blog

Ja papa, Overige

Bedenk goed wat je met je openingszinnen doet

Mijn vrouw en ik zijn met de minipeuter in het ziekenhuis voor een paar controles. We hebben dit nu al een paar keer meegemaakt: Wachtkamer, specialist, wachtkamer bloedprikken, lunch in de kantine, wachtkamer longfoto, wachtkamer, kinderarts, wachtkamer anesthesist…

We komen voor de derde keer deze dag een wachtkamer binnen en zoeken een rustig hoekje op. Zo’n dag in het ziekenhuis blijft wat ongemakkelijk, en wij focussen ons volledig op het vermaken van de peuter en op onze missie deze dag zo snel mogelijk af te ronden. Wat ons betreft leven we vandaag met zijn drietjes en een paar doktoren in een communicatievacuüm, compleet afgezonderd van de rest van de wereld. Niet iedereen in de wachtkamer heeft diezelfde instelling.

Tegenover ons zitten een mevrouw, nog een mevrouw en een mijnheer zwijgend naast elkaar. Af en toe wisselen ze een vermoeide blik en een zucht naar elkaar uit. Ze kennen elkaar blijkbaar zo goed, dat ze in zuchten kunnen communiceren óf ze zitten al een hele tijd te wachten en hun gespreksstof is op. Het zal dat laatste wel zijn, want ik zie hoe één van de vrouwen gretig wacht op een kans om dan maar een gesprek met mijn vrouw te beginnen. Die heeft haar aandacht echter volledig op de koffiemachine gericht, met het doel er een koffie voor zichzelf en een bekertje koud water voor de peuter uit te trekken. Het duurt de vrouw te lang, dus ze richt zich maar tot mij:

– Wat ziet ze er wijs uit voor haar leeftijd!
– Sorry?
– Je dochtertje, ze ziet er zo wijs uit voor haar leeftijd.

„Uh… ja… zeker”, antwoord ik wat overrompeld en trek me weer terug in mijn communicatievacuüm. Ik vraag me af, hoe die vrouw zo goed kan inschatten hoe oud de peuter is. Zelf ben ik hier een hopeloos geval in, 2, 4, 6? Één pot nat. 6, 8, 12? Idem dito. Mijn gedachten dwalen al snel af naar de koffieautomaat. Zal er ook chocomel inzitten?

De vrouw probeert het doodgelopen gesprek nog een keer leven in te blazen:
– Hoe oud is ze eigenlijk?
– Huh?
– Je dochtertje, hoe oud is ze eigenlijk?

Op dat moment word ik gered door een longfoto, want een assistente komt de peuter ophalen.

Anderhalf uur later lopen we voor een volgende afspraak opnieuw door de wachtkamer. De vrouw zit er weer, op een andere plek, blijkbaar ook voor een andere afspraak. Ik glimlach even naar haar en bedenk me dat ik dan wel geen zin had in een gesprek, maar dat haar twee openingszinnen in ieder geval een mooi blog opleveren.

„Je dochtertje, wat ziet ze er wijs uit voor haar leeftijd. Hoe oud is ze eigenlijk?”

Kinderen, Wat je niet wist

Wat je niet wist… Totdat je een ziek kind had.

Er zijn héél veel dingen die je van te voren niet weet als je ergens aan begint. Maar goed ook, want dan zou je er ook niet aan beginnen… Of toch wel?

Normaal gesproken schrijf ik hier geen zwaarwegende blogs. Ik schrijf over mijn kleintjes, waar ze mee spelen, wat ze dragen en soms met een korreltje zout over hilarische momenten ‘wat ik van te voren niet wist’. Maar er zijn soms ook vervelende dingen die je van te voren niet weet…

Elke ouder wil dat zijn kind gelukkig en gezond is.  ‘Als het maar gezond is’ is een veel gebruikte term. En als we na de twintig weken echo te horen krijgen dat alles goed is, is dat natuurlijk een heerlijk gevoel. Helaas krijgt niet iedereen positieve twintig weken echo, persoonlijk heb ik daar geen ervaring mee. Maar het lijkt me verrekte lastig om voor een keuze te komen staan, die je eigenlijk helemaal niet maken wilt. Wel weet ik dat de term ‘Als het maar gezond is’ weinig garantie biedt. Kinderen kunnen namelijk ziek worden, ernstig ziek. Daar ga je niet vanuit en het is ook onbegrijpelijk als het je kleintje overkomt. Het gebeurt namelijk altijd bij een ander.

