moeder

Kind

Dág middagdutje

Ik ben zo iemand die overal slapen kan. In de auto. Op de bank. In mijn bed (ja graag). Slapen in het vliegtuig, tijdens een potje memory of in de trein. Ik presteer het zelfs in slaap te vallen tijdens een Braziliaans trommelconcert. Het is geen charmant gezicht, maar ach, het gebeurt.

Mijn kleintjes hebben deze eigenschap geërfd. Hoewel het steeds minder gebeurt nu we de middagdutfase voorbij zijn. Maar ook zij konden op de gekste momenten en op de gekste manieren in slaap vallen. Dat heeft in het verleden heel wat grappige en über-schattige fotootjes opgeleverd, die ik laatst weer eens tegenkwam.

En ik werd bijna sentimenteel. Bijna.

Lees meer

Prikbord

Ik ben dankbaar

Aahh, ik kan af en toe behoorlijk klagen en zeiken over mijn kleintjes. Over hoe vermoeiend ze kunnen zijn en hoe irritant die vreemde alarmbellen zijn die zo nu en dan afgaan in hun koppies. Maar als ik deze kleintjes hoor over hun ouders, krijg ik een brok in mijn keel.

Lieve kleintjes, ik ben heel, héél dankbaar dat jullie er zijn!
Kind, Lijstjes

Vreemde alarmbellen in het hoofd van een kleintje

Op de één of andere manier gaan er altijd alarmbellen rinkelen in het koppie van een kleintje op de gekste en meest frustrerende momenten. ‘Echt, hoe kan het?’, vraag ik mij dikwijls af. Maar toch lijkt het een geschreven regel, want naar horen zeggen hebben meerdere ouders hier ‘last’ van.

De meest frustrerende alarmbel momenten.

  • Op het moment dat je eindelijk eens lekker op weg bent met de man, een soort van gezellig privé momentje.
    In het hoofd van je kleintje: ALARM, ALARM, ALARM

Lees meer

Speelgoed, Spelletjes

My Little Pony Pinkie Pie Party Spel – is het leuk?

Sommige spelletjes zijn leuk omdat ze zo eenvoudig zijn. Dat moest overigens wel even tot mij doordringen, want toen ik het My Little Pony Pinkie Pie Party Spel (dat is een mond vol) open maakte, dacht ik wel even ‘is dit alles?’.

Het spel
Het is de bedoeling dat je Pinkie Pie helpt met het versieren van haar taart en door de ballonnetjes op de juiste plek neer te zetten! Maar hoe meer ballonnetjes je neerzet, hoe spannender het wordt, want ze kan zomaar opeens uit de taart ploppen. Plopt ze uit de taart, dan win je.

Snap je mijn gevoel ‘is dit alles?’.

Lees meer

Overige, Voor mama

Koffie!!!

Er zijn van die dingen waar een moeder niet meer zonder kan. Eén daarvan is Netflix, ja laten we eerlijk zijn… Maar ook de kinderwagen en anders wel een draagdoek. Of die joggingbroek die inmiddels met je kont vergroeid is.

Maar bovenal is het een heerlijk, lekker warm bakkie koffie!

Helaas raak ik mijn heerlijke warme bakkie koffie regelmatig in de ochtendchaos kwijt. Ik weet dat ik hem gemaakt heb, maar ik weet niet waar ik hem gelaten heb. Want dan heeft die weer zitten kakken, die kan haar gymkleren niet vinden en de derde moet ik van de hond afplukken.

Lees meer

Kinderen

‘Als het maar gezond is!?’ Het vervolg…

Vorige week schreef ik een blog over de uitspraak: ‘Als het maar gezond is!?’. Dit schreef ik natuurlijk niet zomaar. Ik worstel met met twee onmogelijke keuzes. Misschien is de keuze van buitenaf simpel gemaakt. Maar voor mij als moeder, die midden in dat vuur staat, is het een keuze die ik niet wil maken.

Ik zal wat duidelijker zijn.

Zoals sommige van jullie weten, heeft mijn oudste dochter last van epilepsie. Zij kreeg hiervoor medicijnen. Het lukte nog niet om de juiste medicijnen voor haar te vinden, bij epilepsie is daar niet één specifieke oplossing voor. Het is een zoektocht. Deze zoektocht duurt inmiddels al twee jaar. En voor mij voelt het nu alsof ik mijn dochter al voor twee jaar zoek ben. Soms is ze daar, maar meestal is het alsof ik haar niet ken. De medicijnen hebben invloed op haar karakter en naar mijn idee stompen ze haar ontzettend af.

