kinderen huilen

De 6 fases van een driftbui

Ik heb het al drie keer meegemaakt, doorstaan én overleefd. Soms was het zwaar en had ik geen idee wat ik ermee moest en soms was het simpel, kon ik het negeren, of ik had genoeg wijn in huis. Ik heb het natuurlijk over de peuterpubertijd. En dan die donkere kant ervan, de hysterische driftbuien.

Ik kan je vertellen, ik leer nog steeds, want ook na de peutertijd gaat de peuterpubertijd nog gewoon door. In mildere mate weliswaar, maar een driftbuitje is er zo uitgegooid.

Fases van een driftbui

Nou ja… zo… er zijn een aantal fases waar je peutertje doorheen gaat. En als je geluk hebt, herken je ze en weet je ook direct de oplossing ervoor.

Twijfel

Fase 1. Het twijfelgevalletje. In deze fase kan het nog alle kanten opgaan. Moet ‘ie nu lachen of huilen? Het is moeilijk te zeggen. Hij verroert zich niet, hij lijkt wel een licht schuddend standbeeld. Als je nu een grapje eruit gooit, dan maak je hem of breek je hem. 

Lees meer

Naar het Theater!

Al lange tijd staat het op de agenda: Naar het Theater! Zo vaak gaan we niet uit met zijn tweeën, dus alle uitjes zijn welkom. Met veel moeite heb ik gelukkig de middag vrij kunnen krijgen. Dus we kunnen op ons gemak er echt van gaan genieten.

Op de dag zelf is het even een boel geregel. De kinderen, met name de jongste, extra druk natuurlijk.

Hoewel je het van te voren aan ziet komen, komt er niets terecht van al mijn voorgenomen beloftes om vooral rustig en geduldig te blijven.

Ze voelen mijn stemming uiteraard aan. Ik probeer het te onderdrukken, maar toch voel ik me een beetje onrustig. Gespannen zelfs. Als het allemaal maar goed gaat…

Wat een gezellig uitje moet worden dreigt steeds minder gezellig te worden.  Lees meer

De leukste fase?

Kinderen groeien op en we maken onszelf wijs dat elke fase zo z’n leuke en minder leuke kanten heeft. En dat is natuurlijk ook zo maar er zijn toch wel duidelijk verschillen:

0 tot 1 jaar: De verwondering in de eerste periode is overweldigend. Zo bijzonder zo’n klein mensje, het is dat je het ziet anders zou je het niet geloven. Na een paar weken slaat dat over in een combinatie van “hoe ga ik om met structureel slaapgebrek?” en korte -intense- bewustwordingsmomenten waarop je nog steeds niet kunt geloven dat je zo’n klein wonder in je armen hebt.

baby-fase

Lees meer

Beste buren, de zomer is weer voorbij

Beste buren,

De zomer is weer voorbij. Ik parkeer de kleintjes weer op de bank voor de televisie en mochten ze het niet eens worden over wat ze kijken, dan duw ik ze één voor één een iPad in hun handen.

De rust is wedergekeerd, althans zo lijkt het. Want herrie maken we nog steeds! Maar met de ramen en deuren dicht komt het geluid toch iets doffer naar buiten. Dat scheelt weer een aantal decibel. Voor jullie dan, voor ons klinkt de rituele maagdenslachting die elke avond plaatsvindt nog helser dan de hel in dit echo-hok. 

Misschien dat ik dan toch nog af en toe een raampje open zet, of het hele kind even buiten laat afkoelen. Sorry alvast, maar weet dat het wederom om een stukje broccoli of een worteltje gaat. We doen nog steeds niet aan een daadwerkelijke maagdenslachting van Satans avondoffer, hoewel het zo nu en dan zeer aantrekkelijk klinkt.

Soms droom ik ook weleens van een kolenhok. Zo een hok waar ze vroeger altijd mee dreigden. ‘Als je niet luistert ga je in het kolenhok!’ Dat klonk altijd freaky, dus luisterde ik wel. Maar als ik er nu mee dreig, denken de kleintjes ‘waar heb je het in vredesnaam over?’ Nee tegenwoordig is de grootste straf hun iPad af te pakken en ze naar buiten te sturen.

