Schokkend nieuws: Mijn zoon mag nagellak.

jongen nagellak

Een tijdje terug schreef ik een blog over ‘een jongen met nagellak’. Die jongen was mijn zoon en ík was degene die er een beetje moeite mee had. Niet zo zeer met de gekleurde nageltjes, maar met de reactie van de maatschappij.

Inmiddels zie ik dat mijn kleintje stevig in zijn schoenen staat en de afkeurende blikken van die ‘maatschappij’ volledig langs zich heen laat gaan. Een goed teken, vind ik. Een minder goed teken van die maatschappij.

Want (een deel van) de ‘maatschappij’ zegt dingen als ‘zo maak je een klein homo’tje van je zoon’ of, ‘durf je soms geen nee te zeggen tegen je zoon?’.

Uuuuuhhhhh… Serieus?

Je kunt van iemand geen homo maken. Je bent homo. Zo word je geboren. En al zou je iemand homo kunnen maken, wat dus niet kan, dan vraag ik mij af waarom nageltjes lakken iemand een homo maakt? Homo’s lakken over het algemeen niet hun nagels. Een homo houdt van iemand van hetzelfde geslacht, dát is wat hem homo maakt.  Lees meer

Fuck de Milestones kaarten, ik maak een nieuwe versie

milestone

Je kent ze wel, die Milestones kaarten die je naast je baby neerlegt, waarna je een fotootje maakt en op de sociale media post. Hartstikke leuk natuurlijk! Het eerste lachje, de eerste keer omrollen, het eerste hapje, enzovoorts, enzovoorts.

Voor mij kwamen de kekke kaarten een beetje te laat. Tegen de tijd dat de kaarten hip waren, waren mijn kleintjes al tig keer omgerold, waarschijnlijk ook van heuveltjes af. En daarbij, ik mis gewoon iets essentieels. Ik krijg een beetje hetzelfde gevoel wat mijn opa bij geschiedenisles had. Hij leerde dat in 1482 Jan van Schaffelaar van de kerktoren afsprong. Hij had erop moeten springen dat was pas bijzonder geweest, zei hij dan.

Ja, dat is het. Ik mis een paar essentiële kaarten. Iets wat bijzonder is en er echt toe doet.

Bijvoorbeeld…

– De eerste keer niezen en een scheet laten tegelijk.

– De eerste keer 5 uur achtereen horizontaal slapen. Voor jezelf dan, niet voor de baby.

– De eerste keer dat hij zijn eigen kont afveegt.  Lees meer

6x de leukste kerstboekjes voor peuters

We hoppen van de ene baard, in de andere baard. En dat is wel even omschakelen voor de kleintjes, want die man met baard was toch weer vertrokken naar Spanje? Om de peuter een beetje te helpen met de switch, heb ik een aantal kerstboekjes opgezocht die de veranderingen misschien een beetje gemakkelijker maken.

Of niet… Nou ja, dan zijn het gewoon leuke boekjes om voor te lezen aan je kleintje.

Kerst-boekjes

Lees meer

5 feitjes voor een ouder van een kind met een sterke wil

Waarom doet ze niet gewoon even wat ik vraag? Gewoon meteen. Zonder te zeuren, zonder weerwoord. En dat niet alleen bij de vraag of ze even haar rommel opruimen wil. Nee bij elke-freaking-vraag die ik stel.

Praat ik Chinees? Praat ik tegen de muur? Of negeert ze me gewoon volledig?

Ze is zelfverzekerd, ze weet wat ze wil en dat is meestal niet wat ik wil. Ze zou Obama van zijn ’troon’ stoten als het gaat om leiderschapskwaliteiten.

kind sterke wil

Herkenbaar? Gefeliciteerd (of zoiets), je bent een ouder van een kind met een sterke wil. En hier heb ik vijf feitjes voor je.

Feitje 1. Het kan hem of haar vrij weinig schelen wat jij denkt. Dus jij vindt dat hij met het kerstdiner die strik om moet? Leuk gedacht, gaat niet gebeuren. Dus jij vindt voetbal wel een leuke sport voor hem, omdat alle vriendjes er ook op gaan? Dan ga je lekker zelf een potje voetballen met die vriendjes, hij gaat liever op judo. Wilskrachtige kinderen gaan hun eigen weg en je kunt ze dat het beste ook maar laten doen. Eigenlijk is het een prachtige eigenschap, want ze laten zich niet beïnvloeden.  Lees meer

Opvoeden in de kleur van je hart

grijs gebied

Afbeelding: Shutterstock

Mijn kleintjes kunnen soms behoorlijk irriteren. Ik weet het, geen twijfel aan mogelijk. Bijvoorbeeld als ze gaan rennen in een restaurant, of knetterhard hun stem aanzetten in de bibliotheek, plotseling andere kinderen een stomp geven of ongegeneerd opzij duwen, als ze met hun winkelwagentje tegen iemands kuiten aan rammen, of als ze niet even netjes gedag zeggen.

Geloof me, op zulke momenten irriteren ze mij ook en zit er niets anders op dan ze te corrigeren en terecht te wijzen.

Nu zijn er van die opvoedmethodes die vinden dat kinderen zich volledig moeten ontplooien en je dus nooit ‘nee’ tegen je kind moet zeggen. Kop in het zand en negeren die handel. En als je het even kan opbrengen dan mag je het irritante gedrag wat je kind vertoont liefdevol accepteren en omarmen, begeleiden noemen ze het ook wel.