Ik schreef hier al eerder over. Hier en hier.

Bijna twee weken geleden besloot mijn dochter om haar drankje (limonade gemixt met de medicijnen) niet meer te nemen. Ze vond het vies en ze kreeg het echt niet meer naar binnen. Wat we ook deden, en dat was over het algemeen niet leuk, we kregen het niet meer bij haar naar binnen.

Van binnen vroeg ik mij af wat meer schade opleverde? Deze helse strijd, twee keer per dag. Of deze helse strijd niet, maar wel de kans voor mijn dochter om zo nu en dan neer te vallen én meerdere absences per dag te hebben (die bovendien met medicijnen ook nog niet onder controle leken).

Ik gaf de strijd op.

Mijn dochter stopte met de medicijnen en bloeide binnen een week op naar een gezellig meisje. Ze werd opener, ze omarmt het leven meer, ze is scherper en ze kan bepaalde dingen veel beter accepteren. En, het belangrijkste (voor mij) ze is naar eigen zegge gelukkiger. En hoe gek het ook klinkt, wat is het fijn om mijn eigen dochter weer te herkennen.

Maar ze heeft ook al de consequenties van het niet slikken van haar medicijnen moeten ervaren. Zo heeft ze een verjaardagsfeestje van een vriendinnetje gemist door een epileptische aanval. Wat deed dat pijn in mijn hart, omdat ik wist hoeveel zin mijn meisje in dit feestje had. Maar door die stomme aandoening moest zij dit nu missen.

Ook wordt haar vrijheid beperkt. Ze mag bijvoorbeeld niet alleen zwemmen. Het verkeer is onveilig en ik kan haar niet de vrijheid geven die elke andere 7-jarige wel krijgt.

En hier sta ik dan. Met mijn dochter. Tussen twee hete vuren. Wel medicijnen of geen medicijnen. Geluk of gezondheid (lees: beter functioneren in de maatschappij)?

Gaat ze weer aan de medicijnen, dan verlies ik haar weer zoals ze nu is, zichzelf. Wordt haar koppie weer op slot gezet en kan ik voor mijn gevoel geen contact met haar, met wie ze is, krijgen. Geen medicijnen, dan wordt ze beperkt in haar ontwikkelingen doordat ze niet kan opgroeien als ieder ander ‘normaal’ meisje, maar ze is wel wie ze is; zichzelf.

Gezond gaat ze voorlopig niet worden. Ik wil dat ze gelukkig is. Mijn God, wat wil ik graag dat zij gelukkig is.

Als het maar gezond is? Als het maar gelukkig is!

Koken en bakken, Mell’s Kitchen, Overige

Uit Mell’s kitchen: Draakjesvlees

Steeds vaker hoor ik de meest geweldige namen voor gerechten, die kinderen vaak niet zo graag lusten.. Pompoensoep wordt toversoep en spinazie stamppot met gehaktballetjes wordt een bordje spierballen. Als je zo’n gerecht dan ook nog een beetje opleukt met zelfgemaakte of gekochte croutons en een beetje geraspte kaas en ze mogen het eten met een lekkere soepstengel, tja dan gaat er ongemerkt toch weer een beetje groente in. Mijn methode toen ze nog klein waren, was alles stampen of pureren. Ze gruwelden hier zo van groenten, dat ik wel zorgde dat het niet als zodanig herkenbaar was, zoals veel extra groenten in de tomatensoep en worteltjes in de zoete smoothie. Lang leve de Kitchenaid en de staafmixer. ☺

De schijf van 5  schrijft ons 2 ons groenten en 2 stuks fruit voor, maar ja, wie lukt het om die best flinke hoeveelheid in zo’n klein lijfje te krijgen? Een leuke oplossing ligt in het verzinnen van gekke en grappige namen, het leuk aankleden, samen koken en pureren. Maak bijvoorbeeld van diverse groenten dunne reepjes en stop ze in een puntzak (A4’tje vouwen) alsof het frites zijn. Maak vervolgens een dipje van Griekse yoghurt en een handje rozijnen en gegarandeerd, ze eten het! Natuurlijk pakken ze dan die groente die ze wel lusten (vaak de wat meer neutrale en zoete groenten), maar hé, iets is beter dan niets! Of bak hartige poffertjes met geraspte courgette erdoor.