Maar toen was mijn kleintje opeens ‘die ander’. Ze was ziek, ernstig ziek, zonder dat wij zagen dat ze ziek was. Ze had een tumor en die tumor hoorde daar niet, die tumor hoorde niet bij haar, dat is wat ik wel zag. Vanaf het moment dat je zoiets te horen krijgt, beland je in een wereld waar je geen weet van hebt. Een wereld die de kinderafdeling van het VUmc heet, 9b. Vol met ernstig zieke kindjes, kankerpatientjes.
Je komt terecht in een achtbaan en tussendoor uitstappen is geen optie. Het doet pijn om je kleintje te moeten zien vechten, vechten om niet zieker te worden. Vechten zonder dat ze weet waarvoor ze vecht, omdat je het simpelweg haar niet uitleggen kan. Maar ze heeft overlevingsdrang, dus ze vecht.

Dit gebeurde allemaal een jaar geleden. 2014 is voor ons dus het jaar van ‘een jaar geleden’. Deze maand, een jaar geleden, kreeg mijn kleintje haar negende en laatste chemokuur. Een magisch moment, een opluchting, een feest, een einde aan een heftige rit. Maar gek genoeg ook een begin van een angst. Angst voor de toekomst. Een angst die komt en gaat. Een angst die moet slijten. Een angst die je denkt onder controle te hebben en ook zo weer door je vingers glipt. Angst voor de terugkomst van de kanker.

Mijn kleintje is onder controle en deze maand zit er weer een controle aan te komen. Een periode waarin ik mijn angst moeilijk onder controle kan houden en van alles in mijn hoofd haal. Maar ik kijk uit naar het magische moment. Het verlossende woord. Het moment van de bevestiging dat het goed zit. Zodat we weer kunnen genieten van de dag. Een dag zonder angst.

Ja papa, Overige

Opeens weet je het…

Luizen.

Voordat je schoolkinderen hebt, heb je als papa meestal zelden iets over luizen gehoord. Laat staan dat je je er druk over maakt. Voor de onwetenden zal ik bij deze vast een tipje van de sluier oplichten.

Als je kinderen eenmaal naar school gaan, kom je erachter dat er in het begin van zo’n schooljaar er een ware luizenklopjacht gestart wordt. Luizen blijken verschrikkelijk irritante beestjes, die zich in de vakantieperiodes blijkbaar goed weten te vermenigvuldigen en zich binnen een mum van tijd weten te verspreiden over al die kleine kinderkopjes. En van die kinderkopjes, is het blijkbaar maar een klein stapje naar de haren van de ouders.

Daarom zie je zo vlak na de vakantie ineens overal mensen met luizenkammen en shampoo in de weer, een enkeling zie je zelfs met een vuilniszak om zijn hoofd gebonden in de tuin zitten. (Da’s geen grapje!) Je krijgt nieuwsbrieven over de luizenzakken waarin de jassen op school opgeborgen worden en natuurlijk worden er op school ook weer luizenmoeders gezocht…

Gelukkig hebben wij zelf nog geen luizen van dichtbij hoeven bewonderen, en daar ben ik maar wat blij mee, want als ik de klopjacht en de maatregelen zo van een afstandje bekijk, dan is dat echt geen pretje!

Maar goed, gaan jouw kinderen ook bijna naar school? Wees niet verbaasd als je ineens iemand met een vuilniszak om zijn hoofd gebonden in de tuin ziet zitten…

ja-papa-luizenmoeder

Pin It
Baby, Uit het nieuws geplukt, Verzorging voor je kleintje

Verschonen, borstvoeding… Mag het openbaar?

Borstvoeding, verschonen of je kind een kusje geven in het openbaar. Wat kan wel, wat kan niet?

Vandaag zie ik bij de Telegraaf een bericht voorbij komen over verschonen in het openbaar. Een dame, die ook moeder is, schrijft een brief met haar beklag over een andere moeder die haar baby in een propvolle trein aan het verschonen is. In deze brief is het duidelijk dat ze het niet vindt kunnen dat de moeder haar baby ongegeneerd een luier verschoont. Zelf heb ik nooit in zo een situatie gezeten (bomvolle trein met poepluier) en bovendien, om een poepluier te kunnen verschonen heb ik ruimte, veel ruimte nodig.
Maar ik heb er nooit een punt van gemaakt om in het openbaar op te treden (borstvoeding geven). Uiteraard probeerde ik het voeden altijd subtiel te doen. Hoewel het de eerste paar keren behoorlijk klungelig ging, heb ik nooit allebei mijn tieten vol op tafel gegooid. En ik dacht altijd maar, wat hebben jullie nou liever? Een voedende moeder of een krijsend kind?

