio. De dochter heeft even een blik geworpen op de schoenen. Maar kwam al snel tot de conclusie dat het geen kaplaarzen of teenslippers waren en er bovendien geen leuk gekleurde bloemetjes print op zat… Next! Snel door naar Tommy Hilfiger waar de hawaii-printjes en roze kleurtjes wel te vinden waren. Verrassend genoeg kwam de kleine styliste in de dop met een keurig overhemd en een groene trui op de proppen.

Tevreden kijkt de dochter naar haar vader en ziet aan mijn goedkeurende blik dat ze het goed heeft gedaan. Haar taak is volbracht en ze sluit zich aan bij haar broertje en zusje die in het kinderhoekje achter de buis zitten. De man zou de man niet zijn om na twee pasrondes al klaar te zijn met shoppen. Bovendien is hij ook helemaal tevreden met zijn persoonlijke styliste van die dag.

Lijstjes, Voor papa

Wat vaders zo woest aantrekkelijk maakt

Pauline

Als een man achter een kinderwagen loopt, smelt menig vrouw. Als een man zijn kleintje juichend op het schoolplein onthaalt, smelt menig vrouw. Hoe komt het toch dat mannen met kinderen, ook wel ‘vaders’ genoemd, zo woest aantrekkelijk zijn. Althans, ik vind de vader van mijn kinderen woest aantrekkelijk.

En dit is waarom.

– Omdat hij de kinderwagen voortduwt, terwijl hij ook nog een kleintje in zijn armen heeft.

– Omdat hij de kinderwagen voortduwt, terwijl hij ook nog een kleintje in zijn armen heeft én nog een kleintje aan zijn hand. The Master!

– Omdat hij na het verschonen van een luier net doet alsof hij de stelling van Pythagoras heeft opgelost.

– Omdat hij lacht om de boertjes en scheetjes van zijn kleintje.

– Omdat hij de kleintjes heel goed kan voorlezen. (Veel beter dan mama)

– Omdat hij de kleintjes heel goed kan helpen met huiswerk. (Veel beter dan mama)

– Omdat hij grappig en slim op hetzelfde moment kan zijn.

– Omdat zijn spierballen zo mooi uitkomen als hij zijn kleintje de lucht in tilt. O yeah!

– Omdat zijn ogen gaan stralen als hij zijn kleintje door het gat in het zwembad ziet duiken.

– Omdat hij het nog leuker vind om naar de bios (de nieuwste kinderfilm) te gaan dan de kleintjes.

– Omdat hij denkt dat een gevulde koek een prima ontbijt is.

– Omdat hij zijn kleintjes naar bed brengt en dan eerder in slaap valt dan de kleintjes.

– Omdat hij zijn kleintjes troost en geruststelt als ze bang of verdrietig zijn.

– Omdat hij, in gezelschap van vrouwen, gezellig mee kletst over de kleintjes. Sterker nog, hij schept het meeste op.

– Omdat hij mij (rustig) overneemt op momenten dat ik ga flippen. En oh ja, dat gebeurt weleens.

– Omdat hij voor zijn tweejarige een motorcross loopfietsje koopt. (Terwijl hij er nog lang niet op past.)

– Omdat hij vervolgens elke maand de peuter op het loopfietsje zet om te kijken of ‘ie er al op past.

– Omdat hij twee jaar later een gat in de lucht springt, omdat zijn zoon eindelijk op het motorcross loopfietsje past.

– Omdat hij altijd de deuren op slot doet, zodat iedereen in huis veilig is.

– Omdat hij naar beneden gaat om te kijken als hij iets vreemds heeft gehoord.

– Omdat hij elke dag voor het eten thuis wil zijn om met zijn gezin te kunnen dineren. Ook al eindigt dat regelmatig in een krijs-festijn.

– Omdat hij de vader van mijn kleintjes is en bovendien ook woest aantrekkelijk.

Afbeelding: Shutterstock

Ja papa, Kind, Voor papa

Vijf paar voeten en het sokkensysteem

Arno

Vijf paar voeten hebben we hier in huis. Mannenvoeten, vrouwenvoeten, meisjesvoeten, jongensvoetjes en meisjesvoetjes. Ik weet niet precies hoeveel paar sokken we samen hebben, maar ik weet wel dat het er te veel zijn.