Vandaag kwam mijn dochter met een leuke naam voor mijn winterse suddervlees, dat ik nog steeds draadjesvlees noem, zoals mijn oma het noemde. Mijn ‘kleintje’ van 12 heeft de term draadjesvlees op de een of andere manier niet goed gehoord en noemt het dus stug ‘draakjesvlees’. Hilarisch! Nu is ze van jongs af aan al een klein draakje (en nu een puberdraakje), dus ja de naam klopt wel. ☺

En echt dit recept is zo lekker dat de kans groot is dat jouw kinderen het lekker opeten, met of zonder spruitjes, sperziebonen en dan misschien maar met stoofpeertjes en aardappelpuree.

Hier is het recept van het hier o zo geliefde ‘draakjesvlees’

Ingrediënten voor 4 personen:

draadjesvlees

– 600 gram sucadelappen of magere bieflappen

– Flinke klont margarine

– 1 ui

– 1 sneetje ontbijtkoek

– Eetlepel appelstroop

– Flinke scheut ketjap manis

– Flinke zwaai aan de pepermolen

– Snuf zout

– Paar blaadjes laurier

– Paar kruidnagels

– 1 blikje tomatenpuree

– Scheut rode wijn (alcohol verdampt, maar geeft wel een mooie volle smaak)

– 500 ml bouillon

Zet een grote braadpan op het vuur en doe de margarine (of olijfolie) erin. Als de boter gesmolten is/de olie goed heet is, braad je de sucadelappen aan beide kanten lekker aan. Daarna zet je het vuur op een laag pitje. Dan snijd je de ui in stukjes en doet deze bij het vlees. Roer het even door. Doe dan de tomatenpuree, rode wijn, bouillon, kruidnagels, laurier, appelstroop, ketjap manis, peper en zout erbij, even goed roeren. Breek de ontbijtkoek in kleine stukjes en doe deze erbij, weer even roeren. Het is de bedoeling dat het vlees onder de vloeistoffen blijft, het mag niet te droog worden!

Gaar het vlees in ongeveer 4 uur op een heel laag pitje en roer ieder half uur even door. Als het vlees draderig wordt en makkelijk uit elkaar valt is het klaar! Je hebt dan gelijk een heerlijke jus, die je ook makkelijk kunt bewaren voor bijvoorbeeld een stamppot andijvie!   

Dit vlees is heerlijk met appelmoes/stoofpeertjes, aardappelpuree en spruitjes of sperzieboontjes! Als jouw kleintje nog geniet van potjes, kun je het vlees, de aardappelpuree en de sperzieboontjes natuurlijk alsnog pureren eventueel met een beetje jus voor de smaak!

Eet smakelijk met jouw kleine of grotere draakjes ☺

Prikbord

Winnaar Braqeez Limited Edition shoes

Jaaaa! Wie kan er aan de slag met een #Braqeezselfie voor een tripje naar Disneyland Parijs?

Letjes!

Gefeliciteerd, je wint een paar Braqeez Limited Edition shoes! En nu zijn we natuurlijk wel heel benieuwd naar de #Braqeezselfie die je ermee gaat maken… Deze gave sneakers heb je in ieder geval alvast binnen.

Braqeez-Limited-Edition-shoes

Baby, Wat je niet wist

‘Als het maar gezond is!?’

Als het maar gezond is. Ik ben inmiddels allergisch voor de uitspraak. Want heb je enig idee wat je hiermee zegt? Hoe het overkomt? Is het echt een voorwaarde om een kindje op de wereld te zetten?

Ik heb altijd een voorkeur gehad voor het geslacht. Achteraf blijkt, ik hou van beide. Ik heb ook altijd voorkeur gehad voor gezondheid, en achteraf blijkt, ik hou van beide.

Maar toch, als ik nu de uitspraak ‘als het maar gezond is’ hoor, gaan mijn haren rechtovereind staan. En natuurlijk is het fijn om gezonde kinderen te krijgen en scheelt dat een hele hoop grijze haren. Maar wat als je geen gezonde kinderen produceert zoals ik? Wel hele leuke overigens, maar niet gezond. Is het leven dan minder waard? Of haal je juist meer uit het leven?

Ik denk aan het programma van Johnny de Mol, dat afgelopen week de Televizier Ring won, het fantastische SynDROOM. Hét bewijs dat gelukkig zijn, belangrijker is dan gezond.

Gelukkig zijn, dat is wat mij betreft het belangrijkste. Dus kunnen we de uitspraak ‘Als het maar gezond is’ vanaf nu inwisselen voor ‘Als het maar gelukkig is’?