We weten het al langer, iedereen is anders. De één doet het zus, de ander doet het zo. Het blijft een eeuwige en nutteloze discussie.

Kinderkleding, Mode voor je kleintje

LCEE wintercollectie 2014

Is het al winter? Ik heb namelijk zin om een compleet nieuwe wintergarderobe voor mijn peuter aan te schaffen als ik dit zie. Heb ik overigens ook nog steeds bij het zien van alle zomercollecties in de uitverkoop, maar dat terzijde…

LCEE, is het stoere broertje van het meisjesmerk Le Chic. De collectie van LCEE is fris, sportief en uiteraard klassiek, maar wel met modische invloeden. De kleuren en stijlen nodigen uit tot combineren. En daar houd ik van. Het gebeurt maar zelden dat mijn peuter een dag helemaal schoon blijft. Of zijn broek, of zijn shirt, er is elke dag wel een kledingstuk dat voor een schone omgewisseld moet worden.

En deze warme truien (zie hieronder) zijn dik en gevoerd met borg, een must-have voor de winter! Ik weet wat ik alvast op mijn ‘verlanglijstje’ ga zetten.

lcee

Pin It
Vakantie

Vakantie in eigen tuin

Sommige mensen vieren hun vakantie in eigen tuin of op hun balkonia. Op zich niks mis mee, maar het is dan wel leuk om je tuin een beetje gezellig te maken en zelf in de vakantiesfeer te komen. Met de spulletjes van Lief! Lifestyle moet dat zeker lukken.

lief tuinspul

Die hangmat! Geweldig! Ook al heb je geen plek om het aan op te hangen, creëer er één, want dit is toch wel een echte must-have!
Leuke bijkomstigheid: bij de Lief! Lifestyle shop ontvang je nu 30% korting op de tuinartikelen.

Mocht je toch wat meer het kampeergevoel willen hebben, Lief! Lifestyle heeft deze zomer een geheel nieuwe kampeerlijn gelanceerd. Campinglampjes, kampeerstoeltjes, een pop-up tentje, slaapzakjes, kortom alles wat je nodig hebt om het kampeergevoel te krijgen.

lief kampeer

Kinderkleding, Mode voor je kleintje

De Kleine Fabriek, zomertrends 2015

Ja, ik weet het. De zomervakantie 2014 moet voor vele nog beginnen en toch ga ik het al over de zomertrends van 2015 hebben. Ik vind het zelf eigenlijk ook wel een beetje gek. Helemaal omdat er, naar mijn gevoel, vrij weinig verandert. De felle kleurtjes, allover prints (liefst van dieren) de joggingbroeken, sweatjurkjes en jumpsuits, het hangt volgend zomerseizoen allemaal weer in de winkel. Wat mij wel opviel dit jaar, en ik ben ook benieuwd of de winkels aandurven om het in te kopen, waren de bloemenprints op de jongenskleding. Een beetje het ‘Aloha’ gevoel, maar dan in een stoerdere uitvoering.

Ik merk dat ik verschillende voorkeuren qua merken voor mijn kleintjes heb. Zo ben ik voor mijn zesjarige dol op Moodstreet en Little Miss Juliette, vanwege de prettig en comfortabel dragende materialen. Voor mijn peuter ben ik dol op Tumble ‘N Dry vanwege de stoere sweaters en geweldige denim broeken. En de minipeuter hijs ik graag in Cakewalk, prachtige jurkjes en gave prints die haar geweldig staan.

kleinefabriek zomer

Een doorn in mijn oog waren de Spiderman, Mickey Mouse en Cars Birkenstocks. Ik hoop niet dat mijn peuter die ooit te zien krijgt, want dan is hij wél verkocht…

Nu nog een minimaal half jaar wachten voordat deze collecties in de winkels verschijnen. Maar niet getreurd, eerst komen de geweldige wintercollecties er nog aan!