Ik negeer én begeleid mijn kleintjes graag in hun weg naar groter worden. Maar soms is nee gewoon serieus nee. Wat overigens niet altijd het gewenste effect heeft, want kleintjes die geen nee accepteren in een bibliotheek, bevorderen niet het doel waarom ik nee zei.  Lees meer

24 tekenen dat je rondloopt met een veel te groot slaaptekort

1. De koffiemelkpoeder voor in je koffie bleek geen koffiemelkpoeder te zijn, maar Nutrilon 2. En daar kwam je pas achter na je eerste slok. Of vierde. Afhankelijk van je nacht.

2. Het lidmaatschap van de sportschool wordt voornamelijk gebruikt voor het gratis kinderopvang-uurtje en de zonnebank om even bij te kunnen slapen.

3. Je hebt zojuist je tanden gepoetst met een dagcrème in plaats van tandpasta. Of antirimpelcrème. Of erger, met een scheermesje.

4. Je vraagt de kinderen om vadertje en moedertje te spelen en jij bent de baby.

5. Je bent onder de douche staand in slaap gevallen. Misschien heb je zelfs uit de shampoofles gedronken, maar je bent te moe om je dat te herinneren.  Lees meer

Een beetje uiterlijke verzorging is geen overbodige luxe

Als ouder van jonge kinderen ben je continue bezig met het aanleren van bepaald gedrag en probeer je die algemene levenslessen over te brengen, die je graag aan je kleintje mee wilt geven.

Zo leer je ze bijvoorbeeld veilig over te steken door consequent links en rechts te kijken. Vertel je ze dat ze nooit kauwgom onder een tafel vandaan moet krabben om er vervolgens verder op te kauwen, leer je ze dat pannen op het gasfornuis heet zijn en dat je je plasje en je hoopje op de wc achterlaat, doorgetrokken en wel. Het kost wat energie en frustratie,  maar na wat doorzettingsvermogen zul je zien dat je opvoedkunsten zijn vruchten zullen afwerpen en kun je triomfantelijk genieten van een mooi behaald resultaat.

Toch zijn er een aantal dingen die de kleintjes maar niet lijken te snappen. Ze kunnen het simpelweg maar niet in hun oortjes knopen.  Lees meer

Het Sinterklaasfeest: fantasie versus werkelijkheid

Hebben jullie ook zo een zin in het heerlijke avondje? Het avondje van Sinterklaas. Bij ons klopt vol verwachting ons hart. Wij kunnen niet wachten, wie de roe krijgt en wie de gard.

Toch blijkt de realiteit, na een aantal jaar ervaring van Sinterklaasfeest vieren met kleintjes, een beetje anders dan mijn fantasie.

Fantasie: Dé dag, 5 december. Je kleintjes liggen heerlijk in hun eigen bedje vredig te dromen van wat er die dag zal komen. Op je teentjes sluip je de kamer binnen en zingt zachtjes in je kleintjes oor: zachtjes gaan de paardenvoetjes, trippel trappel trippel trap. Je schuift de gordijnen open en terwijl je de glitters om je heen voelt dwarrelen kijk je naar een wonder witte wereld.

Lees meer

5 feitjes zo vlak voor 5 december

De Intertoys speelgoedboeken zijn volledig verknipt of vol gekladderd. De kinderen hebben het tijdstip van wakker worden vervroegd van 6.00 naar 5.00 uur. Ze hebben hun standaard volume van 6 naar 9 gebracht. En er gaat geen dag voorbij of er wordt in een broek gepist of gekotst.

Ja mensen, het heerlijk HAHAHAHAHAHAHA *haalt adem* HAHAHAHAHAHA avondje is bijna gekomen… Maar eerst nog even vijf feitjes zo vlak voor 5 december.

 

Feitje 1. Kinderen kunnen de Sinterklaasliedjes heel goed meezingen. Dat komt omdat ze de Sinterklaasliedjes dagelijks blijven oefenen tot ergens halverwege april. Zelfs al is het hoogzomer dan zingen de kleintjes die freaking Sinterklaasliedjes nog wekelijks.  Lees meer

Wat er zich afspeelt in mijn kleintjes hoofd, de eerste vier minuten van de dag

kind ontwaakt

Afbeelding Shutterstock

Een tijdje geleden schreef ik hier wat er zich allemaal in mijn hoofd afspeelt, de eerste vier minuten van de dag. Een moederbrein dat dag en nacht aan het werk is. Nu ben ik niet de enige met een 24-uurs werkend brein. Ik verdenk mijn kleintjes ook van deze gave. Zo werd mijn peuter onlangs wakker met exact de woorden: “wat nou weer?”. Dat is toch best wel een teken van onrust in je hoofd.

Naast wat er zich afspeelt in mijn hoofd, de eerste vier minuten van de dag, leek het me leuk om wat er zich afspeelt in mijn kleintjes hoofd, de eerste vier minuten van de dag op te schrijven.

Maar aangezien ik (nog steeds) geen gedachten kan lezen, vermoed ik dat dit zich in het hoofd van mijn kleintje afspeelt, de eerste vier minuten van de dag.  Lees meer