Een Magische Minicruise naar Newcastle inclusief een bezoek aan Alnwick Castle, bekend van de Harry Potter films, hoe tof klinkt dat! Voorbereidingen werden er getroffen, als in acht keer naar dezelfde Harry Potter films kijken en uiteindelijk waren mijn eigen kleine (selfmade) Harry Potter groupies door het dolle heen bij het aankondigen van deze trip! Afgelopen dagen was het zover, wij gingen op Magische Minicruise met DFDS!
Ondanks de driftbuien, het verzet en het alles zelluf willen doen zijn peuters de leukste wezentjes die er bestaan. Ja, ze kunnen doodvermoeiend zijn, je kunt ze regelmatig achter je denkbeeldige behang plakken, maar wat ga ik die geweldige peutertijd missen als mijn laatste peutertje straks een kleutertje wordt.
Ik ga dit stuk vaak, heel vaak teruglezen de komende tijd. Zodat de peutertijd in mijn geheugen gegrift staat, want wat zijn peuters leuk, nee superleuk!
Nog meer redenen waarom peuters leuk zijn? Peuters zijn makkelijk te vormen en te buigen. Ook al kunnen ze er af en toe een driftbui uitgooien alsof Conchita begint te zingen, zo makkelijk als het aan gaat, zo makkelijk gaat het ook weer uit.
En ja, ze willen op de meest onhandige momenten, bijvoorbeeld wanneer je met twee volle boodschappentassen staat te wachten en ondertussen eigenlijk poepen moet, persé zelluf als een slak uit de auto stappen. Ondanks die ijverigheid zijn peuters ook heel makkelijk om te praten. Maak het positief, wimpel het snel weg met “ooohhh, moet je daar eens kijken wat een mooie voordeur, wie er als eerste is…” en je peuter zet het op een sprinten en is vergeten waar hij zich druk om maakte.
En dan toch ook weer het drama, wat is een peuter zonder drama? Janken krijsen, stampvoeten, rollen over de winkelvloer, tranen met tuiten, het maakt een peuter een peuter. En hoe vermoeiend en frustrerend het ook is als je er middenin zit, erop terugkijkend houd ik ervan. Ik had geen dramatische driftbui willen missen!
Ze eten niet al de kipnuggets op. “Ja hoor schat, jij mag een Happy Meal” dan eet ik je kipnuggets wel weer op… Of dat nou echt zo fantastisch is, dat weet ik niet. Maar ik doe het toch elke keer weer.
Peuters doen zo nu en dan nog een dutje. Wat een heerlijke tijd was dat! Nu is de tijd van spontaan op de bank in slaap vallen echt voorbij, maar wat een fijne tijd was dat! Had ik al gezegd dat dat écht een fijne tijd was?
Peuters hebben geen filter. Ze hebben een levendige fantasie, maar liegen doen ze niet en ze nemen ook geen blad voor de mond. Ze zeggen geen onbeleefde dingen, ze zeggen gewoon wat ze denken. Hardop en trots zullen ze aan de kassamevrouw vertellen dat mama onwijze stinkscheten kan laten. En dat papa een hele grote piemel heeft.
Vraag je je nu nog steeds af ‘Waarom zijn peuters leuk?’ Een peuter is nog zo ontzettend afhankelijk. Hoe groot ze zichzelf soms ook vinden, ze hebben je echt nog nodig. Vanaf het moment dat ze naar school gaan, is dat schattige en afhankelijke snel verdwenen.
Binnen no-time veranderen ze van afhankelijke, verlegen ‘mama ga niet weg’ peutermurmeltjes in manse “Yo doei mam” kleuters. Natuurlijk hebben ze je nog tot in den treuren nodig. Maar de manier waarop een peuter je nodig heeft, die manier komt nooit meer terug.
