Wat is dat toch met kinderen? Ze zijn in staat om de meest ernstige situaties te verlichten en de meest luchtige dingen te verzwaren.
Wanneer ik na een zware en moeizame dag naar hun koppies kijk, verdwijnt al mijn onnozele ellende als sneeuw voor de zon. Twinkelende ogen die me lachend aankijken en me vertellen dat ik de aller-aller-allerliefste moeder van de hele wereld ben. Het moederschap is zo speciaal, het raakt mijn diepste ik.
En net wanneer ik volledig in de waan van het perfecte moederschap ben, komen de opmerkingen die de meest luchtige dingen doen verzwaren.
“Mam, waarom groeien er wimpers op je benen?”
Nieuwsgierigheid, ik kan het alleen maar waarderen en stimuleren, behalve wanneer ze me confronteren met het feit dat ik dat oerwoud echt weer eens onder handen moet nemen. Maar hé, de zomer is voorbij, dus lang leve de lange spijkerbroeken!
Al drukkend op die gigantische jeugdpuist: “Mama is dat een rode doperwt?”
Een heel onvoorspelbare en grappige opmerking, behalve dat een puist op je 34ste verre van grappig is en wie had dat ooit kunnen voorspellen. Verdikkeme 34 en dan nog die puberteit op mijn gezicht! Lees meer
