Weet je nog dat je kleintje lief in zijn of haar wiegje lag te slapen? Totale onschuld en helemaal puur. Je wilt dat kleintje de hele wereld geven, verwennen tot op het bot. Maar er komt een dag dat je je realiseert dat je lieve onschuldige en pure kleintje veranderd is in een verwend nest, een draak dat vuur gaat spuwen als ze niet krijgt waar ze om gevraagd heeft. En dan zou je even op ‘Control, Alt, Delete’ willen drukken, maar die toetsencombinatie is niet beschikbaar op je kleintje.
Het gedrag, waar wij als ouders overigens volledig schuld aan hebben, ook al bedoelden we het zo goed, ontwaakt deze maanden nog meer dan de andere maanden van het jaar. Hoe kunnen we dat verwende gedrag nu beperken? Of is het allemaal niet zo erg en kunnen we het gedrag beter accepteren?
Tevreden zijn. We kunnen ze bijvoorbeeld leren om tevreden te zijn met wat ze hebben en krijgen. Maar hoe erg is het om meer te willen? Als ze later groot zijn, zijn we ook apetrots als ze voor de volle mep ergens voor gaan. En niet zomaar tevreden zijn en genoegen nemen met minder. The Sky is the Limit.
Dus hoe erg is het eigenlijk als je kleintje bij het gekregen cadeautje zegt, dat ze eigenlijk een andere had willen hebben?
Kijken naar mogelijkheden. Natuurlijk is het vervelend als je kleintje niet enthousiast reageert op iets wat zij krijgt. Uiteraard wil je dat je kleintje tevreden is met wat ze heeft en krijgt. Maar voor haar is het totaal niet realistisch om direct gepikeerd te roepen dat andere kinderen helemaal niks krijgen. Misschien is het handig om te kijken naar de mogelijkheden om uiteindelijk toch te krijgen wat ze wil, door bijvoorbeeld ervoor te sparen. En nogmaals uitleg geven over dat niet alles meteen mogelijk is.
Durf nee te zeggen. Ook al kan het verrekte lastig zijn om nee te zeggen tegen die ‘puppy-ogen’, of om nee te zeggen omdat je simpelweg geen zin hebt in de gevolgen (krijsende kleintjes bijvoorbeeld). Ook bij deze kwestie kunnen we ons afvragen hoe erg het is dat onze kleintjes geen nee accepteren. Vervelend is het zeker, maar het is ook een doorzettingsvermogen waar je U tegen zegt. Wellicht is het in zo een situatie verstandig om weer te kijken naar de mogelijkheden. IS het in de toekomst (verjaardag?) wel mogelijk om die barbiepop of racebaan te kunnen bemachtigen. Op dat moment zal het een teleurstelling zijn, maar hé, ook daar moeten ze mee leren omgaan.
Nu ik erover nadenk is het opvoeden niet zwart of wit. Het is de kleur van je hart. En het gedrag, waar wij als ouders dus volledig schuld aan hebben, hoeft zo erg niet te zijn. Want The Sky is the Limit.