En God, wat ga ik dat allemaal missen! Mooie tijden komen er aan. Meer mogelijkheden, meer vrijheid. Maar ik kan er nog niet aan wennen, ik wil er nog even niet aan wennen. Want peuters, wat zijn jullie leuk! Nee… superleuk!
Afbeelding: Shutterstock
Het uitgangspunt van mijn moederschapstijl is: wees aardig. Deze regel geldt voor mij, maar ook voor mijn kinderen. En zou het niet fijn zijn als alle moeders wat aardiger voor elkaar zouden zijn? En accepteren dat de dingen die een ander doet niet persé het beste zijn, maar gewoon een keuze, misschien een momentopname, maar altijd een manier om zo fijn mogelijk te (over)leven.
Of het nou gaat om het geven van borstvoeding of flesvoeding, om wel vaccineren of niet vaccineren of waar een moeder bevallen wil. Al was het in de rimboe, dan nog is dat een keuze, misschien niet jouw keuze, maar de keuze van de moeder. Waar ik voor kies, daar hoef jij niet voor te kiezen. Wat ik prettig vind, hoef jij niet prettig te vinden. Je hoeft mij ook niet te overtuigen, ik hoef jou niet te overtuigen en we hoeven ons al helemaal niet te verantwoorden.
Zo nu dat gezegd te hebben, kan ik het volgende onderwerp wel even aansnijden. De iPad. Lees meer
Je hebt natuurlijk het liefste verantwoorde snoepjes voor je kind in huis. Ik wel in ieder geval. Mijn kinderen zijn echte snoepkonten. Dagelijks krijg ik dan ook de vraag ‘mag ik een snoepje?’. Nu ben ik de lulligste niet en geef ik mijn kinderen graag af en toe iets lekkers. Maar omdat ik het liefst iets te snoepen geef zonder toevoegingen is mijn antwoord meestal ‘nee, je mag wel een appel’, of een ander stuk fruit. Het is maar net wat er in de fruitmand ligt.
En soms zeg ik ‘ja’, al is het alleen om even van het gezeur af te zijn of misschien heb ik zelf wel heel erg trek in een snoepje. Maar ja, diep in mijn hart weet ik dat snoep geen echt verantwoord tussendoortje is.
Ja dat vraag ik mij serieus weleens af. Dan krijg je weer te horen dat je kind teveel brood eet, dus geef je het rijstwafels. Maar een jaar later zijn de rijstwafels weer kankerverwekkend en dien je ze af te wisselen met speltbrood. Uiteraard is een boterham niet te vergelijken met een snoepje, maar wat je ook doet, je doet het nooit goed. Althans zo voelt dat. En je vraagt je dan ook regelmatig af, wat zijn verantwoorde snoepjes voor je kind?
Ik denk dat tegenwoordig ‘verantwoord’ betekent dat het oké is als je het aan jezelf kunt verantwoorden. Daar bedoel ik mee, eet met gezond verstand en leer je kleintje dat ook te doen.
Lees meer
Terwijl sommige vrouwen ervoor kiezen om een tijdje te wachten voordat ze beginnen aan kinderen, zijn er genoeg die ervoor kiezen om op een jongere leeftijd te beginnen aan kinderen. En met een jongere leeftijd bedoel ik niet 15/16/17, nee in de ogen van veel mensen ben je met 23/24/25 ook een érg jonge moeder. Ik val in die categorie en ik heb heel veel voordelen ervaren. Zo had ik genoeg energie, minder slaap ging mij prima af en mijn lichaam was zó weer de oude.
Maar er zijn nog meer voordelen van jong moeder worden…
Je hebt geen last van een biologische klok die tikt. Zo kun je prima eerst een paar jaar genieten van één kind en pas als je er aan toe bent, begin je aan de volgende.
Een jonge moeder kan zich makkelijker aanpassen. Je bent nog niet zo vastgeroest in een bepaalde levensstijl of gewoontes, dat de komst van een kleintje helemaal niet zo shocking is. Het accepteren van de chaos is een tweede natuur.