Daarom hebben wij een sokkensysteem bedacht. Als bij ons thuis de sokken gewassen zijn, dan verzamelen we ze in een grote mand. Naast de grote mand hebben we voor iedereen een eigen mandje. Eens in de zoveel tijd zoeken we de sokken die we in de grote mand verzameld hebben uit. We maken er weer paren van en die komen in een van de kleine mandjes terecht. Afhankelijk van de kleur en grootte weten we in welk mandje we de sokken moeten doen.

Klinkt best georganiseerd toch? In theorie is het ook best georganiseerd, maar in de praktijk niet. In de praktijk verzamelen wij de gewassen sokken namelijk in een grote mand. In deze grote mand zitten zoveel sokken dat het praktisch onmogelijk is om er twee dezelfde sokken in terug te vinden. Sorteren is een klusje geworden waar we liever niet meer aan beginnen. De kleine mandjes blijven dus leeg.

Ondertussen wordt de grote mand steeds voller en het bij elkaar zoeken van een paar sokken wordt steeds moeilijker. We zijn nu op het punt aangekomen dat je niet gek meer moet opkijken als bij ons thuis iemand uit wanhoop maar twee verschillende sokken heeft aangetrokken.

De kinderen kan dat trouwens niet veel schelen. Zodra ze de kans krijgen, trekken ze hun sokken toch weer uit…

Lijstjes, Voor mama, Voor papa

De man. Hoe hou je het daar ruim 10 jaar mee vol?

Pauline

De man en ik zijn al ruim 10 jaar (of zelfs al ruim 11 jaar? Die discussie is nog gaande) samen. Eigenlijk is hij helemaal niet ‘de man’. Hij is namelijk nog steeds ‘de vriend’ of ‘vader van mijn kleintjes’, maar dat klinkt helemaal zo afstandelijk. We zijn dus niet getrouwd, iets met bindingsangst enzo, maar ondertussen zijn we toch behoorlijk aan elkaar verbonden (drie kleintjes en een hond) en komen we echt niet meer van elkaar af.

Ik zal je vertellen, ik zou dat ook helemaal niet willen. Ik moet er niet aan denken. We grappen weleens dat we allebei te lui zijn om uit elkaar te gaan en dat zou nog kunnen kloppen ook, áls we dat überhaupt zouden willen. Maar serieus, ik zou niet weten wat ik zonder de man zou moeten. Ik zou hem toch behoorlijk gaan missen, want hij is toch mijn steun en toeverlaat, mijn beste vriend en meestal begrijpen we elkaar met één blik. Nee, die zou ik toch niet willen missen.

En na tien jaar (of 11 jaar) kan ik je een aantal dingen vertellen over wat en hoe ik heb geleerd, hoe je het met een man vol kunt houden.

– Het is belangrijk om te praten en je gedachtes te delen. Maar het is ook belangrijk om te luisteren, of in ieder geval te doen alsof je luistert.

– Een romantisch diner met wijn kan niet op tegen een man die de kleintjes naar bed brengt, terwijl je zelf even wegvlucht onder het mom van ‘een rondje hardlopen’.

– Je hoeft je niet áltijd te scheren, af en toe een paar dagen overslaan, dat kan gewoon.

– Een nachtje samen weg is leuk, maar de kleintjes weer ophalen is nog veel leuker.

– Hoe ouder hoe sexier, inclusief de grijze haren en rimpels.

– Je moet elkaar leuk blijven vinden, ook op Facebook en Instagram

– Ik heb nog steeds altijd gelijk, maar ik hoef dat niet altijd meer te horen.

– Zware tijden, hoe graag ik ze niet had meegemaakt, het heeft ons nog meer gebonden en sterker gemaakt.

– Wees geen trut, tenzij het écht, maar dan ook écht nodig is.

– Het gaat er niet om hoeveel je hebt, het gaat erom wat je hebt.

– En het belangrijkste wat je elkaar kunt geven, naast een wijntje op het juiste moment of een meesterlijke rugmassage, is liefdevolle respect. En ik geloof dat dat ook het beste is wat je je kleintjes kunt meegeven, door het te laten zien.

Kortom, ik had 10 (of 11) jaar geleden de mazzel dat er een cupido raak schoot en ik de man heb gevonden die mij altijd weer aan het lachen kan maken, mij in hectische situaties klakkeloos over kan nemen en met alle liefde (althans dat denk ik) onvoorwaardelijk achter mij staat. En zo houd ik het nog wel weer 10 (of 11) jaar vol met deze man, of vriend, of papa van mijn kleintjes, hoe je het noemen wilt.