En precies zoals Johnny zei, meer verdraagzaamheid, meer respect en meer liefde voor elkaar, hiermee kunnen we misschien bereiken dat wat meer mensen gelukkig zijn op deze aardkloot.
Columns, Kind, Tiener

Beste moeder van een puber

Ik zie je zuchten maar je blijft rustig. Je vraagt je soms af waar het mis is gegaan omdat je af en toe die controle kwijt bent. Je ziet de chaos van kleding in haar kamer terwijl je zojuist een berg wasgoed weggewerkt hebt en je hebt uitgesloofd om alles netjes in stapeltjes op haar bed te leggen, het kon zo de kast in. Vervolgens krijg je de vraag waarom die ene blauwe jeans er niet tussen zit. Je zucht maar blijft rustig.

Je ziet de koelkast open gaan, ze kijkt en zoekt. Ze heeft zoals gewoonlijk lekkere trek of dorst. Ze staart voor zich uit en je hoort roepen dat er niets lekkers is. Je reageert dat dat lekkers vrijwel meteen op was voor het überhaupt de koelkast had bereikt. Je weet, al vul je de koelkast voor een weeshuis, het is niet wat ze zoekt. Je hoort een klap, ijskast dicht. Dan maar chips. Je zucht maar blijft rustig.

Ik zie je ’s ochtends lunchpakketten maken tijdens ochtendstress, want je moet op tijd naar je werk. Ze klaagt dat ze niets heeft om aan te trekken en jij denkt terug aan die stapeltjes op haar bed. Ook zij moet over een kwartier weg dus dubbel stress. Je moedigt haar aan op te schieten en roept de tijd en herinnert haar aan de rijkelijk gevulde kledingkast, maar je wordt genegeerd.

Voor je vertrekt raap je nog een spoor van rondslingerende spullen op, make-up en kleding. Je vertrekt eindelijk met je kleuter die op het laatste moment nog wat speelgoed pakt of moet poepen, dat kost weer een paar minuten.

Je voelt frustratie en tranen en wilt heel hard schreeuwen. Je zucht heel diep, ademt in, ademt uit. Je kijkt naar je kleuter en houdt je in.

Je komt uit je werk, haalt je kleuter op en komt thuis. Je kijkt rond en ziet een bende met nog steeds rondslingerende kleuter- en puber restanten. Je negeert dit, er heerst honger!

Ik zie je in de keuken staan en zorgt voor het eten, terwijl koken je hobby niet is. Je wisselt gezond met ongezond af, aangevuld met vitaminepillen om zeker te zijn van de dagelijkse hoeveelheid. Je kijkt naar je puber, ze heeft geen trek, een uur eerder heeft ze een zak chips naar binnen gewerkt. Je hoort de kleuter rare geluiden maken en hij trekt een vies gezicht, hij vindt het niet te hachelen. Je voelt je een waardeloze moeder en hoopt dat een stuk fruit of een boterham de pijn verzacht. Je zucht en bedenkt, morgen moet het anders.

Maar beste moeder, heb je enig idee wat je bijdraagt en je rol is binnen dit gezin? Al is je werk soms compleet nutteloos, stel je eens voor dat je er niet zou zijn en al dat werk niet gedaan wordt? En ja, je kunt je puber inclusief kleuter regelmatig achter het behang plakken (en zij jou), maar wie troost ze dan als ze vallen of liefdesverdriet hebben? Wie stelt ze gerust als ze een nachtmerrie hebben of zegt ze te gaan slapen? En wie leert ze dan om te gaan met die gierende hormonen en wervelstormen van emoties in hun hoofdjes?

Wie helpt ze met hun huiswerk? Wie wast hun kleding en maakt de stapeltjes? Kookt het eten ook al is het soms niet te pruimen? Ruimt de kots op en veegt de billen? Haalt ze op uit school of van feesten en partijen en met wie delen ze hun geheimen?

Al wil ze de nieuwste smartphone, de duurste jas, die trendy niet te betalen winterlaarzen, ze is een puber die je mogelijk aan jezelf doet herinneren. Je weet zelf, bij jou is alles in de juiste balans bijgebracht en je hebt dit uiteindelijk als levenswijze aangenomen.

Er is geen betere moeder dan jij! De enige echte eigen moeder van je kleintje of puber. Morgen is er weer een nieuwe dag, nieuwe ronde nieuwe kansen. Zucht en adem in, adem uit.

Je kan het!

Liefs, Diana