Lees meer
Veel mensen vragen zich af wat de boodschap van Disney’s film Binnenstebuiten is. Voordat we aan de film begonnen had ik geen idee wat ik verwachten kon, maar binnen tien minuten had ik wel door dat deze film wat uitleg nodig had voor mijn kinderen.
De eerste vragen van mijn 7-jarige kwamen dus al snel. “Mam, ik snap het niet, wat gebeurt daar nou?” Ik greep mijn kans, want deze film is bij uitstek dé manier om dieper op gevoelens en ‘hoe dat nou allemaal in dat knappe koppie van haar werkt’ in te gaan.
Binnenstebuiten (Engelse titel: “Inside Out”) is een emotioneel rijke animatiefilm van Pixar Animation Studios, die het verhaal vertelt van een jong meisje genaamd Riley. Wanneer Riley en haar familie verhuizen naar San Francisco, wordt haar emotionele wereld op zijn kop gezet.
De film verkent de innerlijke wereld van Riley door middel van vijf personificaties van haar kernemoties: Vreugde, Verdriet, Angst, Woede, en Afkeer. Deze emoties leven in het Hoofdkwartier, het controlecentrum van Riley’s geest, waar ze worstelen om haar te gidsen door de uitdagingen van een nieuwe stad, huis, en school.
Praten over gevoelens, opgroeien, jezelf uitdrukken, en communiceren met de mensen die van je houden, in de film worden er op een briljante manier vijf emoties neergezet die belangrijk zijn om een basis te leggen van wie je bent.
Plezier, verdriet, angst, afkeer en woede zijn de kerngevoelens die elkaar met veel dynamiek afwisselen, hoewel plezier in eerste instantie de overhand heeft. De uitgebeelde karakters maken het voor kinderen gemakkelijker om de gevoelens te kunnen plaatsen en te benoemen.
Vijf manieren om met kinderen te praten over gevoelens na het kijken van Binnenstebuiten
De film Binnenstebuiten brengt een krachtige boodschap over het belang van onze emoties. Het leert ons dat het ontkennen van gevoelens, met uitspraken zoals “Daar hoef je niet om te huilen hoor”, niet de weg is. In plaats daarvan benadrukt het dat alle gevoelens, ongeacht hun aard, essentieel zijn voor ons welzijn en onze identiteit.
Door emoties een gezicht te geven, maakt de film Binnenstebuiten het gesprek over hoe we ons voelen een stuk eenvoudiger en toegankelijker. Deze benadering nodigt uit tot een open dialoog over gevoelens, waardoor het makkelijker wordt om onszelf te uiten en te begrijpen. In essentie is de boodschap van de film een viering van onze emotionele complexiteit, die ons herinnert aan de waarde van elke emotie in het vormen van wie we zijn.
Waar te zien? Bij Disney+
Hoe vaak ik dit de afgelopen week wel niet gezegd heb, is niet op één hand te tellen. Mijn peuter wordt bijna vier en gaat dus ook bijna naar school. En ja, ze is klein.
In het ouderschap lijkt het altijd wel een dingetje te zijn. Tegen forse baby’s wordt luidkeels “Wow! wat is hij groot!” gezegd, en tegen smalle en kleine poppetjes van bijna vier “Wow, wat is ze klein!”.
Het gaat niet bewust, daar ben ik van overtuigd, ik hoor het zo uit mijn eigen mond floepen. Maar nu ik het tig keer gehoord heb de afgelopen tijd begin ik er een beetje gefrustreerd over te raken.
Verbazende blikken en de vraag “is ze echt bijna vier, ze is nog maar zo klein?” met vraagtekens in de ogen. Ja ik sta je niet te fucken, ze is gewoon écht bijna vier!