Lees hier het eerste blog: Beste buren >> 

Whoops. Sorry!

Maar weet dat ik daar dan linia recta spijt van heb, omdat ze dan gelijk die blerkleppen weer opentrekken. En daar wachten ze niet mee tot ze buiten staan. Nee, dat begint het liefste 10 centimeter van mijn trommelvliezen af. Datzelfde geldt voor die freaking Sinterklaasliedjes waar ze nu al mee beginnen. ‘Wanneer krijgen we weer cadeautjes van Sinterklaas?’, vragen ze dan. As if! Ik doe wel een rondje rommelmarkt in mijn achtertuin.

En soms zijn er dagen dat er helemaal geen geluid tussen de kieren doorkomt. Die dagen zijn we niet thuis. Zouden jullie dan een beetje op het huis kunnen passen? Hoewel de inbrekers komen waarschijnlijk niet eens tot de achterdeur, die liggen halverwege de tuin al op hun kanis.

Nou, tot over een paar maanden!


Afbeelding buurvrouw: Shutterstock

Samen collecte lopen

Ik kan zoveel leren van mijn dochter. Haar kinderlijke wijsheden zijn de meest wijze dingen die ik ooit gehoord heb.

Afgelopen week ging ik samen met mijn 8-jarige collecteren voor het KWF. Mijn dochter is met de ziekte meer bekend dan me lief is, ze weet donders goed waarvoor die collecte bedoeld is. 

Maar nuchter als ze is, komt ze al snel met het geniale plan om een keer met háár spaarpot langs de deuren te gaan. Dat lijkt haar wel een handige manier om haar spaarpot te vullen. Natuurlijk probeer ik haar op een subtiele maar duidelijke manier wijs te maken dat ze dat nooit, maar dan ook nooit zomaar mag doen. Dit mag je alleen met een echte collectebus doen.

In mijn hoofd zie ik haar al langs de deuren gaan met haar knalroze spaarvarken: “Heeft u nog iets over voor mijn lege varkentje?”  Lees meer

Omarm het freaking moment

Eigenlijk ben ik nooit tevreden. Het is treurig maar waar. Het is niet dat ik veeleisend ben, maar het is een soort onrust die zich uit in klagen. Of erger, in lamlendigheid. Ik heb een doel voor ogen, ik bereik het doel en ik ben meteen weer verveeld en op zoek naar een nieuw doel. Terwijl ik eigenlijk zou moeten genieten. Genieten van het bereikte doel.

Ik weet het, het klinkt vaag. Zeker omdat ik dacht dat ik iemand was die met de dag leefde, maar eigenlijk kijk ik altijd vooruit.

‘Geniet van dit moment, het gaat allemaal zo snel.’ Ik hoor het mezelf zeggen en toch heb ik zelf verrekte veel moeite met het genieten van het moment.

Straks als de oudste op school zit, dan kan ik genieten van de andere twee. Straks als de middelste op school zit, dan kan ik genieten van de jongste. Straks als de jongste op school zit, dan kan ik genieten van mijn vrije tijd.

GENIETEN! Straks is het genieten. Maar straks is voorbij. Het moment is voorbij.  Lees meer

23x wat er (wéér) gebeurde tijdens onze zomervakantie

Het is alweer voorbij, die mooie zomer. Na het weekend breng ik de kleintjes weer naar school en je zou verwachten dat er in mijn hart een vreugdesprongetje plaatsvindt. Maar dit jaar voelt het toch een beetje anders. We hebben namelijk een hele toffe en relaxte zomervakantie gehad.

Echt!

Ja, nee, maar echt!

Ik heb het wel vaker gehoord, het wordt steeds makkelijker als ze ouder worden. Maar afgelopen zomer heb ik het ook ervaren! Het leven met de kleintjes wordt steeds makkelijker! Of eigenlijk: ze zeiken een stuk minder.

