Toen de man en ik nog geen kinderen hadden, had de man weleens wat twijfels. Nou ja, meer onzekerheden. Kan ik dat wel, zo’n kind opvoeden? Ik wist hem ervan te overtuigen dat het opvoeden wel vanzelf zou gaan wanneer zo’n kleintje er eenmaal is. Dan weet je gewoon wat je moet doen. Een soort oer-instinct dat een oplossing heeft voor elk probleem. Lees meer
“We moesten in een kast gaan zitten!” brieste mijn oudste dochter. Het was weer tijd voor de terreur die schoolfoto’s heet.
Sowieso hebben ze het hier niet zo op foto’s, eenmaal de leeftijd van 10 jaar gepasseerd en ook ondergetekende staat liever achter dan voor de camera. En in die zeldzame momenten dat ik er één van mezelf plaats op Instagram verlies ik zo 100 volgers. Ik gok dat dat iets te maken heeft met mijn schattigheidsfactor dat wat mijn mini me’s onder de 10 jaar nog wel hebben. Lees meer
Ik kan er een hele nieuwe rubriek over beginnen, want onderzoek wijst uit: ik doe het freaking ook nooit goed!
Ben je vanmorgen met een schuldgevoel vertrokken bij de kinderopvang? Ben je bang dat je je kinderen beschadigt doordat hij of zij niet de godganse dag bij zijn moeder kan zijn? Niet nodig! Een onderzoek vertelt ons namelijk dat dochters van werkende moeders later succesvoller zijn in hun carrière. Dit uit zich in hoger opgeleid, betere banen en meer geld verdienen. Lees meer
“Niet door de modder! Dan worden je schoenen vies.”
“Of erger nog, straks val je en dan ben je helemaal vies.”
“Je wordt hartstikke ziek zo!”
“Getver, wat heb jij gedaan dan?”
“Wat zie je er weer vies uit!”
“En wie moet dat weer schoonmaken?”
Ik heb een groot kind. Zeer gemiddeld geboren. Als peuter de lucht in geschoten. Op vierjarige leeftijd droeg hij al maat 116/122. En inmiddels steekt hij een kop boven zijn klasgenootjes uit en daarmee is hij bovengemiddeld groot. Niet te verwarren met ‘niet normaal’, maar gewoon bovengemiddeld zodat het samen met ondergemiddeld er een mooi gemiddelde kan zijn. Lees meer
Ik kan er ook echt niets aan doen! Het is nu eenmaal zo! Onze kinderen zijn wereldwonderen. Al van het moment dat ze werden geboren, wist ik dat! Onze kinderen zijn in een woord: geweldig!
Komende tijd is het weer voor veel ouders en kinderen een bloed spannende tijd: “Wie o wie komt er in de selectie van het voetbalteam?” Het gonst al her en der. Wie van de kinderen komen zeker weten in de selectie? Wie zouden er volgend jaar afvallen? Even informeren en praten met de trainers. Ik moet zeggen, ik let nooit zo op de andere kinderen. Ik zou niet weten hoe ze voetballen. Ik heb alleen maar oog voor mijn wereldwondertje. Want ik vind ook, net als alle andere ouders, dat mijn kind de beste is! Lees meer
Deze blog valt in de categorie ‘het moederschap is één en al rond spuitende glitter en regenboog schijtende eenhoorns, maar feitelijk doodsaai’. En heus, het moederschap is echt het mooiste geschenk ooit. Ik weet het, ik ervaar het zelfs! Minimaal twintig seconde per dag ervaar ik het magische gevoel van deze rol! Maar de rest van de tijd voelt meer als een standaard routine met soms wat vreemde onverklaarbare geurtjes en een altijd tikkende tijdbom die op exploderen staat, terwijl niemand weet wat er in die tijdbom verscholen zit. In ieder geval geen rondspuitende glitter of een regenboog schijtende eenhoorn. Lees meer
Nooit had ik gedacht dat ik een jongensmoeder zou worden. Ik was als kind behoorlijk meisjesachtig. Speelde graag met Barbies en poppen. En nog steeds hou ik van meisjes dingen. Ook toen ik zwanger was verlangde ik stiekem naar een meisje. Zodat ik leuke jurkjes bij ze zou aantrekken, samen met de Barbies spelen en als ze later volwassen zou zijn, samen winkelen. Lees meer
Moeder zijn is eigenlijk best leuk. Niet alleen om mijn kinderen, die me met uitgestrekte armpjes tegemoet rennen. Maar ook omdat er andere moeders zijn. Nog nooit in mijn leven was contact maken met anderen, zelfs wildvreemden, zo simpel. Alles wat je moet doen is bij de glijbaan gaan staan en zeggen; “wat een schatje, hoe oud?”. Lees meer
Weten jullie wat er op de foto staat!!! Je vergist je echt niet. Het zijn maden. In een potje!!! En ze bewegen!!! Als ik er naar kijk, komt mijn maaginhoud al een stukje omhoog. En het ergste is nog, als ik de koelkast open doe, zie ik ze staan. Nou ja, dat hoop ik tenminste. Niet dat de hele inhoud door mijn verse eten wandelt. Die kans is namelijk best aanwezig. Van de week deed ik de koelkast open en was het bakje niet helemaal dicht gemaakt. En vandaag stond het bakje op de zijkant. En puber in opkomst reageert met rollende ogen en vraagt zich af waar ik me druk om maak. Lees meer