Het is niet eens zozeer dat ik me gekwetst voel (tenzij je gaat zeggen dat ik haar meer te eten moet geven ofzo), maar mijn bijna kleuter heeft ook oren. En de afgelopen tijd heeft ze “wat is ze klein” iets te vaak gehoord. Lees meer
Wanneer je voor het eerst moeder wordt, ben je een newbie die angstvallig alles perfect wil doen. Alles wat er rondom je kleintje gebeurt is belangrijk en terecht, zo moet het ook zijn. Naarmate je meer kinderen krijgt, verdwijnt dat angstvallige een beetje en leer je door de jaren heen om los te laten.
Het is niet zo dat je het niet meer perfect wíl doen, maar je weet dat je niet alles perfect kán doen. Een groot verschil.
Hier 9 dingen waar ik me na een derde niet meer zo druk over maakte.
Bij mijn eerste kleintje was ik al maanden in mijn hoofd bezig met haar eerste verjaardag. Welk cadeau gingen we haar geven? Welke taart moest er komen? Welke activiteiten konden we doen (ja serieus, ik dacht aan activiteiten). Hoe moest de uitnodiging eruit komen te zien? Welk outfit ging mijn kleintje dragen? Tjongejonge, wat maakte ik mij druk.
Bij mijn derde realiseerde ik me dat ze een week later 1 jaar zou worden. Holy shit! Wat voor cadeau moeten we nu weer kopen, er ligt al zoveel zooi. We sturen wel een mailtje rond en zien wel wie er komen. Taart? Gewoon bij de Hema halen. Het outfit? Wat er bovenop de gewassen stapel ligt. Activiteiten? Whahahahahaha – hahahahaha.
Lees meerJe ziet de fotootjes van de ah moestuintjes overal weer op-poppen. Alle mama’s en andere enthousiastelingen gaan er weer helemaal voor. Bij de één springt het groen er nog harder uit dan bij de ander. Albert Heijn heeft een jaar geleden wat losgemaakt bij het Nederlandse volk en de gekte gaat nog even door.
En ik krijg flashbacks van iets wat ik verdrongen had. Flashbacks van beschimmelde potjes. Flashbacks van bakjes aarde waar niets anders dan onkruid uitschiet. Flashbacks van teleurgestelde koppies, want waar blijven die aardbeien nou?
Laat ik voorop stellen; ik vind de spaaractie van Albert Heijn fantastisch. Het is groen, het is leerzaam (kinderen leren over het groeiproces van groente en fruit) en het kan ook heel nuttig zijn (als je uiteindelijk oogsten kunt).
Oké, ik heb iets andere ervaringen. Bij mij werd er buiten de schimmel om niets groen. Leerzaam was het zeker, ik ben ongeschikt en dat is heel nuttig om te weten. Lees meer
Ik weet het, ik was geen makkelijke puber en als kind heb ik ook heel wat kattenkwaad uitgehaald. Ik heb snoepjes uit de trommel gepikt. Ik heb niet altijd naar jullie geweldige adviezen geluisterd. Maar lieve opa en oma van mijn kind, jullie hoeven mij daar nu niet voor terug te pakken. Het is geen payback time. Toch?
Laatst hadden we weer eens een familieweekend. Zo’n weekend gezellig met z’n allen bij elkaar. Opa, oma, broers en zussen en natuurlijk, het grootste trots, alle kleine nakomelingetjes. Tijdens zo’n weekendje probeer je bepaalde dingen los te laten. Je weet het, het is maar een weekend, laat het gaan, laat het losssss.
Zoals bij de supermarkt op het park, waar ik samen met oma snel even wat boodschapjes zou halen voor de lunch. Mijn kleintje wilde persé met oma mee, ik probeerde het nog tegen te houden. Maar je kent het, oma zegt geen nee. Ik wist natuurlijk al lang dat het geen goed idee was en dat we dat ‚even snel boodschapjes halen’ wel konden vergeten. Maar goed, oma zei ‚ja’ en dus had ik even niks meer te vertellen. Lees meer