Prikbord

De ‘high mama heels’

Op de Facebookpagina van Develab kom ik wel een heel erg bijzondere schoen tegen!

develab facebook

Ik zie wel een paar voordelen:
– je kleintje loopt niet constant vóór je voeten
– je hebt altijd vermaak bij je voor je kleintje
– en je bent heel ‘fashionable’

Ik vraag me alleen wel af of het lekker loopt…

 

 

De maand van, Overige

De maand van… Lauwerina

We zijn alweer een maand verder! En nu mag ik deze maand een blog schrijven over alles wat mij heeft bezig gehouden de afgelopen maand. Ik ben Lauwerina, 31 jaar en gelukkig getrouwd met Jurriaan. We hebben drie kids. Een zoontje van 3 en een tweeling die net 1 jaar is (2 jongens). Allemaal jongens! Ik ben gastouder en eigenaar van de webshop Room26. Ben al een aantal jaar gastouder, maar door de komst van deze 2 boefjes werd het wel erg druk in huis. Tijdelijk gestopt met het gastouder zijn. Maar binnenkort ga ik daar weer mee starten. Toen de tweeling een paar maanden oud waren ben ik gestart met de webshop. Superleuk vind ik dit!

Room26 Collage

Omdat het erg druk is met 3 kleintjes ga ik er vaak lekker op uit met de bakfiets. Alle kids erin (dat duurt wel even voordat ze allemaal zitten!) en dan heerlijk een stuk fietsen. Ze vinden het allemaal ook erg leuk. Je ziet ze genieten van alles om hen heen. Senn de oudste die vind het geweldig als we naar de ‘koeien’ gaan. Zodra ik zeg dat we gaan fietsen vraagt hij altijd: gaan we naar de koeien? We wonen in Vlaardingen en je zou denken dat het allemaal stad is hier. Maar dat is niet zo, we hebben een prachtige natuur waar wij graag heen gaan! Veel polders en een prachtig natuurgebied met Schotse Hooglanders. Afgelopen keer stonden we dan ook heel dicht bij ze.

Deze maand stond ook in het teken van een verbouwing bij ons. Ik en mijn man hebben de woonkamer gerestyled. We hadden de meubelen die we hadden al een keer een andere kleur gegeven, maar nu vond ik dat het tijd werd om alles te gaan veranderen. Okee, dat deed ik bijna iedere maand wel eens, maar nu pakten we het goed aan. De muur werd opnieuw geverfd, er werd een kast gemaakt door mijn handige man en er werd een steigerhouten wand gemaakt waar de tv tegen aan hangt. Echt heel gaaf geworden! We deden dit dan ook op de dagen dat de kids op het kinderdagverblijf zaten, want op de andere dagen was het haast niet te doen. Een doosje schroeven werd omgegooid door de jongens,  we hadden wat planken hout liggen voor de kast. Hier klommen ze natuurlijk meteen overheen… zo kwamen we geen steek verder.

Tussendoor moet je ook wel eens boodschappen doen. We besloten dat we met zijn allen er even op uit gingen. Al regende het, we gingen gewoon. Eerst mocht ik een moederdagcadeautje uitzoeken en renden we snel de auto uit met onze drie jongens, hup de tweelingbuggy in. Helemaal nat aangekomen in de winkel ging ik even shoppen.. . Toen nog even naar de supermarkt. Helaas waren ze net 5 minuten in de auto in slaap gevallen. We hebben ze toch maar wakker gemaakt en in een wagentje gezet, wat… wagentje, we gingen met 2 wagentjes de winkel in. Ja het was een grappig gezicht. Helaas vond onze oudste het niet zo leuk om wakker gemaakt te worden, en zetten het op een krijsen midden in de supermarkt! Iedereen keek natuurlijk meteen naar ons. En we kregen hem niet stil. Pff… met zweet op onze rug sjeesden we door die winkel heen. Tegelijkertijd moesten we ook nog bedenken wat we wilden eten die week! Achteraf moesten we er wel om lachen!

De bestellingen gingen ook gewoon door. Ik besteed vaak veel aandacht aan het inpakken van alle bestellingen. Het is leuk als je zo’n pakketje krijgt en je het als een cadeautje kan uitpakken. Bezig geweest met ideeën opdoen voor de shop en binnenkort komen er supermooie producten bij!

Eind mei hadden we Open huis. Zoals je al kon lezen ben ik ook gastouder. Ik heb een aantal jaren geleden mijn diploma gehaald, en had al wat jaartjes ervaring opgedaan bij kinderdagverblijven. Omdat het mij ideaal leek om het thuis te combineren met mijn gezin ben ik hiermee gestart. Ik had op zaterdag 24 mei een open huis. Er zijn wat ouders langsgeweest en zij kregen een leuke goodiebag mee. Het huis was versiert en alle papa’s en mama’s kregen een kijkje in ons huis. Hopelijk verwelkom ik binnenkort nog meer leuke kindjes!