En dat is relaxt. vakantie

Maar verwacht maar niet dat het nu voor altijd relaxt zal zijn, want uiteraard krijg je meteen te horen: ‘geniet er maar van, want als de kleintjes boven de 10 jaar zijn, is het allemaal zo relaxt niet meer.

Zo gaat het leven. ‘Wacht maar’.

Maar goed, een vakantie die boven verwachting relaxt was dus. Wel even wat anders dan een jaar geleden, want toen smeekte ik je nog om me te helpen herinneren mijn gezin thuis te laten als we weer eens dachten op vakantie te gaan.  Lees meer

25x mijn kleintjes en de hond

Inmiddels is onze labrador Lily al anderhalf jaar deel van ons gezin. Ze hoort er helemaal bij en tuft zelfs weer mee naar Frankrijk deze zomer. De angst voor honden bij mijn oudste dochter is ook helemaal verdwenen. Als ik haar nu op het plaatselijke ‘hondenstrandje’ zie zitten tussen alle rondrennende bullebakken, kan ik mijn ogen niet geloven. Het is fijn om zo een trouw beestje in huis te hebben. Altijd een vriend die in is voor een knuffel of een spelletje.

Vandaag 25x mijn kleintjes en de hond in anderhalf jaar tijd.

Toen ze nog veel kleiner was dan de kleuter…

hond-1

Lees meer

Dé tips: uiteten met je kleintje

restaurant kind

Dat je niet met je kleine aanhangsels naar dat ene kekke restaurant moet gaan, weten we inmiddels. Maar goed, het is zomer en dan stijgen de temperaturen weleens naar je hoofd en blijk je toch gek genoeg te zijn om je peuter of kleuter mee te nemen naar een bistro, het eetcafe of die elite snackbar. Mocht dit geval zich voorkomen, dan heb ik een paar tips voor je.

– Zodra je het restaurant binnen stapt, doe je een vlotte risicobeoordeling. Waar zijn alle uitgangen en is er een trap?Kies dan ook vervolgens een plek waar je zicht heb op alle uitgangen en de eventuele trap. Volgende stap: alle messen en glazen van tafel. En dan zijn er nog vele risicovolle situaties die je gemist heb, maar daar komt je kleintje wel achter…

– Bied je verontschuldigingen bij voorbaat aan, aan het personeel. Altijd handig om ze alvast aan jouw kant te hebben en wellicht wekt het een beetje sympathie voor wanneer je peuter een glas omkiepert. Of het hele dienblad omstoot.  Lees meer

Het emotionele leven van een papa

Het emotionele leven van een papa kent een hele andere dynamiek dan dat van een jonge man zonder kinderen. Voordat ik kinderen kreeg kende ik wel geluk, blijdschap, verdriet, pijn en moeite. Maar meer zoals ik Carice van Houten ken, op een afstandje.

Bij de geboorte van de eerste merkte ik meteen al een verandering. Ik stond te huilen als een klein kind. Niet echt natuurlijk, maar van binnen. Ik blijf natuurlijk wel een man. Naarmate de tijd vorderde ontdekte ik emoties die ik nog niet eerder had ervaren. Een beetje vergelijkbaar met het leggen van kliklaminaat, de volgende dag blijk je spierpijn te hebben in spieren waarvan je eerder niet wist dat je ze had.

De intensiteit is enorm! Ik voelde me zo trots als ik met mijn kleine meid door de kamer liep. Mijn dochter, mijn prachtige kleine dochter. Zo klein, zo lief, zo onschuldig, zo puur. Vandaag de dag is dat niet anders. Als ik mijn kinderen zie dansen door de kamer voel ik mij volmaakt gelukkig. Mijn zoon doet breakdance moves, de jongste ballet en de oudste streetdance. Alle drie niet gehinderd door enige vorm van gene, ze genieten van hun vrijheid en ik geniet met ze mee!  Lees meer